Λυχνάρι - Τεύχος 3 - Οκτώβριος-Δεκέμβριος 1987 - Χρονογράφημα

Πλαστικά Χριστούγεννα

Τούτες τις μέρες τις χριστουγεννιάτικες όλοι εμείς που ζούμε στη μεγαλούπολη αναπολούμε τα παιδικά χρόνια που ζήσαμε στο χωριό. Ξαναγυρνούμε πίσω για λίγο για να γευτούμε τους χυμούς της ρίζας μας.
Λένε πως το παρόν όταν το ζεις είναι πάντα σκληρό, μα όταν γίνεται παρελθόν το νοσταλγείς.
Κανένας όμως δεν αμφισβητεί πως εκείνα τα χρόνια ήταν διαφορετικά από τα σημερινά, κι από τότε άλλαξαν πολλά, αν όχι όλα.
Τότε, υπήρχαν μεγάλη φτώχεια, κόπος, αγωνία ζωής, στερηση, μιζέρια, όλα ανάκατα.
Τέτοιες μέρες γεννιόταν ο Χριστός και μαζί του μια ελπίδα, ένα όνειρο για πιο ευτυχισμένες μέρες!!!

Έτσι απλά περνούσαν τα Χριστούγεννα με "κάλαντα" - καμιά "καληχέρα" - ένα κλαδί έλατο από τη "Μεγαληαριά", στολισμένο με λίγο μπαμπάκι και καμπανίτσες από ασημόχαρτο – ένα πιάτο γλυκα τυλιγμένο με ολοκάθαρη πετσέτα και πιλάλα στη νονά για ασήμωμα. Έξω άγρια παγωνιά, μα μέσα μας μια ζεστασιά αλλόκοτη.
Ο πατέρας, η μάνα, τα παιδιά, λίγα κούτσουρα στο τζάκι και μια χαρά!!... γεννιόταν ο Χριστός!!.. ήταν κοντά μας, δίπλα μας, ίδιος με μας – ψυχούλα ανθρώπινη!!

Τα χρόνια πέρασαν. Σκορπίσαμε άλλος εδώ, άλλος εκεί. Αθήνα - Αμερική - Αυστραλία - μεγαλούπολη – ξενητειά.
Άλλαξαν πολλά!! Ανέσεις - χρήματα – αυτοκίνητο – ανωνυμία, γίναμε πρωτευουσιάνοι χωρίς ταυτότητα.
Και τέτοιες χρονιάρες μέρες κάπου μας πιάνει το παράπονο γιατί:
- ο Χριστός γεννιέται στην οθόνη της τηλεόρασης με μουσικοχορευτικά προγράμματα.
- όνειρα δεν κάνουμε γιατί ο Αι –Βασίλης, περιπλανώμενος ψάχνει να βρει καμιά καμινάδα

σ’αυτά τα μπετονένια κουτιά που ζούμε.
- ο ουρανός μας δεν έχει άστρα για να δούμε κατά πού πέφτει η Βηθλεέμ. Όλα έχουν γίνει

πλαστικά!
Πλαστικά δώρα - πλαστικές σακούλες με πολλά πολλά "αγαθά" - πλαστικά παιχνίδια –πλαστικές φάτνες – πλαστικά έλατα - πλαστικά όνειρα - πλαστικά τα σημερινά Χριστούγεννα!

Μόνο ο Χριστούλης μας αντεχει ακόμα.
Τρομάζω με τη σκέψη πως θα θυμάται τα Χριστούγεννα ο γιος μου μετά από κάμποσα χρόνια όταν μεγαλώσει, τότε που "η γέννηση του Χριστού" θα νοικιάζεται από βιντεοκλάμπ με κασσέτα ή θα είναι κάποιο πρόγραμμα ηλεκτρονικού υπολογιστή.
Αλήθεια τι θα θυμάται από τα σημερινά Χριστούγεννα;
Δώρα! Δώρα! Μπούχτισμα δώρων! Αυτοκινητάκια - τρενάκια - γαριδάκια - σοκολατάκια και πάει λέγοντας, πολλά δώρα άδωρα.
Χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις της φαμίλιας;
Ο πατέρας - η μάνα - τα παιδιά - φαί, πολύ φαί (το στερηθήκαμε βρε αδερφέ) - τηλεόραση και η γιαγιά στη γωνιά χασμουριέται. Αυτά!!
Κι ο Χριστούλης απών! έξω από μας – μακριά μας, κάποιος ξένος!!!
Κάπου κάπου εμφανίζεται στην οθόνη της τηλεόρασης:
-σαν κάποιο παιδάκι ιδρύματος να δέχεται δώρα από μάγους με επίσημα χέρια
-σαν φαντάρος σκοπιά σε ακριτικό φυλάκιο
-σαν πεινασμένο παιδάκι από την Αιθιοπία
Και εμείς με την οδοντογλυφίδα κι ένα ποτήρι σόδα στο χέρι μακριά πολύ μακριά.
Γι' αυτό σας λέω απόψε πριν κοιμηθείτε ρίξτε το λιγο έξω. Γυρίστε μερικά χρόνια πίσω, τότε που ήσασταν παιδιά. Φάτε καμιά "καληχέρα", πείτε τα κάλαντα.
Και αν έξω ρίχνει χιόνι, ξαπλώστε δίπλα στο τζάκι και καλού κακού ρίξτε πάνω σας το "σαισμα"!
ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΟΝΕΙΡΑ ΘΑ ΚΑΝΕΤΕ....

συμπατριώτες μου Καλά Χριστούγεννα

κι ευτυχισμένος ο Καινούριος Χρόνος

Αθήνα, Δεκέμβρης 1987

σπυρος πετρολεκας

Χάρακας...

Ο οικισμός εντάσσεται σε ένα ορεινό οικιστικό πλέγμα επί των ανατολικών παραφυάδων του όρους Πάρνωνα στην περιοχή του Ζάρακα. Βρίσκεται σε υψόμετρο 608 m και απλώνεται αμφιθεατρικά στους πρόποδες ενός υψώματος της Ράχης του Μίνη. Το τοπωνύμιο καταδεικνύει την ορεινότητα της θέσης, καθώς δηλώνει τόπο με υψηλούς βράχους, ανάμεσα στους οποίους σχηματίζονται βαθιές χαράδρες. Τα λιθόκτιστα σπίτια αποτελούν στο σύνολό τους τυπικό δείγμα της οικιστικής αρχιτεκτονικής παράδοσης ντόπιων πετροκτιστάδων που έδρασαν στην περιοχή από τα τέλη του 19ου αιώνα. Πρόκειται για διώροφα ή τριώροφα ορθογώνια κτίρια με κεραμοσκεπή στέγη και χαγιάτι.
Στο κέντρο του οικισμού δεσπόζει ο καθεδρικός ναός των Τριών Ιεραρχών που κτίσθηκε κατά τα μέσα του 20ου αιώνα στη θέση παλαιότερου. Σημείο αναφοράς είναι επίσης ο νεότερος ναός του Σωτήρος Χριστού, το δημοτικό σχολείο, το σπίτι του ιερέα και η οικία του μεγάλου ευεργέτη Γεωργίου Πετρολέκα. Στον οχυρό λόφο της "Παλαιόχωρας" σώζονται τα ερείπια βυζαντινού οικισμού που περιλαμβάνει κτίρια, πύργο, στέρνες, δύο ανώνυμους ναούς και το ναό του Προφήτη Ηλία με τοιχογραφίες που χρονολογούνται στα τέλη του 14ου – αρχές του 15ου αιώνα.
Ο οικισμός είναι γνωστός από το 16ο αιώνα ως Χάρακας και εμφανίζει συνεχή κατοικηση από το 13ο εως τα τέλη του 17ου αιώνα, οπότε εγκαταλείφθηκε με κύρια αίτια τον τουρκοβενετικό πόλεμο που είχε ως συνέπεια τη συγκέντρωση του πληθυσμού της ευρύτερης περιοχής στο κεφαλοχωρι του Ζάρακα, την Κρεμαστή. Στα χρόνια που ακολούθησαν η ανθρώπινη δραστηριότητα μεταφέρθηκε στη θέση που βρίσκεται το σημερινό χωριό. Ο αρχικός οικιστικός πυρήνας ήταν καλύβια ποιμένων της Κρεμαστής. Στην περιφέρεια του οικισμού βρίσκεται ο παλαιός μοναστηριακός ναός των Αγίων Θεοδώρων, που διακοσμείται με τοιχογραφίες του έτους 1806 - έργο ίσως του λαϊκού ζωγράφου Παναγιώτη Κουλιδά, ο ναός της Αγίας Παρασκευής που κτίσθηκε το έτος 1925 και το παλαιό μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, που συνδέεται με τη θαυματουργική μετάσταση της εικόνας του Αγίου Ιωάννη από τις Σπέτσες.

Δυο ανεμόμυλοι, λιθοκτιστα αλώνια και τεχνητές ομβροδεξαμενές, γνωστές ως λούτσες, αποτελούν αντιπροσωπευτικά δείγματα της παλαιότερης κοινωνικής και οικονομικής δραστηριότητας του πληθυσμού.Τα λιθόστρωτα μονοπάτια που σώζονται τμηματικά δίνουν τη δυνατότητα της αρμονικής γνωριμίας του επισκέπτη με τα μνημεία του ανθρώπου και της φύσης. Στη θέση "Σταυρός" η χαράδρα με την απέραντη θέα προς το Μυρτωο Πέλαγος είναι τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους.

γράφει ο αρχαιολόγος Νεκτάριος Σκάγκος

Μια παλιά φωτογραφία...

- ο "Κατσάκος" με το ζωνάρι του...

- ο "Μπουζούνης", ο μαραγκός με την ποδιά του...

- ο "Σακκής" με την κουστουμιά του...

- ο "Γιάκωβας" με το γιο του στην αγκαλιά...

- και ο "Σολωμός" με τη μαγκουρίτσα του...

"Μια ευτυχισμένη Κυριακή του '33 (;)...

κάναμε το αίσθημα σεμνη φωτογραφία (...)

και κρεμαστήκαμε μες στην τραπεζαρία

και παν εβδομήντα τόσα χρόνια απ' αυτήν την Κυριακή

και τώρα όλοι είμαστε κάτω απ' τη γη"

"Ελληναράδες..."

Πώς φαίνεται πού ‘σαι Ελληναράς!

- Καυχιέσαι πως ο γιος είναι γαμ..., και πως η κόρη σου είναι παρθένα
- Καυχιέσαι που ήσουν λοκατζής στο Μεγάλο Πεύκο, χλευάζοντας τους πεζικάριους, αλλά βάζεις βύσμα για να πάει ο γιος σου κέντρο στην Κόρινθο και ειδικότητα διαβιβαστής στο Χαιδάρι.
- Κυριακή πρωί κοινωνάς στην εκκλησία και το απόγευμα ρίχνεις χριστοπαναγίες στο γήπεδο .
- «Καταλαβαίνεις» τους ξένους από τη φάτσα. Έχεις Φιλιππινέζα να σου κρατάει το παιδί, Βουλγάρα να σου καθαρίζει το σπίτι, Αλβανούς στο συνεργείο της οικοδομής, Πακιστανούς να σου φροντίζουν το κτήμα για να πληρώνεις λιγότερο και να μην κολλάς ένσημα, κι όμως φωνάζεις να φύγουν οι ξένοι να ξεβρωμίσει η χώρα.
- Προειδοποιείς με τα φώτα για μπλόκο, αλλά παραπονιέσαι στον αστυνομικό ότι δεν δίνει κλήση και στους άλλους οδηγούς.
- Διπλοπαρκάρεις για τσιγάρα, και απολογείσαι σ’ αυτούς που κορνάρουν, αλλά στο παρακάτω στενό πλακώνεις τον οδηγό που έκανε ακριβώς το ίδιο.

