Μαύρισε ο τόπος από τα αράπικα λεφούσια.
Ο Πατισάχ πασάς ,ο μεγάλος σουλτάνος του τουρκικού δοβλετιού ,έδωσε διαταγή στον αράπη υποτελή του ,το στρατηγό Ιμπραήμ ,να πνίξει στο αίμα τους ξεσηκωμένους Γκιαούρηδες.
΄΄Ρουθούνι μην αφήσεις.Και αυτής της γης βαλτης φωτιά και κάφ΄την απ’άκρη σ’άκρη.΄΄
Χιλιάδες ο στρατός .Εκατοντάδες τα πλεούμενα ,πλημμύρισαν της Πύλου το λιμάνι.
…………………………………....
Ο Ζάρακας δεν γλίτωσε από τη μανία των σκυλιών.Ένα λεφούσι από κείνα που ρημάζουν και κατάκαγαν το Μοριά ,πέζεψε στην Κρεμαστή.Έρημο το χωριό.Κλειστές οι πόρτες των λίγων σπιτιών,που στάθηκε το κέντρο των Ζαρακίτικων χωριών.Οι κάτοικοι αυτού του χωριού ,μαζί με άλλους πολλούς από χωριά του κάμπου που είχαν ζητήσει σε κείνο το ορεινό χωριό προστασία ,καταφύγανε στον οικισμό Παλιοχώρα που βρίσκεται στο ύψωμα Μπαμπάλα που παρείχε σιγουριά ,λόγω της απόκρυφης και απόκρημνης θέσης ,περιστοιχισμένης από πανύυψηλους βράχους.
Μια μοναδική αθέατη πρόσβαση οδηγούσε εκεί.Κατά τύχη όλων αυτών των κατατρεγμένων,ο εφιάλτης λούφαζε περιμένοντας την ευκαιρία να εκδικηθεί.Ποιους άραγες;
Τα αδέλφια του;Τους συγγενείς και φίλους του,την πατρίδα του;Τους χωριανούς του;Ποιος ήταν ο άνθρωπος αυτός που πήρε στο λαιμό του τόσες ψυχές;
Κατά τα λεγόμενα της μάνας ,που μας διηγιόταν αυτή την ιστορία κι άλλες πολλές ,με την παράκληση σαν μεγαλώσουμε να τις γράψουμε,μην τυχόν και ξεχαστούυν,ο εφιάλτης ήταν κάποιος γερο-Τούρκος ,που τον είχε υπηρέτη του κάποιος Παπαμιχαλόπουλος.
Άραγε αυτός ήταν ,ή κάποιος προσκυνημένος που έδρασε καλυπτόμενος πίσω απ’αυτόν;Υποθέσεις κάνω .Νύχτα οδήγησε εκείνο το μπουλούκι των πεινασμένων λύκων στον απόκρυφο οικισμό.
Νύχτα πέρασαν το πάνω Τούμπαλι ,τη μεγάλη λάκα ,πήραν την κατηφόρα προς Κυπαρίσσι και σε κάποιο αυτής της μεγάλης κατηφοριάς,μπήκανε στο κρυφό μονοπάτι που έβγαζε στην καρδιά του πανύψηλου βουνού ,την Μπαμπάλα,που ανάμεσα σε πανύψηλους βράχους βρισκότανε εκείνος ο οικισμός ,καταφύγιο των κατοίκων της Κρεμαστής και άλλων κατατρεγμένων και κυνηγημένων από το άρμα του θανάτου που έσερνε πίσω του ο αιμοσταγής εκείνος στρατηγός,ο Ιμπραήμ πασάς.
Όλο εκείνο το ανθρωπολόι από γέρους,γριές ,άντρες γυναίκες και παιδιά κραδαίνοντας πάνω από τα κεφάλια τους τα γιαταγάνια ,με σπρωξίματα και γιουχαίσματα που έκαναν το γύρω τόπο να ανατριχιάζει ,που έκανε τα γύρω βουνά να αντιλαλούν το μοιρολόι των μανάδων ,που έκαναν τις κόρες να βρουν γκρεμό να γκρεμιστούν ,το οδήγησαν στη μεγάλη χαράδρα που βρίσκεται ανάμεσα στο ύψωμα της Αγια-Βαρβάρας και στο απέναντι βουνό .
Αυτή την ώρα που ο ήλιος καταπόρφυρος ,αναδυόταν βαθιά στον ορίζοντα ,μέσα στα καταγάλανα νερά του Μυρτώου,άρχισε το μακελειό.Σκοτείνιασε ο ουρανός και ο ουρανός και ο ήλιος κρύφτηκε μες στη μεγάλη εκείνη σκοτεινιά.Άναψαν τα τούρκικα γιαταγάνια ,καθώς τα σφιγμένα κορμιά κατρακύλαγαν το ένα πίσω από το άλλο στο βάθος της βαθιάς εκείνης λαγκάδας.
Α!Ετούτη τη μορφονιά αφέντη μου ,μην τη χαλάσουμε ΄΄είπε ο δήμιος στο σερασχέρη δείχνοντας με το ματωβαμμένο χέρι του τη Στάμω ,που κράταγε σφιχτά στην αγκαλιά της το δωδεκάχρονο αδελφό της τον Αντώνη.΄΄Είναι πολύ γκιουζέλ.Θα χαρεί ο πασάς σαν του την πάμε να την έχει στολίδι στο χαρέμι του κι άπλωσε το χέρι του κείνος ο αδίστακτος φονιάς για να αποσπάσει μέσα από την αγκαλιά της το δωδεκάχρονο παιδί,να του πάρει το κεφάλι.
Η πεντάμορφη Στάμω έριξε όλο της το κορμί πάνω στο κορμάκι του δωδεκάχρονου αδελφού κι έτσι σφιχταγκαλιασμένοι,σαν ένα κουβάρι,κύλησαν κατά γης..
Άδικα προσπάθησαν οι φονιάδες να της τον πάρουν.Ο σερασχέρης που παρακολουθούσε την σκηνή τους έκανε νόημα να σταματήσουν.
Έτσι ,την όμορφη Στάμω ,την Παναρίτη και τον μοναδικό αδερφό της ,τον Αντώνη,τους μπάρκαραν σε ένα πλεούμενο,και από την Πύλο βρέθηκαν στην Αλεξάνδρεια ,συστημένοι για το χαρέμι του μεγάλου πασά.Τη λυγερή τη Στάμω,με την αέρινη κορμοστασιά ,εκείνος ο πασάς τη στόλισε στα μετάξια και τα χρυσαφικά.Την έκανε βασίλισσα του χαρεμιού του.
