ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ
Με την δημοσίευση στην εφημερίδα της Κυβέρνησης ΦΕΚ 231 / ΑΑΠ /2013
θεσμοθετήθηκε το Σχέδιο Χωρικής & Οικιστικής Οργάνωσης Ανοικτής Πόλης
Δημοτικής Ενότητας ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ .
θα γυρίσει ο τροχός ....... να χορτάσει και ο φτωχός
Γύρω στα 1250 και ίσως περισσότερο από χρόνο ,ολόκληρη σχεδόν η Ευρώπη ,δοκίμασε τη φοβερότερη αναβροχιά .
Η γη ξεράθηκε,τα σπαρτά κάηκαν και οι φτωχοί κόντευαν να πεθάνουν από την πείνα.
Ύστερα έπεσαν και οι αρρώστιες –πανούκλες και τύφος προπάντος-που ξεκλήρισαν ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού .
Αυτό ήταν από τα μεγάλα ΄΄θανατικά΄΄ που αναφέρουν τόσο συχνά οι παλαιοί χρονικογράφοι στα γραφτά τους.
Την εποχή εκείνη οι μύλοι ,που άλεθαν το στάρι γύριζαν με τροχούς από πέτρες.
Αλλά όπως είχαν ξεραθεί τα ποτάμια ,οι τροχοί έμεναν σε αδράνεια .
Παρόλα αυτά οι άρχοντες τα βόλευαν μια χαρά ,επειδή οι αποθήκες ήταν γεμάτες με τρόφιμα και οι τεράστιες στέρνες των πύργων τους είχαν ακόμη νερό.
Έτσι χωρίς να λογαριάζουν τους άλλους ανθρώπους ,που λιμοκτονούσαν ,το έριχναν σε ολονύκτια γλέντια ,αδιαφορώντας για τα αδειανά στομάχια των γειτόνων τους.
Όταν λοιπόν οι φτωχοί άκουγαν τους άρχοντες να διασκεδάζουν ,έλεγαν μοιρολατρικά μεταξύ τους : «Θα γυρίσει και για μας ο τροχός».
Δηλαδή θα βρέξει και θα ξανακινηθούν οι μυλόπετρες , που θα αλέσουν το στάρι ,για να χορτάσουν και οι φτωχοί.
απο το βιβλίο - ΛΕΞΕΙΣ ΚΑΙ ΦΡΑΣΕΙΣ ΠΑΡΟΙΜΙΩΔΕΙΣ - ΤΑΚΗ ΝΑΤΣΟΥΛΗ
γελοιογραφία - ΛΟΓΟ
ο ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ στην ΛΑΚΩΝΙΑ ...
Μερικά τοπία της Ελλάδος είναι δισυπόστατα και δισυπόστατη κι η συγκίνηση που αναβρύζουν.
Η τραχύτητα κι η τρυφεράδα στέκουνται η μια πλάι στην άλλη , συμπληρώνει η μια την άλλη και σμίγουν σαν άντρας με γυναίκα.
Τέτοια διπλή πηγή τρυφεράδας και τραχύτητας η Σπαρτη .
Μπροστά σου ακατάδεχτος ,σκληρός νομοθέτης ,γεμάτος γκρεμούς, ο Ταύγετος.και κάτω καρπερή ,μυαλιστικιά ,η πεδιάδα είναι ξαπλωμένη στα πόδια του ,σαν ερωτευμένη γυναίκα .
Από τη μια μεριά ο Ταύγετος ,το όρος Σινά της Ελλάδος ,όπως ο ανήλεος Θεός του Γένους υπαγορεύει τις σκληρότατες εντολές η ζωή είναι πόλεμος , η γη είναι στρατόπεδο ,η νίκη είναι το μόνο σου χρέος .
Μην κοιμάσαι , μη στολίζεσαι , μη γελάς , μη μιλάς ,ένας είναι ο σκοπός σου ,ο πόλεμος.Πολέμα!
Και από την άλλη μεριά ,στα πόδια του Ταύγετου ,η Ελένη .
Την ώρα που ξαγριεύεσαι και καταφρονάς τη γλύκα της γης άξαφνα η αναπνοή της Ελένης ζαλίζει,σαν ανθισμένη λεμονιά ,το νου σου.
Το χώμα μύριζε , κι από τους λεμονανθούς κρέμουνταν στάλες δροσούλα και παιχνίδιζαν τον ήλιο . Άξαφνα ανάλαφρο αγεράκι φύσηξε ,κι ένας ανθός χτύπησε στο μέτωπό μου και με ράντισε. Ανατρίχιασα σαν να με άγγιξε αόρατο χέρι ,κι όλη η γης μου φάνταξε σαν τηνΕλένη ,γελοκλαμένη,νιόλουστη.
