Ηταν η πληρωμή !!!!

                                                 ΚΑΤΟΧΗ ΓΥΡΩ ΣΤΟ 1942 ........ 

 Η Σούλη του Καπουρνάρου – εγώ 15χρονη κοπέλα – η Διαμάντω του παναγιωφλή –

 τα κορίτσια του Φάντε και του σταμάτη του Ροβάτσου – η Γιωργάκαινα –από τον 

Χάρακα νύχτα ξεκινούσαμε με ένα φαναράκι για τον Δρίμισκο να μαζέψουμε ελιές.

 Ο Γιωργάκης κοιτώντας την Πούλια φώναζε ΄΄Πάρτε δρόμο ξημέρωσε΄΄ 

Στις γύρες του Σταυρού η μια πίσω από την άλλη με προσοχή και φόβο

 με οδηγό το φαναράκι κατεβαίναμε – προχωράγαμε στην χουνη τ’Αγιαννιού 

και φτάνοντας στα ΄΄τουφεκάκια΄΄ξημέρωνε.

 Αφήναμε τα φαναράκια σε μια ελιτσα κρεμασμένα και συνεχίζαμε για το Δρίμισκο.

 Μόλις φτάναμε αφήναμε τα ταγάρι με τις ελιές-τουλουμοτύρι και λιγοστό καρβέλι ,

ρίχναμε την σκάλα - το σακκούλι στην μέση κλαράκι- κλαράκι με τα χέρια τσάκα-τσάκα 

γεμίζαμε το σακκούλι και απο κεί στο τσουβάλι στη ρίζα της ελιάς μέχρι να γίνει ¨γομάρι¨.

 Το μεσημεράκι μικρό διάλειμα για φαί και μετά τα ίδια…. 

Μόλις πέφτανε τα απόσκια ανηφορίζαμε - στα ΄΄τουφεκάκια΄΄ νυχτώναμε 

παίρναμε η κάθε μια τα φαναράκι και μετά επιστροφή στο χωριό μας αφού

 διαβαίναμε όλες τις γύρες του Σταυρού. 

Στην διαδρομή γέλια φωνές πειράγματα παρ’ ολη την κούραση.

 Στο σπίτι έτοιμο το φαί από την μάνα μου την κυρα-Βικτωρία

 και ύστερα ¨ψόφια¨ στο κρεβάτι . 

 Την άλλη μέρα τα ίδια ξανά και ξανά εκτός κυριακής που ήταν μέρα 

για πλύσιμο – λούσιμο – ξεκούραση και κανένα κεράκι στους τρεις Ιεράρχες

 που λειτουργούσε ο παπα – Πέππας. 

Τώρα όλα έχουν αλλάξει ο δρίμισκος ρουμάνιασε οι ελιές έχουν σχεδόν

 εγκαταληφθεί όμως ακόμα θυμάμαι τις δύσκολες μέρες της κατοχής

 όταν καθόμαστε όλη η οικογένεια στο τραπέζι για φαί ο πατέρας μου

 ο κωτσιφιφλης μου ψιθύριζε ¨ στο δικό σου πιάτο ρίξε λίγο παραπάνω λαδάκι ¨ 

Ηταν η πληρωμή !!!!

Γράφει  η  ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ   ΠΕΤΡΟΛΕΚΑ