Αναδημοσιεύω μια συγκινητική ιστορία ενός Έλληνα μετανάστη στο Σικάγο
την 10-ετία 1900 , από το βιβλίο του εκλεκτού πατριώτη Γιώργου Μπέλεση
με τίτλο: Ρηχιά - ΣΤΑ ΑΧΝΑΡΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΟΥ.
Μου την είχε διηγηθεί ο ίδιος πίνοντας μαζί του καφέ κάπου στα βόρεια
προάστια. Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν ένα παραμύθι, που στην συνέχεια
όμως διαπίστωσα ότι ήταν όντως αληθινό !!!!!! Η κουβέντα πλάτειασε
για το μεταναστευτικό κύμα εκείνης της εποχής κυρίως από τα φτωχά
μέρη όπως ο ορεινός όγκος του Ζάρακα όπου οι νέοι τον εγκατέλειπαν
για το όνειρο της Αμερικής.
Τέλη του 19ου αιώνα τα χωριά αυτά αποκλεισμένα
από κάθε μορφής επικοινωνία και εξέλιξη λειτουργούσαν κοινωνικά
κυρίως με άγραφους ηθικούς κανόνες που έρχονταν από προηγούμενες γενιές.
κυρίως με άγραφους ηθικούς κανόνες που έρχονταν από προηγούμενες γενιές.
Μια κλειστή κοινωνία λιτή,συντηρητική,αυτόνομη με μοναδικό στόχο ζωής
την επιβίωση.
Η φαμίλια - ο λόγος – ο άντρας – η γυναίκα -η προίκα – έτσι
τα βρήκαμε – τι θα πει το χωριό και από κοντά ο έντονος φόβος
του θεού τι θα πούμε στον Άγιο-Πέτρο όταν έλθει εκείνη η ώρα.
Κλείνω με μια μουσική αφιέρωση στον Κώστα τον μανάβη στο
Σικάγο – γιατί καθώς λένε ένα τραγούδι είναι μισή προσευχή.(σ.π)
