Του Ιούνη 15 η γιορτή του Πατέρα σήμερα….
Δεκαετία του 60 γυμνασιόπαιδο η αφεντιά μου και ο αναλφάβητος πατέρας μου
από τα βουνά του Ζάρακα στους Μολάους. Κατέβηκε να παραλάβει τον
« Έλεγχο Επιμέλειας ,Φοιτήσεως και Αγωγής » του εργένη τότε γιού του.
Μέρες μετά σε ένα μαντρί κοντά στο μοναστήρι του Αγιαννιού οι δυό μας
και το τραύμα που κουβαλούσε καιρό. « Ρε Μαστέχα δεν άξιζες να βγάλεις
τέτοιο παιδί εσύ, μου είπαν 2-3 χωριανοί -δήθεν στα χωρατά.» Κοιταχτήκαμε
στα μάτια, λέξη δεν είπαμε, δάκρυσε αντρίκια και εγώ έπεσα στην αγκαλιά του αμίλητος.
Μια στιγμή σιωπής ήταν , και τίποτα άλλο.Εξάλλου μήνες μετά αιφνιδίως τον έχασα…..
Δεκαετία του 70 Φοιτητής και ξεφυλλίζοντας τον Κίπλινγκ. «…..Αν μπορείς στην
καταιγίδα να κρατιέσαι από την ελπίδα-κι αν μπορείς όταν σε ψέγουν να σιωπάς με
περηφάνεια. Κι αν μπορείς να μην προδώσεις όσα μυστικά σου πουν -
Τότε παιδί μου θα΄σαι Άντρας και άνθρωπος μαζί.»
Ακαριαία στη σκέψη μου τα υγρά μάτια του πατέρα μου τότε στο μοναστήρι
και στην ζωή μου αντάμα, μια ατέλειωτη δίψα και μια ρωγμή στα ονειρά μου.
Πατεράδες όπου, επι της γης και εν τοις ουρανοίς
Να'στε καλά - δεν σας ξεχνούμε !!!
