Δεινοπαθήματα ...

Σε κάθε γράμμα που λάβαινα απ’το χωριό η ίδια και στερεότυπη επιχειρηματολογία. 
«Παπούτσι από τον τόπο σου κι ας είν’και μπαλωμένο». 
Η μάνα μου περίσσια σε ένα ξεχωριστό γράμμα που μου είχε γράψει το ‘χε κάψει και από τις 4 άκρες. «Παιδί προτού κλείσω τα μάτια θέλω να σε ιδώ παντρεμένο.»Μπάκε ξέχασες τα χρόνια σου;Στην ηλικία σου είχαμε 4 παιδιά.Και στο τέλος το γνωστό τροπάριο ,παπούτσι από τον τόπο σου κι ας είν’και μπαλωμένο.
Είκοσι χρόνια στην ξενιτειά,20 χρόνια ανασκουμπωμένος στα μεροκάματα και στην ξένη δουλειά
.Α!Η πατρίδα η γλυκιά φωλίτσα που κει μέσα θα βρω την κόρη όπως την πλάθανε τα όνειρά μου τα ξαναμμένα από τον μόχθο της δουλειάς και από τον πόθο της νοσταλγίας.
Τεσσερα χρόνια παλέψαμε αγκαλιά με την άγρια φουρτούνα του ωκεανού που έπαιζε στα δάχτυλά του σαν ξερόφλουδα το παπόρι μας. Είδαμε το χαρο με τα μάτια μας. Αλλά χαλάλι του. Στο μυαλό μου εσφύριζε σαν προφητικό παραγγελμα το Τροπάρι της μάνας μου «Παπούτσι...»
 Ήρθα καλωσήρθα στη φωλίτσα που νοσταλγούσα σε θερμές υποδοχές και σε συγκινητικές αγκαλιές.
Το πρώτο ξεμονάχιασμα ανήκει στη μάνα. Παιδί μου το και το, η Μαρουλιώ είναι φρόνιμη κοπέλα ,από κάλλη δεν έχει μα είναι γνωστικιά και καλόψυχη .Ακουσε τη μάνα σου αν θες να περάσεις χαρισάμενα και μεις καλά γηρατειά. 
 Δεύτερο ξεμοναχιασμα ο πατέρας. Δεν συμβουλεύει ,αλλά προστάζει. 
Τα χωράφια μας συνορεύουν με τα κτήματα του μπαρμπα-Μήτρου.Η μεγάλη πεζούλα κάνει για αμπέλι , θα του γυρέψουμε μεγάλη προίκα ,κοίταξε το συμφέρον σου. Να πάρεις τη Μάρω του , είναι αντρογυναίκα ξωμάχα και παιδεμένη στη δουλειά.
Τρίτο ξεμονάχιασμα της μεγάλης μου αδερφής.Η Θοδωρούλα είναι πρώτης μοδίστρα ,ξέρει από σπίτι και μπορείς να τη βγάλεις σε 5 ανθρώπους.Φτωχούλα είναι,μα τίμιο κορίτσι .
Τέταρτο ξεμονάχιασμα ο μικρός μου αδερφός που έχει ζήσει 2-3 χρόνια στην Αθήνα .Τι τα θες τι τα γυρεύεις η Κική είναι μοντέρνο κορίτσι έχει σικ ,ντύνεται με γούστο βάφεται με τέχνη χτενίζεται με μαστοριά ξέρει τρόπους ,από συζήτηση δεν τη σταυρώνει ούτε δικηγόρος,έχει τον αγέρα του καλού κόσμου.Αυτή θα σε βγάλει ασπροπρόσωπο και παλικάρι.
Τέτοια ταραχή και κίνδυνο ούτε στο θαλασσοδαρμό του ωκεανού δεν αισθάνθηκα .Και σαν μην έφθαναν όλα αυτά ένα δειλινάκι με διπλαρώνει η Κυρά Γρηγορού ή μακριά Σαρακοστή όπως τηνε λένε στο χωριό.




 -Θα σου πω μια κουβέντα για το καλό σου .Τάφος να γίνουμε κι οι δυο να μη μαθευτεί τίποτα και βγάλουμε λόγια του κοριτσιού. Η Λενιώ στόμα έχει και μιλιά δεν έχει , πέτρες πιάνει χρυσάφι δίνει ,είναι η κορώνα του χωριού μας.
Πέρασε λίγος καιρός και από τα πολλά μαλλιοτραβήγματα απόφάσισα να εκδηλώσω κάπου την προτίμησή μου. Από ώρα σε ώρα θα ‘πεφτε το τουφέκι.
Μπάκε έγινε τίποτα απόψε;ρωτούσαν οι χωριανοί τους πιο πολύξερους.Και τελείωναν τι κακόγδαρτος που είναι αυτός ο Μπρούκλης.Μια ημέρα η κυρα –μαμή μου κάνει ιδιαιτέρα πρόσκληση στο σπίτι της με την πρόφαση να της γράψω μια σύσταση του γιου της που μένει στην Αμερική.Διπλοκλειδώνει την πόρτα της και με ξεμοναχιάζει κι αυτή με την αράδα της.
Σε έχω σαν παιδί μου ,είμαι η κυραμάνα σου και θέλω το καλό σου.Εμαθα πως νταραβερίζεσαι με αυτό το σπίτι.Ο Θεός να με βγάλει ψεύτρα αλλά αυτή δεν ξέρει ούτε νερό να βράσει ,οι παλαιοί λέγανε πάρε σκυλί από μάντρα.
Και οι χωριανοί μου περιμένανε να πέσει το τουφέκι ,οι συγγενείς μου να γδάρουν ή να ξεκοκαλίσουν τις γκιόσες ,οι κοπελιές τις κυριακάδες και τα πανηγύρια ,η μάνα τη νύφη της και ο πατέρας μου αναστέναζε πως δεν ξέρω να κουμαντάρω το συμφέρον μου .
Μια ημέρα επήγα να δω τους συγγενείς στο κοντινό χωριό.Στο απέναντι σπίτι μια τσαχπίνα μικρούλα εσυχνοπότιζε τα βασιλικά της ,συχνοτάιζε τις κότες της και καλοσυγύριζε την αυλή της.Τα μάτια της μαύρα σαν κάρβουνο είχανε τη δύναμη της φωτιάς.Προτού πυρποληθώ και γίνω αποκαίδι ύψωσα τη σημαία της υποταγής .Έδωσα το λόγο μου και έσυρα τη σκανδάλη του χαρμόσυνου τουφεκιού Το σμπάρο του ήτανε διο εσκότωσε τα δεινοπαθήματά μου και για αυτό δέχομαι συγχαρητήρια.  ΑΓΚΑΘΗΣ

                    Απο την εφημερίδα    ΦΩΝΗ  ΤΟΥ ΖΑΡΑΚΑ   ( αρ. φυλ. 40 - ΙΟΥΝΙΟΣ  1938 )