το σχολιό μας....

Το κτίριο του Δημοτικού Σχολείου Χάρακος κτίσθηκε το έτος 1905-1906 με έξοδα του Χαρακιώτη Δημητρίου Ροβάτσου βιομηχάνου στη Ρουμανία.
Η όλη δαπάνη ανήλθε στο ποσότων 40.000 σαράντα χιλιάδων δραχμών .
Στην πρόσοψη του κτιρίου υπάρχει ανάγλυφη μαρμάρινη πλάκα που απεικονίζει τον πατέρα και την κόρη με την επιγραφή «Το παρόν σχολείο εκτίσθη υπό του Δημητρίου Ροβάτσου εις μνήμην της θυγατρός του Σταματίνας προώρως αποσπασθείσης της πατρικής αγκάλης.»

Αργότερα έγιναν πολλές επισκευές με χρήματα από εράνους και κρατική βοήθεια. Η μεγαλύτερη όμως έγινε μετά τον πόλεμο του 1940 με χρήματα που έστειλε ομογενής στο Μόντρεαλ Καναδά κ.Λεωνίδας Πριφτάκης ο οποίος και έτοιμα θρανία έστειλε από τον Καναδά.
Το ημιυπόγειο , μια μεγάλη αίθουσα που παλιά είχε χρησιμοποιηθεί και ως αίθουσα συνεδριάσεων του τότε περιοδεύοντος πταισματοδικείου και εκεί γίνονταν οι σχολικές γιορτές ,τώρα έχει μεταβληθεί σε αποθήκη .
Μέσα στο σχολικό κήπο κτίσθηκε «το σπίτι του δασκάλου» με δαπάνη κληροδοτήματος Αντωνίου και Χρυσούλας Λεγάτου.
Στο σχολείο αυτό δίδαξαν πολλοί διδάσκαλοι με πρώτο τον Ηλία Γεωργιάδη ή Ζαρουλέα δεύτερο τον Μουντρέα ,τρίτο τον αείμνηστο ιεροδιδάσκαλο Δημήτριο Πέππα που υπηρέτησε την εκκλησία και το σχολείο επί τριάντα πέντε (35)ολόκληρα χρόνια από το 1914 έως το 1949.
Έκτοτε υπηρέτησαν πολλοί δάσκαλοι κάθε 2-3 χρόνια ,όπως Πορφύρης –Παρή Τζώρτζη –Λυμπερόπουλος –Παπαδόπουλος –Κουμουτσίδης –Παπαστρατάκος –Λιατσόπυλος – Αλικάκος –Χορμόβας –Μποτζέτης –Κουτσογιαννάκης –Ζουγούρας –Τσίρκας –Τζανάκης –Δούβρης Α.Παπαδόπουλος .

κοινωνικα - ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2011

Γεννήσεις

  Στις 29-10-2011 η Παναγιώτα σύζυγος του Γιώργου Π.Πριφτάκη (Μπουλιούκου)
      εγέννησε στην  Αθήνα το πρώτο της παιδί (αγόρι).

   Ένα χρόνο περίπου πριν στις 15/7/2010 η Νάντια σύζυγος του Ιωάννη Π.Πριφτάκη
      (Μπουλιούκου) αδελφού του Γιώργου εγέννησε δίδυμα –αγόρι-κορίτσι.
                                                             Να τους ζήσουν.

Θάνατοι 

   Στις 21/9/2011 πέθανε στον Πειραιά ,η Κούλα χήρα του Παναγιώτη Π.Πετρολέκα (Ρούμελη)
   σε ηλικία 91 ετών.
   Η Κούλα με καταγωγή από το Κυπαρίσσι από την πλευρά του πατέρα της Παναγιώτη Γαβρίλη
   και από το Χάρακα από την πλευρά της μητέρας της –θεια-Βασίλω Παπαγεωργίου , είχε
   μεγαλώσει στην Ύδρα και αφού παντρεύτηκε τον μακαρίτη Παναγιώτη έζησε στην Αθήνα
   μέχρι το τέλος της ζωής της ,ανάμεσα στις δυο καλές κόρες της Τασούλα και Βασιλική.

