χαρακιώτικο μοιρολόι...

 



1932 ... φθινόπωρο  ήτανε - στο φευγιό της μάνας μου για τους ουρανούς.
 Την μάνα μου την λέγανε Χρυσούλα και ήταν κόρη του παπαλέξη από το Κυπαρίσσι. 
Εκείνη την μέρα εγώ 4 χρονών και ο αδελφός μου ο Γιώργος 2 χρονών παίζαμε στην
αυλή του φτωχικού μας σπιτιού  ενώ μέσα οι συγγενείς μοιρολογούσαν…. Και λέγανε 

Νοικοκυρά εκλείδωσε και πήρε τα κλειδιά της 
Μήτε στην πόρτα τάφησε μήτε στην γειτονιά της 
Μήτε στην στράτα τάριξε να τάβρουν τα παιδιά της…..

τρεις 70-ρηδες χαρακιώτες εραστές....

 


Τρεις 70-ρηδες χαρακιώτες εραστές …της φύσης 
μερακλήδες με ανιδιοτελή κουλτούρα εθελοντισμού 
είπαν ανοιξιάτικα να υλοποιήσουν ένα ονειρό τους.
Την διάνοιξη –αποκατάσταση –ανάδειξη της παλαιάς αγροτικής
 οδού που συνέδεε το χωριό μας με το ΄επινειό΄ του το Κυπαρίσσι. 
Μέχρι την διάνοιξη της νέας επαρχιακής οδού 
 Μολάοι-Κυπαρίσσι  τα αγροτικά αυτά μονοπάτια εξυπηρετούσαν:
 - Αγρότες προς τους ελαιώνες δρίμισκου και πίλιζας 
- Τσοπάνηδες για χειμερινά στανοτόπια
 - Αγωγιάτες για μεταφορά προιόντων και υλικών
 - Αγωγιάτες για μεταφορά επισκεπτών
( Μυρτιδιώτισα –Πειραιας-Κυπαρίσσι.....Χάρακας ) 

  Η μάνα μου θυμάται στο γάμο της αδελφής της 
δεκαετία του 50, ο γαμπρος κυπαρισιώτης.
Καμμιά 20ριά μουλάρια από το Κυπαρίσσι κατακαλόκαιρο
 στολισμένα με καβαλικάδες,κουβέρτες με παραόλια οι γυναίκες 
με κουστούμια οι άντρες και ο γαμπρός απ΄ αυτό 
το δρομάκι ντουγρού σε καμιά ώρα  φθάνανε Χάρακα.
 Ο γάμος στην εκκλησιά του χωριού  - δυό βόλτες στην πλατεία
 έπειτα διώχναν τα προικιά κι’ ύστερα έφευγαν οι συμπεθέροι 
 και οι νιόνυμφοι για το κυπαρίσσι με γλέντι μέχρι πρωίας. 
Πάλι από την ίδια διαδρομή απ’ αυτό το μονοπάτι.

 Η διαδρομή χαρακτηριστική χωροθετημένη με τοπωνύμια. 
ΧΑΡΑΚΑΣ- άγιοι θεόδωροι – αγία Παρασκευή – γύρες σταυρού
 – χούνι αγιαννιού – γύρες τραπέζια – σπηλιά κοτρώνι – ντουφεκάκια 
– χαμάμ  - ΚΥΠΑΡΙΣΣΙ και με ενδιάμεσους
 κόμβους προς στομπιά- αγιάννη- πίλιζα – δρίμισκος.
 Να επισημάνω γενικά ότι τα πεζοπορικά αυτά μονοπάτια 
εξυπηρετούν σήμερα τον ορεινό τουρισμό τον οικοτουρισμό 
και ταυτόχρονα συμβάλουν στην προβολή της φυσικής
 και πολιτιστικής κληρονομιάς μιας περιοχής και στην 
ευαισθητοποίηση των πολιτών για την προστασία τους. 
Κλείνοντας τούτο το κείμενο δυό παρατηρήσεις να κάνω. 
- το πεζοπορικό μονοπάτι – όταν ολοκληρωθεί η διανοιξή του 
να γίνει σύμφωνα με τις προδιαγραφές η κατηγοριοποίησή του
 ανάλογα με τα χαρακτηριστικά του να σημανθεί κατάλληλα
 και στην συνέχεια να ενταχθεί σε διαφημιστικά προγράμματα 
στην τουριστική προβολή και διαφήμιση 
της ευρύτερης περιοχής του Ζάρακα.
 - Θαυμάζω και ζηλεύω τους 3 συμπατριώτες μου 
για αυτήν την σημαντική τους πρωτοβουλία 
και σε επίπεδο εφαρμογής και σε επίπεδο συμβολισμού .
 Τα θερμά μου συγχαρητήρια ΧΡΗΣΤΟ – ΓΙΩΡΓΟ - ΓΙΑΝΝΗ  !!!!












ΤΟ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙ .....πάνω απο τα σύννεφα

 



Στο πηγεμό για τα πήλιουρα ..στ’ αγνάντιο για το Κυπαρίσσι ..
Κυριακή του Απρίλη 18. Τα χωρατά του καιρού και της φύσης.
Ενα πουπουλένιο πέπλο ομίχλης σκεπάζει το χωριό !!!! 
Θαρρώ από 400 ίσαμε 600 υψόμετρο.Πιο ψηλά στα πήλιουρα 
στην μαδάρα υπέροχος ανοιξιάτικος καιρός …. Λουλούδια - χαρά θεού!!.
 Υπέροχες εικόνες σταλμένες από τον φίλο ΓΙΑΝΝΗ ΠΟΥΛΑΚΗ 

Για τους Θωμάδες παραθέτω καλοκαιριάτικη
 άποψη του χωριού χωρίς μουγγάρα.(σ.π)







Δίψα και αγωνία για ζωή !!!

 

Περασαν 35 χρόνια απ’ όταν δημοσιεύτηκε η συνέντευξη αυτή
 στο περιοδικό Λυχνάρι με τίτλο: Δίψα και αγωνία για την ζωή
Ηταν μια συνομιλία εκ βαθέων με νέους του χωριού σήμερα 50-ρηδες 
Την αναδημοσιεύω με την αφιέρωση κάποιων στίχων ενός τραγουδιού. 

 Παλιές σου νίκες και ήττες και λάθη σωστά. 
Η ξενιτιά, η ξενιτιά του γυρισμού η χαρά 
κι αυτός ο κάποιος που σου γνέφει απ’ το λιμάνι μακριά 
Δεν είναι τίποτα απ’ όλα Κι είναι όλ’ αυτά... 
 Είν η κρυφή σου, η ατέλειωτη δίψα
 είν’ η δίψα που σε κρατά ζωντανό 
Είν’ η κρυφή σου, η ατέλειωτη δίψα
 είν’ η δίψα για καθαρό ουρανό.