- Όταν σταματάς στο φανάρι έχεις το χέρι στην κόρνα. Πάντα αναρωτιόσουν σε τι διάολο χρησιμεύει η «διάβαση πεζών».
- Μισείς τους δημόσιους υπαλλήλους, αλλά όνειρο ζωής είναι να γίνεις ένας από αυτούς.
- Ποτέ δε σου φτάνουν τα χρήματα για τα βασικά είδη ανάγκης, αλλά πάντα σου περισσεύουν για τα είδη πολυτελείας.
- Ξέρεις ότι όλοι οι άλλοι είναι τουρκόσποροι ή Σλάβοι, αλλά εσύ το έχεις στανταράκι ότι είσαι γνήσιος απόγονος του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Ανδρέας Ρουμελιώτης, Ελευθεροτυπία

Ο τρύγος

Γίνεται, συνήθως, μετά του Σταυρο, στις 14 Σεπτεμβρίου, κι όπως κι οι άλλες σοβαρές εργασίες, δεν αρχίζει ποτέ Τρίτη ή Παρασκευή. Ξεκινώντας για τον τρύγο, κανουν το σταυρό τους κι εύχονται: μόσχος και γαρύφαλλο…!

Προετοιμασίες: καθαρίζουν τον ληνό, όπου θα αποθηκεύσουν για λίγο τα σταφύλια κι όταν τελειώσει ο τρύγος θα τα πατήσουν. Καθαρίζουν επίσης τη μικρή στερνα, το πολέμι ή το πολίμι, στο οποίο θα πέφτει και θα συγκεντρώνεται ο μούστος, όταν θα γίνεται το πάτημα των σταφυλιών στον ληνό. Ετοιμάζουν επίσης και τα σύνεργα του τρύγου: τα κοφίνια, τις κόφες και τα πολιτάρια, καθώς και τα μαχαίρια για το κόψιμο των σταφυλιών. Ο τρύγος γίνεται όλη την ημέρα με τραγούδια, αστεία και γέλια. Κατά το μεσημερι γίνεται μικρή διακοπή για φαγητό και λίγη ξεκούραση. Ιδιαίτερα έθιμα στον τρύγο δεν υπάρχουν. Τα κομμένα σταφύλια, από το κοφίνι του κάθε τρυγητή, αδειάζονται στις κόφες και με αυτές μεταφέρονται στον ληνό, που τις περισσότερες φορές, βρίσκεται κι αυτός μεσα στο αμπέλι. Αν πρέπει να μεταφερθούν σε άλλο ληνό στο χωριό, τότε γεμίζουν τα πολιτάρια, τα φορτώνουν στα ζώα και τα μεταφέρουν.
Το πάτημα των σταφυλιών γίνεται συνήθως τη νύχτα για να αποφεύγουν την ενόχληση των εντόμων (σκούρων, σφηκών). Το κάνουν νέοι και γεροί άντρες με τα πόδια τους κι είναι αρκετά κουραστική δουλειά. Αφού τα πατήσουν όλα καλά τα αφήνουν λίγη ώρα για να στραγγίσει ο πολύς μούστος, ο οποίος χύνεται στο πολέμι, κατόπιν βάζουν τα λιωμένα σταφύλια κατά μικρές ποσότητες στη στροφυλιά, δηλαδή ένα χειροκίνητο, ξύλινο ή σιδερένιο πιεστήριο, και με την πίεση στίβονται και μένουν τα λεγόμενα τσίπουρα, τα οποία σκορπίζουν στα αμπέλια ή και στα χωράφια για λίπασμα. Από τα τσίπουρα δε παράγουν οινοπνευματώδη ποτά, τσίπουρο, ρακή κλπ.
Αφού τελειώσει το πάτημα, αδειάζουν το μούστο από το πολέμι και το ρίχνουν στα έτοιμα και καθαρισμένα από πριν βαρέλια, όπου μετά τη ζύμωση, το βράσιμο όπως το λένε, που κρατάει 40 περίπου ημέρες, το κρασί θα είναι έτοιμο. Για την επιτυχία και σίγουρη μεταβολή του μούστου σε κρασί, ρίχνουν στο βαρέλι λίγο ρετσίνι πεύκου και διάφορα φάρμακα που συμβουλεύει ο ειδικός οινολόγος, στον οποίο αμέσως μετά το πάτημα στέλνουν δείγματα μούστου.
Το μούστο, παλιότερα, τον μέτραγαν με την μπότσα, που ζύγιζε τρεις περίπου οκάδες. Σήμερα τον μετρούν με το κιλό.
Το άνοιγμα των βαρελιών κι η δοκιμή του νέου κρασιού γίνεται γύρω στην αρχή του Αγ. Δημητρίου ή και λίγο αργότερα, ανάλογα με τον καιρό, αν είναι ζεστός ή ψυχρός.
Μαζεύονται μικρές παρέες από «ειδικούς και εμπειρογνώμονες» γευσιγνώστες, γυρίζουν στα σπίτια, δοκιμάζουν το νέο κρασί, λένε τη γνώμη τους κι εύχονται στον νοικοκύρη «μόσχος και γαρύφαλλο», «καλόπιοτο», λένε αστεία, πειράζονται μεταξύ τους κλπ. Για αυτούς η δοκιμή του νέου κρασιού είναι μια μικρή γιορτή. Παλιοτερα έπιναν το κρασί όχι μόνον οι άντρες, αλλά κι οι γυναίκες, προπαντός οι ηλικιωμένες. Το κρασί το έλεγαν τότε, αλλά και σήμερα ξένη δύναμη, έδιναν ακόμη και στα παιδιά, λόγω «για να κοκκινισει το μάγουλό τους!», κι έτσι τα μάθαιναν από μικρή ηλικία στο κρασί.

Eίδη των σταφυλιών:
α) Το μαυράκι ή φλέρι, έχει μαύρο χρώμα, μέτρια σε μέγεθος ρόγα, γεύση γλυκιά κι είναι το πιο κατάλληλο για εύγευστο κρασί. Για αυτό είναι το πιο διαδεδομένο και καλλιεργούμενο κλήμα,
β) Η βαρειά, μεγάλο ασπροστάφυλλο, που βγάζει πολύ μούστο,
γ) Το μουσκάτο, άσπρο και πολύ γλυκό, ωριμάζει πρωτύτερα από τα άλλα, έχει ευχάριστο άρωμα και γεύση και κάνει πολύ καλό κρασί,
δ) Η κυδωνίτσα, άσπρο σταφύλι με ιδιαίτερο άρωμα, έχει πάντα επιτυχία στην παραγωγή και κάνει πολύ καλό κρασί,
ε) Το σκυλοπινίχτρι, το κλήμα του κάνει πολλά σταφύλια με γεύση λίγο στυφή, αλλά πολύ γερό μούστο και κατάλληλο για άριστο κρασί. Θεωρείται σαν φάρμακο και στήριγμα του όλου μούστου στο βαρέλι και εγγύηση ότι θα γίνει καλό κρασί.
στ) Η θράψα, με ευχάριστη γεύση, λεπτή φλούδα στη ρόγα, κατάλληλο για επιτραπέζιο φρούτο, αλλά ελαφρό, με λίγο σάκχαρο, για αυτό δεν κάνει καλό μούστο και κρασί μόνο του.
ζ) Το βοϊδομάτι, σταφύλι μαύρο, με μεγάλες και χοντρές ρόγες (σαν το μάτι του βοδιού), κάνει πολύ μούστο, αλλά αδύνατο.
η) Τα επιτραπέζια σταφύλια είναι το ροζακί, ασπρο με καλή γεύση, τραγανιστό, το κρουστάλι, μαυροκόκκινο - πολύ καλό -, το αητονύχι, άσπρο, με στενόμακρες ρόγες.

απόσπασμα από το βιβλίο "Λαογραφικά" του Παναγιώτη Ρουμελιώτη

Φθινόπωρο 2009

Χάρακας, 27 Σεπτέμβρη, 10.11 π.μ.

στην αυλή του σπιτιού μου...

Τα φραγκόσυκα, τα γεράνια, ο δυόσμος,

οι κρόκοι, η κληματαριά, το σκυλάκι...

η ηρεμία της φύσης μετά το καλοκαίρι...

...μα πάνω απ' όλα η ματιά του Κωστάκη...

ό,τι πιο αισιόδοξο συνάντησα στο χωριό μου

αυτή τη "γκρίζα" περίοδο...

σπυρος πετρολεκας

Εκδηλώσεις Συλλόγου

Αγαπητοί συμπατριώτες, φίλες και φίλοι, καλό Χειμώνα!

Με την παρούσα επιστολή θέλουμε να σας ενημερώσουμε για τις εκδηλώσεις που θα γίνουν στην Αίθουσα του Συλλόγου μας και να σας καλέσουμε να συμμετάσχετε σε αυτές:

1. Συνάντηση μελών κάθε πρώτη Κυριακή του μήνα (10.00 π.μ. -1.00 μ.μ.). Ελάτε να πιούμε το καφεδάκι μας παρέα.
Πρώτη συνάντηση: Κυριακή, 1/11/2009
2. Παιδικές δραστηριότητες για παιδιά Δημοτικού κάθε τρίτη Κυριακή του μήνα (5.00 μ.μ. -7.00 μ.μ.)
1ο παιδικό εργαστήρι: Κυριακή, 18/10/2009
3. Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009, ώρα 6.00 μ.μ.: Χριστουγεννιάτικη παιδική γιορτή
4. Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2010, ώρα 11.00 π.μ.: Κοπή πίτας και Τακτική Γενική Συνέλευση
5. 3ημερη Προσκυνηματική Εκδρομή στο Χάρακα (29,30,31/1/2010)
6. Εντός Φεβρουαρίου 2010: Αποκριάτικος χορός
7. Εντός Μαρτίου 2010: Μονοήμερη εκδρομή

Παρακαλείσθε να τιμήσετε με την παρουσία σας και να ζεστάνετε με την αγάπη σας τις ανωτέρω εκδηλώσεις του Συλλόγου.
H πρόεδρος, Χρυσάνθη Ροβάτσου - Γραμμένου
Η Γενική Γραμματέας, Ευθυμια Αν. Τραϊφόρου

Εκλογές

Από τις εκλογές της Κυριακής 27ης Σεπτεμβρίου 2009, που διενεργήθηκαν από το ΙΔΡΥΜΑ « Γ.Ν. ΠΕΤΡΟΛΕΚΑ» για την ανάδειξη (2) δυο τακτικών και (2) δυο αναπληρωματικών μελών για το 2010-2012.

Τα εκλογικά αποτελέσματα διαμορφώθηκαν ως ακολούθως :

ΤΑΚΤΙΚΑ ΜΕΛΗ :

1. ΡΟΒΑΤΣΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ: 113 ΨΗΦΟΙ
2. ΓΚΙΟΥΖΕΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟY: 101 ΨΗΦΟΙ

ΑΝΑΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΑ ΜΕΛΗ:

3. ΠΕΤΡΟΛΕΚΑΣ ΜΙΧΑΗΛ ΤΟΥ ΔΙΑΜΑΝΤΗ: 69 ΨΗΦΟΙ
4. ΧΕΛΙΩΤΗΣ ΜΙΧΑΗΛ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ: 67 ΨΗΦΟΙ
------------------------------


Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

φθινόπωρο 2009...

Του φθινόπωρου οι τάπητες

έχουν την ίδια πάντα εργασία.

Ίδιο σχεδόν το κέντημα,

ίδιο περίπου και το αίσθημα που φέρνουν.

Κίτρινα φύλλα αραιά

ορθά ή ανάποδα, στην τύχη σκορπίσμενα

κάπου αλλού μαζί πολλά

σε μια γωνιά δρόμου στενού συγκεντρωμένα.

Κική Δημουλά

Καλοκαίρι 2009

Το καλοκαίρι στο Χάρακα, όπως και σε άλλα χωριά, η ζωή παίρνει μια άλλη πολύ ευχάριστη χροιά, ξέγνοιαστη ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι καλοκαιρινοί επισκέπτες, μαζί με τις διάφορες εκδηλώσεις που πραγματοποιούν οι πολιτιστικοί φορείς και τα καθιερωμένα πανηγύρια. Είναι τα στοιχεία που συντελούν στη δημιουργία αυτού του κλίματος.