ΘΗΛΗ ... ΖΩΗΣ

απο  το free περιοδικο   Ταλκ 

ΖΟΥΜΕ ΤΟ ΛΥΚΟΦΩΣ ΜΙΑΣ ΕΠΟΧΗΣ

   Πώς φτάσαμε εμείς σ’αυτή την κατάσταση ;

- Τίποτα δεν προέκυψε εν αιθρία ,απλώς αυτοί που είχαν στα χέρια τους τα στοιχεία ,τους οιωνούς της επερχόμενης συμφοράς ,έκαναν το κορόιδο ,γιατί τον λογαριασμό τον πληρώνουν συνήθως άλλοι ,και ο κόσμος ο πολύς ύστερα από στερήσεις ,προβλήματα και απανωτές πολιτικές περιπέτειες είχε πιστέψει ότι άφησε πίσω του τα σκοτεινά χρόνια και ξεγελάστηκε από κάποια εφέ.Αυτό που συμβαίνει είναι το τέλος των εφέ.Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε κάνοντας χάζι αυτά τα πυροτεχνήματα που μας ζάλιζαν.
Ζούμε το λυκόφως μιας εποχής.Ο κόσμος όπως τον ξέραμε τελειώνει,ήταν ένας κόσμος άσκησης στην ατομικότητα.Θα αναζητηθούν νέες συλλογικότητες ,γιατί προκύπτουν ανάγκες επιβίωσης αλλά και ανάγκες επανατοποθέτησης των πραγμάτων.Υπάρχουν πάντα οι παρέες ,με κοινό τρόπο θέασης ,οι ανάγκες θα παραμερίσουν τους εγωισμούς και τις διαφορές ,και θα μας βάλουν ,αρκετούς από εμάς ,σε μια νέα συλλογικότητα.

  Και η Αριστερά;

- Όσο για την Αριστερά ,αυτή μας υπόσχεται ένα θαυμάσιο Σαββατόβραδο και μια ηλιόλουστη Κυριακή ,πρέπει να μας πει και πώς θα βγάλουμε τη Δευτέρα ,την Τρίτη ,την Τετάρτη ,την Πέμπτη και την Παρασκευή με έναν λόγο πειστικό ,με πρόγραμμα χωρίς τρελά ρίσκα ,κάτι που να μπορεί να πείσει τους ανθρώπους που βλέπουν επιδείνωση των προοπτικών τους.


  απο  συνέντευξη   της  ΙΩΑΝΝΑΣ   ΚΑΡΥΣΤΙΑΝΗ  στο ΒΗΜΑ

Η ΑΡΒΑΝΙΤΙΑ ΚΑΙ ..... Ο ΖΑΡΑΚΑΣ

..............Συναφώς παραθέτω και την ακόλουθη πληροφορία των αρχαιολόγων A.Wase και F.Hasluck.,πολύ παλαιά μεν (αρχές του 20ου αιώνα),αλλά ενδεικτική:
 «Ωστόσο,γράφει,στο Δήμο Ζάρακα έδρα των οποίων είναι η Κρεμαστή ,τα αλβανικά ομιλούνται γενικώς μεταξύ των κατοίκων ,κατά προτίμηση σε σχέση με τα ελληνικά ,ιδιαίτερα δε από γυναίκες.Περαιτέρω προς τα βόρεια ,αυτή η περιοχή περιλαμβάνει τμήμα της περιοχής όπου ομιλείται η τσακωνική στα χωριά Πουλήθρα ,Κουνουπιά και Λεωνίδιο.»
Συγκινητική είναι,για μένα τουλάχιστον ,η γειτονιά ,η γειτνίαση αυτή,έστω και στις αρχές του 20ού αιώνα ,δύο ζωντανών ακόμα πανάρχαιων γλωσσών (η αλβανική πιστεύεται ότι ανάγεται στους αρχαίους Ιλλυριούς.)
Οι συνήθεις στο παρελθόν απομονώσεις περιοχών και κοινοτήτων αναδεικνύονταν σε παράγοντα διατήρησης της ομοιογένειας και της ταυτότητάς τους.Αλλά και οι νεότερες εξελίξεις προς τις μεγαλουπόλεις και κοσμοπόλεις έχουν επίσης τις δικές τους απομονώσεις ,μικρότερων βέβαια μονάδων ή ,προπάντων ατόμων.
Επιτρέψτε μου να διαβάσω ένα περιστατικό σχετικό και μ’αυτή την περίπτωση ,όπου η έξοδος από την απομόνωση μιας κοινότητας δρα καθοριστικά στην απομάκρυνση από την παράδοση ,με την οποία ,αντιθέτως ,δένονται κάποιοι που βρίσκονται σε κοσμοπολιτικά περιβάλλοντα :
«Η απομόνωση ,διαβάζω ,μένοντας ακόμα λίγο στην περιοχή του Ζάρακα ,αλλά και η αμφίδρομη επικοινωνία των κατοίκων του Ζάρακα με αρβανιτόφωνα νησιά,όπως η Ύδρα και οι Σπέτσες (ίσως και ο Πόρος ή η Σαλαμίνα)παράτειναν την αρβανιτοφωνία στους Ζαρακίτες.
Αρβανιτοφωνία που μετέφεραν μέχρι και την Αμερική ή τον Καναδά,όπου πολλοί από αυτούς εγκαταστάθηκαν πριν ή και μετά τον πόλεμο του 1940.Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι όταν το 1948 πραγματοποίησα την πρώτη έρευνά μου στο Κυπαρίσσι, τα Αρβανίτικα είχαν σχεδόν σιγήσει.
Μου υπεδείχθη τότε από τον γηραιότερο Ιωάννη Πρόντζο ο πολύ νεότερός του αδερφός Αγγελής ,ο λεγόμενος Αμερικάνος.Πράγματι ο Αγγελής Πρόντζος ,που έζησε πολλά χρόνια εργαζόμενος στην Αμερική ,γνώριζε ακόμη πολύ καλά τα αρβανίτικα ,του χωριού του,αφού αυτά μιλούσε με τους συνομήλικους ή μεγαλύτερους συμπατριώτες του στην Αμερική.
 Όταν πια γύρισε συνταξιούχος στο Κυπαρίσσι (για αυτό και το παρωνύμιο Αμερικάνος), ο μεγαλύτερος αδερφός του τα είχε σχεδόν ξεχάσει ,αφού κανείς πλέον στο χωριό δεν τα χρησιμοποιούσε στην καθημερινή του ομιλία.

