ΓΕΝΙΚΟ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΒΟΙΩΝ

 




 Το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο Βοιών ξεκίνησε το 2004.
 Το ταξίδι ήταν συναρπαστικό και οι εμπειρίες μοναδικές. 
Από τον «Πύργο του Φονιά» έως το «Επιδήλιον» (ακρωτήριο «Καμήλι»), 
από τον ερειπωμένο Άγιο Ελισσαίο έως τον θρυλικό Καβομαλιά. 
Για να το πω συμπυκνωμένα: Στα Βάτικα συναντάς όλη – μα όλη –
 την Ελλάδα σε μια μικρογραφία, με τα πάνω και τα κάτω της. 
 Στην πορεία μας συναντήσαμε :
 - Μια περιοχή μακριά από όλους τους αναπτυξιακούς άξονες
 της χώρας οδικούς – θαλάσσιους – εναέριους 
- Τον ορεινό όγκο του Μαλέα, με την ιστορικότητα του χώρου,
 το φυσικό πλούτο και το υπέροχο τοπίο, εκτός
 δικτύου Natura (!!), θεσμικά απροστάτευτον.
 - Διάσπαρτους πολιτιστικούς θησαυρούς, δίχως κήρυξη προστασίας,
 εγκαταλελειμμένους στο βωμό ανάδειξης της Καστροπολιτείας.
 - Κτίριο εκπαίδευσης εντός βιοτεχνικού πάρκου (!!!)
 - Προβλήματα λειτουργικότητας στον οικισμό της Νεάπολης,
 λόγω των θεσμοθετημένων χρήσεων γης.
 - Πολλούς ορεινούς γραφικούς οικισμούς, με όλες τις προϋποθέσεις
 να χαρακτηρισθούν παραδοσιακοί, να κινδυνεύουν από κάθε λογής
 παρεμβάσεις να χάσουν τη μοναδικότητα της φυσιογνωμίας τους .
 - Νόμιμο, εν ενεργεία, λατομείο και πλησίον παράνομος οικισμός (!!!),
 με πλήρη αδιαφορία για το σοβαρό περιβαλλοντικό αποτύπωμα.
 Η ομάδα εργασίας, αποτελούμενη από χωροτάκτες, πολεοδόμους,
 περιβαλλοντολόγους και ειδικούς συνεργάτες αρχαιολόγους, 
γεωπόνους, γεωλόγους, συγκοινωνιολόγους κ.ά, ανέλαβε να αξιολογήσει
 τα δεδομένα και να καταλήξει σε προτάσεις, τις σημαντικότερες 
εκ των οποίων παρουσιάζουμε στη συνέχεια, επισημαίνοντας
 παράλληλα τη συμμετοχή στη διαβούλευση τοπικών φορέων, αρμόδιων 
Υπηρεσιών, Υπουργείων κλπ. με 60(!) γνωμοδοτήσεις, θετικές στην 
πλειονότητά τους, όλες καταγεγραμμένες στο Προσχέδιο Νόμου που έχουμε καταθέσει.
 - Πρόταση ένταξης του ορεινού όγκου «Μαλέα» σε Περιοχή Ειδικής 
Προστασίας Φυσικού Περιβάλλοντος (ΠΕΠ-1 – Άρθρο 3 σχεδίου νόμου).
 Ένταξη του ορεινού όγκου Μαλέα στο προτεινόμενο Περιφερειακό
 Πάρκο Εθνικής Εμβέλειας Χερσονήσου Μαλέα και χαρακτηρισμός
 του ως Τοπίου Ιδιαιτέρου Φυσικού Κάλλους Διεθνούς Εμβέλειας, 
στο Περιφερειακό Χωροταξικό Σχέδιο.
