Μια φωτογραφία - μια ιστορία

Μια φωτογραφία σταματά τον χρόνο – αιχμαλωτίζει την στιγμή.

 Οι μνήμες που την συνοδεύουν πάντα έχουν  νοσταλγία και μια μελαγχολία.

 Δεκαετία του 60 και ο Θόδωρος Παπαγεωργίου στο κατάστρωμα του πλοίου

 της γραμμής για την ΥΔΡΑ με αγαπημένα του  πρόσωπα – την ξαδέλφη του 

Μαρία την αδελφή του Γεωργία τον ανεψιό του Πρόδρομο. 

Για ένα τάμα στην Αγια-Μαρίνα στην ¨επισκοπή ¨  σ.π

Καλοκαίρι της δεκαετίας του 1960, μήνας Ιούλιος,παραμονή της Αγίας Μαρίνας 

και η μικρή παρέα συγγενών ξεκινάει από τον Πειραιά για την Υδρα με το καράβι 

της γραμμής για να γιορτάσει το εκκλησάκι τους (τους ανήκει εκ κληρονομιάς)

που βρίσκεται σε ένα σημείο της «Επισκοπής» με καταπληκτική θέα ,

που μόνο μια «Παπαδιαμάντεια» περιγραφή θα μπορούσε να αποδώσει .

 Το ταξίδι χωρίζεται σε τρεις φάσεις α) Πειραιάς –Ύδρα με το καράβι της γραμμής

 β) Υδρα – Παλαμιδα με το θαλάσσιο ταξί . γ) Παλαμιδα-Αγία Μαρίνα,
πεζοπορία ή μουλαροκαβαλαρία. Το απόγευμα ο κατανυκτικός εσπερινός και στην
 συνέχεια οι άμεσοι συγγενείς και φίλοι που επιμελούνται την τέλεση της λειτουργίας

 συγκεντρώνονται στην αυλή της εκκλησίας και τιμούν ιδιαιτέρως

 το κρασάκι και την κουβέντα μέχρι σχεδόν τα ξημερώματα .

Το φως της ημέρας και ο γλυκός ήχος της μικρής καμπάνας μαζεύουν

 τους πιστούς μέσα και έξω από το εκκλησάκι και παρακολουθούν με ευλάβεια 

την θεία Λειτουργία στο τέλος της οποίας ακολουθεί το καφεδάκι. , το γλυκάκι,

η μαστίχα το λουκουμάκι και ο,τι άλλο σπιτικό υπάρχει. 

 Το μεσημέρι ακολουθεί γεύμα όπου οι καλές κυρίες έχουν ετοιμάσει ,

και εμείς ετοιμαζόμαστε για την επιστροφή με τον ίδιο τρόπο

                                       αφήγηση : θεόδωρος   παπαγεωργίου

Χαρακιώτικα του Μάη

Και εφέτος λοιπόν γιορτάστηκε ο Άγιος Γιάννης, όπως κάθε χρόνο 

με μικρές διαφορές ως προς τη σειρά των μη θρησκευτικών εκδηλώσεων.

 Δηλαδή το προσφερομενο κέρασμα από το Σύλλογο μετά την λειτουργία,

 δεν εδόθη καθώς το γλέντι που γινόταν το βράδυ έγινε εφέτος το μεσημέρι.

 Αυτό διευκόλυνε και τους εκ Σπετσών προσκυνητές 

οι οποίοι ήσαν περισσότεροι από κάθε άλλη χρονιά (80 περίπου), 

διότι το γεγονός αυτό καθώς και το ότι ο Σύλλογος είχε νοικιάσει πούλμαν 

για την μετακίνηση τους από Κυπαρίσσι - Χάρακα - Αγ Γιάννη 

και αντιστρόφως, μπόρεσαν και έκαναν την εκδρομή μονοήμερη, 

οπότε ετιμησαν τον Άγιο πολλοί προσκυνητές. 

