ΧΑΡΑΚΑΣ καλοκαίρι 2018




Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι ….
 καθώς λέει η μπαλάντα του Μάνου σε ποίηση Ελύτη.
 Στου βράχου την σχισμάδα εμφανίστηκαν τα πρώτα κυκλάμινα
 (καμπανίτσες τα λέγαμε στο χωριό ) 
Μπήκε το φθινόπωρο και ο ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
 κάνει έναν απολογισμό για τα δρώμενα στο χωριό μας το καλοκαίρι.





Το Καλοκαίρι ακολουθώντας την φυσική πορεία του τελείωσε
 και μία απροσδιόριστη συναισθηματική λύπη διακατέχει
 τόσο τους μόνιμους όσο και τους καλοκαιρινούς επισκέπτες .
Οι μεν γιατί σκέπτονται την ερημιά που σιγά σιγά
 θα ακολουθήσει ,οι δε ,γιατί θα χάσουν τις όμορφες
 και χαρούμενες ημέρες των διακοπών που τους χαρίζει το χωριό.
Βέβαια έτσι είναι τα πράγματα και ετσι τα βιώνουμε
 κάθε χρόνο αρκεί να πηγαίνουμε και να φεύγουμε 
υγιείς εμείς οι ΄΄απόδημοι΄΄ και να τους βρίσκουμε όλους εκεί.
 Ο εφετινός καλοκαιρινός Χάρακας ήταν πιο χαρούμενος
 από τον περσινό – εκτός από τον θάνατο 
του συμπατριώτη μας Παναγιώτη Β.Ροβάτσου . 
Πάντως η πλατεία είχε την τιμητική της με τα
 σουβλάκια ,τα σανό ,τα καλτσούνια κλπ.
που ετοιμάζει ο Νικος και η Μαρία. 
 Αυτά για τους μεγάλους ,γιατί την πλατεία την χαίρονται
 και τα παιδιά που με ευχαριστηση διαπιστωνουμε
 ότι εφέτος ηταν περισσότερα από κάθε άλλη
 χρονιά – σε κάποια μέρα μετρήσαμε σαράντα… 



 Οι θρησκευτικές εκδηλώσεις Αγίας Παρασκευής και 
μεταμορφώσεως του Σωτήρος εγιναν με κατανυξη 
και ιεροπρέπεια ,από το πατέρα Γρηγόριο χωρίς όμως 
το γλέντι που συνήθως τις συνοδεύει ,λόγω του θανάτου 
του Παναγιώτη και του ανήκουστου δράματος στο Ματι Αττικής .
Πάντως απολαύσαμε μια πολύ ωραία μουσική βραδιά στις 18 του μηνός .
Ένα μικρό μουσικό σύνολο από δύο μουσικούς και τραγουδιστές
 μαζί με εξαιρετική επιλογή τραγουδιών προσέφεραν
 ένα θαυμάσιο ποιοτικό μουσικό βραδυ..
 Εκτάκτως συμμετείχε προσκεκλημένος από την Κυριακή Χελιώτη
 (υπάλληλο του Ωδείου Σπάρτης) και ο ιερέας
 εφημέριος Ελαφονήσου π.Νικόλαος Τσάκος ο οποίος με τη 
απεριόριστη καταπληκτική φωνή του και τα τραγούδια
 της επιλογής του συγκίνησε το ακροατήριο. 
 Ακολούθησε και χορός  με νησιώτικα και μικρασιάτικα τραγούδια.
 Η εκδηλωση ηταν προσφορά του Δημου Μονεμβασιας.
 Ένα άλλο ευχαριστο γεγονός ήταν ότι με την πρωτοβουλία
 ορισμένων ανοιξε το Σχολείο ,καθαρίστηκε ,
εξωραίστηκε ,δεχτηκε τα πρώτα βιβλία 
και αναμένει την προσφορά και άλλων για να λειτουργεί
 τα καλοκαίρια ως βιβλιοθήκη.
Αργότερα ισως αξιοποιηθεί και το υλικό (τετραδια,εικόνες,χαρτες κλπ
 που βρίσκονται στο υπόγειο) Ευχόμαστε και αισιοδοξούμε να γίνει και αυτό.
Αξιέπαινες οι κυρίες που είχαν την πρωτοβουλία Χριστίνα του Γιώργου  Φιφλή 
και η Αννα και η χριστίνα της Δημητρας του Λάμπρου . 
Επίσης ένα γεγονός που ευχαρίστησε πολλούς
 ήταν η ιδιωτική θεία λειτουργία που έγινε στην Αγία Παρασκευή στις 17/8.
 Ηταν τάμα της οικογενειας Θεοδωρου και Αναστασιας Παπαγεωργιου.
Ιερούργησε ο πατήρ Γεράσιμος Πετρολέκας .


