η Ζαρακίτικη ΣΠΑΝΑΚΟΠΙΤΑ





Ας  παρασκευή της πίτας παρακολουθήσουμε την σειρά εργασίας για την παρασκευή της πολυαγαπημένης σπανακόπιτας ή λαχανόπιτας.
Κατ’αρχάς ,η νοικουρά πήγαινε έξω στα χωράφια ,στο αμπέλι και στον κήπο της ,να μάσει τα άγρια χόρτα που παράγει η περιοχή μας.
Τα χόρτα για την πίτα θέλουν λίγο προσοχή αλλά η μαστόρισσα Ζαρακίτισσα τα γνωρίζει.
Τα έμασε και τα έφερε και τώρα πρέπει να τα καθαρίσει καλά με μεγάλη προσοχή ,να μην μείνουν ριζώματα ή ξερά φυλλαράκια.
Κατόπιν πρέπει να τα πλύνει καλά ,να μην μείνει καθόλου χωματάκι ,πετραδάκι ή ό,τι άλλο εκτός από το καθαρό χόρτο.
Τώρα πρέπει να περιμένει να στεγνώσουν τα χόρτα και κατόπιν να τα κόψει ψιλά .
Τα λαδώνει ,τα αλατίζει και έχει ρίξει και φρέσκα κρεμμυδάκια ,άνιθο και άλλα μυρωδάτα χορταρικά .
Τώρα έχει τα χόρτα έτοιμα για την πίτα αλλά πρέπει να ανοίξει το φύλλο για το οποίο έχει έτοιμο το ζυμάρι .

Αλλά πριν να περιγράψουμε το φύλλο ,θα πρέπει να ρίξουμε μια γρήγορη ματιά στο ζυμάρι από σταρένιο αλεύρι .
Το αλεύρι δεν θα πάει στον μπακάλη να το αγοράσει με την οκά ,γιατί τότε η οκά ήταν μέτρο βάρους. Το αλεύρι το έχει στο σπίτι της γιατί έχει φροντίσει να αλευροποιήσουν το στάρι της δικής τους ετήσιας παραγωγής ,κατά διαστήματα ,περίπου 50-60 οκάδες τη φορά.
Το στάρι όμως της παραγωγής τους έχει μια ολόκληρη διαδικασία και αυτή είναι η φροντίδα ολόκληρης της οικογένειας.
Πρέπει να προετοιμάσουν το χωράφι που θα σπείρουν το σιτάρι .
Να το λαξέψουν,να το να το καθαρίσουν από αγκάθια ,θάμνους και πέτρες.
Κατόπιν πρέπει να σπείρουν με τον προετοιμασμένο σπόρο σιταριού και να το οργώσουν .
Προσεύχονται να πάει η χρονιά καλά ,για να οικονομήσουν το στάρι για το ψωμί της χρονιάς τους.
Η δουλειά ,από όταν έσπειραν έως να έχουν την συγκομιδή του σταριού απαιτεί χρόνο και αρκετό χειρονακτικό μόχθο.
Όργωμα ,βοτάνισμα με το μικρό σκαλιστηράκι ,κατόπιν έπρεπε να βγάλουν τα ξένα χορτάρια που είναι ανακατεμένα με το φύτρο του σταριού.
Τον Ιούνιο μήνα που τον λένε θεριστή ,θερίζουν το στάρι και το πηγαίνουν στο αλώνι,το μεταφέρουν στο σπίτι και το αποθηκεύου στο κασόνι.
Κατόπιν κοσκινίζουν κάποια ποσότητα για κάθε φορτίο που θα πάνε στο μύλο για αλευροποίηση και το αλεύρι θα το αποθηκεύσουν σε άλλο κασόνι.

Η νοικοκυρά έχει τώρα το αλεύρι στο σπίτι της ,κι έτσι παίρνει και φτιάχνει το ζυμάρι ,για να ανοίξει το φύλλο για την πολυπόθητη πίτα.



Το χωρίζει σε μικρά μεγέθη ,τα πλάθει με το χέρι της σε μικρό μπολάκι και με το ξύλινο ραβδάκι ,ειδικό για τα φύλλα (το τόλοσι) ,με μεγάλη επιδεξιότητα το ανοίγει ,ενώ παράλληλα έχει ανάψει τη φωτιά για να δημιουργήσει αρκετά κάρβουνα που θα τα απλώσει στην παρεστιά και σε χαμηλή σιδερωστιά θα τοποθετήσει το ταψί που έχει βάλει την πίτα.
Θα ψηθεί η πίτα από το κάτω μέρος.Και η μαστόρισσα μάνα μας ήξερε πότε ήταν έτοιμη ,την τουμπάριζε τότε στο τραπέζι (στο σουφρά) και κατόπιν με επιδεξιότητα ξανά στο ταψί από την άλλη μεριά και σε λίγη ώρα η λαχταριστή πίτα ήταν έτοιμη για το βραδινό φαγητό της οικογένειας.
Αλλά και ό,τι φαγητό να έφτιαχνε η μάνα μας ,ήταν νόστιμο,διότι ήταν φτιαγμένο με αγνά υλικά και πάνω από όλα ήταν φτιαγμένο από τα χέρια της.



                                                  απο το βιβλίο  του Γεωργίου Μπέλεση   
                                             ΣΤΑ ΑΧΝΑΡΙΑ  ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ  - Ρηχιά

Δεν υπάρχουν σχόλια: