ΧΑΡΑΚΑΣ εν έτει 1937 ....

Στο κέντρον σχεδόν του Δήμου μας ,μακρόστενος και συγκεντρωμένος βρίσκεται ο Χάρακας.
Είναι κτισμένος στους πρόποδες του βουνού «Ραχημήνι» ,σε μάκρος ενός περίπου χιλιομέτρου και σε πλάτος ελάχιστο.
Με την ωραία αυτή διάταξη των σπιτιών του και με τα αμπέλια που αρχίζουν κάτω από τα παράθυρα των σπιτιών παρέχει ένα πραγματικά ωραίο θέαμα.
Προ πάντων τα βράδυα ,όταν τα αναμμένα καντήλια φωτίζουν τα παράθυρα των σπιτιών παρουσιάζεται ένα μαγευτικό πανόραμα.
Το ύψος του υπέρ την θάλασσαν κυμαίνεται περί τα 500 μέτρα.
Σε απόσταση ενός τετάρτου της ώρας βρίσκεται ο «Σταυρός» ,όπου απότομα κόβεται ο βράχος για να καταλήξει με μια μικρή κλίση στη θάλασσα.
Μπροστά από το χωριό απλώνεται μια μικρή κοιλάδα ,φυτεμένη ως επί το πλείστον με αμπέλια. Βορειοδυτικά και σε απόσταση μιας περίπου ώρας αρχίζει το μεγάλο δάσος από έλατα που σκεπάζει την οροσειρά του Πάρνωνος.

ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ
Γιατί ονομάστηκε Χάρακας δεν γνωρίζομεν .
Πάντως η ονομασία αυτή είχε δοθεί σε πολλές πόλεις κατά τους Βυζαντινούς χρόνους μικρά κώμη κτισμένη εις φυσικώς οχυράν θέσιν ,την Παληοχώραν όπως ονομάζεται σήμερον ,και όπου άφθονα ερείπια εις καλήν σχετικώς κατάστασιν διατηρούνται μέχρι σήμερα.
Το 881 μ.Χ. ο αυτοκράτωρ Κωσταντινουπόλεως Βασίλειος ο Α΄προέβη εις τελείαν οχύρωσιν του λόφου ιδρύσας ναυτικόν σταθμόν ,προς απόκρουσιν των Σαρακηνών .
Έκτοτε κανένα θετικό στοιχείο περί της τύχης της κώμης αυτής δεν έχομεν.Κατά μίαν παράδοσιν οι κάτοικοι της κώμης αυτής ,η οποία ελέγετο και Δήμος Σφακούντος ,κατάς μίαν επιδρομήν των Σαρακηνών της Κρήτης απήχθησαν ως σκλάβοι των, εις την Κρήτην ,όπου ίδρυσαν την μέχρι σήμερα υπάρχουσαν κώμην των Σφακιών.
Επί Τουρκοκρατίας δεν φαίνεται να υπήρχε χωριό,αλλά ίσως περιπλανώμενοι τσοπάνηδες.
Ο πρώτος τσοπάνης που εγκαταστάθη μονίμως ήταν,κατά τις παραδόσεις πάντοτε ,
κάποιος Πέτρος Λέκκας ,κατ’άλλους Αλβανός και κατ’άλλους Μανιάτης.
Τα παιδιά του πήραν ολόκληρο το πατρώνυμον και έτσι δημιουργήθηκε η οικογένεια των Πετρολεκαίων.
Μετά ήλθε ο Νικόλας Πριφτάκης από την Κρεμαστήν.
Μετά ήλθε ο Ροβάτσος από την Ύδραν και οι Κομπογιωργαίοι από τις Σπέτσες.
Όλοι αυτοί ήταν τσοπάνηδες και κατοικούσαν σε «τούρλες»,κατόπιν ήλθεν από τις Σπέτσες και ο πρώτος παπάς ο Ανδρέας Μπούφης.
Τα παιδιά του πήραν το παπαδώνυμον και ωνομάζοντο Παπανδρέου.
Δύο από την οικογένεια αυτήν,αδελφοί,μετά τον θάνατον του παπα-Ανδρέα έγιναν παπάδες.
Ο ένας , ο παπα – Γιώργης έμεινε στο Χάρακα και δημιούργησε την οικογένειαν των Παπαγεωργίου.
Ο άλλος ο παπα – Μιχάλης επήγε στην Κρεμαστήν (Ζάρακος)και εδημιούργησε την οικογένεια των Παπαμιχαλοπουλαίων.
Μετά ήλθε κάποιος από το Χέλι ,τον οποίον εκράτησαν για παλικαρά ,και εδημιούργησε την οικογένεια των Χελιωταίων.
Μετά ήλθεν ένας Κόκκορης ,από τα Πιστάματα , ένας Γαβρίλης από το Κυπαρίσσι ,
οι Γκιουζελαίοι από την Κρεμαστή, οι Τραιφορέοι από τον Κοσμά Κυνουρίας,
οι Φιφλέοι από το Παληοχώρι ,οι Σακκέοι από τη Ρηχιά,ο Μιχάλης Παπαμιχαλόπουλος από τα Πιστάματα και ο Αναγ.Ι.Δούκας από τη Φρέγκρα.
Έτσι δημιουργήθηκαν οι διάφορες οικογένειες που αποτελούν σήμερα την κοινωνία του Χάρακος.

το λογότυπο  της εφημερίδος  - ο υπο  ανέγερση  ναός  ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ
Η  έπαυλις  του JEROME  στην  πίλιζα



ΚΑΤΟΙΚΟΙ
Ο Χάρακας αποτελείται από 90-100 οικογένειες με πληθυσμό μόνιμον περί τους 400.
Έχει όμως πολλούς ξενιτεμένους.Εις την Αμερικήν υπάρχουν περί τους 100 Χαρακιώτες ,εκ των οποίων πολλοί έχουν δημιουργήσει και οικογένειες ,άλλοι τόσοι εις Αθήνας Πειραιά και περί τους 50 είναι σκορπισμένοι εις Ρουμανίαν , Αυστραλίαν , Ύδραν , Σπέτσας ,Ερμιόνη , κ.λ.π.
Ο χαρακτήρας των Χαρακιωτών ,όπως και όλων των άλλων Ζαρακιτών ,είναι πράος και φιλήσυχος .
Σπανίως δημιουργούν καυγάδες, με μόνο επιθετικό όπλο τις μαγγούρες.
Διά τον λόγον αυτόν εκρίθη άσκοπος η ύπαρξις ιδιαιτέρου αστυνομικού σταθμού.
Καταστήματα έχει 4 παντοπωλεία , 2 καφεοινοπωλεία,2 κρεοπωλεία,  2 υποδηματοποιεία
και 2 ξυλουργεία.
Υπάρχουν επίσης 5 κτίστες , 25 τσοπάνηδες και οι υπόλοιποι ασχολούνται με την γεωργίαν.
Η στατιστική κίνησις του πληθυσμού κατά τα τελευταία χρόνια είναι η εξής:
  Έτος 1933 Γεννήσεις / Θάνατοι / Γάμοι  ( 6 - 9 - 1 )  1934 (14 - 5 - 0 ) 1935 ( 7 - 1 - 1 )
Όπως βλέπει κανείς οι γεννήσεις ,εξαιρέσει του 1933 που πέθαναν αρκετοί γέροι ,υπερτερεί κατά πολύ τους θανάτους.
Πλην όμως ο μόνιμος πληθυσμός του χωριού μένει στάσιμος,διότι λόγω της φτώχειας και της ελλείψεως εισοδημάτων οι νέοι αναγκάζονται να παίρνουν το δρόμο της ξενιτειάς για μια καλύτερη τύχη.




ΥΔΡΕΥΣΙΣ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑ
Ο Χάρακας στερείται πηγαίου ύδατος ,υδρεύεται δε από όμβρια ύδατα τα οποία τον Χειμώνα συγκεντρώνουν στις «στέρνες».
Είναι αυτό ένα κακό που υφίσταται στα περισσότερα χωριά του Δήμου μας πλην όμως συντελεί στο να έχει το χωριό κλίμα ξηρό και υγιεινότατο.

ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΑ
Ο Χάρακας έχει αρκετά αμπέλια ,εκ των οποίων κάνει εξαγωγή περί τας 10 – 15.000 μπότσες μούστο.
Παράγει επίσης περί τις 30 – 60 χιλιάδες οκάδες στάρι ,3 – 5 χιλιάδες οκάδες τυριά , αμύγδαλα περί τας 200 οκάδας ,λάδι 3.000 τον ένα χρόνο και τον άλλον καθόλου.
Αι ετήσιες εισπράξεις και τα έξοδα του χωριού περίπου ανέρχονται εις τα εξής ποσά:
ΕΙΣΠΡΑΞΕΙΣ Από μούστον δρχ. 100.00 Από Τυριά  δρχ. 80.000 Από Αμύγδαλα δρχ. 4.000
Από μέλι   δρχ. 7.000 Από πρόβ.γίδια,βόδια 100.000 Συντάξεις Τ.Θ.Π. 100.000
Εμβάσματα εξωτ. 100.000  Κληρ.Πετρολέκα 165.000 Σύνολον 631.000
ΕΞΟΔΑ Δι αγοράν αλεύρων Δρχ. 300.000 Ελαίου 200.000
λοιπών ειδών, τροφής,ιματισμού κ.λ.π. 200.000    Σύνολον 700.000
Το παθητικόν αυτό που παρουσιάζεται συμπληρώνεται με ημερομίσθια και χρέη.
Για τον λόγον αυτόν έχουν χρεωθεί σχεδόν όλοι και σήμερον δυσκολεύονται πολύ να εξοικονομήσουν το ψωμί του σπιτιού τους.

ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑΙ
Η συγκοινωνία ,όπως και σε όλο το Δήμο ,είναι πρωτόγονος και διενεργείται με ζώα (μουλάρια,γαιδούρια).
Οι δρόμοι ,σωστοί κατσικόδρομοι ,είναι ένα από τα σπουδαιότερα αίτια της κακοδαιμονίας του τόπου.
Ο δρόμος μάλιστα του Κυπαρισσίου – Χάρακος από τον «Σταυρόν» μέχρι την Σπηλιά του Κοτρώνη είναι όχι μόνον κουραστικός , αλλά και επικίνδυνος λόγω των κρημνών .
Ο Χάρακας συγκοινωνεί επίσης διά βατών δρόμων και με τη Ρηχιά ,Φρέγκρα ,Μολάους ,Κρεμαστήν .
Επίσης εχει και αγροτικούς δρόμους που τον συνδέει με τον Πάνω Χάρακα ,Μακρυά Λάκκα , Μεγάλη Αργιά, Άγιον Ιωάννην ,Λακώματα ,Μεγάλες Ρίζες κ.λ.π.
Δια την συντήρησιν των δρόμων αυτών επιβάλλεται από την Κοινότητα προσωπική εργασία στους κατοίκους 5-10 ημερών το χρόνο.
Το κράτος ,ως και το Ταμείον Οδοποιίας προς το οποίον πληρώνουμε τακτικότατα τον σχετικόν φόρον , Οδοποιίας ουδέποτε έχουν έλθει αρρωγοί στην επιδιόρθωσιν των δρόμων μας.

ΔΙΟΙΚΗΣΙΣ
Μέχρι το 1914 ο Χάρακας υπήγετο διοικητικώς εις τον τέως Δήμον Ζάρακος .
Μετά την κατάργησιν των Δήμων απετέλεσε ιδίαν Κοινότητα μετά της Φρέγκρας και των Πισταμάτων.
Προ 7ετίας εχωρίσθησαν η Φρέγκρα και τα Πιστάματα και έκαμαν ιδική των Κοινότητα και έμεινε μόνος ο Χάρακας.
Διοικείται από πενταμελές Διοικητικόν Συμβούλιον με Πρόεδρον ,τον Ιωάννην Μ.Πετρολέκαν, αντιπρόεδρο τον κ.Θεμιστοκλήν Παπαγεωργίου και μέλη τους τους κ.Κ.Δαμιανόν Ηλ.Πετρολέκαν,Αναστάσιο Δ.Πετρολέκαν και Δημήτρη Ξαστερούλην.
Τα οικονομικά της Κοινότητος είναι πτωχά.
Ο ετήσιος προυπολογισμός δεν υπερβαίνει τις 5.000 δραχμές ,που μόλις επαρκούν για τα έξοδα μισθοδοσίας γραμματέως παραστάσεων κ.λ.π.
Προ 20ετίας εγκατεστάθη ο αστυνομικός σταθμός του Ζάρακος επειδή είναι και το κέντρον του Δήμου ,μετά διετίαν όμως επανήλθεν εις Κυπαρίσσιον , απ’όπου εξαρτάται σήμερον.
Εις τον Χάρακα συνεδριάζει δυο φορές το χρόνο και το περιοδεύον Πταισματοδικείον ,εις το οποίο εκδικάζονται όλα τα πταίσματα του Ζάρακος ως επί το πλείστον αγροζημίες.
Ο Χάρακας έχει Δημοτικόν Σχολείον ,στο οποίο φοιτούν περί τους 60 μαθηταί και μαθήτριαι.Από πολλά χρόνια διδάσκει ο ιεροδιδάσκαλος Δημήτριος Πέππας.
Το σχολικόν κτίριον κτίστηκε προ 30ετίας περίπου με χρήματα του εκ Χάρακος και εις Ρουμανίαν σταδιοδρομήσαντος βιομηχάνου Δ.Θ.Ροβάτσου.
Εστοίχισε τότε 15.000 δραχμές.Από τότε έχουν γίνει και τρεις επισκευαί ,οι οποίες συνολικά έχουν στοιχίσει 40.000 δραχμές ,εκ των οποίων 23.000 μαζεύτηκαν με εράνους, 7.000 εχορήγησε το Κοινοτικόν Ταμείον και 10.000 το κράτος.

ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ
  Ως ενοριακός ναός εχρησίμευε μέχρι προ 10ετίας η εκκλησία των Τριών Ιεραρχών .
Επειδή όμως τα ΝΑ θεμέλιά του δεν ήταν στερεά εράισεν και έγινε επικίνδυνη , γι αυτό και κατεδαφίστηκε.
Προ 8ετίας άρχισε η ανοικοδόμηση ,η οποία έχει φτάσει στα 7/10 της όλης εργασίας.
Δυστυχώς όμως το εξ 700.000 δραχμών κεφάλαιον εξοδεύτηκε και απαιτείται ακόμη ένα ποσόν 250 -300.000 δραχμών δια την αποπεράτωσιν.
Παρεκκλήσια έχει τους Αγίους Θεοδώρους ,τον Προφήτη Ηλίαν ,και τον Άγιον Ιωάννην τον Θεολόγον.
Οι Άγιοι Θεόδωροι χρησιμεύουν σήμερον διά τας λειτουργίας ,είναι δε ένα μεσαιωνικό εκκλησάκι του 10ου -11ου μ.Χ. αιώνος, το οποίον προ δεκατίας εμάκρυναν.Απέχει 5 λεπτά από το χωριό,αποτελούσε δε μέχρι προ 80ετίας καλογερικό μοναστήρι ,γι αυτό λέγεται και σήμερα «Μοναστήρι».
Σώζονται ακόμη οι εξωτερικοί τοίχοι των κελιών ,μέσα δε οι εσωτερικοί τοίχοι της εκκλησίας είναι ζωγραφισμένοι με εικόνες αγίων,από τους οποίους έχουν τρυπηθεί τα μάτια επί Τουρκοκρατίας.
Η κτηματική του περιουσία περιλάμβανε τα 2/3των κτημάτων του Χάρακος ,τα καλύτερα.
Είχεν επίσης κτήματα και εις το Κυπαρίσσι,Κρεμαστή,Φρέγγρα, και εις τον Ασωπόν ακόμη.
Όταν καταργήθη το μοναστήρι η περιουσία απαλλοτριώθη από το Δημόσιον και επωλήθη εις τους κατοίκους προς 40 δραχμάς το στρέμμα ,πληρωτέας εις 40 ετησίας δόσεις.
Ο Προφήτης Ηλίας ευρίσκεται εις την Παληοχώραν επάνω από το «Σταυρόν» σε ένα υψηλό και απότομο βράχο .Είναι παλιά εκκλησία Βυζαντινή ,επισκευασθείσα προ 22 ετών από τους Αναστάσιο Ν.Χελιώτην και Α.Δ.Πετρολέκαν.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος απέχων 1/2ώρα περίπου από το χωριό ήταν και αυτός παλαιά Βυζαντινή Εκκλησία ,την οποία εγκρέμισαν και έκτισαν μεγαλύτερη.Εις την εορτήν της έρχονται πολλοί ξένοι ,προ πάντων από τις Σπέτσες.
 Έχει και κελιά προς διανυκτέρευσιν των προσκυνητών.

ΣΥΛΛΟΓΟΙ
  Προ 5ετίας ιδρύθη Σύλλογος υπό την επωνυμίαν «Φιλοπρόοδος ένωσις» χωρίς όμως κανένα πρακτικόν αποτέλεσμα μέχρι σήμερα.

