Κατερίνα Τσάκου .... μια αγωνίστρια Ζωής

Την Κατερίνα την γνωρίζω λίγα σχετικά χρόνια, ως αγωνίστρια ζωής

 με πάθος και έρωτα για τον γενέθλιο τόπο της. Τον βράχο του καβο-Μαλιά ,

το βαθύ μπλε του Μυρτώου που τον περιβάλει ,και τον καθάριο ουρανό 

πάνω του που κοιτώντας τον πρωτοονειρεύτηκε.Μεταξύ των άλλων έχουμε

οι δυό μας ένα κοινό σημείο, ονειρευόμαστε όχι μόνο την νύχτα …..

Πρόσφατα κυκλοφόρησε μια  ποιητική συλλογή της με τίτλο «Το φως –

 η ίριδα – τα κόκκινα φρούτα – και ο covid ».Παραθέτω στην συνέχεια ένα

 μικρό απόσπασμα από την συλλογή της και μια ενδιαφέρουσα συνομιλία που

 είχα μαζί της. Τέλος από καρδιάς εύχομαι το βιβλίο νάναι καλοτάξιδο !!!!!!

 

• Σε μια κιβωτό πείτε μου 2-3 Βατικιώτικα στοιχεία οποιασδήποτε

 μορφής που θα πηγαίνατε ,για να μην χαθούν από τον γενέθλιο τόπο σας. 

- Την αύρα του τόπου, αυτή τη μαγική του ενέργεια που τη νοιώθεις όταν βαδίζεις 

προς τα μέρη του κάβου. Είναι απίστευτη η αίσθηση που νοιώθει κανείς, όταν

 συντονιστεί στην «μουσική» του. 

- Τα παραδοσιακά πανηγύρια της Παναγιάς σε όλα τα χωριά μας, με αδυναμία 

στο Παραδείσι, το ιδιαίτερο χωριό της γιαγιάς μου. Γιορτές συνυφασμένες με την 

πίστη της ασκητικής μας ορθοδοξίας, που τόσο ήκμασε στα μέρη της χερσονήσου. 

- Το τοπίο του, ένα αρμονικό συνεχές από την ιερή βραχώδη πέτρα του στο 

απέραντο γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας. Μινιμαλιστικό, θεσπέσια 

αρωματικό, άγριο, μακρινό, μόνο, μα ποτέ άδειο από Θεό και Φως!

 • Στις υπαρξιακές μας αγωνίες τι απαντά καλλίτερα η τέχνη,

 η φιλοσοφία, η θρησκεία η τι άλλο; 

 Για μένα πιο σημαντικά είναι η φιλοσοφία και η θρησκεία. Θεωρώ ότι το να πατήσουμε 

σε μια σωστή ανθρωποκεντρική φιλοσοφική βάση, θα βελτιώσει όλες τις επιστήμες 

στον σύγχρονο δομημένο κόσμο μας. Και αν το αποτέλεσμα αυτής της κατεύθυνσης

 είναι ένα δίκαιο κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον, σίγουρα αυτό θα προσδώσει πολλά 

στις υπαρξιακές μας αναζητήσεις, αφού θα ζούμε μια ευτυχισμένη ζωή. Από την άλλη

 η αληθινή γνώση ενδέχεται να ακολουθήσει και άλλη οδό, αυτή της αποκάλυψης. 

Πιστεύω βαθιά στην Αλήθεια και στην Αγάπη, στην ύπαρξη του Θεού, μιας ανώτερης

 δύναμης που μέσω της αποκάλυψης μας οδηγεί στο Φως και στην κάθαρση και 

μας κάνει μέρος του όλου. Αυτό που ονομάζω εγώ "Άρτια Γνώση".

 Εδώ νομίζω ότι μόνο η θρησκεία μπορεί να βοηθήσει. 

 • Αυγουστιάτικο φεγγάρι στα Βάτικα σε ένα ουζερί με χταπόδάκι, ποιους θα

 καλούσες για συντροφιά για μια εκ βαθέων κουβέντα(συγγραφείς-ποιητές-κ.α.);

Θα καλούσα τον Ελύτη. Είχα ξημεροβραδιαστεί άπειρες ώρες στα σκαλοπάτια, απέναντι

 από το σπίτι του στην Σκουφά μήπως και τον συναντήσω. Δεν χτύπησα ποτέ το κουδούνι.

 Τον Ρίτσο. Είχα χάσει δύο διαδοχικές εξεταστικές χημείας στο Πολυτεχνείο, γιατί 

διάβαζα τα άπαντά του στην βιβλιοθήκη της Πάτρας και δεν διάβαζα χημεία. Τον Βρεττάκο

 γιατί είναι πολύ σπουδαίος, σεμνός ποιητής και αγαπούσε τόσο τα βουνά μας. Και είναι

 και Λάκωνας. Τον παππού μου τον Μανακόγιαννη, γιατί ήταν ο πρώτος μου μύστης. Τον

 Αϊνστάιν με τον Γκέντελ για να θαυμάσουν στον κάβο την τέλεια εφαρμογή της θεωρίας τους.

 Έναν κόσμο δίχως χρόνο, παράλληλους χρόνους, θεωρίες των χορδών κ.τ.λ. Και πολλούς 

αγαπημένους, απλούς, καθημερινούς ανθρώπους της γης, της βιοπάλης και της επιστήμης,

 που όμως απαραίτητη προϋπόθεση για να είναι στην παρέα για το ουζοχταποδάκι, είναι 

να τους χαρακτηρίζει ήθος. 

 • Μοιράσου μαζί μας μια αγαπημένη φωτογραφία που αγαπάς πολύ

 και περιέγραψε την στιγμή. 

 Σε αυτήν την φωτογραφία είναι η μέρα που είδα πρώτη φορά την «Γη της ίριδας». 

Η γη αυτή είναι μια παραλία της περιοχής των Βατίκων. Δεν δίνω περισσότερες 

πληροφορίες καθώς πρέπει να διατηρήσει την μυθοπλασία της αλλά και την ησυχία της.

 Η φωτογραφία τραβήχτηκε από την στεριά. Τα ουράνια τόξα ήταν διακριτά μόνο 

από την πλευρά της θάλασσας. Όλο το ακροθαλάσσι ήταν βουτηγμένο σε θαλάσσιο 

ουράνιο τόξο. Στον φόντο που δεν φαίνεται στην φωτογραφία ένα απίστευτης 

ιδιαιτερότητας και σπάνιας ομορφιάς γεωλογικό τοπίο, με χαμηλόποη βλάστηση και

 χρωματιστά αγριολούλουδα. Νοιώθω ευγνωμοσύνη που ο Θεός μου δώρισε αυτήν

 την στιγμή. Και την συνολική περιγραφή της μπορείτε να την βρείτε στο κείμενο 

του βιβλίου με τον αντίστοιχο τίτλο. Παραθέτω ένα απόσπασμα: 

Ακολουθούμε οσμές… ακολουθούμε θυμάρια… 

 πράσινες ευχές ακολουθούμε… …

 ακολουθούμε φιγούρες, βλέμματα, σκιές.

 Είμαστε κόκκινοι! Είμαστε γαλάζιοι! Είμαστε πράσινοι! 

 Ακολουθούμε ανάσες, μηνύματα, γέλια. 

 Ακολουθούμε αμπέλια, μηλιές, ροδακινιές.

 Τρώμε χρώματα. Είμαστε ελεύθεροι. Ζούμε !!!!