29 Ιούλη  στην πλατεία  του  χωριού μας !!!!!!!


Γυναίκες του ΧΑΡΑΚΑ





ΧΑΡΑΚΑΣ 1 Σεπτεμβρη.
  Στο εμπα του Φθινοπώρου στην εκκλησία των Τριών Ιεραρχών.
 Ηταν όλες εκεί στο μνημόσυνο του Παναγιώτη. 
 Λένη (τζά) - Ματίνα(Λαζαρού) - Ματίνα(ματαλιού) 
- Βασιλική ( τσιρογιάννη) – Μπότα(μαστέχα..μάνα μου) 
– Γιώτα(κούλη) – Γιώτα(τασούλια) - Θοδώρα(σωτηρολιά) κ.α. 
– οι ρυτίδες στο πρόσωπο η διαδρομή της ζωής τους
 – το ήρεμο και καθαρό βλέμμα, απότοκο μιας βαθιάς πίστης. 
 – Κι η γλώσσα ροδάνι μαρτυρά την λευτεριά,
που ήλθε καθυστερημένα,από την φάμπρικα της νιότης 
μιας ανδροκρατούμενης και συντηρητικής κοινωνίας.
 Ένα μικρό κείμενο της Ελένης Σκαβδη (πατριώτισα της γυναίκας μου)
 αφιερωμένο εξαιρετικά σ’ αυτές τις ανώνυμες ηρωίδες της καθημερινότητας
 και 3 φωτογραφίες δημοσιευμένες στο ΄΄Λυχνάρι΄ παλιότερα.
 Βικτωρία (κωτσιφιφλη) - Φιλιά(νικοφιλιά) – Βγενή (ζάνου) …
καμμία εν ζωή ....  σ.π





Έχω την εντύπωση ότι οι γυναίκες της υπαίθρου,
 έχουν πάρει κάτι από τις ελιές. 
Αντοχή και υπομονή, στο κλάδεμα, στο ράβδισμα,
 στην προσφορά του καρπού τους. 
Κάπως έτσι και οι γυναίκες στα χωριά που απέμειναν
 με απερίγραπτες αντοχές σε ζέστη και κρύο,
 σε δουλειά και… απόδοση,
 σε μιαν αειφορία που δεν μπορώ να εξηγήσω… 
Βλέπω τις περισσότερες με το ρομπάκι και το μαντήλι,
 με την μπροστοποδιά και την κλειστή παντόφλα στα πόδια… 
Γυναίκες της γης, που κραυγάζουν… υπεραξία,
 από αυτήν που ουδείς περιέγραψε στη θεωρία του,
 και που στο παρόν ξεχάστηκαν ολοκληρωτικά,
 λες και Ελλάδα είναι μόνον οι γιάπι… 
Αυτές οι γυναίκες, ειδικά τα καλοκαίρια με συγκινούν,
 όταν τις συναντώ ιδρωμένες να καταγίνονται
 με τα της οικιακής οικονομίας…. 
Γυναίκες στη "δύση" τους, 
που έχουν γεννήσει παιδιά και τα έχουν μεγαλώσει,
 που έκαναν γέννες στο σπίτι με πρακτικές μαίες,
 που φρόντισαν γέροντες και γερόντισσες λόγω ρόλου,
 που ζύμωσαν ψωμί κι έσφαξαν πουλερικά,
 που άναψαν φούρνους και τάισαν μυριάδες επισκέπτες, 
που χόρεψαν ίσως μια δυο φορές στη ζωή τους, 
ένα συρτό στο τοπικό πανηγύρι του χωριού… 
Γυναίκες με άσπρα μαλλιά και μικρούς περίτεχνους κότσους,
με φλεβίτιδες στα πόδια, με κοντά κομμένα, αλιμάριστα νύχια,
 με χέρια αδρά και δουλεμένα, 
γυναίκες που επιμένουν ακόμα να κάνουν μπουγάδα στο χέρι,
 γυναίκες που πηγαίνουν στην εκκλησία κάθε Κυριακή…