Εργα ιδιωτικής πρωτοβουλίας
Ο εκ Χάρακος Δημ.Θ.Ροβάτσος ,βιομήχανος εις Ρουμανίαν , αφού έκτισε τω 1905 -1906 το σχολείο ,μετά το θάνατό του το 1919 ,άφησε διά διαθήκης ,εις την Κοινότητα Χάρακος 200.000 λέι ,εκ των οποίων θα εδαπανώντο 25.000 δια την ανέγερσιν Νοσοκομείου παραπλεύρως του σχολείου και με τους τόκους των υπολοίπων 175.000 λέι (προπολεμικών) θα επληρώνοντο οι ιατροί και τα λοιπά έξοδα.
Δυστυχώς η Κοινότητα δεν ειδοποιήθηκε τότε και μόλις το 1931 ο ιατρός Κωσταντ.Πετρολέκας ανεκάλυψε τη δωρεάν.
Έκτοτε άρχισε δικαστικός αγώνας μεταξύ της Κοινότητος και των κληρονόμων του δωρητού ,εξεκαθαρίσθησαν δε υπέρ της Κοινότητος 168.240 δραχμές ,κατατεθειμένες εις την Εθνικήν Τράπεζαν της Ελλάδας .
Δυστυχώς τώρα με τον εκπεσμό των νομισμάτων ο σκοπός της δωρεάς δεν μπορεί να εκπληρωθεί. Άλλος μεγάλος δωρητής υπήρξεν ο Γεώργιος Ν.Πετρολέκας ή Λέκας.
Ούτος άφησε 1.000.000 δραχμάς για τον εκβραχισμό του Σταυρού ,που αποτελεί ένα επικίνδυνο σημείο του δρόμου Χάρακος.-Κυπαρισσίου.
Διευθύνεται το κληροδότημα αυτό υπό 5μελή επιτροπήν ,με πρόεδρο τον παπά του χωριού ,και μέλη που εκλέγονται κατά τριετίαν μεταξύ των κατοίκων.
Σήμερα τα μέλη αποτελούν οι κ. Ιωάννης Μ . Πετρολέκας ,Δημ.Ξαστερούλης, και Π.Θ.Πριφτάκης.
Μέχρι σήμερα δεν έγινε καμία ενέργεια.
Άλλη δωρεά του ιδίου είναι προς ανέγερσιν της εκκλησίας εκ 300.000 δραχμών.
Ο εκ Ρηχέας συνεταίρος του άνω δωρητού Γεώργιος Θ.Δρίβας άφηκε 50.000 δραχμάς για την ανέγερσιν της εκκλησίας.
Για αυτό τον σκοπό απέστειλε και η εν Biringilam Ηνωμ.Πολιτειών Ελληνική Παροικία 45.000 δραχμάς.Άλλες μικρότερες δωρεές διά διαφόρους σκοπούς υπάρχουν άφθονες.

ΕΚΚΡΕΜΗ ΖΗΤΗΜΑΤΑ
Υπερπληθωρισμός των κατοίκων Εν σχέσει προς τα εισοδήματά του ο Χάρακας έχει μεγάλον αριθμό κατοίκων .
Αυτό αναγκάζει τη νεολαία να παίρνει το δρόμο της ξενιτειάς.Μετά τον πόλεμο μάλιστα που απαγορεύτηκε η μετανάστευσις στην Αμερική καταφεύγουν οι Χαρακιώτες προς τον Πειραιά και Αθήνας, όπου όμως το χαμηλό βιωτικό επίπεδο δεν τους επιτρέπει να ενισχύσουν τους γονείς τους ,αλλά βιοπαλεύουν για την απόκτησι του ψωμιού τους.
Ο εκβραχισμός του Σταυρού Αν και το ζήτημα αυτό είναι σοβαρότατο πότε με την αμέλεια των εκτελεστικών επιτροπών του κληροδοτήματος και πότε από διαφόρους άλλους λόγους μένει στάσιμο προς μεγάλην ζημίαν των μεταφορών και των εργατικών χειρών.
Από τας αρχάς του Απριλίου 1935 έχει ζητηθεί από το Υπουργείο Οικονομικών
(Τμήμα Κληροδοτημάτων)η έγκρισις μιας πιστώσεως από το Κληροδότημα 175.000 για την έναρξιν του έργου ,ελπίζομεν δε ότι θα δοθεί αύτη.
Άλλο ζήτημα εκκρεμές είναι η διένεξις της Κοινότητος μετά των κληρονόμων του Δ.Θ.Ροβάτσου (Ρουμανίας) ως προς τους τόκους του κληροδοτήματος.Η υπόθεσις ευρίσκεται εις τον Άρειον Πάγον.

Και μερικά ανέκδοτα
Τελειώνοντας την ιστορία του Χάρακος αναφέρουμε και μερικά ανέκδοτα των παλαιότερων χρόνων για να τα μάθουν οι νεώτεροι και να θυμηθούν οι γεροντότεροι.
  Οι πρώτοι δάσκαλοι: Ως πρώτοι δασκαλοι του χωριού χρησίμευσαν οι λιγοστοί ευτυχείς Χαρακιώτες που γνώριζαν γραφήν και ανάγνωσιν.
Στην αρχή οι αυτοχειροτόνητοι αυτοί δάσκαλοι μετέδιδαν τα φώτα τους δωρεάν ,αργότερα όμως άρχισεν η εκμετάλλευσις των γνώσεών τους!
 Έτσι επληρώνοντο ως δίδακτρα από τον κάθε μαθητήν μια δραχμή το μήνα κι ένα καρβέλι ψωμί ,το οποίον αντικατέστησαν αργότερα με την αξία του.
Τέτοιοι δάσκαλοι εχρησίμευσαν με τη σειρά η Κυριάκα Δημ.Πετρολέκα ,ο Παπαγιάννης , ο Αναγνώστης Δ.Παπαγεωργίου ,ο Ιάκωβος Παπαγεωργίου ,ο Πέτρος Παπαγεωργίου και ο Γεώργιος Ι.Κομπόγιωργας.
Για σχολικά κτίρια χρησιμοποιούσαν τις σκάλες ή τα υπόγεια κανενός σπιτιού.
Τα σχολικά βιβλία αποτελούσαν το Οκτάηχον, το Ψαλτήρι και οι Απόστολοι.όταν τελείωναν το βιβλίον των Αποστόλων ,τελείωνε και η Σπουδή και οι μαθητες περνούσαν στον κύκλο των …τελειόφοιτων.
Ο πρώτος διορεισθείς από το κράτος γραμματοδιδάσκαλος ήταν ο παπα-Ηλίας ,κατόπιν ο Κωστ.Δ.Πετρολέκας και τέλος ο Χαράλαμπος Παπαγεωργίου .
Κατόπιν ήλθαν επί τέλους διπλωματούχοι δημοδιδάσκαλοι.
Η πρώτη καμπάνα: Η πρώτη καμπάνα του χωριού ήταν ένα παλιό λοστάρι,το οποίον εκτυπούσε ο παπάς με ένα σφυρί.
Οι πρώτοι μετανάστες : Οι πρώτοι κάτοικοι του χωρίου ήταν τσοπάνηδες που δύσκολα ξεκολλούσαν από τις ράχες του χωριού.Βρέθηκε όμως κάποιος ,που δεν γνωρίζουμε το όνομά του ,ο οποίος ετόλμησε να ταξιδέψει ως τις Σπέτσες.
Το πράγμα αναστάτωσε το χωριό και τον θεώρησαν ως απολεσμένον ,γι αυτό και του έβρασαν και τα κόλλυβα.
Εν τω μεταξύ όμως ξαναγύρισε σώος και αβλαβής ο απωλεσθείς ,ο οποίος έφαγε και το περισσότερο σιτάρι από τα κόλλυβά του.
Δεύτερος ταξιδιώτης ήταν ο Ιωάννης Δ.Πετρολέκας ,ο οποίος από τις Σπέτσες έφθασε ως τη Σύρο ,πράγμα που του έδωσε τον τιμητικό τίτλο του κυρ – Γιάννη.
Αργότερα άρχισε η μετανάστευσις προς την Πόλιν ,στη Ρουμανία και τέλος στην Αμερική.
Η πρώτη γυναίκα που πήγε στην Κωσταντινούπολη ήταν η Μαρούλα Κοσμά Πετρολέκα.
Ο πρώτος που πήγε στην Αμερική και ξαναγύρισε και πρώτος ήταν ο Θεόδωρος Ι.Πριφτάκης ,ο οποίος απεκλήθη και Αμερικάνος.

δημοσίευση στην   ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΖΑΡΑΚΑ    το  1937

1 σχόλιο:

Angela Petropulos Pappanastos είπε...

Thank you for all this information.
I'm 80 and I live in California.
My yiayia, papou and Thea Christina, were born in Haraka.
Papou came to California in 1902.
Yiayia and Thea Chris, in 1908.
I have visited there 2 times.
Thank you again,
Angela Petropulos Pappanastos