Συγκεκριμένα στο χωριό μας η ωραία και ευρύχωρη πλατεία, πλαισιωμένη από τα δυο οργανωμένα μαγαζιά με την ποικιλία γευστικών φαγητών (γκόγκες, σανό, καλτσούνια κλπ.) ήταν ασφυκτικά γεμάτα, ιδίως από 20-7 έως 20-8. Σ’ αυτό συντέλεσαν και οι διάφορες θρησκευτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, που πραγματοποιηθηκαν με επιτυχία από το Ίδρυμα Γ.Ν. Πετρολέκα και το Σύλλογο Χαρακιωτών. Άρχισαν από 25-7 με το μνημόσυνο του μεγάλου ευεργέτη Γ. Πετρολέκα, την επομένη είχαμε το πανηγύρι της Αγ. Παρασκευής , στη συνέχεια γιορτή με κλόουν κλπ., βραδιά παραδοσιακών τραγουδιών (πατήρ Χρήστος Κυριακόπουλος), παρουσίαση παραδοσιακών φαγητών από τις νοικοκυρές, έκθεση φωτογραφίας από την παλαιότερη κοινωνική ζωή του χωριού, παραδοσιακοί χοροί από τα παιδιά του χωριού (Ματούλα Τραιφόρου), αθλητικοί αγώνες, μουσική και χορευτική βραδιά με την ορχήστρα νεαρών Χαρακιωτών (Κώστας Πριφτάκης), προσφορά της Χαρακιώτισσας Δημάρχου μας Πίτσας Πριφτακη –Χατζηγρηγορίου.

Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει για το μνημόσυνο που έγινε την 1η Αυγούστου για τα 30 χρόνια από τον θάνατο του καταγόμενου από το Χάρακα μακαριστού μητροπολίτου Παντελεήμονος Παπαγεωργίου, με τη συμμετοχή του μητροπολίτου μας Ευσταθίου και πλειάδας ιερέων (10) και εξαιρετικών ιερέων-ιεροψαλτών (π. Χρήστος Κυριακόπουλος - εφημέριος Ι. Ναού Αγ. Δημητρίου Κηφισιάς, Διευθυντής Ωδείου Βυζαντινής Μουσικής μητροπόλεως Αττικής, ερμηνευτής παραδοσιακών τραγουδιών και πατήρ Νικόλαος Τσόκος - εφημέριος Αμυκλών, καθηγητής Ευρωπαικής και Βυζαντινής Μουσικής στο Ωδείο Σπάρτης)
Αυτή η Θεία Λειτουργία – Πανδαισία θα μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη όλων όσων παρευρέθηκαν. Αξίζει έπαινος σε όσους είχαν την πρωτοβουλία και την οργάνωση της θρησκευτικής αυτής εκδήλωσης.

Ακολούθησε η εορτή και η πανήγυρις της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος και εκδρομή που οργάνωσε το Ίδρυμα Πετρολέκα στη Δημητσάνα και σε γύρω μοναστήρια.

Ακόμη να πούμε ότι το χωριό μας συνεχώς ανανεώνεται και ομορφαίνει.

Εκτός από τα παλιά σπίτια που σχεδόν όλα έχουν ανακαινιστεί, κτίζονται και καινούρια (Σπύρου Πριφτάκη (Μπουλιούκου), Πίτσας Πριφτάκη – Χατζηγρηγορίου (Δημάρχου), Δημήτρη Παπαγεωργίου (Γκιόζη), αδελφών Παν. Πετρολέκα (Σκόντρου), Ιωάννη Παύλου Πετρολέκα (Ντούρου), Ιωάννη Γλυνάτση (γαμπρού Βασιλικής Γκιουζέλη), Σταύρου Γρηγόρη (γαμπρού Δήμητρας Μιχαηλίδου).
Επίσης πολύ χρήσιμος και ωραίος είναι ο καινούριος δρόμος που έγινε – μένουν ακόμη λίγα μέτρα - στις παρυφές του «απαγορεμένου».
Εκείνο που χρειάζεται είναι η διόρθωση των εσωτερικών δρόμων του χωριού.

γραφει ο Θεόδωρος Παπαγεωργίου

Κοινωνικά (Σεπτέμβριος 2009)

ΓΑΜΟΙ
Στις 23-8-2009 ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ Π. ΓΚΙΟΥΖΕΛΗΣ, υπάλληλος της ΔΕΗ Μολάων ενυμφεύθη στον Ιερό Ναό της Γεννήσεως του Χριστού Μολάων, την εξαίρετη νέα από τους Μολάους ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗ, δασκάλα στους Μολάους.

Στις 30-8-2009 ο ΗΛΙΑΣ Κ. ΤΡΑΙΦΟΡΟΣ, νυμφεύθηκε στον ιερό ναό Κοιμήσεως Φοινικίου την καταγόμενη από το Φοινίκι εξαίρετη νέα ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΥΡΙΑΚΑΚΗ.

ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
Στις 29-6-2008 η ΒΑΣΙΛΙΚΗ, σύζυγος Γεωργίου Παναγιωτίδη, κόρη της Τασίας Ξαστερούλη (Κατσάκου) γένννησε κορίτσι, που το βάπτισε στους Αγίους Θεοδώρους Χάρακα στις 30-5-2009.

Στις 23-10-2008, η ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ, σύζυγος Παναγιώτη Καλύβα, κόρη του Θεόδωρου και της Γεωργίας Παπαγεωργίου, γέννησε αγόρι.

Στις 25-5-2009, η ΑΘΗΝΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ, σύζυγος του ΑΝΤΩΝΗ Ν. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ (Καραμελά), γέννησε κορίτσι.

Στις 26-5-2009, η ΜΑΡΙΑ, σύζυγος Ευσταθίου Σπίνου, κόρη του Παναγιώτη Παπαγεωργίου (Γιάκοβα), γέννησε κορίτσι.

Στις 15-8-2009, η ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΜΠΡΙΣΙΜΙΤΖΗ, σύζυγος Ιωάννου Θ. Χελιώτη, γέννησε αγόρι.

γραφει ο Θεόδωρος Παπαγεωργίου

Δεκαπενταύγουστος 2009

"...η ευχή που λαχτάρησε

μέσα από τους κόρφους του βασιλικού

ο άνεμος της Παναγιάς

να την φυσήξει..."

(Οδυσσέας Ελύτης)

Πατριωτάκια, Χρόνια Πολλά!

Εκδηλώσεις Ιδρύματος ΠΕΤΡΟΛΕΚΑ

Το Σάββατο, 25 Ιουλίου 2009, στον Ιερό Ναό των 3 Ιεραρχών Χάρακα τελέσθηκε Θεία Λειτουργία και, εν συνεχεία, ιερό μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του μεγάλου ευεργέτου Γεωργίου Πετρολέκα.


Το Σάββατο, 1 Αυγούστου 2009, στον Ιερό Ναό των 3 Ιεραρχών Χάρακα τελέσθηκε, προεξάρχοντος του Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Μονεμβασίας και Σπάρτης - κου Ευσταθίου, Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, και, εν συνεχεία, ιερό μνημόσυνο του από το Χάρακα καταγόμενου, αειμνήστου και μακαριστού Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης, Παντελεήμονος Παπαγεωργίου, με τη συμπλήρωση 30ετίας από της εν Κυρίω κοιμήσεως αυτού (1979).

Διαχειριστική Επιτροπή Ιδρύματος ΠΕΤΡΟΛΕΚΑ

Έκθεση φωτογραφίας - Καλοκαίρι 2009

Με πρωτοβουλία του Πολιτιστικού Συλλόγου Χαρακιωτών πραγματοποιήθηκε

Έκθεση Φωτογραφίας στο χωριό.

Παναγιά η Πηλιουριώτισσα

Με μεγάλη λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια τελέσθηκαν στις 30 Ιουλίου 2009 από τον Παναγιότατο Μητροπολίτη Μονεμβασίας & Σπάρτης κ.κ. Ευστάθιο τα εγκαίνια του νέου Ιερού Ναού που βρίσκεται στη θέση Πήλιουρα Κυπαρισσίου και σε υψόμετρο 1.000 μέτρων, μέσα στο ελατοδάσος. Ο Ιερός Ναός είναι αφιερωμένος στην Παναγία την Πηλιουριώτισσα και στον Όσιο Σεραφείμ του Σάρωφ. Η θεμελίωσή του είχε πραγματοποιηθείς στις 02-08-2008 και κατόπιν, με δωρεές των προσκυνητών (ντόπιων και των απανταχού Κυπαρισσιωτών) έγινε ο ολοκλήρωση όλου του οικοδομήματος καθώς και του εσωτερικού εκκλησιαστικού διακόσμου.
Στην ακολουθία των εγκαινίων έλαβαν επίσης μέρος και οι Ιερείς : π. Χαράλαμπος Βέζος εφημέριος Κυπαρισσίου, π. Αναστάσιος Τραϊφόρος εφημέριος Ωρωπού Αττικής, π. Θεολόγος Γκιουζέλης εφημέριος Χάρακα, π. Χρήστος Κυριακόπουλος εφημέριος του Μητροπολιτικού Ναού Αγίου Δημητρίου Κηφισιάς, καθώς και ο υπεύθυνος των εγκαινίων π. Γεράσιμος Πετρολέκας Αρχιερατικός Επίτροπος Μολάων.
Έψαλε ο πρωτοψάλτης του Μητροπολιτικού Ναού Σπάρτης κ. Παναγιώτης Τζανάκος.
Κατά την τελετή των εγκαινίων, παρευρέθηκε η Δήμαρχος Ζάρακα κυρία Παναγιώτα Πριφτάκη – Χατζηγρηγορίου και πλήθος προσκυνητών (περίπου στους 350) τόσο από το Κυπαρίσσι όσο και από τα γύρω χωριά (Χάρακας, Ρειχέα, Κρεμαστή, Πελετά, Αμυγδαλιά, Πηγάδι, Πούληθρα).
Μετά το τέλος της τελετής των εγκαινίων και της πρώτης Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας, προσφέρθηκαν σε όλους γλυκίσματα και φαγητά.
Την όλη ωραία αυτή εκδήλωση έκλεισε με ωραία δημοτικά τραγούδια που εντυπωσίασαν τον κόσμο, ο καλλιφωνότατος π. Χρήστος Κυριακόπουλος.

γράφει ο Γιάννης Πουλάκης

Στην Αγια-Τριάδα, στον Πειραιά...

Πριν την Κατοχή...

Μεταξύ άλλων διακρίνονται:

Ρεπούσης, "Καρανάσος", Γιάννης και Γιώργος Σακκής, Λιας της Αθηνάς,

"Μπελντές", θεια-Ματίνα "Ζάναινα", Ματίνα του "Παναγιοκοσμά",

Ματίνα και Γιαννούλα του "Μιχαλιστάμου", Θόδωρος Ηλιόπουλος,

Αντώνης Λιουδάκης, "Νικοκοσμάς", Μήτρος,

Παναγιώτης Ροβάτσος ("Σφήνας"),"Κατσαντώνης", Παναγιώτης Δούκας,

"Κωτσιμακρού", "Κωτσιτραϊφόρος","Γιάκωβας", μπαρμπα-Ζάνος,

"Αρκούδης", Διαμαντής Κόκκορης, Θόδωρος του Διαμαντή και "Νικομπακαλούμης"

Λυχνάρι - Τεύχος 5 - Απρίλιος-Ιούνιος 1988 (Λεξιλόγιο Τοπικών Λέξεων)

1. ανακλανιέμαι = τεντώνομαι νωχελικά
2. αποκαής = ο φούρνος που έχει καεί την προηγούμενη
3. αρίδα = το πόδι
4. αντζαϊλα = ακαταστασία
5. αχαμνός = αδύνατος
6. βερέμης = καχεκτικός, πολύ αδύνατος
7. βίκα = η στάμνα
8. γκλουκιά - γκλούκι = η γουλιά
9. γκουμουράδα = μεγάλος σωρός από πέτρες
10. κάλια = καβάλα στον ώμο
11. κατσαμπάνια = πολλά πράγματα, ήδη νοικοκυριού
12. κουλιόστρα = το πρώτο γάλα της "λεχώνας" κατσίκας
13. κουτσουμπέλι = μικρό κούτσουρο από τις ρίζες
14. μουνούχι = ευνουχισμένος τράγος
15. μούστρα = η τρεχάλα
16. μουρχούτα = πήλινο, βαθύ πιάτο
17. μπούρδα = μεγάλο τσουβάλι για καρπούς
18. σέμπρος = ο συνέταιρος σε αγροτικές δουλειές
19. σκαρίζω = βγάζω το κοπάδι για βοσκή
20. σκουμαρίδα = μισόξερο σύκο
21. σόμπολα = μικές, λείες πέτρες, χαλίκια
22. στούμπος = μικρή, σφαιρική πέτρα
23. ταμάχι = πλεονεξία, πολλή δούλεια
24. τόλοσι = ο πλάστης για το άνοιγμα των φύλλων
25. τσάχαλα = μικρά, ξερά κλαδιά για προσάναμμα
26. τσουράπια = οι μάλλινες, πλατιές κάλτσες
27. φλόμος = καπνός
28. φουσκί = η κοπριά των ζώων
29. φουρίκι = το αυγό που μένει συνεχώς στη φωλιά
30. χαράρι = πολύ μεγάλο τσουβάλι για μεταφορά άχυρου

γράφει ο Θεόδωρος Παπαγεωργίου

η περιοδεία του Νομάρχη...

