με τον υπέροχο ήλιο να δίνει στα χαδιάρικα στάχυα , το χρώμα του .
Με τις δαντελωτές του ακρογιαλιές και τη γαλαζοπράσινη θάλασσα
να παίζει με τα τρελούτσικα κύματα
παρουσιάστηκε ένα μολυβί σύννεφο.
Το νερό έγινε γλυφό ,ο άνεμος ξεψυχούσε αργά
και τα παιδιά έχαναν το κέφι τους για το παιχνίδι.
Απίστευτο. Οι μεγάλοι δεν πολυάλλαξαν.
Πάντα κατσούφηδες και γκρινιάρηδες ήταν.
Το σύννεφο ήταν ο κακός εφιάλτης τους.
Τους έκανε τσιγκούνηδες και μίζερους.
Το χαμόγελο των παιδιών τους τους φαινόταν περιττό .
Τα παιδιά από όλη αυτή την ιστορία κράτησαν στο μυαλό
και στην καρδιά τους τα λόγια του ποταμού:
Η καρδιά και το μυαλό και η αγάπη είναι μια τριάδα αχώριστη
λουσμένη από το πέπλο της ανθρωπιάς και της αθωότητας.
Να το θυμάστε.
Όπως μπορείτε να καταλάβετε ζήσαν αυτοί καλά.
Όσο για μας ,το ελπίζω…
ΝΙΚΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΚΟΣ
μαθητής γ' τάξης 1ο Δημοτικού Σχολείου Σκάλας Λακωνίας
Α΄βραβείο σε πανελλήνιο διαγωνισμό - Παραμύθι με θέμα τη φύση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου