Αυτή τη φορά δεν θα μιλήσω για το γνωστό Κυπαρίσσι
με την γραφικότητά του - τις υπέροχες παραλίες του
- τα πολυτελή κότερα με τα οποία επισκέπτονται
το χωριό επώνυμοι - το στερνό ταξίδι της πριγκίπισσας …..
Θα μιλήσω για τα στολίδια που κρύβει ο ορεινός
του όγκος που σαν μια τεράστια αγκαλιά
προστατεύει τις τρεις κόρες του.
Τα ξεχασμένα ‘πήλιουρα’ εκεί ψηλά -
‘η παλιοχώρα’ το Σούλι της Πελοποννήσου
– οι απόκρημνοι βράχοι στην Βρυση
γεωλογικά μνημεία – το μονοπάτι για το ιστορικό
κεφαλοχώρι της Κρεμαστής και πολλά άλλα παραμυθένια ,
πρόκληση για τολμηρούς εναλλακτικούς
‘’εραστές’’ ,σαν τον μπάρμπα Νικήτα.
Θα μιλήσω για το ξωκλήσι της Αγίας Βαρβάρας ,
ένας μονόχωρος ξυλόστεγος ναός κτισμένος το 1921
βόρεια της ‘παλιοχώρας’ στο μονοπάτι για την Κρεμαστή.
Η παράδοση λέει ότι γύρω στο 1916. στην Ελένη
την δεκάχρονη κόρη του Λεωνίδα Ξεζωνατου
παρουσιάστηκε η Αγία Βαρβάρα και ζήτησε
να κτισθεί εκκλησία στη χάρη της.
Όπερ και εγένετο στο συγκεκριμένο σημείο του οράματος…….
Από τότε πέρασε ένας αιώνας !!!
Σήμερα η εκκλησιά μένει καιρό αλειτούργητη….
Και όποιος πιστός ανηφορίσει προς τα κεί δεν
θα βρεί ούτε ψάλτη ούτε παπά –
όμως ίσως είναι τυχερός γιατί τέτοια ξωκλήσια
επισκέπτεται πιο συχνά ο χριστός και
ίσως και να τον συναντήσει.
Μέσα ... απόλυτη σιωπή –
τάματα προσευχές εξομολογήσεις -
λινό κοφτό με δαντέλα για χάρη της
και οι εικονίτσες στην ανήλιαγη πλευρά
προστατευμένες με αλουμινόχαρτο,
ενώ απέξω ‘πιάτο’ το μυρτώο πέλαγος.
Στο μονοπάτι θα συναντήσετε κούμαρα γκόριτσα
και πριν την εκκλησιά στις ‘πίκες’
τις τρεις γούρνες.
Αλλοτινές εποχές, μια ανάσα δροσιάς για ζώα και αγωγιάτες
μια χαλαρωτική συναυλία υδάτων σήμερα.