 Προϋποθέσεις για την χωροθέτηση ΑΠΕ, η σύνταξη ΕΠΜ
 (Ειδική Ορνιθολογική Μελέτη) και η θεσμοθέτηση του Σπηλαιολογικού
 Πάρκου από τις αρμόδιες αρχαιολογικές υπηρεσίες.
 Τέλος η περιοχή προτείνεται να ανήκει στη Ζώνη Επιρροής
 Ένταξης της Καστροπολιτείας στον Κατάλογο Μνημείων της UNESCO. 
 Και όλα αυτά δεν είναι ουτοπία, καθώς πριν λίγες μέρες,
 με χρηματοδότηση του ΟΦΥΠΕΚΑ, καταρτίζεται Φάκελος Υποψηφιότητας 
για ένταξη του ορεινού όγκου του Ολύμπου στον κατάλογο της UNESCO. 
Όσον αφορά την προστασία των ορεινών όγκων, κλασικό παράδειγμα
 προς αποφυγή η Αθήνα: Αφού διαχρονικά τους καταστρέψαμε, τώρα
 προσφέρουμε γη και ύδωρ για προστασία του Πεντελικού Όρους,
 του Ποικίλου Όρους, του Υμηττού κλπ.
 - Στον τομέα του πολιτισμού (ΠΕΠ Αρχαιολογικών Χώρων
 και Μνημείων), πέραν των θεσμοθετημένων, κατεγράφησαν:
24 Αρχαιολογικοί Χώροι προϊστορικών και ιστορικών χρόνων, 
140 αρχαιότητες βυζαντινών, μεταβυζαντινών και νεώτερων χρόνων,
 καθώς και 33 σπήλαια φυσικού και αρχαιολογικού ενδιαφέροντος,
 με πρόταση Ζώνης Προστασίας έως τη θεσμοθέτηση από αρχαιολογικές υπηρεσίες.
Όλο αυτό το πλούσιο πολιτιστικό απόθεμα αποτελεί σημαντικότατο
 εργαλείο, κομβικό για τη βιώσιμη ανάπτυξη της περιοχής.
 - Αναφορικά με τη χωροθέτηση μεγάλου αριθμού Α/Ν στον ορεινό όγκο του Μαλέα,
και την άποψη που διατυπώθηκε ότι το ΓΠΣ δεν μπορεί να εμποδίσει 
τις εγκαταστάσεις ΑΣΠΗΕ στην περιοχή, διότι αυτές χωροθετούνται
 βάσει του υπερκείμενου Ειδικού Πλαισίου Α.Π.Ε: Θεωρώ ότι είναι λανθασμένη.
 Οι προϋποθέσεις που τίθενται από το ΓΠΣ, ως προαναφέραμε,
 δημιουργούν ένα μεγάλο βαθμό προστασίας του φυσικού
 περιβάλλοντος του ορεινού όγκου (οικότοποι, τοπίο κ.ά.), 
ενώ η θεσμοθέτηση των μνημείων ή παραδοσιακών οικισμών
δημιουργούν ζώνες ασυμβατότητας χωροθέτησης ΑΠΕ,
 όπως ακριβώς προβλέπει το ίδιο το Ειδικό Πλαίσιο ΑΠΕ. 
Ένα απλό παράδειγμα είναι η ζώνη ασυμβατότητας 500 μ.
 του Γερμανικού Παρατηρητηρίου (ΦΕΚ439/ΑΑΠ/2013), η οποία
 θα αποκλείσει τουλάχιστον 6 Α/Ν από το ΑΣΠΗΕ Αγίας Κυριακής. 
Αναρωτιέμαι αν οι πέριξ πολιτιστικοί θησαυροί θα κηρυχθούν
 ως Μνημεία, μετά την εγκατάσταση των Α/Ν…
 Και αν θα γίνει κάτι αντίστοιχο με τους παραδοσιακούς οικισμούς… 
 - Για το θέμα των ΧΡΗΣΕΩΝ ΓΗΣ της Νεάπολης, 
τρεις είναι οι καταλυτικές χρονολογίες: 


ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΟ ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ - 3

 




 Εισαγωγικά, να πω ότι οι Χρήσεις Γης είναι ένα σημαντικό θέμα –
ένα εγχείρημα που θα πρέπει να συνδυάζει δεδομένα σχετικά
 με την ποιότητα ζωής των κατοίκων ενός οικισμού,
 τη λειτουργικότητά του, αλλά και τη φυσιογνωμία του. 
 Θα καταθέσω στη συνέχεια τις απόψεις μου, ως μέλος 
της ομάδος μελέτης, ωστόσο θα πρέπει να επισημάνω ότι 
υπεύθυνος για τον Πολεοδομικό Σχεδιασμό της Μελέτης
 ΣΧΟΟΑΠ Μονεμβάσιας είναι ο συνάδελφος Αλέξανδρος Τριποδάκης(1) .
 Η Πολεοδομική Μελέτη του ΣΧΟΟΑΠ, λαμβάνοντας υπ’ όψιν 
το προτεινόμενο αναπτυξιακό μοντέλο της Μονεμβάσιας
 (μνημείο UNESCO, με ευρύτερη ζώνη επιρροής – Περιφερειακό Πάρκο – 
Παραδοσιακοί Οικισμοί κλπ.) πρότεινε τις εξής επιτρεπόμενες χρήσεις: 
- Άμεση θεσμική κατοχύρωση Χρήσεων Γης 
στην Καστροπολιτεία, με βαθμό προτεραιότητας Α (άρθρο 6). 
Η σημαντική αυτή Μελέτη τελικά δεν συντάχθηκε ποτέ,
 αλλά επί αυτού του θέματος δεν θα επεκταθώ –όποιος ενδιαφέρεται 
μπορεί να διαβάσει σχετική πρόσφατη απόφαση του
ΣτΕ (2526/2020). Η δικαίωση του ΣΧΟΟΑΠ είναι τριτεύον θέμα. 
- Στους υπόλοιπους οικιστικούς υποδοχείς, προτείνεται
 η δημιουργία ενός Τοπικού Κέντρου, με κύριες χρήσεις
 κατοικία – εμπορικά καταστήματα – εστιατόρια –
 αναψυκτήρια – επαγγελματικά εργαστήρια. 
Στο υπόλοιπο τμήμα του οικισμού προτείνεται Αμιγής Κατοικία,
 με χρήσεις κατοικίας και εμπορικών καταστημάτων 
καθημερινής χρήσης, όπως παντοπωλεία – κρεοπωλεία –
 ιχθυοπωλεία – φαρμακεία – χαρτοπωλεία κλπ.
 Εναλλακτικό σενάριο στα παραπάνω, θα ήταν η διάχυση όλων 
των προαναφερόμενων χρήσεων σε όλη την έκταση του οικισμού,
 θέση με την οποία προσωπικά διαφωνώ. Είναι μια επιλογή 
με μεγαλύτερη ελευθερία χωροθέτησης δραστηριοτήτων,
 αλλά και μεγάλα προβλήματα από τη συγκρουσιακή 
μορφή διαφορετικών χρήσεων.
 Ομολογώ ότι δεν θα μου άρεσε η φυσιογνωμία της Γέφυρας, 
απέναντι από την Καστροπολιτεία, να μοιάζει με ένα Μοναστηράκι 
απέναντι από την Ακρόπολη. Αντίθετα, θα το προτιμούσα σε
 μια καλά σχεδιασμένη Παραλιακή της Ζώνη. 
Επισημαίνω εδώ, βέβαια, και τους περιοριστικούς κανονιστικούς
 όρους στους οικισμούς (π.χ. Γέφυρα), που ευρίσκονται εντός της
 ζώνης επιρροής ενός μνημείου της UNESCO.
 Ολοκληρώνοντας το σχολιασμό του Χωροταξικού Σχεδίου 
της Μονεμβάσιας, 8 πλέον χρόνια μετά τη θεσμοθετησή του,
 εξακολουθώ να το πιστεύω ως το μόνο βιώσιμο αναπτυξιακό μοντέλο,
 με τις όποιες απαιτούμενες επικαιροποιήσεις –
 διορθώσεις σε δευτερεύοντες κλάδους.
 Είναι βέβαια οραματικό (όχι ουτοπικό ως ανεφέρθη), ίσως
 να απευθύνεται στην επόμενη γενιά ή ίσως παραμέλησε
 τη δύσκολη καθημερινότητα των κατοίκων με στόχο
 την μακροπρόθεσμη βιώσιμη ανάπτυξη. 
Η οποία όμως ποτέ δεν θα έρθει,
 αν η μορφή και το περιεχόμενό της της δεν επιλεγεί 
από τους πολίτες αυτής της περιοχής.
 Για την ιστορία και μόνο, αναφέρω ότι για το περιεχόμενο 
του ΣΧΟΟΑΠ Μονεμβάσιας πραγματοποιήθηκε Προσφυγή
 στο Συμβούλιο της Επικρατείας, 
η οποία απερρίφθη (αριθμός Απόφασης 965/2019).
[1] Ο κ. Αλέξανδρος Δ. Τριποδάκης είναι αρχιτέκτονας
 – πολεοδόμος ΕΜΠ – Harvard, πρόεδρος της Ελληνικής Αρχιτεκτονικής Εταιρείας,
 πρ. καθηγητής Αρχ/κού – Αστικού Σχεδιασμού στο Πολυτεχνείο Κρήτης.