"Επί τέλους! Ύστερα από 110 χρόνια ελεύθερης ζωής εγνωρίσαμε και μεις τον άνθρωπο που μας διευθύνει από τη Σπάρτη. Ο Νομάρχης κ. Παπαγιαννάκος μας εχάρισε την ευχαρίστηση αυτή κι αυτό είναι προς έπαινό του. (...)
Στις 25 του Μάη, και ώραν 9ην πρωινήν, αφίχθη στο Κυπαρίσσι, προερχόμενος εκ Μονεμβασίας ο Νομάρχης Λακωνίας κ. Παπαγιαννάκος, συνοδευόμενος κι από το μηχανικό Κοινοτήτων κ. Καφετζόπουλον. Από πολύ πρωί το χωριό σημαιοστόλιστο παρουσίαζε πανηγυρική όψη. Στην εξέδρα όπου επρόκειτο να γίνει η αποβίβασις του κ. Νομάρχου, είχε στηθεί μεγάλη αψίς με τις λέξεις «Καλώς ήλθατε». Από πολύ ενωρίς είχε συγκεντρωθεί στην εξέδρα αρκετός κόσμος αναμένοντας την άφιξη του κ. Νομάρχου.
Μόλις το βενζινόπλοιον έφθασε, ο κ. Νομάρχης απεβιβάσθη αμέσως , τον υπεδέχθησαν δε οι τοπικές αρχές του χωριού. Πρώτος τον προσεφώνησε ο Πρόεδρος της Κοινότητος Κυπαρισσίου, κ. Ελευθέριος Πολυχρονίου, αμέσως δε μετά τούτον, ο δάσκαλος του χωριού κ. Ζαραβίνος, ο οποίος ηυχήθη στον κ. Νομάρχη το ως «ευ παρέστη». (...)

Μετ’ ολίγην ώραν ο κ. Νομάρχης ανεχώρησε διά το Χάρακα, όπου τον ανέμενε εξίσου ενθουσιώδης υποδοχή. Από ενωρίς πολλοί κάτοικοι του Χάρακος, καθώς και των γύρω χωριών, τα κοινοτικά συμβούλια των κοινοτήτων Χάρακος, Ρηχιάς, Κρεμαστής και Λαμποκάμπου, ανέμεναν την άφιξη του κ. Νομαρχου. Ο "Σταυρός", καθώς και ολόκληρο το χωριό, είχε σημαιοστολισθεί καταλλήλως. Ο πάντα ακούραστος πρόεδρος του Χάρακος κ. Δαμιανός Πετρολέκας είχε κατέβει στο Κυπαρίσσι, προς προϋπάντησιν. Στας 12:12 μ.μ. έφθασε ο κ. Νομάρχης, μετά της συνοδείας του, επιβαίνοντες ζώων. Την άφιξή του πρώτος εχαιρέτησεν ο ιεροδιδάσκαλος Χάρακος κ. Δημήτριος Πέππας , τονίσας ότι «διά πρώτη φοράν επισκέπτεται ανώτερος κρατικός υπάλληλος το ορεινόν τμήμα του Χάρακος.»

Κατόπιν, η γραμματεύς της κοινότητος του Ζάρακος, διδα Μαρίνα προσέφερεν στον κ. Νομάρχη ανθοδέσμην. Επίσης ανθοδέσμην προσέφερε εκ μέρους των παρατεταγμένων μαθητών και η μικρή μαθήτρια Σοφία Δημ. Παπαγεωργίου, συνοδεύσασα αυτήν με τα εξής λόγια: «Εξ ονόματος του Δημοτικού Σχολείου Χάρακος, σας προσφέρω το μπουκέτο αυτό με τα ολίγα άνθη του αγόνου τόπου μας, προς ένδειξιν σεβασμού και αγάπης προς την εθνοσωτήριον ημών Κυβέρνησιν, και παρακαλούμεν υμάς, όπως διαβιβάσητε εις τον μεγάλον μας βασιλιά και εις τον Κυβερνήτη μας, τον Ιωάννη Μεταξά, τα σέβη μας και να τους πείτε ότι εμείς εδώ τασσόμεθα στο πλευρό τους και θα τον ενισχύσουμε στην εκτέλεσιν των μεγάλων ιδανικών της πατρίδος μας.»
Ακολούθως, ο κ. Νομάρχης εισήλθε εις το χωριό και μετά του ενθουσιώδους πλήθους μετέβη στο Σχολείο, όπου τον προσεφώνησε ο δημοδιδάσκαλος Ρηχιάς. (...)
Μετά ταύτα επηκολούθησε διαλογική συζήτησις μεταξύ του κ. Νομάρχου και των παρευρισκομένων κοινοτικών συμβουλιων. Εμελετήθησαν διάφορα εκκρεμή ζητήματα του Δήμου μας, διά τα οποία ο κ. Νομάρχης υπεσχέθη ότι θα τα μελετήσει με ενδιαφέρον και θα προσπαθησει να θεραπεύσει τις ανάγκες του τόπου.
Μετά τη συζήτηση, παρετέθη γεύμα στο σπίτι του προέδρου της κοινότητος Χάρακος κ. Δαμιανού Πετρολέκα. Την δε πέμπτην απογευνατινήν ανεχώρησε ο κ. Νομάρχης και πάλι δια το Κυπαρίσσι κατενθουσιασμένος από την υποδοχήν και τις περιποιήσεις. (...)

Εφημερίδα "Η Φωνή του Ζάρακος" - 8 Ιουνίου 1937

Εκδήλωση για το Ζαρακίτη μετανάστη

"...θα ήθελα αγαπητοί μου συμπατριώτες να αφιερώσω λίγες λέξεις για τον πρώτο μετανάστη. Τον πρώτο πατριώτη που έφυγε από το χωριό του και έφτασε στην άλλη άκρη της γης. Του αξίζει μια δημόσια αναγνώριση και ευγνωμοσύνη. Είναι ο πρωτεργάτης του μεταναστευτικού κύματος, που άλλαξε, όχι μονάχα τη ζωή του, αλλά και τη δική μας, με την πολύτιμη βοήθειά του στις κρίσιμες στιγμές μας. Αυτός ο πρώτος μετανάστης - που είχα την ευτυχία να γνωρίσω πολλούς πρωτοπόρους συμπατριώτες μας που μετανάστευσαν στην Αμερική από το 1885 και μετά - τους ρωτούσα πώς αντιμετώπιζαν τα εμπόδια που συνάντησαν, δίχως γλώσσα, δίχως τέχνες, δίχως εμπειρία στη ζωή, ήταν μόλις 12-15 χρονών παλικαράκια... Δίχως γραμματικές γνώσεις, δίχως κανένα συγγενή, δίχως κανένα γνωστό, δίχως κανένα φίλο... Και μου έλεγαν:

έπρεπε να φύγω, είχε μαυρίσει το μάτι μου και η ψυχή μου από τη φτώχεια και τη στέρηση... Να βλέπεις τον πατέρα χρεωμένο, τον αδερφό σου ρογιασμένο για μια μπουκιά ψωμί και τις αδελφές σου υπηρέτριες και δούλες στα ξένα και κακόβουλα χέρια. Και η δόλια μάνα να μη βλέπει για μια στιγμή ανάπαυση..."

Προδημοσίευση κειμένου από την ομιλία του Γεωργίου Μπέλεση

που θα εκφωνήσει στην εκδήλωση για το Ζαρακίτη μετανάστη

εγώ το κείμενο απλώς παραθέτω...

όμως, έτσι όπως μου το διάβασε ο συντάκτης του, πιστέψτε με, είχε άλλο άρωμα

είχε κόμπο στο λαιμό και υγρά μάτια...

φίλε Γιώργο, τα ασημικά της καρδιάς σου στο σεντούκι του Ζάρακα

είναι ανεκτίμητης αξίας...

σπυρος

Η διαθήκη μου...

Αφήνω και εγκαθιστώ γενική κληρονόμο την σύζυγόν μου Κατίνα, το γένος Χρήστου Χαρδούβαλη.
Διατάσσω δε ταύτη να δώσει τα εξής κληροδοτήματα:
1. Εις τον αδελφόν μου Ιωάν. Ν. Πετρολέκα πεντακόσιας χιλιάδας δραχμάς.
2. Εις τον αδελφόν μου Πάνον Ν. Πετρολέκα τριακοσίας χιλιάδας δραχμάς.
3. Εις τας αδελφάς μου Ελένην Κ. Κατσώρη και Κυριάκαν Παναγ. Μιχαλοπούλου, ανά δραχμάς τριακοσίας πεντήκοντα χιλιάδας εις εκάστην, ήτοι εν όλω επτακοσίας χιλιάδας δραχμάς
4. Εις τον ανιψιόν μου Παύλο Διαμαντή Πετρολέκα τριακοσίας χιλιάδας δραχμάς.
5. Εις τους ανιψιούς μου Κοσμά Πάνου Πετρολέκαν και Ιωάννην Πάνου Πετρολέκαν, ανά τετρακόσιας χιλιάδας δραχμάς ης έκαστον, ήτοι εν όλω οκτακοσίας χιλιάδας δραχμάς.
6. Εις την Φώτω, σύζυγον Περ. Νεζερίτου τριακοσίας χιλιάδας δραχμάς.
7. Εις την Κατίναν Γεωργίου Χαρδούβαλη τριακοσίας χιλιάδας δραχμάς.
8. Επίσης κληροδοτώ εις το εν Πειραιεί Ζάνειον Νοσοκομείον, εις το εν Πειραιεί Ζάνειον Ορφανοτροφείον και εις το εν Πειραιεί Γηροκομείον, ανά εκατό χιλιάδας δραχμάς εις έκαστον, ήτοι εν όλω τριακοσίας χιλιάδας δραχμάς.
9. Εις το χωρίον Χάρακα της Κοινότητος Χαρακος εν εκατομμύριον δραχμών, όπως διά των χρημάτων τούτων γίνει εκβραχισμός εις το στενόν Χάρακα προς εύκολον και ακίνδυνον εκ του μέρους τούτου διέλευσιν. Προς εκτέλεσιν του έργου τούτου και διαχείρισιν των χρημάτων να γίνει πενταμελής επιτροπή αποτελουμένη εκ του ιερέως της εκκλησίας του χωρίου Χάρακα ως Προέδρου και εκ τεσσάρων μελών εκλεγομένων κατά τριετίαν εκ των νομίμως εγγεγραμμένων εις τους εκλογικούς καταλόγους της Κοινότητος Χάρακα πολιτών.