Ανασήκωνε τα κεντημένα με λεμονανθούς πέπλα και με την απαλάμη στο στόμα ,ολοένα ανανεούμενη παρθένα ,ακολουθούσε έναν άντρα ,τον πιο δυνατό ,κι ως εσήκωνε το χιοναστράγαλο πόδι ,έλαμπε η στρογγυλή πατούσα της αιματωμένη.
Τι θα ΄ταν η Ελένη ετούτη αν δεν περνούσε αποπάνω της η πνοή του Ομήρου ;
φριτιλλάρια η κωνική
σπάνιο ενδημικό φυτό εντοπίστηκε στην περιοχή του καβομαλιά
απο τον συνεργάτη της εφημερίδας Γιάννη Ψαράκη .
ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΑΙΟΙ ..... ΠΑΠΑΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΑΙΟΙ
1.Εις το ιστόρημά μου «Έλληνες ,εξ Αλβανίας ,εις Λακωνίαν - Αρβανίτες της Λακωνίας» ,που δημοσιεύθηκε ,στις επαρχιακές μας εφημερίδες ,ΜΟΛΑΟΙ φύλλον 15-5-1976 και τα ΝΕΑ ΤΟΥ ΖΑΡΑΚΟΣ φύλλον Οκτωβρίου 1984 > ,γράφω ,περιληπτικά ,τα εξής:
Ότι οι Έλληνες του Βορρά και ειδικότερα ,οι Έλληνες της Αλβανίας ,πιεζόμενοι ,αρχικά ,από τους γειτονικούς ,Σλαβικούς Λαούς και από το 1200 μ.Χ. ,και από τους Τούρκους .που ως γνωστόν κατέλαβον και κατείχον έκτοτε όλη την Βαλκανικήν όχι όλοι φυσικά ,γιατί και σήμερα υπάρχουν εκεί άνω των 400.000 αλλά αρκετοί άρχισαν να κατεβαίνουν ,προς το Νότον ,που ήσαν όλοι Έλληνες ,για να ασφαλισθούν περισσότερον.
Ότι η κάθοδος αυτή αυξήθηκε ,κατά πολύ ,μετά το 1400 ,και εγκαταστάθησαν σε διάφορα ασφαλέστερα μέρη της Στεριάς ,της Αττικής ,των Νήσων Ύδρα,Σπέτσες ,Άνδρος και της Πελοποννήσου .
Ότι ο τότε Βυζαντινός Δεσπότης του Μυστρά ,Μιχαήλ Κατακουζηνός - Ο Μυστράς κατελήφθη από τους Τούρκους το 1460 - έχων ανάγκη στρατιωτών ,τους επέτρεψε να πάνε να εγκατασταθούν και στην Λακωνίαν,και επειδή ήσαν ,κατά το πλείστον ,ποιμένες (γιδοτρόφοι),τους εγκατέστησεν στο ορεινόν Πάρνωνα και περισσότερον στο Ζάρακα .
Ότι εκεί ,εγκατασταθέντες ,μαζί και με τους ολίγους ,υπάρχοντας ,εντοπίους ,σχημάτισαν ,αρχικά ,το κεφαλοχώρι του Ζάρακος ,την Κρεμαστήν και από αυτήν , με την πάροδο του χρόνου ,έφευγαν πολλοί και εγκαθίστανται και σε άλλα μέρη ,που εξυπηρετούσαν περισσότερο τις ανάγκες των.
Έτσι ,δε , σιγά σιγά ,εδημιουργήθησαν και τα άλλα χωριά του Ζάρακος,Κυπαρίσσι, Χάρακας , Πιστάματα ,Λαμπόκαμπος ,Ρηχιά ,Γέρακας ,Άγιος Δημήτριος, Κουπιά κ.λ.π.
Και ότι ,έτσι ,εξηγείται ,το πώς συμβαίνει να ομιλείτο στον Ζάρακα η αλβανική γλώσσα - τώρα δεν ομιλείται πλέον - και το πώς συμβαίνει να υπάρχουν ακόμα εκεί ,πολλά αλβανικά τοπωνύμια Ντάρδιζα , Πίλιζα ,Κλίσιζα , Βίγλα , Κιάφα,Ντέντε κ.λ.π.
Τούτο ,επαναλαμβάνομεν ,εξηγείται ,εκ του ότι ,οι πρώτοι εγκατασταθέντες μιλούν την αλβανικήν γλώσσαν .
Η οποία ,ως υποστηρίζεται ,είναι ινδοευρωπαική ,με επίδραση των ρουμανικών ( βλάχικα,ρουμάνικα κ.λ.π.) των ελληνικών , των τούρκικων ,των σλαβικών ,τέλος και των ιταλικών κ.α...........
2. Οι εκεί όμως εγκατασταθέντες ,ήσαν Χριστιανοί Ορθόδοξοι Έλληνες και μάλιστα ,ως ορεσίβιοι , περισσότερον καθαρόαιμοι από τους από τους πεδινούς ,γιατί όπως ξέρουμε ,στα βουνά ,σπανίως ανέβαιναν οι κατακτητές μας.