Ακόμη και στα τραγούδια ,το συναισθηματικότερο κατά τεκμήριο είδος αφήγησης ,ξεχωρίζουμε συνήθως μια τραχύτητα συμπεριφοράς ,αντικαθρέπτισμα μιας τραχιάς ζωής ,από το χωριό Ρηχιά Λακωνίας .

ΛΕΚΚΑΣ & ΔΡΙΒΑΣ ....... ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ 1900 - 1901

παροιμιώδεις φράσεις......

Είναι ξετσίπωτη

Στο Βυζάντιο ,όταν οι γυναίκες παντρεύονταν είχαν το δικαίωμα να παρευρίσκονται με τους άντρες τους στα συμπόσια και στις γιορτές.Μπορούσαν ακόμη να χορέψουν ,να τραγουδήσουν και να φλερτάρουν χωρίς παρεξήγηση.Και οι πιο σοβαρές γυναίκες έπαιρναν μέρος σε τέτοιου είδους συγκεντρώσεις ,που δεν έμοιαζαν διόλου με τις σημερινές.
Φτάνει μόνο να μην παρεκτρέπονταν . Αλλά πώς εννοούσαν την παρεκτροπή; Ένδειξη τίμιας και σοβαρής γυναίκας την εποχή εκείνη ήταν να έχει σκεπασμένα τα μαλλιά της και να μη δείχνει ποτέ στους άντρες  ακόμη και στο σύζυγο-στον αδελφό ή στον πατέρα ολόκληρο το πρόσωπό της . Δηλαδή,μπορούσε να διασκεδάσει και να μεθύσει ,αλλά το πρόσωπο έπρεπε απαραίτητα να είναι μισοσκεπασμένο.Με λεπτό ,λοιπόν ύφασμα είχε κρυμμένα ,το μέτωπο,τα μάγουλα και το πηγούνι.
Το ύφασμα αυτό το έλεγαν ΄΄τσίπα΄΄. Αντίθετα όμως οι εταίρες ,όταν ήθελαν να σκανδαλίσουν τους άντρες - για πείσμα των σοβαρών γυναικών που παρευρίσκονταν στα συμπόσια –σηκώνονταν να χορέψουν τον ΄΄τουρλητό΄΄, που ήταν ο πιο ανήθικος χορός του καιρού εκείνου.
Συγχρόνως άφηναν να τους πέφτει το ύφασμα και να τους ξεσκεπάζει το πρόσωπο.
Από το γεγονός αυτό βγήκαν οι φράσεις :΄΄δεν έχει τσίπα πάνω της.΄΄και είναι ξετσίπωτη΄΄.

 

το ημερολόγιο του ΠΑΝΑΡΙΤΗ

Τυχαία αλιεύτηκε στο διαδίκτυο

 το ημερολόγιο του  Μανώλη Παναρίτη  από τα Κουπιά.

Παραθέτοντας δυο κείμενά του με μια παρατήρηση.

Γνωρίζοντας την ιστορία των απλών ανθρώπων

μαθαίνεις την πραγματική ιστορία του τόπου σου.