1453-1821





Πάντα υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις στο θέμα.
Η ιστορία που διδάσκεται σε έναν λαό πρέπει να είναι
  ένα αφήγημα με συναίσθημα  και εθνική έπαρση ή μια στιγνή 
παράθεση ιστορικών δεδομένων το μέγιστο δυνατόν αντικειμενική;
Απο τη μια η επαναστατική θέση του εθνικού μας ποιητή 
΄΄ εθνικό είναι ό,τι είναι αληθές''
απο την άλλη ο εθνικός μύθος ως αναγκαία ψευδαίσθηση ενός λαού.
Το τότε ''κρυφό σχολειό'' δεν πρέπει να γίνει ''φανερό'' σήμερα ; 
Αφορμή για όλα αυτά ένα βιβλίο που διάβασα  πρόσφατα  
1453-1821  οι άγνωστοι αιώνες  του DAVID BREWER. 
 Παραθέτω κάποια αποσπάσματα στην συνέχεια.
Το βιβλίο  με βοήθησε -δεν μου έδωσε  λύση. 





Στους Ελληνες επι τουρκοκρατίας είχε δοθεί θρησκευτική ελευθερία.
 Μαζι με την θρησκευτική πήγαινε και η ελευθερία της εκπαίδευσης ,
η οποία είχε αφεθεί στα χέρια της εκκλησίας. Ο ρόλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας
 ήταν κεντρικής σημασίας στη διάρκεια της τουρκικής εξουσίας. 
Όπως παρατήρησαν ξένοι περιηγητές στην Ελλάδα,παντού υπήρχαν 
εικονίσματα και οι θρησκευτικές τελετές πραγματοποιούνταν αυθόρμητα
 –ειδικά από ναυτικούς - ενώ οι ατυχίες αντιμετωπίζονταν με προσευχές
 για μεσολάβηση ειδικά προς την Παναγία.. 
 Σε άλλα ζητήματα η Εκκλησία θα μπορούσε να κάνει περισσότερα.
Η εκπαίδευση,για την οποία η Εκκλησία είχε την αποκλειστική ευθύνη,
παραμελήθηκε σοβαρά,και οι προσπάθειες να βελτιωθεί ανταποκρινόμενη
στις Ιδέες του Διαφωτισμού ακυρώνονταν συνεχώς
 από συντηρητικούς σκληροπυρηνικούς.
 Η στάση της Εκκλησίας για τον εκσυγχρονισμό της γλώσσας 
των Ευαγγελιων ήταν αδικαιολόγητα περιοριστική. 
Στην στάση αυτή πιστώθηκε η διατήρηση της ελληνικής γλώσσας.

 Δεν μπορούμε να μιλήσουμε για εναν ρόλο της Εκκλησίας στον αγώνα της ανεξαρτησίας,
επειδή τα δύο μέρη της έπαιξαν διαμετρικά αντίθετουε ρόλους.
Επίσκοποι είχαν εμπλακεί βαθιά στον σχεδιασμό της Επανάστασης ,
ενώ επίσκοποι καθώς και ο κατώτερος κλήρος πολέμησαν σε όλη 
την διάρκεια του πολέμου.Αντίθετα ,το Πατριαρχείο καταδίκαζε
 απαρέγκλιτα την Επανάσταση ,χρησιμοποιώντας συχνά πολύ σκληρή ορολογία.
Αυτό δεν θα έπρεπε όμως να εκληφθεί ως ποταπή έλλειψη πατριωτισμού
 οι πατριάρχες είχαν σεβαστούς λόγους για την γραμμή που ακολουθούσαν. 
 Η εκκλησία ,παρά τις ανεπάρκειές της,σαφώς έπαιξε σημαντικό ρόλο
 στην υποστήριξη του ελληνικού λαού κατά την διάρκεια όλων αυτών
 των αιώνων της ξένης κυριαρχίας και στην διατήρηση της αίσθησης 
που είχαν οι Ελληνες ότι ήταν ξεχωριστοί,με τους διακεκριμένους πρόγονους
 τους και – κάποια μέρα- με ενα λαμπρό μέλλον.
Η Εκκλησία ήταν ,υποστηρίζουν μερικοί ,ο φύλακας ης ελληνικής εθνικής ταυτότητας.