 Υ/Γ: Επειδή από μέλος του Δ.Σ. αναφέρθηκε ότι ο χαρακτηρισμός 
13 οικισμών της Δ.Ε. Ζάρακα ως Παραδοσιακών 
(ΦΕΚ 84/ΑΑΠ/2012) είναι καταστροφικός για την περιοχή, 
καθώς μετά τη θεσμοθέτησή τους δεν έχει εκδοθεί καμία

ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΟ ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ-2

 



Ασυμβατότητα  φυσικού τοπίου  και εγκαταστάσεων  ΑΣΠΗΕ


Σε αυτήν την παρέμβαση θα ασχοληθώ με το πιο «καυτό»,
 κατά την άποψή μου, θέμα, που απασχολεί αυτή την περίοδο
 το Δήμο ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ, και είναι η εγκατάσταση υπερβολικά
 μεγάλου αριθμού Α/Ν στους ορεινούς όγκους του Δήμου,
 και δη στον «Κούνο» και στο «Μαλέα».
 Ελέχθη, λοιπόν, στο Δ.Σ της 23 Ιουνίου 2021, ότι το θεσμοθετημένο
 Χωροταξικό Σχέδιο της Μονεμβάσιας, αλλά και το υπό έγκριση
 των Βοιών, δεν μπορούν να εμποδίσουν τις εγκαταστάσεις
 ΑΣΠΗΕ στην περιοχή, διότι αυτές χωροθετούνται βάσει 
του υπερκείμενου Ειδικού Πλαισίου Α.Π.Ε. Προς επίρρωση
 δε τούτου, έγινε αναφορά στο εγκατεστημένο πρόσφατα αιολικό
 πάρκο πλησίον του οικισμού των Κουλεντίων, η χωροθέτηση
 του οποίου δεν ακυρώθηκε από το θεσμοθετημένο 
τοπικό Χωροταξικό Σχέδιο.
 Πρόκειται για μια λανθασμένη άποψη, για τους 
λόγους που θα αναφέρω στην συνέχεια:
 • Το ειδικό πλαίσιο Α.Π.Ε. (Άρθρο 23 παρ. α4) προτείνει,
 ειδικά και συγκεκριμένα για τη Μονεμβάσια, κατά προτεραιότητα 
σύνταξη Τοπικού Χωροταξικού Σχεδίου, λόγω υψηλού
 δείκτη τουριστικής ανάπτυξης και ταυτόχρονα υψηλής ζήτησης
 αιολικών εγκαταστάσεων. Για το λόγο αυτό εξάλλου,
 πραγματοποιήθηκε άμεσα χρηματοδότηση
 μέσω του επιχειρησιακού προγράμματος «Περιβάλλον
 και Αειφόρος Ανάπτυξη - ΕΣΠΑ 2007-2013», 
για τη σύνταξη του ΣΧΟΟΑΠ Μονεμβάσιας. 
• Λαμβάνοντας υπ’ όψιν την ανωτέρω κατεύθυνση
 του Ειδικού Πλαισίου, στις προτάσεις του Χωροταξικού Σχεδιασμού
 προτείναμε τη δημιουργία Ζωνών Προστασίας – ΠΕΠ Φυσικού 