                                               http://panaritis.org/selides-imerologiou.pdf

Το χωριό Κουπιά βρίσκεται στη Νότιο Ανατολική πλευρά του ΝομούΛακωνίας.
Τα ευρήματα που είχαν βρεθεί μαρτυρούν ότι είχεκατοικηθεί από την Μυκηναϊκή εποχή και την Ελληνιστική εποχή.Η τελευταία κατοίκιση έγινε πριν από την επανάσταση του 1821.
 Ηοικογένεια που πρώτο κατοίκησε ήταν τον Σκαρμούτσου στηνσυνέχεια ήρθε ο Νικόλας Παναρίτης, ο οποίος είχε επτάμεγαλύτερα αδέλφια, τα οποία είχαν πάρει μέρος
 στην επανάστασητου 1821.
 Όταν ήρθε ο Ιμπραήμ να σβήσει την επανάσταση είχεμαζευτεί όλος ο κόσμος στην Κρεμαστή.
 Όταν έμαθαν ότι ο Ιμπραήμ προχώρησε προς τα ορεινά χωριά, έφυγαν και πήγαν σ'
ένα σημείο που ονομάζεται Παλιά - χώρα, είναι ανάμεσα στηνΚρεμαστή και Κυπαρίσσι.
Όταν ο Ιμπραήμ πήγε στην Κρεμαστή δεν βρήκε ούτε ψυχή. Συνάντησε μόνον έναν γέρο από το Μαρίπου λεγόταν «Σκέβης», ο οποίος ερχόταν από το Κυπαρίσσι είχε δει τον κόσμο και για να γλιτώσει το κεφάλι του, πήγε με τονστρατό του Ιμπραήμ.
Εκεί όπου είχε μαζευτεί ο κόσμος εκεί έγινε ημεγάλη σφαγή. Ο Νικόλας που τότε ήταν μικρός είχε κρυφτεί μαζίμε την Μάνα του σε μια μικρή σπηλιά κι έλεγε στην μάνα του:«δώσε μου ψωμί, γιατί Θα φωνάξω τον Ιμπραήμ». Ο Ιμπραήμ εντω μεταξύ έσφαζε τον κόσμο μαζί και τα επτά αδέλφια του και ο Νικόλας συνέχιζε να ζητάει ψωμί και η μητέρα του, του έδινε απόμια μπουκιά για να μην φωνάξει τον Ιμπραήμ. Όταν έφυγε τελικά ο Ιμπραήμ σώθηκε και το ψωμί.
Άλλον ένα Παναρίτη Παναγιώτη μικρός κι αυτός τον πήραν και τον πήγαν στην Πύλο. Όταν
επενέβησαν οι μεγάλες δυνάμεις σταμάτησαν τις σφαγές και όσα
παιδιά δεν τα είχαν στείλει στην Αίγυπτο, πήγαν οι γονείς τους καιτα πήραν. Πήγε και ο πατέρας του Παναγιώτη να τον πάρει αλλά δεν το βρήκε. Όταν επέστρεψε πίσω του είπαν ότι το παιδί του το
είχε πάρει ένας Νιατιώτης και είναι στο χωριό Νιάτα. Πήγε λοιπόν οπατέρας να πάρει το παιδί του αλλά αυτός έλεγε ότι ήταν δικό του. Τότε ο πατέρας του λέει: «ξεβράκωσε τον κι αν δεν έχει σημάδι
στον πισινό του είναι δικό σου παιδί κι αν έχει είναι δικό μου» .
Όταν πραγματικά τον ξεβράκωσαν είχε το σημάδι στον πισινό του έτσι ο πατέρας πήρε πίσω τον γιο του. Είχαν πάρει και μια κοπέλα Παναρίτησα, πολύ όμορφη, η οποία ήρθε κι αυτή πίσω αλλά ήταν
έγκυος από τους Τούρκους. Όταν γέννησε το παιδί το έθαψε ζωντανό γιατί δεν ήθελε να μείνει Τούρκικος σπόρος στο Παναριτέϊκο σόι.
Μετά από τον Νικόλα Παναρίτη, ήρθαν στο χωριό και οι άλλοι Παναρίτες, το σόι το Πανέικο το Αντωνείκο και το σόι το  Κοστείκο με το οποίο συγγενεύει το σόι το Κολέϊκο.


