Ανοιξιάτικες χαρακιώτικες εικόνες ....





Η άνοιξη οδεύει προς το τέλος της - έστω με μοτίβα φθινοπωρινά. 
Ηταν και φέτος αναλλοίωτη η ομορφιά της - όπως πάντα. 
Όμως οι άνθρωποι έμειναν κλεισμένοι στα σπίτια τους
 και δεν μπόρεσαν να την χαρούν. Την αποχαιρετούμε
 με ανοιξιάτικες φωτογραφίες από το χωριό μας -
εικόνες που αποθανάτισαν 3 φίλοι : ο Πάνος Γράφος - 
ο Χρήστος Παναγιωτόπουλος και ο Χρήστος Χελιώτης











Χαρακιωτικη Άνοιξη 2020






Ο μόνιμος συνεργάτης του ιστότοπου ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ 
ανά εποχικές περιόδους περιγράφει τα νέα του χωριού μας.
 Φέτος βέβαια ο κορωνοιός επέβαλε οι δύο βασικές ανοιξιάτικες εκδηλώσεις 
στο χωριό μας , το πάσχα και του θεολόγου , να γίνουν ’’κεκλεισμένων των θυρών’’.
Παραθέτω όμως στην συνέχεια μια φωτογραφία του 1950 από το χορό
 στην πλατεία του χάρακα στο πανηγύρι του αγιαννιού, με ένα σχόλιο.
 Οι καλοντυμένοι μπόμπιρες δίπλα στην ορχήστρα – δυό βιολιά και δυό 
λαούτα παρακαλώ – ο ένας έχει καλλιτεχνική και ο άλλος εμπορική φλέβα.
 Η φωτογραφία προέρχεται από το αρχείο της ΕΝΩΣΗΣ ΣΠΕΤΣΙΩΤΩΝ 
και την οικογενειακή συλλογή της αειμνήστου Ελένης παν. Μοίρα. (σ.π)





Μετά την βαριά ατμόσφαιρα και την ερημιά από ανθρώπους ,
που παρατηρείται κατά τους χειμερινούς μήνες , γενικώς και κυρίως
 στο χωριό μας ,όπου οι μόνιμοι κάτοικοι μετρώνται στα δάχτυλα των χεριών,
με δικαιολογημενη ψυχική διάθεση και ευφορία περίμεναν
 την ανθοφόρο άνοιξη, αλλά αυτή δεν ήλθε, όπως πρώτα.
 Αλλαξε τη "ρότα" και έφερε μαζί της και τον φονευτή ιό, που μας "άλλαξε τα φώτα". 
Όλοι γνωρίζουμε και ζήσαμε την κατάσταση που δημιουργήθηκε
 και έτσι δεν έχουμε κάτι το ιδιαίτερο να πούμε, αφού ο εγκλεισμός
 και τα άλλα μέτρα ήσαν ίδια και στις πόλεις και στα χωριά. 
 Να πούμε μόνο ότι οι θρησκευτικές γιορτές , εγιναν σύμφωνα με τις οδηγίες ,
 δηλ. και το Πάσχα και του Αγίου Ιωάννου, ο π. Γρηγόρης και οι ψάλτες
 έκαναν τη λειτουργία "κεκλεισμένων των θυρών".
 Μερικοί πιστοί έμειναν στον αύλιο χώρο της Εκκλησίας , στον Ναό των Τριών Ιεραρχών.
 Ούτε το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννου μέσα στο πανέμορφο ανοιξιάτικο
 περιβάλλον,  λειτουργηθηκε. Πάντως την ημέρα του Πάσχα,
 "τιμήθηκε" το αρνί στη σούβλα, από λίγους. 
Και αφού δεν έχουμε άλλα νέα, εκτός από τα συνηθισμένα ότι αναμένονται 
οι κτηνοτρόφοι από τα χειμαδιά, ας σχολιασουμε τοτε περιπαικτικά 
τι λέγαμε τότε και τι θα λέγαμε τώρα για τον Μάρτη και Μάη :
 Την 1η Μαρτίου τα παιδιά έβγαιναν στους δρόμους και κτυπώντας διάφορα
 τενεκεδάκια ή διάφορα άλλα μεταλλικά αντικείμενα, τραγουδούσαν 
"Μπήκε ο Μάρτης με χαρά, όξω ψύλλοι και ποντίκια"
τώρα θα λέγαμε" μπείτε όλοι μες στα σπίτια". Για τον τελευταίο μήνα της άνοιξης,
 τον Μάιο : λέγαμε το γνωστό "ο Μάιος μας έφτασε, εμπρός βήμα ταχύ,
 να τον προϋπαντήσουμε παιδιά στην εξοχή", τώρα λέγαμε ".... 
εμπρός βήμα αργό, μη συναντήσουμε τον κορονοϊό".
 Πάντως ο Μακαριστός παπα-Δημήτρης ακολουθούσε το τραγουδάκι,
 και μας πήγαινε στους Άγιους Θεοδώρους ή στον Αη Γιάννη. 
Ακόμη σκέφτομαι τα εξής : "οι πατριώτες μας οι Μανιάτες που αποκαλούν
 χαϊδευτικά τα αγόρια τους" κορώνα μου", θα συνεχίσουν να το λένε;;"
Συν τοις άλλοις, είχαμε και ένα δυσάρεστο.
 Στις 5 Απριλίου απεβίωσε στον Αγ. Νικόλαο Νεαπόλεως, όπου διέμενε
 την τελευταία διετία η ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΡΟΒΑΤΣΟΥ, σε ηλικία 90 ετών,
 χήρα του Σπύρου Ροβατσου, το γενος Ανδρομιδά απο τον Γέρακα.
 Είχε παντρευτεί τον Σπύρο, ο οποίος δυστυχώς πέθανε νέος σε ηλικία 37 ετών,
 και έτσι μόνη της μεγάλωσε τα τρία κορίτσια της : την Κατερίνα,
 την Αναστασία και την Σπυριδουλα. Υπήρξε μία καλή, αγαθή και
 αξιοπρεπής γυναίκα, καλη μητέρα και νοικοκυρά, μια ηρωίδα της ζωής.
 Είχε τη θλιβερή ατυχία να χάσει τη μία κόρη της, την Αναστασία,
 η οποία είχε γίνει μοναχή στην Ευαγγελιστρια του Γέρακα,
 με το όνομα "Αγαθαγγελη", αλλά ο Θεός την πήρε νέα στους
 ουρανούς στις 11.04.2011. Αιωνία η μνήμη αυτής!