Περιβάλλοντος (Άρθρο 3, παρ.3.3).
 Πρόκειται για τους ορεινούς όγκους Λαχανιά – Σουμάνι –
 Χαλκού – Κούνος – περιαστικά οικισμού Αγίου
 Νικολάου – φαράγγι Ταλάντων – φαράγγι Λειμώνες. 
Επιπροσθέτως, επικαλούμενοι την κήρυξη της Καστροπολιτείας
 ως μνημείο στον κατάλογο της UNESCO,
 την κήρυξη Περιφερειακού Πάρκου, καθώς και έγγραφα
 της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας με αναφορά σε πολυάριθμα σπήλαια 
στην ευρύτερη περιοχή, προτείναμε την επιβολή πρόσθετων
 προϋποθέσεων για τη χωροθέτηση εγκαταστάσεων Α.Π.Ε.
 στις προαναφερόμενες ζώνες. Οι προϋποθέσεις συνίσταντο στα εξής:
 α) Σύνταξη Ειδικής Περιβαλλοντικής Μελέτης
 και Ειδικής Ορνιθολογικής Μελέτης και 
β) θεσμοθέτηση Σπηλαιολογικού Πάρκου στην ευρύτερη περιοχή
 του «Κούνου» από την αρμόδια Αρχαιολογική Υπηρεσία.
 Το σύνολο των παραπάνω προτάσεων έγιναν αποδεκτές από όλες
 τις υπερκείμενες αρχές (!) και το ΣΧΟΟΑΠ ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ θεσμοθετήθηκε. 
 Επισημαίνω εδώ ότι οι προαναφερόμενες προϋποθέσεις,
 με τον τρόπο που τέθηκαν, δημιούργησαν εμμέσως Ζώνες Ασυμβατότητας
 εγκαταστάσεων Α.Π.Ε., ακριβώς όπως προβλέπεται στο 
υπερκείμενο Ειδικό Πλαίσιο Α.Π.Ε. Οπότε εδώ προκύπτει το ερώτημα
 που τέθηκε και στο Δ.Σ.: Γιατί οι προϋποθέσεις αυτές δεν
 εφαρμόσθηκαν στην εγκατάσταση ΑΣΠΗΕ στα Κουλέντια;
 Απλούστατα διότι η θέση του ΑΣΠΗΕ ευρίσκεται σε Ζώνη Οικοανάπτυξης,
 δηλαδή ΟΧΙ σε Ζωνη Προστασίας – ΠΕΠ Φυσικού Περιβάλλοντος,
 άρα ΟΧΙ σε Ζώνη Ασυμβατότητας Α.Π.Ε.
 Πέραν τούτων, υπάρχει και κάτι σημαντικότερο, που μας αφορά όλους:
 Στο θεσμοθετημένο το 2013 Χωροταξικό Σχέδιο της Μονεμβασιας 
(Άρθρο 4, παρ.4.4), προτείνεται ο χαρακτηρισμός του συνεκτικού τμήματος
 του οικισμού των Κουλεντίων να χαρακτηρισθεί ως Παραδοσιακός Οικισμός.
 Προφανέστατα, εάν η διαδικασία χαρακτηρισμού είχε ξεκινήσει
 μετά τη θεσμοθέτηση του Χωροταξικού Σχεδίου (προ 8-ετίας), 


ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΟ ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ -1

 



Στις 23 Ιουνίου 2021, σε τακτική συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου
 Μονεμβασίας, συζητήθηκε ως θέμα το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο Δ.Ε Βοιών.
 Στη συνεδρίαση αυτή κατατέθηκαν απόψεις για την εν θέματι Μελέτη,
 ενώ έγινε και εκτενής αναφορά στο θεσμοθετημένο Χωροταξικό Σχέδιο
 της όμορης Δ.Ε. Μονεμβασίας, με την επισήμανση, κυρίως
 από την πλειοψηφούσα παράταξη, ότι κατά την εφαρμογή
 του δημιουργούνται σοβαρά προβλήματα στους δημότες . 
 Λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι στη συζήτηση δεν εκλήθησαν (!), οπότε δεν
 συμμετείχαν οι ανάδοχοι μελετητές των παραπάνω Σχεδίων, και με
 δεδομένο ότι ήμουν συμπράττων και στις δύο ομάδες εκπόνησης των
 Χωροταξικών Σχεδίων Μονεμβασίας και Βοιών, παραθέτω
 στη συνέχεια τις απόψεις μου, όσο πιο απλουστευμένα γίνεται,
 και οι πολίτες καλούνται να τις αξιολογήσουν.
 Θα ξεκινήσω από το ΣΧΟΟΑΠ ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ που 
ολοκληρώθηκε και θεσμοθετήθηκε το 2013 (ΦΕΚ 231/ΑΑΠ/2013).
 Ο αναπτυξιακός σχεδιασμός της Δ.Ε. Μονεμβάσιας, κατόπιν ανάλυσης
 όλων των δεδομένων, συζητήσεις, διαβουλεύσεις κλπ.,
 καθορίσθηκε επί τη βάσει δύο βασικών παραδοχών:
 1. Οι πρωτεύοντες αναπτυξιακοί άξονες της Ενότητας είναι 
το περιβάλλον, ο πολιτισμός και ο πρωτογενής τομέας.
 2. Το προτεινόμενο αναπτυξιακό μοντέλο θα πρέπει να επιλεχθεί 
από την τοπική κοινωνία και όχι να της επιβληθεί. 
Με βάση τα παραπάνω, προχωρήσαμε στις εξής τρείς προτάσεις – 
εκτιμώ τις σημαντικότερες του Σχεδίου – οι οποίες έγιναν
 αποδεκτές από πολύ μεγάλο αριθμό φορέων και αρμόδιων υπηρεσιών
 όλων των βαθμίδων, κατά το στάδιο των διαβουλεύσεων. Ειδικότερα:
 • Στον τομέα του πολιτισμού προτείναμε την ένταξη
 της Καστροπολιτείας στον κατάλογο μνημείων παγκόσμιας
 κληρονομιάς της UNESCO (άρθρο 3, παρ. 3.2)
 Ήδη έχει κατατεθεί συγκεκριμένη πρόταση στο Δήμο, από το 2012,
 με την Καστροπολιτεία ως προτεινόμενο Μνημείο της UNESCO,
 και ζώνη επιρροής του την ορεινή ζώνη Ζάρακα – Κούνου – Μαλέα.
 Εκτιμούμε ότι για αυτό το θέμα δεν έχει γίνει καμία περαιτέρω ενέργεια έκτοτε. 
• Στον τομέα του περιβάλλοντος προτείναμε την δημιουργία 
φυσικού Περιφερειακού Πάρκου Εθνικής Εμβέλειας (άρθρο 3, παρ.3.1)
 Και για αυτήν την πρόταση, υπάρχει κατατεθειμένη Μελέτη στο Δήμο,
 σε προκαταρκτικό στάδιο, ωστόσο με συγκεκριμένες προτάσεις 
(παραδοσιακοί οικισμοί, περιοχή οικοανάπτυξης, προστασία –
 ανάδειξη Τοπίων Ιδιαιτέρου Φυσικού Κάλλους και πολλά άλλα).
 Και για αυτήν την περίπτωση εκτιμώ ότι υπάρχει αδράνεια – 
ούτε καν παρέμβαση στην ομάδα σύνταξης 
Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών – ΟΦΥΠΕΚΑ κ.α.
 • Στον  πρωτογενή τομέα υπάρχει πρόταση δημιουργίας ζώνης
 Γεωργικής Γης Προτεραιότητας στο ΤΟΕΒ Βελιών (άρθρο 3, παρ.3.3)
 Για την προστασία της ζώνης θα έπρεπε αυτή να θεσμοθετηθεί 
από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Γεωργίας ως
 Γεωργική Γη Υψηλής Παραγωγικότητας. 
Αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάποια εξέλιξη στο θέμα…
πιθανόν όταν εγκατασταθούν φωτοβολταικά. 
 Συμπερασματικά, αν όλες αυτές οι, κομβικής σημασίας
 κατά την γνώμη μου, προτάσεις, που θα επιφέρουν μακροπρόθεσμα
 υψηλή προστιθέμενη αξία στον τόπο, θεωρούνται ουτοπία,
και υπάρχει σχεδόν 10-ετής αδράνεια απαιτούμενων δράσεων - 
τότε ο γιαλός (Χωροταξικά Σχέδια) δεν είναι στραβός, 
αλλά μάλλον εμείς στραβά αρμενίζουμε…. 
 Τελικά βέβαια η τοπική κοινωνία θα πρέπει να αποφασίσει
 διότι αυτή θα υποστεί τις επιπτώσεις των επιλογών της, θετικές
 ή αρνητικές,επισημαίνοντας εδώ την ευθύνη και τον
 καταλυτικό ρόλο της τοπικής αυτοδιοίκησης. 