Η θεία λειτουργία στην εκκλησία του Αγίου, ήταν μυσταγωγικη από 

τέσσερις ιερείς : τον εφημέριο του Κυπαρισσιου - Χάρακα,
αρχ/τη π.Γρηγόριο δύο ιερείς εκ Σπετσών και τον εφημέριο
 του Αγ. Δημητρίου. Οι κάτοικοι των γύρω χωριών ήσαν ολίγοι. 

Άλλο γεγονός που δίνει κάποια πνοή στα χωριά είναι η επιστροφή

 των κτηνοτρόφων από τα χειμαδια του κάμπου, και το ανοικτό

 καθημερινών μαγαζί του Νίκου Παπαγεωργίου (Καρανασου). 

Στις 4 Μαΐου απεβίωσε στον Πειραιά η ΑΝΤΡΙΑΝΑ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ,

 σύζυγος του Γιώργου Φιφλη (του Χρόνη), σε ηλικία 48 ετών

 και κηδεύτηκε στις 7/5 στη 1.00 μμ, στο Νεκροταφείο Σχιστου. 

. Θερμά συλλυπητήρια στον Γιώργο και στα δύο τους παιδιά.

 Ο Θεός να αναπαύσει τη ψυχή της. 

Στις 16 του μηνός απεβίωσε στον Κορυδαλλό και κηδεύτηκε την επομένη, 

σε ηλικία 84 ετών η ΜΑΡΙΑ Γ. ΠΕΤΡΟΛΕΚΑ. Η Μαρία ήταν το τελευταίο

 παιδί (Κώστας, Άννα, Θόδωρος, Σοφία, Μαρία), του Γεωργίου και της Ευγενίας.

 Έφυγε από το χωριό, μαζί με όλη την οικογένεια της, μετά και την

 επαισχυντη εν ψυχρώ εκτέλεση,τον Αύγουστο του 1947στην πλατεία του χωριού,

μπροστά στα μάτια μεγάλων και μικρών, του αδελφού της Κώστα.

 Εγκατασταθηκαν στον Κορυδαλλό. Εργάστηκε επί πολλά χρόνια σε βιοτεχνία

 εσωρούχων και τελευταία, ειχε κατάστημα τουριστικό - ψιλικών. 

Παιδιά δεν απόκτησε, αφοσιωμένη στα ανηψια, υπήρξε μία γυναίκα ησυχη,

 διακριτική, ήπιων τόνων, μια πραγματική Κυρία! 

Αιωνία σου η μνήμη, αγαπητή εξαδέλφη!

γράφει  ο Θεόδωρος Δημ. Παπαγεωργίου

ΦΩΤΟ  f/b  συλλόγου χαρακιωτών

20 του Μάη 1928 ......

  20  του Μάη  1928  ....  κηδεύτηκε  στον  πειραιά  

    ο ευεργέτης   του Χάρακα   ΓΕΩΡΓΙΟΣ  Ν.  ΠΕΤΡΟΛΕΚΑΣ

  Τεράστια  η προσφορά του στον γενέθλιο τόπο. εν ζωή -

 στην διαθήκη του  και στην συνέχεια  δια του ομώνυμου

 ιδρύματος  που συνεστήθη  μετά τον θανατό του.

90  χρόνια  μετά ........20  του Μάη 2018 
 όλοι  εμείς  οι ευεργετηθέντες συγχωριανοί  του, 
 σε  μια εκκλησιά  - όπου  βρεθούμε 

ένα κεράκι στην μνήμη του  να  ανάψουμε.

θάναι συνάμα για μας   εξομολόγηση

για ό,τι δεν έχουμε  κάνει  προς  τιμήν του...  

                                                 σ.π

  

Κράταιγος κοινώς Μουρτζιά

           Μετά  τις στροφές  της  " βόγιας "

  πριν το αγνάντιο  του χωριού μας

            Δίπλα  στον Επαρχιακό  δρόμο.

            Κράταιγος  ο  θεραπευτικός  κοινώς  Μουρτζιά.

             οπτική πρόκληση - μαγεία , ένα απριλιάτικο  δείλι

και ο οδηγός ενέδωσε - τον εγκλώβησε  σε 4 φωτογραφίες

και μας τον αφιέρωσε - Γιάννη Πουλάκη  σ' ευχαριστώ σ.π