Η ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑ και ο μαυροπετρίτης ....



 
Οκτώ χιλιάδες χιλιόμετρα μέσα σε ένα μήνα από 
 την Μαδαγασκάρη στα μέρη μας το ταξίδι του μαυροπετρίτη. 
Αφορμή τούτο το ανάγνωσμα της Ορνιθολογικής Εταιρείας
 για μερικές μελαγχολικές σκέψεις στην συνέχεια. 
Τούτος ο τόπος έχει την προίκα ενός φυσικού περιβάλλοντος
 απίστευτης ομορφιάς και μεγάλης οικολογικής αξίας 
 σε ό,τι αφορά την χλωρίδα την πανίδα το τοπίο κ.α.
 Ο δήμος Μονεμβασίας είναι ο πρώτος στην σειρά δήμος στην Ελλάδα
 με την μεγαλύτερη αναλογικά έκταση σε προστατευόμενες περιοχές natura.
 Όμως είναι απορίας άξιον γιατί δεν έχει διατεθεί ούτε ένα ευρώ 
για την καταγραφή-αξιολόγηση-ανάδειξη-αξιοποίηση αυτού του θησαυρού του.
 Ούτε καν δεν έχουν καθορισθεί οι οικότοποι προτεραιότητος των περιοχών natura
 πριν αυτοί καταστραφούν από παρεμβάσεις με οδυνηρές επιπτώσεις μη αναστρέψιμες. 
Τουτέστι υπερβατικά αν θεωρήσουμε την χερσόνησο του Μαλέα ένα οικόπεδο
 με υπέροχη θέα και θέλουμε να σχεδιάσουμε το σπίτι που εμείς
 θα κατοικήσουμε ακολουθούμε σήμερα την παρακάτω στρατηγική.
 Χωροθετούμε σε χώρους του ακινήτου ευάερους και ευήλιους με υπέροχη θέα ,
 πρώτα-πρώτα τις ηλεκτρομηχανολογικές εγκαταστάσεις 
(καυστήρας – λέβητας – αντλίες - κεραίες – δίκτυα - αποθήκες κλπ ) 
και σε ό,τι απομείνει, το σαλόνι, την κουζίνα,και εξώστες χωρίς θέα !!!!!!! 
Τηρουμένων των αναλογιών αυτό συμβαίνει στην Μονεμβασιά σήμερα !!!
 Κλείνοντας θεωρώ ότι αυτή την δύσκολη περίοδο της καραντίνας θα υπάρξει
 ατομική συνειδητοποίηση η οποία θα επιτρέψει την συνολική δράση. 
Και στον ¨καινούργιο ¨ κόσμο μετα την πανδημία, όπως έγραψε
 ένας αμερικανός συγγραφέας,όλοι θα λέμε: 
Α όχι δεν γυρίζω στα παλιά,τότε που ο υλισμός με έσερνε παντού
 από την μύτη – σκοπεύω να κρατήσω μόνο τα πράγματα που
 ανακάλυψα εκ νέου, ως θεμελιώδη για την ζωή μου. 
Τότε και μόνο τότε θα ξανάρχεται τέλος απρίλη ο μαυροπετρίτης
 από την μακρινή Μαδαγασκάρη για να ζευγαρώσει και να φωλιάσει στα μέρη μας . 
Εύχομαι ο ¨θεός¨ και το παλαιόθεν ταπεινό ¨λυχναράκι¨ να μας φωτίσει .
                                                                   σπυρος  πετρολέκας









