πετσέτα θαλάσσης - βελούδινα απορροφούσε - το λιτό αφέγγαρο σχέδιο
στα μαυρόασπρα νερά της - το γαλήνιο σκαμπανέβασμα -μιας ακινησίας
έριχνε δίχτυα,ρόμβους - πλεγμένα ακανόνιστα - απο νήμα αφρώδους νοερού κυματισμού
την είχες απλώσει στην άμμο - μιας θάλασσας κοντινής - στην Επίδαυρο
πόσα χρόνια πίσω - απο τότε πόσες θερμές παραστάσεις - χειμώνιασαν
πόσα χρόνια γεμάτα κόσμο - που κατέβηκε - τι ωραία πετσέτα σου έλεγα
προσπαθώντας να ξεμπλέξω το χέρι μου - απ' των διχτυών τη σαγήνη που είχε - πιαστεί
πάρ'τη σ' τη χαρίζω - την τίναξες με δύναμη - την άμμο ασ' τη
την παίρνεις άλλη φορά -είπες .
ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου