Κάτι ξεχνάμε,Νικόλα.Νερό και φρούτα ,αρκούν.
Ένα Σαββατοκύριακο μακριά από τον κόσμο που χαλάει τον κοσμο.
Σε μια άγνωστη παραλία της Εύβοιας.
Χωρίς άλλη σκέψη ,κατευθείαν βουτιά.Φυσάει ανατολικός και έχει σηκώσει κύμα.
Αλλά τι πειράζει; Ο βυθός ,ένα κυματιστό λιβάδι.
Βγάζεις το κεφάλι στην επιφάνεια να πάρεις μια ανάσα στα ανταριασμένα κύματα
και ξανά στην ηρεμία της μηδενικής βαρύτητας.
Στην ανεμελιά του βυθού.
Ο Νικόλας μου γνλεφει να τον πλησιάσω.Κάτι εντόπισε.
Η προέκταση του χεριού του στοχεύει σε ....Κάτι είναι σφηνωμένο σε έναν βράχο.
Κάτι που δεν ανήκει στα θαλασσινά στοιχειά.
Κάνουμε βουτιά κι ο Νικόλας ξεσφηνώνει από το βράχο.
Ξαφνιάστηκα κι άνοιξα το στόμα μου.
Μπήκε η θάλασσα μέσα μου και βγήκε με αλμυρά αόρατα δάκρυα.