Η εκλογή να γίνεται διά ψηφοδελτίου υπό των εν τοις εκλογικοίς καταλόγοις της Κοινότητος Χαρακος εγγεγραμμένων πολιτών και εχόντων δικαίωμα ψήφου.
10. Εις την Κοινότητα Χάρακος κληροδοτώ τα εν Πειραιεί και επί της διασταυρώσεως των οδών Σωκράτους και Παρθεναγωγείου κείμενα μαγαζεία μου, όπως δια των εισοδημάτων αυτών βοηθούνται κατά τις Αγίας ημέρας της του Χριστού γεννήσεως και του Πάσχα οι πτωχοί της Κοινότητας Χαρακος και ιδία οι γέροντες πτωχοί.
Η διαχείρισις και του κληροδοτήματος τούτου θα γίνεται υπό τριμελούς επιτροπής με Πρόεδρον τον ιερέα του χωρίου Χαρακος και δύο εκλεγομένων κατά τριετίαν καθ’ ον τρόπον εξετέθη δια την διαχείρισην του ανωτέρω κληροδοτήματος υπ' άριθμόν 9.
11. Εις τον ανεγειρόμενον εν τω χωρίω Χάρακος Ναόν Τρεις Ιεράρχαι κληροδοτώ προς αποπεράτωσιν αυτού τριακοσίας χιλιάδας δραχμάς.
12. Εις τας υπηρετρίας μου, αι οποίαι θα ευρίσκονται εν τη υπηρεσία μου κατά την ημέρα του θανάτου μου κληροδοτώ τριακοσίας χιλιάδας δραχμάς να διανεμηθώσι δε άπασαι αι δραχμαί αύται εις τας υπηρετρίας μου ταύτας κατά την κρίσην της συζύγου μου ως προς τα δοθησόμενα εις εκάστην τούτων ποσά.

13. Εις την ανιψιάν μου Μαριγώ, σύζυγο Γεωργ. Κρητικού, θυγατέρα του αδελφού μου Πάνου Ν. Πετρολέκα, κληροδοτώ δραχμάς εκατόν χιλιάδας.
14. Εις την Αρχόντω Χρήστου Πασχάλη κληροδοτώ δραχμάς εκατόν χιλιάδας.

15. Εις τους ανιψιούς μου Νικόλαον Κ. Κατσώρην, Μιχαήλ Κ. Κατσώρην και Νικόλαο Κων. Πετρολέκαν παρέχω το δικαίωμα, εμπορευόμενοι να ποιώνται χρήσιν της εμπορικής Επωνυμίας Λέκας και Δρίβας, κληροδοτώ δε εις αυτούς και κατ’ ίσον αριθμόν εις έκαστον τούτων, απάσας τας εις εμέ ανηκούσας μετοχάς της εταιρείας Λεκας - Δρίβας.
Απασαν την λοιπήν περιουσίαν μου ακίνητον, κινητήν, έπιπλα, διαφόρους μετοχάς και ομολογίας και διαφόρους απαιτήσεις, και γενικώς άπασαν την κατά τον θάνατόν μου ευρεθησομένην οπουδήποτε περιουσίαν μου, αφήνω εις την σύζυγόν μου Κατίναν.
Εκτελεστάς της διαθηκης μου ορίζω την σύζυγόν μου Κατίναν και τους ανιψιούς μου Νικόλαον Κων. Κατσώρην, Μιχαήλ Κων. Κατσώρην και Νικολαον Κων. Πετρολέκαν.
Η παρούσα διαθήκη μου εγγράφη καθ’ υπαγόρευσίν μου υπό του δικηγόρου μου Δημητρίου Αθ. Σκάγιανη εν Αθήναις την 12ην Μαίου του χιλιοστού εννιακοσιοστού ογδόου έτους, ημέραν Σάββατον και εν τω επί της οδού Μαυρομματαίων αριθμ. 6, Κλινική του Κ. Τσακοπούλου Ιατρού Χειρούργου, εν η νοσηλεύομαι, αναγνωσθείσα δε αύτη παρ’ εμού επισταμένως υπεγράφη αύτη παρ’ εμού και του γράψαντος ταύτην Δημητρίου Αθ. Σκάγιαννη εις έκαστονη ημίφυλλον αυτής και εις το τέλος. Η παρούσα διαθήκη μου περιέχει την τελευταίαν βούλησίν μου.

Ο Διαθέτης
Γ. Ν. Πετρολέκας Δ. Α. Σκάγιαννης

...είναι βαθιές οι ρίζες - πώς να φύγεις απ' τον τόπο σου;

σπυρος

...έχει κι ο Ζάρακας την Αφροδίτη του...

Εκτός από τη Μήλο, έχει κι ο Ζάρακας την Αφροδίτη του...

Η μια στο Λούβρο, και η δική μας στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.

Το άγαλμα, μαζί με τα 2 ειδώλια βρέθηκαν τυχαία από χωρικό σε τάφο το 1908,

στην περιοχή του Γέρακα και ανάγονται στον 2ο π.Χ. αιώνα.

κάηκαν 2.500 στρέμματα στο χωριό μας...

Ανθρώπινη αμέλεια δευτερολέπτων

καταστρέφει ό,τι η φύση "γεννά" εκατοντάδες χρόνια...

Χάρακας, 22 Ιούνη 2009

Το βάζο του γλυκού, οι δυο κούπες κι ο καφές...

Όταν τα θέματα και οι υποθέσεις της καθημερινότητας της ζωής σας γίνουν τόσα πολλά που δεν επαρκεί ο χρόνος του 24ωρου για να τα χειριστείτε, να θυμηθείτε το βάζο του γλυκού, τις δυο κούπες και τον καφέ.

Ο καθηγητής στάθηκε μπροστά στους φοιτητές της τάξης του, της φιλοσοφικής σχολής, έχοντας μπροστά του κάποια αντικείμενα. Όταν η τάξη ησύχασε, χωρίς να πει τίποτα, πήρε ένα μεγάλο βάζο του γλυκού και άρχισε να το γεμίζει με μπαλάκια του τένις. Όταν πλέον δεν χωρούσε άλλο, κοίταξε τους μαθητές του και τους ρώτησε αν το βάζο γέμισε και εκείνοι συμφώνησαν. Τότε ο καθηγητής πήρε χαλίκια και άρχισε να τα ρίχνει στο βάζο κουνώντας το και αυτά πήγαν στα κενά ανάμεσα στις μπάλες του τένις. Όταν πια δεν χωρούσαν άλλα χαλίκια ρώτησε τους μαθητές αν το βάζο ήταν γεμάτο και αυτοί κάπως σαστισμένοι είπαν πως είναι.

Ο καθηγητής στη συνέχεια πήρε άμμο και αφού την έριξε στο βάζο, γέμισε όλα τα κενά ανάμεσα στα χαλίκια και αφού ρώτησε τους μαθητές πάλι αν το βάζο ήταν γεμάτο αυτοί ανταπάντησαν με ένα ομόφωνο ΝΑΙ. Τότε ο καθηγητής έσκυψε και πήρε κάτω από το γραφείο δυο κούπες καφέ και τις έριξε στο βάζο ενώ οι μαθητές πλέον γελούσαν απορημένοι.

«Τώρα», λέει ο καθηγητής, «Θέλω να θεωρήσετε ότι το βάζο αντιπροσωπεύει τη ζωή σας. Οι μπάλες του τένις είναι τα πλέον ιερά και μεγάλα πράγματα στη ζωή σας όπως η πατρίδα, η οικογένεια, τα παιδιά σας, οι φίλοι σας και οι αγαπημένες σας ασχολίες, πράγματα που ακόμα και όλα τα άλλα να χαθούν, αυτά είναι ικανά να γεμίσουν την ζωή σας. Τα χαλίκια αντιπροσωπεύουν πράγματα σημαντικά όπως τη δουλειά σας, το αυτοκίνητό σας, ένα σπίτι. Η άμμος είναι άλλα μικρότερα πράγματα. Αν γεμίσετε το βάζο πρώτα με άμμο, δεν θα υπάρχει χώρος για να βάλετε τα χαλίκια και τις μπάλες του τένις. Το ίδιο ισχύει και για τη ζωή σας. Αν ξοδέψετε την ώρα σας και την ενέργειά σας για μικρά πράγματα δεν θα έχετε χρόνο και δύναμη για μεγαλύτερα καισημαντικότερα για σας πράγματα.Φροντίστε τα μπαλάκια του τένις πρώτα και μετά τα χαλίκια. Τα υπόλοιπα είναι άμμος».

Ένας μαθητής σήκωσε το χέρι και ρώτησε, τι αντιπροσώπευε ο καφές. Ο καθηγητής χαμογέλασε και είπε «Ο καφές είναι για να σας δείξει πως όσο γεμάτη και να είναι η ζωή σας, πάντα θα υπάρχει χώρος για ένα καφέ με κάποιο φίλο».

γράφει ο Γεράσιμος Πετρολέκας

Σχόλιο: Πατέρα Γεράσιμε, μήπως τα "πολυτιμότερα" πράγματα στη ζωή μας - που ψάχνουμε μακριά μας - βρίσκονται δίπλα μας... ίσως και ο ίδιος ο Χριστός.. (σε ένα βλέμμα, σε μια πληγή)

σπυρος

Η Φωνή του Ζάρακος - Τεύχος 14 (Μάρτιος 1936)

ΤΟ ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑ ΤΟΥ "ΣΤΑΥΡΟΥ" ΚΑΙ Η ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΑΥΤΟΥ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Αυτό το ζήτημα του εκβραχισμού της θέσεως "Σταυρός", διά το οποίον ως γνωστόν ο μακαρίτης συμπατριώτης μας Πετρολέκας αφήκεν ένα εκατομμύριον καθώς και της κατασκευής μιας ανθρωπίνης βατής οδού από το Χάρακα στο Κυπαρίσσι διά την οποία εργάσθη έως ένα μηνα ο Μηχανικός κ. Κυβέλος διά να τη χαράξει αρχίζει να προσλαμβάνει χρονίαν μορφήν. Πάνε χρόνια και χρόνια τώρα κατά τα οποία τίποτε απολύτως δε γίνεται. Τι κάμνει η Επιτροπή του κληροδοτήματος; Διατί δεν κινείται και διατί δεν εργάζεται; Μήπως διότι δεν αδειάζει; Αλλά τότε ας μην παρελάμβανεν. Αλλ’ ημείς νομίζομεν ότι αδειάζει και παραδειάζει διότι επί χρόνια τώρα βλέπομεν τα μέλη των διαφόρων Επιτροπών τα οποία επί μια επταετίαν τωρα διαδεχονται μηχανικά οι μεν τους δε να παίζουν οι περισσότεροι φάντε μπαστούνι, και άλλοι να κουβεντιάζουν με το μεροκάματο για το Βενιζέλο και τον Τσαλδάρη.
Ώστε ποίαν δικαιολογίαν μπορεί να προβάλλουν που δεν προχωρεί το ζήτημα;
Αλλά αν τα μέλη της Επιτροπής δεν συνέρχονται να συζητήσουν την υπόθεσιν (και όταν γράφομεν διά την παρούσαν εννοούμεν και όλας τας προηγουμένας επιτροπάς) διατί δεν τους μαζεύει ο μόνιμος κατά την διαθήκην Πρόεδρος της Επιτροπής όπως είναι το χρεος του και το καθήκον του; Μήπως δεν αδειάζει κι αυτός; Δεν το πολυπιστεύομεν. Διότι καθημερινώς τουλάχιστον τον βλέπομεν να τραβαει μακαρίως τον βαρύν γλυκύν του στον καφενέ του χωριού του, το οποίον σημαίνει ότι αδειάζει και παραδειάζει.
Αλλά αν δεν αδειάζουν ή δεν έχουν όρεξιν να εργασθούν τότε ας παραιτηθούν και αν δεν ευρεθούν άλλοι ικανότεροι ανθρωποι από το χωριό να τους αντικαταστήσουν, τότε να πληρώσουμε και να φέρουμε αλλους εξω από το χωριό για να τελειώσει η δουλειά. Μέσος όρος δεν υπάρχει. Το χωριό θέλει δουλειά και δεν μπορεί να περιμένει αιωνίως. Μόνον δηλαδή όταν προκειται να ζητήσουν τους ψήφους του χωριού, τότε δείχνουν ικανότητες οι κ. Επίτροποι και όταν έρχεται ο καιρός για τη δουλειά τιποτε;
Εμπρός λοιπόν, κύριοι Επίτροποι και εσείς Αιδεσιμώτατε μαζί, ή δουλέφτε ή φευγάτε.

