Συναντήθηκα μαζί του ένα Σαββατιάτικο πρωινό σε καφετέρια στην πλατεία Κοραή στον Πειραιά. Δημήτρης Πετρολέκας εγγονάκι του Θόδωρου Κοκοσίνη και της Βασιλικής του Γκόμα.
Με τον πατέρα τον Γιάννη – καλοκαιρινά φιλαράκια - όταν ερχόταν στον Χάρακα για διακοπές.
Δεκαετία ΄60 – εγώ χωριατόπουλο ρούφαγα Μικρό Ήρωα και Μικρό Σερίφη που με δάνειζε και σε αντάλλαγμα τα μεσημέρια τον ξεναγούσα στη μουριά της θεια-Ρηνιώς μιλώντας και τρώγοντας μούρα εκείνα τα αξέχαστα χρόνια της εφηβείας.
Τον Δημήτρη τον γνώρισα τυχαία στο fb της κόρης μου – ζωγραφική σε σπιρτόκουτα η σειρά των έργων του που είχε αναρτήσει - αιφνιδιάστηκα – και ζήτησα να βρεθούμε .
Μιλήσαμε αρκετά – τα παραθέτω συμπυκνωμένα στη συνέχεια - όμως το καλύτερο μου το άφησε στο τέλος.
Ρε Δημήτρη -τον ρώτησα - ποιο είναι το επαγγελματικό σου όνειρο ;
- Κύριε Σπύρο – να κάνω μια έκθεση με έργα μου στον Χάρακα ένα Καλοκαίρι-στο Δημοτικό Σχολείο .
Δώσαμε τα χέρια για δυο λόγους – ο τυπικός του τέλους της συνάντησης και ο άλλος ….. ένα στοίχημα να πραγματοποιηθεί το όνειρό του.
Ενα μικρό βιογραφικό ....
Γεννήθηκα ένα πρωινό του Μαρτίου του έτους 1983.
Μεγάλωσα στον Κορυδαλλό (όχι μέσα στις φυλακές του,έξω στις γειτονιές του)!
Εκεί πήγα Δημοτικό,Γυμνάσιο και Λύκειο όπου τελείωσα την χρονιά 1999-2000..
Τα Καλοκαίρια μου τα περνούσα στον Χάρακα Λακωνίας (απ’τον οποίο κατάγεται ο πατέρας μου)και μεγαλώνοντας επισκέπτομαι τον Χάρακα όλες τις εποχές του χρόνου(άλλωστε είναι ένα μέρος που μου δίνει ΄΄υλικό΄΄ για την δουλειά μου).
Την χρονιά 1999-2000 αποφασίζω να ασχοληθώ (σοβαρά πια) με την ζωγραφική και παρακολουθώ μαθήματα σχεδίου και ζωγραφικής στο εργαστήριο του Φερνάντο στον Πειραιά .
Το 2002 διακόπτω για να υπηρετήσω την μαμά πατρίδα!
Το 2005 (με δυο χρόνια αποχή από την τέχνη) συνεχίζω στο ίδιο εργαστήριο για έξι μήνες και αργότερα στην σχολή EYECON (επίσης στον Πειραιά) για δυο χρόνια !
Το 2013 -14 αποφασίζω να δώσω εξετάσεις στην ΑΣΚΤ (Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών) και αποτυγχάνω .
Δοκιμάζω την επόμενη χρονιά και πετυχαίνω την εισαγωγή μου τη σχολή .
Τώρα φοιτώ στο 4ο έτος της σχολής!Λίγο ακόμα και τέλος.
Μια αγαπημένη φωτογραφία και τι θυμίζει σε σένα ....
Σε μια φωτογραφία ,΄΄εγκλωβίζεται΄΄ μια στιγμή ,μια κατάσταση ,μια ανάμνηση
.Μια φωτογραφία απεικονίζει πρόσωπα που δεν υπάρχουν πια ,μέρη που έχουν αλλάξει με την πάροδο του χρόνου.
Διάλεξα μια φωτογραφία που απεικονίζει ένα τοπίο (ανεπηρέαστο ευτυχώς από τον χρόνο) και μιαν ανάμνηση.
Μια βόλτα με τον παππού κάποιο καλοκαιρινό απόγευμα (μετά το παιχνίδι) στην θέση του Χάρακα.(Σταυρός!
Θυμάμαι τις ιστορίες που μου ΄λεγε για το σπίτι και τον ελαιώνα που υπάρχουν στην θέση Πίλιζα για τα μεροκάματα που έκανε αυτός και άλλοι συγχωιανοί του στα παλιά τα χρόνια ,για τον άνθρωπο που έχτισε κάτω εκείνο το μεγάλο σπίτι.
Θυμάμαι ερωτήσεις που του έκανα εγώ ,καθώς θυμάμαι και εκείνη την υπέροχη θέα ,η οποία έχει χαραχτεί στην μνήμη μου !
Όποτε επισκέπτομαι τον Χάρακα όποια εποχή του χρόνου ,πάντα θα επισκεπτώ και τον Σταυρό για να απολαύσω αυτή την υπέροχη θέα του τοπίου ,καθώς και την ησυχία και την γαλήνη που κατοικεί εκεί,γεννώντας αναμνήσεις!
Αγαπημένο σου χρώμα: Όλη η γκάμα του κίτρινου
Αγαπημένοι ζωγράφοι : Ελληνες : Γιώργος Βακιρτζής Ξενοι: Β.Β.Γκόγκ - Κλ. Μονέ - Κ.Πισαρο Νεότεροι : Κ.Μπολτάνσκι
Αγαπημένοι συγγραφείς ,ποιητές Δ.Σολωμός, Κ.Καρυωτάκης Θεοτοκάς,Τερζάκης ,Α.Παπαδιαμάντης,Π.Κουτρουμπούσης και κυρίως οι Σοφοκλής ,Ευριπίδης , Αριστοφάνης ,Αισχύλος ,Μένανδρος) Ξένοι: Τ.Μπουκόφσκι,Ο.Ουάιλντ , Ι.Καλβίνο ,Ζ.Σαραμαγκον κ.α.
παραθέτουμε στην συνέχεια μια σειρά έργων του ΔΗΜΗΤΡΗ εκ των οποίων η πρώτη έχει έντονα αποτυπωμένες εικόνες του χωριού μας