Η «Πλαγάρα», ο πιο διάσημος Μαυροπετρίτης στην Ελλάδα,
 έφτασε και πάλι στα αγαπημένα της Αντικύθηρα!
 Η ακούραστη θηλυκή παρακολουθείται για 5η συνεχή χρονιά 
από την Ομάδα του Προγράμματος LIFE ElClimA, δίνοντάς μας σπουδαίες
 πληροφορίες για τα ταξίδια της χάρη στον δορυφορικό της πομπό. 
Η συνέπειά της υπήρξε για άλλη μια φορά υποδειγματική!
 Για 3η συνεχή χρoνιά φεύγει από τη Μαδαγασκάρη τις πρώτες μέρες
 του Απριλίου (μόνο το 2017 είχε φύγει αργότερα) και φτάνει στα 
Αντικύθηρα μετά από περίπου 26 μέρες ταξιδιού.
 Η «Πλαγάρα» είχε δακτυλιωθεί ως ενήλικη 
τον Σεπτέμβρητου 2016 άρα είναι τουλάχιστον 7 ετών.
 Πρόκειται για μια πολύ έμπειρη διηπειρωτική ταξιδιώτισσα, 
καθώς η φετινή διαδρομή αποτελεί τουλάχιστον την 6η ανοιξιάτικη
μετανάστευσή της από τη Μαδαγασκάρη στην Ελλάδα.
 Είναι πια προφανές πως η Πλαγάρα έχει χαράξει μια σταθερή
 πορεία την οποία, βασιζόμενη στη μεγάλη της εμπειρία, μπορεί 
να τροποποιεί ελαφρώς ανάλογα με τις εκάστοτε συνθήκες. 
Από τη βορειοδυτική Μαδαγασκάρη περνάει με συνεχή πτήση
 στην απέναντι ακτή της Μοζαμβίκης αλλά αν οι άνεμοι είναι ευνοϊκοί,
 ενδέχεται να βρεθεί και πολύ μακρύτερα ως τη νήσο Ζανζιβάρη. 
Ακολούθως, κινείται με βόρεια κατεύθυνση περνώντας τις χώρες
 της ανατολικής Αφρικής (Τανζανία, Κένυα, Αιθιοπία), διασχίζει
 την Ερυθρά Θάλασσα στο στενότερό της σημείο και μετά πετά 
πάνω από τις ερήμους της αραβικής χερσονήσου.
 Φτάνοντας σε βόρειο πλάτος ίδιο με αυτό του Αιγαίου, κάνει την
 τελική στροφή πορείας προς τα δυτικά, για να καταλήξει στα Αντικύθηρα.
 Κάθε χρόνο! Με την ίδια συνέπεια! 
 Πιο συγκεκριμένα, σχετικά με τις στάσεις που έκανε η «Πλαγάρα» 
«το θαλάσσιο κομμάτι Μαδαγασκάρη - Ζανζιβάρη η «Πλαγάρα»
 το πάει χωρίς στάση μιας και είναι θαλάσσιο.
 Πρόκειται για απόσταση 1.400 χλμ που της παίρνει
 περίπου 36 ώρες για να την διανύσει.
Μετά, όσο είναι στην ανατολική Αφρική που έχει αρκετά
 μέρη για να φάει, κάνει στάση κάθε περίπου 24 ώρες.
 Η στάση μπορεί να γίνεται ημέρα ή νύχτα, γιατί δεν χρειάζεται
 απαραιτήτως να κοιμηθεί, οπότε ταξιδεύει και κατά τη διάρκεια της νύχτας. 
Για 15 ημέρες παραμένει στην ανατολική Αφρική. 
Από το Τζιμπουτί και μετά, που είναι η έρημος, ταξιδεύει 
σχεδόν χωρίς στάση (2.800 χλμ σε 4 ημέρες).
 Φέτος έκανε στάση στην Κύπρο, άλλες φορές η στάση της
 γίνεται στην Τουρκία ή μεταξύ Λιβάνου και Συρίας.
 Έπειτα κάνει μια στάση ανά ημέρα μέχρι να φτάσει στα Αντικύθηρα».