ΤΟ ΝΕΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΚΑΙ Η ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΑΥΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΗ
Με πραγματικήν ευχαρίστησιν και χαράν εδέχθη η Κοινότης τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών διά την ανάδειξιν του τελευταίου Εκκλησιαστικού Συμβουλίου. Απαντες οι εκλεγέντες είναι πρόσωπα εγνωσμένου ζήλου διά την ταχείαν αποπεράτωσιν του ηκτίστου Ναού μας και δεν έχομεν ουδεμίαν αμφιβολίαν ότι αμέσως θα τεθώσιν εις το έργον ίνα φέρωσιν συντόμως εις πέρας την αποστολήν των η οποία κατά την έννοιαν της ψήφου των εκλογέων δεν ήτο βεβαίως να εκλέξει 3-4 πρόσωπα τα οποία να ανάβουν και να σβήνουν τα κεριά πράγμα πολύ εύκολον δι’οιονδήποτε, αλλά να εκλέξει 3-4 πρόσωπα τα οποία θα αποτελειώσουν την εκκλησία του.
Το έργον άλλως τε δεν είναι και πολύ δύσκολον κατόπιν της εκ μέρους της Ερανικής Επιτροπής και εν συνεργασία μετά του κ. Λεωνίδου Α. Παπαγεωργίου εξευρεσεως των αναγκαιούντων πορων δια την αποπεράτωσιν του έργου. Το δύσκολον μέρος του έργου έφυγε από το μέσον, το υπολειπόμενον είναι απλούν παιγνίδι. Εμπρός λοιπόν κύριοι Επίτροποι και προ παντός σεις κ. Αιδεσιμότατε, τεθήτε επί το έργον. Η εργασία πρεπει να αρχίσει τώρα την Ανοιξιν και να τελειώσει.
Λοιπόν ας αναμένομεν.

ΑΠΑΓΩΓΕΣ
Τον περασμένο μήνα είχαμε και απαγωγές. Στους Μολάους η εκ Κρεμαστής Ελένη Μιχ. Λάββα τη μέρα που επρόκειτο να αρραβωνιαστεί με τον Μολαίτη κ. Βλάχον ξεκίνησε να πάει για δουλειά στη Συκιά. Στο δρόμο όμως ο κ. Παναγιώτης Κουτρουλάκος εκ Συκιάς, βοηθούμενος και από τους αδελφούς, την απήγαγε. Πήγαν στο Βλαχιώτη, όπου και ενυμφεύθησαν.
Στο Κυπαρίσσι ο Σπύρος Παυλάκης και η δις Ματίνα Ζώταλη αλληλοαπήχθησαν και μετά περιπετείας ενυμφεύθησαν τη επεμβασει του αστυνομικού Σταθμάρχου Κυπαρισσίου κ. Ι. Σιδηροκαστρίτη, διότι υπήρχε κίνδυνος σοβαρών γεγονότων.

ΖΑΡΑΚΙΤΕΣ
Φυτεύετε καρποφόρα δέντρα.
- Πλούτος για εσάς ,για τα παιδιά σας και για τα εγγόνια σας.
- Φυτεψτε φέτος λίγα δέντρα ,και προσπαθήστε κάθε χρόνο να συμπληρώνετε.

ΚΟΣΜΙΚΑ
Οι Αποκριές φέτος γιορτάσθηκαν με αρκετό με αρκετό κέφι, παρ’όλη τη φτώχεια που υπάρχει.

ΚΛΟΠΗ ΠΕΡΙΗΓΗΤΩΝΣτις 10 Φεβρουαρίου δυο νεαροί Γερμανοί περιηγητές που όπως είπαν έκαναν τον γύρο του κόσμου με μια μικρή βαρκούλα, αφού πρώτα πήγαν στο Κυπαρίσσι, επήγαν και στο Μοναστήρι του Γερακος και αφού έβγαλαν τη βάρκα τους έξω στο λιμανάκι "κρυφό" αφήκαν τα λίγα πραγματάκια τους μέσα στη βάρκα και ανέβηκαν στο Μοναστήρι όπου παρέμειναν δυο τρεις μέρες λόγω της κακοκαιρίας. Όταν όμως γύρισαν στη βάρκα για να φύγουν τους είχαν κλέψει ό,τι είχαν αφήσει μέσα στη βάρκα.
Μια βαλίτσα με τα ρούχα τους, κουβέρτες και άλλα μικροπράγματα. Ειδοποίησαν αμέσως τηλεφωνικώς από τον Γέρακα την αστυνομία Κυπαρισσίου η οποία μετέβη αμέσως επί τοπου δια την ανακαλυψιν των δραστών. Μετά την επέμβασιν της Αστυνομίας, οι δράστες είτε γιατί φοβήθηκαν είτε γιατί μετενόησαν επήραν τα κλοπιμαία και τα επήγαν έξω από το σπίτι του Προέδρου της Κοινότητος Γέρακος. Ο Αστυνόμος όμως εν τω μεταξύ ενεργούσεν έρευναν στις καλύβες των υπόπτων τσοπάνηδων στο βαθύ όμως ανακάλυψαν μερικά από τα κλοπιμαία (εν σκεπάρνι, βελόνες, μουσαμάδες κλπ στο καλυβι του Ιωάννη Δρίβα ή Στάλπα προέκυψαν δε καταφανή ενοχοποιητικά στοιχεία εναντίον του υιού του Κωσταντίνου τον οποίον συνέλαβεν και μετέφεραν δέσμιον εις Κυπαρίσσιον και από εκεί με συνοδείαν χωροφύλακος τον απέστειλεν εις Μολάους. Διανυκτερεύοντες όμως εις Κουπιά ο δράστης κατόρθωσε την νύχτα να το "σκάσει", χωρίς να συλληφθεί εκ νέου μέχρι σήμερα. Διαδίδεται ότι εις την υπόθεσιν αυτήν είναι ανακατωμένα και άλλα πρόσωπα χωρίς όμως να αποδεικνύεται επισήμως.

ΖΑΡΑΚΙΤΕΣΠροτιμήσατε όλοι το ΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΟΝ
ΕΥΑΓΓ. ΚΟΣΜΑ ΔΡΙΒΑ
ΕΝ ΡΗΧΕΑ
Θα βρείτε όλα τα είδη
Ακρα περιποίησις, καθαριότης και ειλικρίνεια

ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΑ
Το νέον βενζινόπλοιον «ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ» του κ. Περικλή Μενεξή, ήρχισε την εκτέλεσιν τακτικών δρομολογίων Πειραιώς, Κυπαρισσίου, Γέρακος και Μονεμβασίας.

ΧΑΡΑΚΟΣ ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
Η κ.Βικτωρία, σύζυγος κ. Φιφλή ετεκε θήλυ.

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΝ ΥΠΟΔΗΜΑΤΟΠΟΙΕΙΟΝ
ΝΙΚ. Γ. ΜΠΕΛΕΣΗ
ΕΝ ΙΕΡΑΚΙ
Φθήνια, γούστο, στερεότης.

Ε ρε γλέντια...

Πολλά χρόνια πριν...

Πανηγύρι στην πλατεία του χωριού...

Η ορχήστρα στο κέντρο, πρώτο όργανο το βιολί... Ακολουθεί το λαούτο...

Οι άντρες σέρνουν πρώτοι το χορό, ή χαζεύουν τριγύρω...

Όσο για τις γυναίκες... κοκκεταρία στο μεγαλείο...

Μέση - δαχτυλίδι, μοδάτο σκουλαρίκι...

"... Νερατζούλα φουντωμένη / που 'ν' τα κάλλη σου;..."

απ' τα παλιά...

Μεταξύ άλλων διακρίνονται:

θεια-Γιώτα (η "Κουνούπω"), θεια-Αντωνιά (μητέρα π. Θεολόγου)

Φιφλή "Ντρίκαινα", θεια-Ματίνα ("Λεούτσαινα")

Ερηνιώ - Δαμιανός, "Νικοφιλιάς", Κούλα ("Μπουκάλαινα"), "Τσάμης"

και πολλοί άλλοι...

8 Μάη 2009 - Το πανηγύρι του αγιαννιού

Εφέτος η γιορτή του Αγίου ξεπέρασε κάθε προηγούμενη σε θρησκευτικές εκδηλώσεις, σε προσέλευση προσκυνητών, σε διοργάνωση και συντονισμό όλων των φορέων (εκκλησία, Ίδρυμα, Σύλλογος, Κοιν. διαμέρισμα).

Ο Εσπερινός, κατανυκτικότατος, με αρτοκλασία στον κεντρικό ναό του χωριού, με τεσσερις ιερείς (Π. Θεολόγος, Π. Αναστάσιος, Π. Νεκτάριος, Π.Νικόλαος) και τον καλλικέλαδο ιεροψάλτη Μολάων κ. Πλυμμένο.
Ο Όρθρος και η Θεία Λειτουργία στο Ναό του Αγ. Ιωάννη, μέσα σε καταπληκτικά όμορφο και ήρεμο ανοιξιάτικο τοπίο, ανέβασε ψηλά το θρησκευτικό συναίσθημα των προσκυνητών, με τη συμμετοχή πλειάδας ιερέων (Αρχιμανδρίτης π. Γεράσιμος που προίστατο, π. Αναστάσιος - εφημ. Μαρκοπούλου Ωρωπού, π. Θεολόγος Χάρακος, π. Γεώργιος Ασωπού, π. Δημήτριος Μεταμορφώσεως, π. Χαράλαμπος Κυπαρισσίου, π. Ιωάννης Λυκοβρύσεως, π. Γεώργιος Κουπιών, π. Νικόλαος Λαμπόκαμπου) και με τους εξαιρετικούς ιεροψάλτες: κ. Τζανάκο - πρωτοψάλτη καθεδρικού ναού Σπάρτης, κ. Ζαμαρία από Μολάους και κ. Λεωνίδα από Λεωνίδιο.
Μετά τη λιτάνωση της Ιεράς εικόνας πέριξ του Ναού, εκήρυξε το θείο λόγο, με κύρια αναφορά στον εορταζόμενο Άγιο και εύστοχα παραδείγματα, ο π. Γερασιμος.
Ακολούθησε η προσφορά του Συλλόγου (πρόεδρος η κ. Χρυσάνθη Ροβάτσου), με μεζεδάκι
και κρασάκι, καθώς και γλυκίσματα από τον εορτάζοντα π. Θεολόγο.

Οι Σπετσιώτες, τηρώντας την παράδοση, παρευρέθησαν κι εφέτος - περίπου τριάντα προσκυνητές. Επίσης, από το Σύλλογο Χαρακιωτών, περίπου σαράντα, που έφθασαν με το πούλμαν και άλλοι με δικά τους αυτοκίνητα.

Το βράδυ έγινε γλέντι με πολύ κέφι στα δυο μαγαζιά – στο ένα με την ορχήστρα του Ματσάκη, και στο άλλο με νεανική ορχήστρα με τον Κωστα Πριφτάκη.

Όλοι οι προσκυνητές εξέφρασαν με θερμά λόγια την ευχαρίστησή τους.

γράφει ο Θεόδωρος Παπαγεωργίου

Παραδοσιακοί οι οικισμοί του Ζάρακα

Υπεγράφη το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος για το χαρακτηρισμό των οικισμών του Ζάρακα ως παραδοσιακών από τον Υπουργό ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε.

Απομένει ο έλεγχος από το ΣτΕ και η υπογραφή του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Η ολοκλήρωση της διαδικασίας θα είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα για το Δήμο από συστάσεως του.

σπυρος πετρολεκας

οι ομορφιές μας...

Σάββατο, 16 Μάη - μεσημεράκι...

δίπλα στον Άγιο Θόδωρο, στο Χάρακα...

Μια παπαρούνα, σκέτη απόλαυση!..