 Θα επανέλθω με δύο άλλα παρεμφερή θέματα 
των χρήσεων γης, καθώς και την επιρροή των προτάσεων
 των Χωροταξικών Σχεδίων Μονεμβάσιας και Βοιών 
στις χωροθέτηση των εγκαταστάσεων ΑΠΕ.


Ο "Μπόμπος" το ΣΤΕ & η Μονεμβασιά.

  

Παραθέτω  στην συνέχεια άρθρο του Γιώργου Λιάλιου δημοσιευμένο
 στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ αναφορικά με τον πολεοδομικό σχεδιασμό
 στην Μονεμβασιά  μετα την πρόσφατη απόφαση του ΣΤΕ (2526/2020).
 Ακρως ενδιαφέρουσα !!!!




Η πολιτεία δεν μπορεί να αναβάλλει εσαεί τον πολεοδομικό σχεδιασμό, 
ιδίως στις περιπτώσεις οικισμών ή συνόλων που προστατεύονται από την αρχαιολογική
 νομοθεσία. Αυτό έκρινε το Συμβούλιο της Επικρατείας με αφορμή τον οικισμό
 της Μονεμβασιάς, ακυρώνοντας άδεια του υπουργείου Πολιτισμού 
για την αλλαγή χρήσης κτιρίου.Το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο επισημαίνει,
 μάλιστα, ότι η αδράνεια της Πολιτείας οφείλεται συχνά στην πίεση
 τοπικών συμφερόντων που αντιτίθενται στη θέσπιση σαφών κανόνων.
 Στο επίκεντρο της υπόθεσης βρέθηκε το «Μαγειρείο του Μπόμπου». 
Το κτίριο, ιδιοκτησίας του Ιερού Ναού Ελκομένου Χριστού, όπου λειτούργησε 
από το 1981 έως το 1997 το εν λόγω καφενείο – οινομαγειρείο, 
δεν βρίσκεται επάνω στο κεντρικό καλντερίμι του οικισμού
 (όπου παραδοσιακά υπήρχαν τέτοιες χρήσεις) αλλά μέσα στην Κάτω Πόλη.
 Οπως αναφέρεται στο ιστορικό της απόφασης του ΣτΕ (Ε΄ Τμήμα, αρ. 2526/20, 
που καθαρογράφηκε πριν από μερικές ημέρες), το οινομαγειρείο λειτούργησε
 χωρίς άδεια από το υπουργείο Πολιτισμού, αλλά οι υπηρεσίες 
«έκαναν τα στραβά μάτια» εξαιτίας της προσωπικότητας του ιδιοκτήτη 
της επιχείρησης και της σχέσης του με τη Μονεμβασιά. 
Το 2006, το κτίριο εκμισθώθηκε σε άλλον πολίτη, ο οποίος ζήτησε άδεια 
για να επαναλειτουργήσει ο χώρος ως παραδοσιακό καφενείο. 
Η άδεια τελικά απορρίφθηκε, ο μισθωτής προσέφυγε κατά της απόφασης
 και πέτυχε την ανάκλησή της, για τη λειτουργία του χώρου ως κατάστημα
 γευσιγνωσίας οίνου και τοπικών προϊόντων.
 Κατά της απόφασης προσέφυγαν στο ΣτΕ ο Σύλλογος Φίλων Μονεμβασιάς
 και τρεις κάτοικοι του οικισμού, πετυχαίνοντας τελικά την ακύρωσή της. 
 Τι έκρινε λοιπόν το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο και γιατί αυτό παρουσιάζει 
ευρύτερο ενδιαφέρον; Οπως επισημαίνεται, η Μονεμβασιά προστατεύεται
 από τη νομοθεσία ήδη από το 1961 και σύμφωνα με τον αρχαιολογικό νόμο 
του 2002 τα υπουργεία Πολιτισμού και Περιβάλλοντος όφειλαν να εκδώσουν
 ένα προεδρικό διάταγμα με το οποίο να εξειδικεύσουν τους περιορισμούς:
 να πουν δηλαδή ποιες δραστηριότητες επιτρέπονται σε κάθε σημείο του οικισμού. 
Το διάταγμα αυτό δεν εκδόθηκε ποτέ, παρότι, σύμφωνα με τη νομοθεσία,
 θα έπρεπε να εκδοθεί «εντός ευλόγου χρόνου από την έκδοση του νόμου»,
 ενώ στα χρόνια που μεσολάβησαν το ΥΠΠΟ έδινε άδειες κατά περίπτωση.
 «Η έκδοση του διατάγματος δεν επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια,
 αλλά συνιστά νομική υποχρέωση του νομοθέτη, διότι άλλως η αδράνεια 
της διοικήσεως και η επ’ άπειρον αναβολή της ρύθμισης των σχετικών
ζητημάτων (υπό την πίεση, ενδεχομένως, τοπικών συμφερόντων 
που αντιτίθενται στη θέσπιση σαφών κανόνων) θα καθιστούσε
 κενό γράμμα την επιταγή του Συντάγματος και του νόμου και θα διαιώνιζε
 την περιπτωσιολογική αντιμετώπιση των ανακυπτόντων θεμάτων
, με αποτέλεσμα την έκδοση αντιφατικών αποφάσεων και την ελλιπή
 προστασία του οικισμού», αναφέρεται στην απόφαση.
 Οπως, δε, καταλήγει, η απροθυμία της πολιτείας να ρυθμίσει τέτοιους οικισμούς
 συνεπάγεται τη δυνατότητα πολιτών να στραφούν κατά του κράτους
 (κατά της παράλειψης της διοίκησης να εκδώσει διάταγμα), αλλά και 
την αδυναμία περαιτέρω έκδοσης ατομικών αδειών. 
Η απόφαση αφορά ευρύτερα πλήθος οικισμών, όπως η Μονεμβασιά,
που προστατεύονται από την αρχαιολογική νομοθεσία αλλά ταυτόχρονα
 κατοικούνται, και δεν διαθέτουν συγκεκριμένο πολεοδομικό πλαίσιο.