σπυρος πετρολεκας: ΠΡΟΤΟΜΗ ΠΕΠΠΑ

Παραθέτουμε στην συνέχεια ΛΕΥΚΩΜΑ προς τιμήν του ΔΗΜ. ΠΕΠΠΑ

Που διενεμήθη κατά την τελετή των αποκαλυπτηρίων καθώς

και την πανηγυρική ομιλία του Θεόδωρου Παπαγεωργίου.

http://www.issuu.com/spetr/docs/__1.12.2.11

Παναγιώτατε ,σεβαστό ιερατείο αγαπητοί συμπατριώτες :

Ευφρόσυνος η σημερινή μέρα .Αφού πρώτον ετελέσαμε χοροσταντούτος του Πανάξιου Ποιμενάρχου μας,το ιερό μνημόσυνο του μεγάλου ευεργέτη του Χάρακα Γεωργίου Πετρολέκα ,ο οποίος με την μεγάλης αξίας προσφορά του ευργέτησε το Χάρακα οικονομικά μάλιστα συμβάλλοντας αποφασιστικά στην ανέγερση του περικαλούς τούτου ναού των Τριών Ιεραρχών,στη συνέχεια ερχόμαστε εδώ για να τιμήσουμε έστω και 60 ακριβώς χρόνια μετά το θάνατό του αειμνήστου παπα-Δημήτρη Πέππα ,ο οποίος ευεργέτησε το χωριό μας πνευματικά με την διακονία του στην εκκλησία και την παιδεία ,ως ιερέας και δάσκαλος του μικρού χωριού μας επί 35 συναπτά έτη αφήνοντας τα σημασία της ευεργετικής του επίδρασης σε πολλές γενιές Χαρακιωτών.

Θα μου επιτρέψετε Παναγιώτατε να αναφερθώ εν ολίγοις στον βίο του μακαριστού π.Δημήτρη που δεν ήταν Χαρακιώτης στην καταγωγή .Είχε γεννηθεί στην Μονεμβασία από ευλαβείς γονείς ,μάλιστα ο πατέρας του ήταν ιερέας εκεί μέχρι το 1916.

Πλην όμως ταυτίστηκε ολοκληρωτικά με τους Χαρακιώτες και δέθηκε υπερβολικά με το Χάρακα ,προσφέροντας ό,τι καλό είχε από τον εαυτό του και παρά τις δυσκολίες που υπήρχαν τότε δεν σκέφτηκε να εγκαταλείψει το Χάρακα.

Αποφοίτησε με βαθμό «Αριστα» από το ιεροδιδασκαλείο της Τρίπολης και τοποθετήθηκε αμέσως δάσκαλος στις Βελιές και στη συνεχεια στον Αγιο Νικόλαο Μονεμβασίας.

Με την επιστροφή του από τον πόλεμο του 1912 χειροτονήθηκε έγγαμος ιερέας και αφήνοντας τα εύφορα χωριά της περιοχής του,διάλεξε το μικρό και πτωχό χωριό μας για να υπηρετήσει ως ιερέας και δάσκαλος από το 1915 εως το 1951.
Στο Χάρακα έζησε μέχρι το θάνατό του (1951)με την καλοκάγαθη πρεσβυτέρα με την ιώβιο υπομονή την αξέχαστη παπαδιά από τη Συκιά ,το γένος Τσακίρη –ήταν αδελφή της μητέρας μου γι αυτό μιλώ κι ως ανιψιός του παπα-Δημήτρη.

Απέκτησαν 7 παιδιά δυο αγόρια (Παναγιώτη και Κυριάκο)και πέντε κορίτσια(Ελένη,Γεωργία ,Μαρία,Κατερίνα και Φεβρωνία) που όλες βρίσκονται στους ουρανούς.

Ως ιερέας συνέχισε την παράδοση που ήθελε να διακονούν το Χαρακα εκλεκτοι ιερείς προκάτοχου του (πατερ Νικόλαος , π.Γιώργης,π.Ηλίας)

Ήταν εξαίρετος λειτουργός και τα σύντομα αλλά και περιεκτικά κηρύγματά του είχαν μεγάλη απήχηση στις ψυχές των Χαρακιωτών.

Εκείνο που τον διέκρινε ήταν ο πλούσιος συναισθηματικός του κόσμος και η έμφυτη φιλανθρωπία του.Ετήρησε στο ακέραιον τους βασικούς ιερούς κανόνες της ελεημοσύνης και της ακτημοσύνης.

Δεν κράτησε τίποτε για τον εαυτό του .Ούτε ένα μικρό αμπέλι δεν απέκτησε στο χωριό.

Ποτέ δεν απέκτησε κάτι για τις ιεροτελεστίες –τότε δεν είχαν μισθό οι ιερείς –αντιθέτως όχι μόνο τα πρόσφορα αλλά και κάθε άλλη βοήθεια προσφερε σε όσους είχαν ανάγκη.

Παλιός μαθητής του που ήταν τότε παπαδάκι στο ιερό θυμάται ότι όταν σε κάποιες γιορτές οι επίτροποι έβγαζαν δίσκο για τον παπά –τότε οι ιερείς δεν είχαν μισθό- τα χώριζε σε σακουλάκια και τα έστελνε σε οικογένειες που τα είχαν μεγάλη ανάγκη.

Κάποιος άλλος μαθητής του θυμάται ότι σε μια γιορτή του αγίου Ιωάννη ο αγωγιάτης Γιώργος του Παναγιωκοσμά ξεφόρτωσε δυο σακιά πρόσφορα ,το βράδυ δεν υπήρχε ούτε 1 στο σπίτι του.

Επίσης είχε δώσει μεγάλη προσοχή στο θέμα της αγάπης και της φιλαληθείας μεταξύ των Χαρακιωτών ,επεμβαίνοντας ισορροπιστικά στις διάφορες μεταξύ τους παρεξηγήσεις ,που δεν ήταν ολίγες.
Ως δάσκαλος υπηρέτησε με πάθος στο σχολείο.Ήταν άθλος να εργαστεί επί 35 χρόνια σε μονοτάξια σχολεία και μάλιστα με τις συνθήκες εκείνης της εποχής.Δεν παραιτήθηκε όταν συμπλήρωσε τα συντάξιμα χρόνια ,δεν μπορούσε να ζήσει χωρίς το σχολείο και τους μαθητές του ,οι οποίοι έλαβαν γερά εφόδια για την πρόοδο τους ως άξιοι πολίτες στην κοινωνία.

Aκόμη μεγαλύτερη ήταν η διδακτική του ευθύνη διότι την εποχή εκείνη δεν είχαν ανάγκη μορφώσεως μόνον ως νέοι αλλά και ως μεγάλοι.

Αξιομνημόνευτο είναι το γεγονός ότι για τους μαθητές που είχαν έφεση για πάρα πάνω μόρφωση έπειθε με κάθε τρόπο τους γονείς τους να τους στείλουν σε ανώτερα σχολεία (Μιχάλης Παπαμιχαλόπουλος ,Μαρίνα Διαμαντή Πετρολέκα ,κ.α)

Θα καταχραστώ για λίγο ακόμα την υπομονή ,γιπατί νομίζω ότι αξίζει να ακουστεί ο εμπνευσμένος λόγος του κατά τη θεμελίωση του ιερού τούτου ναού την 7ην Ιουλίου 1930,ένα κείμενο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Επίδαυρος Λιμηρά»και ανακάλυψε στα αρχεία του ο εκλεκτός Μολαίτης φαρμακοποιός κ.Ιωάννης Μοσχοβάκος θιασώτης παραδοσιακά και πολιτιστικών εκδηλώσεων.

Ευχαριστώντας όλους τους συμπατριώτες που βοήθησαν την προσπάθεια αυτήν καθώς και τα 20 και πλέον εγγόνια και δισέγγονα μεταξύ των οποίων και ο πατήρ Γεώργιος Σμπιλής (εγγονός) και εφημέριος του Ναού Αγίου Δημητρίου Εδέσσης και ο πατήρ Ιωάννης Πιλίδης.

ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ

Κούλα χηρα Ιωάννου Θεοδόση (μαθήτρια) ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ 100,00

Σωτήρης Ιωάννου Πετρολέκας (μαθητής) ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ 50 ,00

Ελένη Μιχ.Πετρολέκα (μαθήτρια) ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ 50,00

Σωτήρης Γεωργ.Παπαγεωργίου (μαθητής) Ν.ΣΜΥΡΝΗ 100,00

Ηλίας Κ.Δούκας ΔΑΦΝΗ 200,00

Παύλος Ν.Μαρνάς (εγγονός) ΝΙΚΑΙΑ 200,00

Σοφία Βόλη - Χελιώτη ΚΑΝΑΔΑΣ 100,00

Γεώργιος π.Αντ.Κόκκορης ΓΕΡΑΚΙ 100,00

Πατήρ Αναστάσιος Τραιφόρος ΩΡΩΠΟΣ 50,00

Θεόδωρος Λεων.Παπαγεωργίου (μαθητής) ΓΛΥΦΑΔΑ 50,00

Αντωνία χήρα Αναστασίου Πετρολέκα ΧΑΡΑΚΑΣ 35,00