Γιάννης Κοφινάς

Σπυροτσιβίλης, Καλιούνης, μπαρμπα-Σπύρος

" Δελτίο Ταυτότητος - Βασίλειο της Ελλάδος - Ελληνική Χωροφυλακή

Πετρολέκας Σπυρίδων του Κων/νου

έτος γεννήσεως: 1893

επάγγελμα: γεωργοκτηνοτρόφος"

Βόγια, Αφιόν Καραχισάρ, Εσκί Σεχίρ...

...α ρε παππού!!.

Ο Μητροπολίτης μας είπε...

- Τί μποροῦμε νά ποῦμε σ΄αὐτούς πού ἐνδεχομένως μᾶς κατηγορήσουν ὡς τοπικιστές, γιατί προτιμᾶμε τήν ἐπιστροφή τῆς εἰκόνας-μνημεῖο τῆς θρησκευτικῆς καί καλλιτεχνικῆς μας κληρονομιᾶς, στόν τόπο της, ἀπό τήν ἀσφαλῆ φύλαξή της στό Βυζαντινό Μουσεῖο, ὅπου θά μποροῦν νά τήν θαυμάζουν καί χιλιάδες ἄνθρωποι;
Αὐτή τήν ἐρώτηση πού μοῦ κάνετε μοῦ τήν διετύπωσε καί ἕνας πολύ ἐπίσημος ἁρμόδιος τοῦ Ὑπουργείου σέ κάποια συνεργασία μαζί του. Μοῦ εἶπε: «Σεβασμιώτατε, ἐδῶ περνάει κόσμος πολύς χιλιάδες κάθε χρόνο καί τήν θαυμάζουν. Δέν εἶναι καλύτερα να΄μείνει ἐδῶ καί νά τήν βλέπουν περισσότεροι ἀπό ὅ,τι στήν Μονεμβάσια;».Τοῦ εἶπα α) Οἱ εἰκόνες δέν ἔγιναν γιά τά Μουσεῖα ἀλλά γιά τούς ἱερούς Ναούς. Αὐτή εἶναι ἡ φυσική τους θέση. β) Δέν ἁγιογραφήθηκαν, γιά νά θαυμάζει κάποιος τήν καλλιτεχνική τους ἀξία ἀλλά γιά νά προσεύχεται μπροστά τους. Ἀλήθεια πόσοι μπροστά στήν Εἰκόνα αὐτή δέν στάθηκαν εὐλαβικά καί δέν ἄνοιξαν τήν καρδιά τους γιά νά ποῦν εἴτε τήν χαρά τους γιά νά τήν κάνουν πιό μόνιμη καί πιό ἀληθινή ἤ τόν πόνο τους , γιά νά τόν κάνουν λιγότερο ἤ καί νά τόν ἐξαφανίσουν τελείως. Πόσα δάκρυα δέν χύθηκαν στό δάπεδο τοῦ Ἑλκομένου μπροστά στήν Εἰκόνα τοῦ Ἐσταυρωμένου καί πόσοι δέν θά ἔφυγαν γιά τό σπίτι τους ἀνακουφισμένοι ἤ καί μέ διάθεση αὐτοκριτικῆς, σιγοψιθυρίζοντας τό ἁγιογραφικό χωρίο: « Ἡμεῖς μέν δικαίως ἄξια γάρ ὧν ἐπράξαμεν ἀπολαμβάνομεν, Οὗτος δέ οὐδέν ἄτοπον ἔπραξε».

Ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας, σε τοπική εφημερίδα, σχετικά με τη μεταφορά της εικόνας του Εσταυρωμένου από το Βυζαντινό Μουσείο Αθήνας, στον Ιερό Ναό Ελκομένου στη Μονεμβάσια.

ο μπαρμπα-Πενταλές...

Πατέρας του Λάμπρου Κατσώνη, τσοπάνος στο επάγγελμα, εκεί γύρω στην Κατοχή...

Μπροστά στους 3 Ιεράρχες.

Με τσαρούχια από δέρμα χοιρινού - μαγκούρα από μέλεο...

Μπονοβράκι, στραβογέλεκο, όλα υφαντά στον αργαλειό...

10 Μάη, ημέρα της μητέρας...

ΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ

Ήταν μια μέρα ανοιξιάτικη.
Του Μάη και των λουλουδιών.
Η φύση σκόρπιζε νέκταρ και ευω-
διές και ο ήλιος με τις αγκαλιές του
ολάνοιχτες, καθρέφτιζε στο φως του
την ομορφιά του κόσμου.
Ούτε ένα σύννεφο στον ουρανό.

Μόνον χελιδόνια και πεταλούδες και οι φτερωτοί εργάτες της γης που τρυγούσαν των λουλουδιών τους γλυκούς χυμούς.

Τέτοια μέρα ήθελε να ξημερώσει ο Θεός για να δημιουργήσει το γλυκύτερο πλάσμα. Τέτοια μέρα του Μαγιού έπλασε ο Θεός τη μάνα.

Κι αφού δε γνώρισε δική του, την έπλασε έτσι όπως θα την ήθελε για ΄κείνον, αλλά τη χάρισε στους ανθρώπους.

Φώναξε λοιπόν τους αγγέλους του.
Εκείνα τα σγουρομάλλικα ξανθά αγ-
γελούδια με τα αφράτα χέρια και τα
ρόδινα μάγουλα. Σ’ αυτά πάντα εμπι-
στευόταν ο Θεός τα πιο όμορφα δημι-
ουργήματα του.

Κι έφτασαν πρόθυμα οι άγγελοι στην ώρα τους και στις προσταγές του Θεού.

- Να της δώσουμε, είπε τέσσερα χέρια. Η μάνα η πολύτεκνη με τα πολλά της τα παιδιά χρειάζεται ίσως και πέντε κι έξι χέρια.

- Και τέσσερα πόδια, συμπλήρωσε σε λίγο .Πώς να στηρίζει το βάρος που κρύβεται στην αγκαλιά της; Πώς να τρέχει παντού όπου την καλούν φωνές του έξω και του κόσμου μέσα της;

Όμως για σκέψου, μήπως τη στρογγυλή της αγκαλιά πρέπει άγρυπνα να τη φρουρούν και τέσσερα ζευγάρια μάτια;

- Πώς ν’ αγρυπνούν μόνον τα δυο; Ας ξεκουράζονται τα άλλα δύο, ύπνο να φέρνουνε γλυκό και κάτω από τα βλέφαρα όσα συμβαίνουν γύρω της όλα να τα προφταίνουν.

Άπλωσε τότε ο Θεός όλα
τα σχέδια μπροστά του. Πιάσαν
οι άγγελοι και φέρανε υλικά και
χρώματα, χαρτιά και αρώματα
και στη στιγμή ξεκίνησαν να σκα-
ρώνουν σύμφωνα με τα προστάγ-
ματα του Θεού- πατέρα τους.

Το υλικό του κορμιού της μάνας το έφτιαξαν από βαμβάκι για να είναι απαλό και να ζεσταίνει. Θες κι από λάστιχο να τεντώνεται και να φτάνει ως την άλλη άκρη…

Θες κι από πέτρα για να σπάνε απάνω του όλες οι δυσκολίες, όπως τα κύματα του γιαλού που αφρίζουνε στο βράχο…

Μα ίσως κι από χαρτί που
γράφει και ξεγράφει που ρουφά-
ει και που συγχωρεί … Όμως δια-
λέξανε χαρτί αδιάβροχο να μην
το λερώνουν οι βρομιές και να μην
καταπίνει ό,τι δεν ξεπλένεται…

Ήταν αυτό το υλικό μυρωδάτο. Μύριζε Άνοιξη και γιασεμί το πρωί. Το μεσημέρι μάζευε απ’ τον ήλιο φως κι έφτιαχνε το άρωμα του βασιλικού – της μάνας μου το άρωμα, βγαλμένο μέσα από τα χρόνια και τα χτυπήματα της ζωής…

Ένα από τα αγγελούδια –
το πιο μικρό , ίσως και το
πιο χαϊδεμένο στην παρέα,
έκανε τότε μια πονηριά!
Έπιασε τη μάνα και την
έβγαλε στον ήλιο. Τότε το
υλικό έγινε πολύχρωμο κι
όσο ζεσταινόταν τόσο άλλα-
ζε χρώματα και ευωδιές…

Ύστερα το γύρισε προς το σκοτάδι γυρνώντας αδιάφορα την πλάτη κατά τον ήλιο. Κι αυτό άρχισε να φεγγοβολάει και να ζεσταίνει.

Σιγά – σιγά, το ένα μετά το άλλο, όλα τα αγγελούδια μπήκαν στο παιχνίδι κι άρχισαν να πασπατεύουν το υλικό της μάνας.

Το ένα το πετούσε στο
χώμα κι εκείνο βλάσταινε.
Ύστερα ένα άλλο το ξερίζωνε
και το ‘ χωνε μέσα σ’ ένα πιθάρι.
Μα κι από ‘κει πάλι μοσχοβολού-
σε η μάνα!

-Στον αέρα να το αφήσουμε ! είπαν δυο – τρία με μια φωνή, το πέταξαν ψηλά και το άφησαν μόνο του να πέσει. Αγέρωχα τα κοίταζε η μάνα με τα μάτια στυλωμένα απάνω τους, τα χείλια ανάλαφρα σφιγμένα και την καρδιά να χτυπά στους δικούς της παλμούς.

Όπου κι αν την έβαζαν,
αυτή με χίλια μάτια κι αυτιά
ορθάνοιχτα και με χίλια χέρια
απλωμένα για βοήθεια ,όλα
έτρεχε να τα προφτάσει για
να μη γίνει το κακό…

- Ρίχτο από ‘δω ! Φώναζε το ένα.
- Άστο σ’ εμένα έλεγε το άλλο.

Λάστιχο η μάνα, μπάλα που αλλάζει χέρια και ρόδα που γυρνά. Μα τσιμουδιά… κι ο πόνος να μη την φτάνει…

Και ξαφνικά σπρώχτηκαν τόσο δυνατά, στριμώχτηκαν το ένα πάνω στο άλλο, φώναζαν, τσίριζαν τα αγγελούδια και κάποιο έμπηξε τα κλάματα.
- Μη, με πονάς !

- Εγώ θα σε φροντίσω ! Έπεσε
ο λόγος της μάνας πάνω του μέσα
στη φασαρία κι όλα ξαφνιάστηκαν
από το βάλσαμο της φωνής της.
Και βγήκε η φωνή της από τα δυο
τα χείλια τα σφιγμένα και απ’ τη
ζεστή την αγκαλιά με τα δυο μόνο
χέρια…

-Ίδια με όλους στη μορφή, είπε τότε αποφασιστικά ο Θεός. Μα την ψυχή της θα τη φορτώσω με στολίδια, όπως αυτά που έχουν τα λουλούδια πάνω στη γη.

Να την ποτίζουν και να τη δροσίζουν οι χαρές, μα και στις λύπες το ίδιο να αντέχει, η μάνα.

Να τη γιατρεύει ο ήλιος με τη ζεστασιά, μα και την παγωνιά με δύναμη να αντέχει, η μάνα.

Κι αν την προσβάλλουν οι αρρώστιες να αντιστέκεται, να μη φοβάται να πολεμάει και τις παγίδες να αποφεύγει , η μάνα…

Έτσι τη θέλω τη μάνα του ανθρώπου:
« Φύλλο να πέφτει και φύλλο ν’ ανθίζει.
Κι αστείρευτη η φυλλωσιά να φτάνει ως την καρδιά της»

Ν.Σμύρνη, Μάιος 2009
Άννα-Βιολέττα Σέμπρου

Μεγάλη Εβδομάδα στο Παρίσι

η "εξόριστη" Αφροδίτη στο Λούβρο...

Μεγάλη Τετάρτη, 12.34 μ.μ.

στην Παναγία των Παρισίων, ο σύγχρονος "Γαλλικός Μάης"...

Μεγάλη Τρίτη, 1.14 μ.μ.

Παναγιώτης Νικολαϊδης

Λες κι ήταν σήμερα..

