1 Φεβρουαρίου 1862 εξεράγη η Ναυπλιακή Επανάσταση κατά της οθωνικής κυριαρχίας .
Η επανάσταση ανεστάλη από τον στρατό του Οθωνα .
Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους – σύσσωμο το έθνος ολοκλήρωσε αναίμακτα
ότι στο Ναύπλιο αιματηρά είχε ξεκινήσει και έδωσε τέλος σε έναν αγώνα
για την εκθρόνηση του ΟΘΩΝΑ και της ΑΜΑΛΙΑΣ .
Ο στρατηγος ΝΙΚΟΣ ΜΑΚΡΗΣ από τον καρβασαρά ανήκε στους επαναστάτες
άρα καταζητούμενος και διωκόμενος από τον Ό θωνα.
Ευρισκόμενος στην Σύρο όπου είχε σταλεί υπο των επαναστατών
με τον Λάκωνα ΚΩΣΤΑ ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗ κυνηγημένοι βρίσκουν
τον καπετάν – Γιώργη με το καίκι να τους μεταφέρει στο Ναύπλιο.
Ομως λόγω μεγάλης θαλασσοταραχής το καίκι φθάνει στο Κυπαρίσσι
τόπο καταγωγής του καπετάν – Γιώργη ο οποίος φθάνοντας εκεί
τους οδηγεί κρυφά στο σπίτι
κάποιου θείου του.
Παραθέτουμε στην συνέχεια τι γράφει στα Απομνημονευματά του ο στρατηγός
για το επεισοδιακό περασμά του από τον ΧΑΡΑΚΑ εν έτει 1862…..
κρυμμένος μια βραδιά στο σπίτι του ιερέως του χωριού.
……………………Μετά εν τέταρτον εφτάσαμεν εκεί και μας οδήγησεν εις την ευπρεπεστέραν
οικίαν του χωρίου ,της οποίας οικοδεσπότης ,θείος του καπετάν – Γιώργη
γέρων σεβάσμιος και συνετός , μας εδέχθη ευμενέστατα και αμέσως παρακάλεσε
τους συνοδεύοντας ημάς να μας αφήσουν μια στιγμήν μόνους μετ’αυτού.
Όταν εμείναμεν μόνοι,μας ηρώτησεν να τω είπωμεν τι μας συμβαίνει
κι αν ηδύνατο να μας χρησιμεύση.
Τω διηγήθημεν συντόμως την ιστορία μας.
- Αισθάνομαι ,είπεν ότι ευρίσκεσθε εις μίαν δυσχερήν θεσιν.Είσθε από τους
ολίγους εκείνους οι οποίοι πολεμούν την κυβέρνησιν δια τα κακά που μας έκανεν.
Αλλ’η θέσις σας εδώ δύο ανθρώπων μόνων, των οποιων ολόκληρον το χωρίον
γνωρίζει την ιστορίαν,ειναι πολύ δύσκολος.
Αυτός ο παλιοσταθμάρχης δύναται από στιγμής εις στιγμήν να ειδοποιήσει
τας αρχάς εις Μολάους και να έρθουν να σας προσβάλλουν.
Σεις δυο ανθρωποι φιλότιμοι ,ειμπορεί να αντισταθείτε και να φονευθείτε άδικα ως οι άλλοι.
Νομίζω λοιπόν ότι πρέπει να φύγετε από δω τάχιστα και να πάτε όπου σας φωτίσει ο Θεός.
Οι συνετοί λόγοι του γέροντος μας επροξένησαν μεγάλην εντύπωσιν.
– Είμεθα πρόθυμοι τώ είπον, να ακολουθήσωμεν τη συμβουλή σας.
Συλλογιζόμενος δε ποίαν οδόν να ακολουθήσωμεν ευρίσκω ότι εάν επηγαίναμεν
εις τους Μολάους θα ευρίσκομεν καταφύγιον.
Έχω εκεί προσωπικόν φίλον τον Παπαμιχαλόπουλον όστις πιστεύω προθύμως
θα μας έδιδεν άσυλον διά τινας ημέρας ,μέχρις ού εύρωμεν τον καιρόν
να περάσωμεν εις τα Κυθηρα και εκείθεν εις το εξωτερικόν.
– Η ιδέα σας δεν είναι κακή.Προσέθηκεν ο γέρων.Θέσατέ την εις ενέργειαν αμέσως.