ΕΛΛΗΝΟ-ΙΤΑΛΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Τώρα πάμε στο 1940, που μας κήρυξε τον πόλεμο η Ιταλία.
Ακούσαμε χτυπούσε η καμπάνα. Ήταν το προσκλητήριο να πάνε στο στρατό για το Μέτωπο. Μαζεύτηκαν όλοι και γύρισαν το χωριό γύρω και τραγούδαγαν περπατώντας και έλεγαν το τραγούδι:
Δώστε μας και μαξιλάρια - μ'έναν πέτρινο σταυρό
να πετάμε σαν λιοντάρια - εκεί ψηλά στον ουρανό…

οικογένεια ΓΕΩΡΓΙΟΥ Ν. ΠΕΤΡΟΛΕΚΑ

Θα κάνουμε μια απόπειρα να συνθέσουμε το Γενεολογικό δέντρο του μεγάλου ευεργέτη του Χάρακα ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΕΤΡΟΛΕΚΑ που γεννήθηκε στον Χάρακα το 1855 και πέθανε στην Αθήνα το 1928.
Γονείς του ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΕΤΡΟΛΕΚΑΣ και η σύζυγός του ΜΑΤΙΝΑ.
Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΕΤΡΟΛΕΚΑΣ παντρεύτηκε την ΚΑΤΙΝΑ το γένος Χουρδούβαλη από το Λεωνίδιο , και δεν απέκτησαν παιδιά.
Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΕΤΡΟΛΕΚΑΣ είχε 3 αδέρφια  ΙΩΑΝΝΗΣ –ΠΑΝΟΣ –ΚΩΣΤΑΣ
και 2 αδελφές ΕΛΕΝΗ – ΚΥΡΙΑΚΑ.
Ο αδελφός του ΚΩΣΤΑΣ παντρεύτηκε την ΕΛΕΝΗ ΣΠΕΤΣΙΩΤΗ από την Ερμιόνη και μαζί της απέκτησε 5 παιδιά: ΝΙΚΟΛΑΟΣ – ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ – ΖΑΧΑΡΟΥΛΑ – ΜΑΡΙΑ – ΣΤΑΜΑΤΙΝΑ .
ο αδερφός του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ    ΄΄Πανοκουφός΄΄ παντρεύτηκε την ΑΝΝΑ και απέκτησαν 4 παιδιά ΚΟΣΜΑ-ΜΑΡΙΓΩ –ΕΥΓΕΝΙΑ  και ΙΩΑΝΝΗ.
Για τον αδερφό του ΙΩΑΝΝΗ δεν γνωρίζουμε περισσότερα στοιχεία.
Η αδερφή του ΕΛΕΝΗ παντρεύτηκε τον ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟ ΚΑΤΣΩΡΗ και απέκτησαν 2 παιδιά ΝΙΚΟΛΑΟ και ΜΙΧΑΗΛ.
Τέλος η αδερφή του ΚΥΡΙΑΚΗ παντρεύτηκε τον ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΠΑΠΑΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟ
Δεν διαθέτουμε άλλα στοιχεία για το γενεολογικό δέντρο του ευεργέτη του χωριού μας ΓΕΩΡΓΙΟΥ Ν.ΠΕΤΡΟΛΕΚΑ.
Παρακαλούμε όσοι διαθέτουν κάποια στοιχεία (χρονολογίες –ιστορικό –φωτογραφίες και κυρίως απευθύνομαι στους απόδημους στην Αμερική κ.λ.π.) Όλοι μαζί να συνθέσουμε ένα αξιόπιστο ιστορικό της οικογένειας –φόρο τιμής σε έναν άνθρωπο και τόσα προσέφερε και εξακολουθεί να προσφέρει στο χωριό μας.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ   ΠΕΤΡΟΛΕΚΑΣ

ΕΚΛΟΓΕΣ στον ΖΑΡΑΚΑ - το 1865

          4 Mαίου 1865  -  Πρωθυπουργός ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΣ.
         Δήμαρχος στον Ζάρακα  ο Μιχάλης Θ.Παπαμιχαλόπουλος από την Κρεμαστή.
         ΕΚΛΟΓΕΣ  στην  Ελλάδα   40  χρόνια  μετά  την απελευθέρωση  απο τον τουρκικό ζυγό.
         οι Ψηφοφόροι στον Ζάρακα 785
         Κρεμαστή 205 - Γκιότσαλι 111 - Κυπαρίσσι 167 - Χάρακας 58 - Φρέγγρα 27 - Γέρακας 59.
         Διευκρινίζεται ότι ψηφίζουν μόνο άνδρες ηλικίας άνω των 21 ετών
         και η ψηφοφορία πραγματοποιείται με σφαιρίδια.
         Παραθέτουμε στην συνέχεια τους εκλογικούς καταλόγους για τον Χάρακα
         αυτής της εκλογικής αναμέτρησης. (πηγή μας τα Γενικά Αρχεία του Κράτους.)