- Ίδρυμα ΠΕΤΡΟΛΕΚΑ

Οπως κάθε χρόνο έτσι και εφέτος η Επιτροπή διαχειρίσεως του κληροδοτήματος του αειμνηστου Γ. Λέκκα διένειμεν εις τους κατοίκους το τακτικό Χριστουγεννιάτικο επίδομα, με όλη τη δυνατή ακριβοδίκαια εκτίμηση της απορίας εκαστης οικογενειας.

Όπως όμως πάντοτε έτσι και εφέτος ακούσαμε «τα απαραίτητα» στις περιστάσεις αυτές παράπονα και διαμαρτυρίες, τα οποία όμως δεν είναι δυνατόν να βαρύνουν ή οπωσδήποτε να θέσουν την Επιτροπή, ως δήθεν μεροληπτή χρηματων. Διότι αναγνωρίζεται από όλους τους λογικούς σκεπτόμενους ότι εις τις περιπτώσεις αυτές είναι φυσει αδύνατο να ικανοποιηθούν όλες οι αξιώσεις, όταν μάλιστα πολλές από αυτές είναι παράλογες και υπερβολικές.

- Το χαρούπι του ΖΑΡΑΚΟΣ

Προ τριών εβδομάδων επωλήθη προς την εμπορικήν εταιρία "Αρών – Κοέν και Σία¨ το χαρούπι της περισυνής εσοδείας και εφορτώθη εις βενζινόπλοιον της άνω εταιρίας από λιμάνι Κυπαρισσίου περί τους 300 τόννους, από δε το λιμάνι του Γερακος περί τους 250 τόνους. Απομένει ακόμα μικρή ποσότης εις Λιμάνι Γέρακος, η οποία πρόκειται να πωληθεί κατ’αυτάς.
Παρ’ όλην όμως την ύψωσιν των τιμών των άλλων ειδών πρώτης ανάγκης, η τιμή του χαρουπιού είναι πολύ ξεπεσμένη εφέτος.

- Φιλανθρωπικός χορός

Με πρωτοβουλίαν της εφημερίδος μας και μεγάλης επιτροπής Λακώνων, θα δοθεί εις την αίθουσαν «Βερτίζ» (Ακαδημίας 49, Αθήναι) την 4ην Μαρτίου 1937 φιλανθρωπικός χορός υπερ των φυματικών Λακώνων της «Σωτηρίας».

- Κοινωνικά Χαρακος
Η Διαμάντω Σταμ. Ροβάτσου έκανε θήλυ.
Αφίχθη προ μηνός εκ Ρουμανίας ο κ. Γεώργιος Στ. Ροβάτσος.

- Ανέκδοτες ιστορίες Χάρακος

Οι πρώτοι δάσκαλοι:

Ως πρώτοι δάσκαλοι του χωριού χρησίμευσαν οι λιγοστοί ευτυχείς Χαρακιώτες που γνώρισαν γραφήν κι ανάγνωσιν. Στην αρχή οι αυτοχειροτόνιτοι αυτοί δάσκαλοι μετέδιδαν τα φώτα τους δωρεάν, αργότερα όμως άρχισε η εκμετάλλευσις των γνώσεών τους! Έτσι, επληρώνοντο ως δίδακτρα από τον κάθε μαθητή μια δραχμή το μήνα κι ένα καρβέλι ψωμί, το οποίο αντικατέστησαν αργότερα με την αξία του.

Τέτοιοι δάσκαλοι εχρησίμευσαν με τη σειρά η Κυριάκα Δημ. Πετρολέκα, ο Παπαγιάννης, ο Αναγνώστης Δ. Παπαγεωργίου, ο Ιάκωβος Παπαγεωργίου, ο Πέτρος Παπαγεωργίου κι ο Γεώργιος Ι. Κομπόγιωργας. Για σχολικά κτίρια χρησιμοποιούσαν τις σκάλες ή τα υπόγεια κανενός σπιτιού. Τα σχολικά βιβλία αποτελούσαν το Οκτάηχον, το Ψαλτήρι και οι Απόστολοι. Όταν τελείωναν το βιβλίο των Αποστόλων, τελείωνε και η σπουδή κι οι μαθηταί περνούσαν στον κύκλο των …τελειοφοίτων. Ο πρώτος διορισθείς από το κράτος γραμματοδιδάσκαλος ήταν ο παπα-Ηλίας, κατόπιν ο Κων. Δημ. Πετρολέκας και τέλος ο Χαράλαμπος Παπαγεωργίου. Κατόπιν, ήλθαν επί τέλους διπλωματούχοι δημοδιδάσκαλοι.

H πρώτη καμπάναΗ πρώτη καμπάνα του χωριού ήταν ένα παλιό λοστάρι, το οποίο εκτυπούσε ο παπάς με ένα σφυρί.

Οι πρώτοι μετανάστες

Οι πρώτοι κατοικοι του χωριού ήταν τσοπάνηδες που δύσκολα ξεκολλούσαν από τις ράχες του χωριού. Βρέθηκε όμως κάποιος, που δεν γνωρίζουμε το όνομά του, ο οποίος ετόλμησε να ταξιδέψει ως τις Σπέτσες. Το πράγμα αναστάτωσε το χωριό και τον θεώρησαν ως απολεσμένον, γι' αυτό του έβρασαν και τα κόλλυβα. Εν τω μεταξύ όμως ξαναγύρισε σώος κι αβλαβής ο απωλεσθείς, ο οποίος έφαγε και το περισσότερο στάρι από τα κόλλυβά του.
Δεύτερος ταξιδιώτης ήταν ο Ιωάννης Δ. Πετρολέκας, ο οποίος από τις Σπέτσες έφτασε ως τη Σύρο, πράγμα που του έδωσε τον τιμητικό τίτλο του κυρ-Γιάννη.
Αργότερα, αρχισε η μετανάστευσις προς την Κωσταντινούπολιν, στη Ρουμανία, και τέλος στην Αμερική. Η πρώτη γυναίκα που πήγε στην Πόλιν ήταν η Μαρούλα Κοσμά Πετρολέκα. Ο πρώτος που πήγε στην Αμερική και ξαναγύρισε πρώτος ήταν ο Θεόδωρος Ι. Πριφτάκης, ο οποίος απεκλήθη και Αμερικάνος.

- Ζαρακίτικη ποίηση

Στην κρυφή αγάπη
Έμαθα κρυφή μου αγάπη
πως φεύγεις μακριά στα ξένα
σ’ αγκαλιά τετράγκωνη εργάτη
π’ αγάπησες καλύτερ’ από μένα

Τη φωλιά σας νύφες να πλέξουν
δεν έχω κάκητα καμιά
στους λογισμούς μου πλάι σου θα τρέχουν
δώσε μια άκρη απ’ την καρδιά

Στο σπίτι, στη δουλειά, στο δρόμο
θ’ αγρυπνάει του ερημίτη η ψυχή
με τους παλμούς του θα μετράει το χρόνο
που θα λείπεις στα ξένα, αγαπη κρυφή.

"Φωνή του Ζάρακος" - αρ. φύλλου 24 - Φεβρουάριος 1937

Επιτέλους!!!!

...Εναπόκεινται στο Ίδρυμα, στο Δήμο, στο Σύλλογο,

....σε όλους τους Χαρακιώτες τα περαιτέρω...

Τ' όνομά σου...

Το όνομά σου ψωμί στο τραπέζι
το όνομά σου νερό στην πηγή
το όνομά σου αγιόκλημα αναρριχώμενων άστρων
το όνομά σου παράθυρο ανοιγμένο την νύχτα
στην πρώτη του Μάη

Το όνομά σου ρινίσματα ήλιου
το όνομα σου στροφή από φλάουτο τη νύχτα
το όνομά σου στα χείλη των αγγέλων τριαντάφυλλο
το όνομά σου κουδούνισμα αλόγων που σέρνουν
την Ανοιξη πίσω τους.

Το όνομά σου βροχούλα στου σπορέα το μέτωπο
το όνομά σου περίσσευμα στου φτωχού την καλύβα
το όνομά σου τοπίο χωρισμένο με χρώματα
το όνομά σου δυο δρυς που το ουράνιο τόξο
στηρίζει τις ακρες του.

Το όνομά σου ένας ψίθυρος απ’αστερι σ’ αστερι
το όνομά σου ομιλία δυο ρυακιών μεταξύ τους
το όνομά σου μονόλογος ενός πεύκου στο Σούνιο
το όνομά σου ένα ελάφι βουτηγμένο ως το γόνατο
σε μιαν άμπωτη ήλιου

Το όνομα σου ροδόφυλλο σε ενός βρέφους το
μάγουλο
το όνομά σου πεντάγραμμο στις κεραίες των
γρύλλων
το όνομά σου ο ηνίοχος στην αμαξα του ήλιου
το όνομά σου πορεία πέντε κύκνων που σέρνουν
τη πούλια μεσούρανα

Το όνομά σου Ειρήνη στα κλωνάρια του δάσους
το όνομά σου Ειρήνη στους δρόμους των
πόλεων
το όνομά σου Ειρήνη στις ρότες των πλοίων
το όνομά σου ένας άρτος ,βαλμένος στην άκρη
της γης που περίσσεψε

το όνομά σου αέτωμα περιστεριών στον
Ορίζοντα.
το όνομά σου Αλληλούια πάνω στο Εβερεστ

ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ
αφιερωμένο εξαιρετικά
στους βαθύτατα θρησκευόμενους
στους τυφλά ερωτευμένους
και σε όσους νιώθουν λεύτεροι...

Λυχνάρι - Τεύχος 6-7 - Οκτώβριος 1988-Μάρτιος 1989 (Χρονογράφημα)

ΚΑΜΠΑΝΙΤΣΕΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ

Ανοιξη! Στο χωριό χαρά Θεού!
Φευγάτες από την καρδιά η μοναξιά κι η χειμωνιάτικη κλεισούρα.
Στους δρόμους, στις αυλές, κρινάκια - ζουμπούλια. Μεγάλη Παρασκευή!
Οι κοπελιές δυο-δυο για την εκκλησία.
Ένα μπουκέτο αγριολούλουδα για το στόλισμα του Επιταφίου.
Εγώ σκαρφαλωμένος στα βράχια λίγες καμπανίτσες να βρω.
Ήθελα τα δικά μου λουλούδια να 'ταν απάτητα, αμύριστα...
Αυτά που βγαίνουν σε μια σχισμάδα βραχου χωρίς νερό,

δίχως χώμα δίπλα σε χελιδονοφωλιές

και γω με κίνδυνο να γκρεμοτσακιστώ.
Μόλις γέμιζε η χούφτα μου,

με καταματωμένα πόδια από τα κοφτερά βράχια

αναρριχόμουν, έτρεχα αστραπή για την εκκλησιά.
Κι ήταν το δικό μου δωράκι κατάθεση ζωής!
Μέσα μου φόβος –ευγνωμοσύνη για μια χαρά που ‘ρχοταν.
Κι ήταν κάτι πιο μεγαλο κι από την Ανασταση του Χριστού.

Ηταν η ζωή που μοσχοβολούσε κάθε χρόνο, μαζί με την Ανοιξη.
Ήταν η γλύκα πριν γευτείς, κάτι που πολύ αποθύμησες.

Βιαζόμουν να γίνω παλικάρι.
Αμύριστες ροζ καμπανίτσες πήγαινα κάθε χρόνο στον Επιτάφιο.
Καθε Μεγάλη Παρασκευή μεγαλωνα κι ένα χρόνο - από την Ανοιξη.
Αμύριστες ροζ καμπανίτσες δεν πάω πλέον στο Χριστούλη,

όμως κάθε Μεγαλη Παρασκευή μικραίνω κάμποσα χρόνια από νοσταλγία.
Σε 3-4 χρόνια πιανω τα σαράντα.

Είναι πιο όμορφο τελικά να αποθυμάς παρά να γεύεσαι!
τη ζωή! μια γυναίκα! ένα όνειρο!
Σαν τις ροζ καμπανίτσες εκεί ψηλά στα βράχια

δίχως χώμα – δίχως νερό, δίπλα στις χελιδονοφωλιές.

γεναρης 1989
σπυρος πετρολεκας