Δεν γνωρίζω τι δύναται να συμβεί από στιγμής εις στιγμήν.
Ο σταθμάρχης δεν είναι άνθρωπος ειλικρινής ,η δε ελπίς αμοιβής εκ μέρους
της κυβερνήσεως ενδέχεται να τον κάμει να σας προδώσει.
–Αλλά δεν γνωρίζωμεν τον δρόμον.
– Θα σας δώσω ως οδηγόν έναν ανιψιόν όστις θα σας συνοδεύσει
μέχρι του χωρίου Χάρακα , απέχον 4 ώρας από εδώ
.Καλέσας δε αμέσως αυτόν τώ έδωκα τας δεούσας οδηγίας και τώ εσύστησα
να μας παρουσιάση εις τον εφημέριον του χωρίου όστις θα μας δεχθή
και θα μας αποστείλει ασφαλώς εις τους Μολάους.
Εζητήσαμεν διά να ίδωμεν τον καπετάν Γιώργη δια να τον αποχαιρετήσωμεν
και να τον ευχαριστήσωμεν.Αλλά ο γέρων αντέσθη .
–Τότε τι οφελεί να φύγετε κι από δω;Αν μάθει αυτός πού πηγαίνετε θα το μάθει όλος ο κόσμος.
– Σας παρακαλούμε λοιπόν να τω ζητήσετε συγγνώμη διά την απότομιν αναχώρησίν μας.
– Μεινετε ήσυχοι.
Αποχαιρετήσαμεν τον γέρονταν και εξήλθαμεν από την όπισθεν θύραν
της οικίας περί την 9.30 της νυχτός χωρίς κανείς κατοικος του χωρίου
να γνωρίζει την αναχώρησίν μας .
Ύπωχρος και ασθενής σελήνη μας φώτιζε ελαφρώς τον δρόμον βραχώδη
και ανωφερή εις τον οποίον προηγείτο ο ανιψιός του γέροντος ,τρεχων σχεδόν
και συνηθισμένος εις τους τόπους εκείνους.
Μετά πεντάωρον σχεδόν πορείας εφθάσαμεν εις εν μέρος έξωθεν του χωρίου ΧΑΡΑΚΑ
και εκεί μας είπεν να σταματήσωμεν και τον περιμένωμεν μέχρις ου συννενοηθεί
μετά του ιερέως προς τον οποίον επηγαίναμεν.
Μεθ’ημίσειαν ώραν επανήλθεν συνοδευόμενος του ιερέως ο οποίος αφού
του ησπάσθημεν την δεξιάν του μας περιεπτύχθη ως παλαιούς φίλους λέγων.
–Καλως ορίσατε παιδιά μου. Έπειτα μας οδήγησεν ο ίδιος εις την οικίαν
του ,όπου η παπαδιά μας ανέμενε εις την θύραν.
Ανελθόντες εις την οικίαν είδωμεν ότι όλη αποτελείτο από εν ευρύχωρον
δωμάτιο το οποίο θα μας εξέθετεν εις τα όμματα όλων των εισερχομένων χωρικών .
-Εδώ θα μείνωμεν δέσποτα;ερωτά ο Ντίνος.
– Ναι παιδιά μου.
– Αλλά όσοι έρχονται να σας ζητήσουν θα μας βλέπουν και ημείς θέλωμεν
να μείνει άγνωστος από όλους η παρουσία μας εις το χωρίον.
Ο ιερεύς ανεγνώρισεν την σοβαρότητα της παρατηρήσεώς μας και εφάνη
σκεπτόμενος και διστάζων.
– Έχετε κανένα ισόγειο; Τον ερωτώ .
–Έχω αλλά εντρέπομαι να σας το προσφέρω.
- Εις τοιαύτες περιστάσεις δεν εξετάζονται παπά μου αυτά τα πράγματα.
Μας αρκεί η προαιραισίς σας .Οδηγήσατέ μας εις το υπόγειον.
Κατήλθωμεν εις αυτό και το εύρωμεν ανώτερον των προσδοκιών μας
.Ευτυχώς δε είχεν παράθυρα προς το αντίθετο μέρος προς το οποίον
ήταν τα μαγαζία του χωρίου και ηδυνάμεθα να ακούωμεν
και να εξετάζωμεν τας διαθέσεις των χωρικών.