Είχαν ως εκ τούτου ,ανάγκην ιερέων και Διδασκάλων ,διά τας χριστιανικάς και μορφωτικάς των ανάγκας.
Έφυγε ,τότε ,από τις Σπέτσες ,ένας ,ονόματι Ανδρέας Μπούφης ,Παππάς και υιός παππά εγκαταστάθη παπάς ,στο Κυπαρίσσι ,έγινε δε εκεί ,κατά την παράδοσιν Δάσκαλος .
Ο μακαρίτης ,γιατρός μας , Κ.Πετρολέκας ,στο βιβλίο του Ζάραξ και στη σελίδα 106 γράφει ότι ο Ανδρέας Μπούφης δεν ήταν αυτόχθεν Σπετσιώτης ο ίδιος (ή οι πρόγονοί του ) είχεν έλθει μαζί με άλλους και είχεν αρχικά εγκατασταθεί στις Σπέτσες ,προερχόμενος από το χωριό Σέπερι ,της Βορείου και μαρτυρικής μας Ηπείρου.
Και φαίνεται ότι είναι σωστό τούτο γιατί είναι σύμφωνο με τα προεκτεθέντα ,αλλά και με την παράδοσιν ,που επικρατεί ,σ’όλο το Ζάρακα .
Ο παπάς αυτός και Δάσκαλος του Κυπαρισσιού Ανδρέας Μπούφης από το Σέπερι της Βορείου Ηπείρου ,είχε 2 αγόρια το Μιχάλη ,που στο γενεολογικό δένδρο ,γράφεται ,ότι εγεννήθη το 1768 και τον Γιώργον .
Τα δύο του αυτά αγόρια ,και όταν μεγάλωσαν έγιναν κατά την παράδοσιν και Δάσκαλοι έγιναν και αυτά παπάδες και ο μεν Μιχάλης της Κρεμαστής ,που ήταν όπως και παραπάνω γράφω ,το κεφαλοχώρι του Ζάρακος και ο δε Γιώργος του Χάρακος.
Και από μεν το Μιχάλην έγινε η οικογένεια των Παπαμιχαλοπουλαίων , λαβούσα το επώνυμον τούτον ,εκ του ιερατικού βαθμού παπάς ,του βαπτιστικού ονόματος Μιχάλης και της καταλήξεως πούλος που σημαίνει ,στην Πελοπόννησον υιός.
Όπως σημαίνει ,υιός και το ίδης ή ογλού στην Μικράν Ασίαν.
Και από τον Γιώργον ,έγινε η οικογένεια των Παπαγεωργαίων .
Δηλαδή του παπα-Γιώργη –υιός. Γιατί και το γιου σημαίνει ,στην Πελοπόννησον ,υιός.
Οι οικογένειες συνεπώς των Παπαμιχαλοπουλαίων και των Παπαγεωργίου του Ζάρακος ,είναι αδελφές οικογένειες και προέρχονται από την αυτήν ρίζαν ,τον Παπα-Ανδρέαν Μπούφην του Κυπαρισσιού.
ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ .... ένα παραμύθι
με τον υπέροχο ήλιο να δίνει στα χαδιάρικα στάχυα , το χρώμα του .
Με τις δαντελωτές του ακρογιαλιές και τη γαλαζοπράσινη θάλασσα
να παίζει με τα τρελούτσικα κύματα
παρουσιάστηκε ένα μολυβί σύννεφο.
Το νερό έγινε γλυφό ,ο άνεμος ξεψυχούσε αργά
και τα παιδιά έχαναν το κέφι τους για το παιχνίδι.
Απίστευτο. Οι μεγάλοι δεν πολυάλλαξαν.
Πάντα κατσούφηδες και γκρινιάρηδες ήταν.
Το σύννεφο ήταν ο κακός εφιάλτης τους.
Τους έκανε τσιγκούνηδες και μίζερους.
Το χαμόγελο των παιδιών τους τους φαινόταν περιττό .
Τα παιδιά από όλη αυτή την ιστορία κράτησαν στο μυαλό
και στην καρδιά τους τα λόγια του ποταμού:
Η καρδιά και το μυαλό και η αγάπη είναι μια τριάδα αχώριστη
λουσμένη από το πέπλο της ανθρωπιάς και της αθωότητας.
Να το θυμάστε.
Όπως μπορείτε να καταλάβετε ζήσαν αυτοί καλά.
Όσο για μας ,το ελπίζω…
ΝΙΚΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΚΟΣ
μαθητής γ' τάξης 1ο Δημοτικού Σχολείου Σκάλας Λακωνίας
Α΄βραβείο σε πανελλήνιο διαγωνισμό - Παραμύθι με θέμα τη φύση.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
