25 Μαρτίου 1968

 

25 ΜΑΡΤΙΟΥ 1968 στην αυλή του σχολείου στον ΧΑΡΑΚΑ. 

Δάσκαλος μας ο κ.Αλικάκος ...χορός συρτός Ρόδου 

γράφει το ενθύμιο στην φθαρμένη φωτογραφία.

Οι φούστες οι ποδιές τα μαντήλια όλα ούλτρα αμερικάνικη. 

Σε φόντο μεταχειμωνιάτικο τα σπίτια του χωριού - 

σαν θεατές σε κερκίδα και οι ακλάδεφτες ακακίες

 ασβεστωμένες για την γιορτινή μέρα. 

Ανήμερα συγκέντρωση στο σχολείο και ύστερα

με την σημαία στην εκκλησιά στους 3-Ιεράρχες για την

 λειτουργία με τον παπα- Γιώργη Γιαννιώτη. 

 Από τότε έχουν περάσει 53 ολάκερα χρόνια …. 

 όταν το φωτογραφικό κλίκ έκανε την στιγμή 

να μείνει στον χρόνο.

Υπάρχει όμως πάντα η μνήμη που δίνει 

πνοή και ανάσα σε ό,τι αγαπήσαμε.

 1.Σοφία (Λάζαρου) 2.Γιώτα (Νίκου Σπυροτσιβίλη) 

3.Γεωργία ( Παντελή –Μπαλέ ) 4.Αγνωστη

 5.Γιώτα (Παντελή –Μπαλέ) 6.Θοδώρα (τσιρογιάννη) 

7.Μαρία (Κώστα Σπυροτσιβίλη) 8-9 .Αγνωστοι 

 Γράφει η Μαρία - 

κόρη του Κώστα του Σπυροτσιβίλη

Δημήτριος Ροβάτσος ο ΕΥΕΡΓΕΤΗΣ

 

Παραθέτουμε στην συνέχεια από τρείς ιστορικές πηγές - στοιχεία

 από την ζωή και το έργο του ευεργέτη του Χάρακα ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΡΟΒΑΤΣΟΥ.

 1. Διδακτορική διατριβή έτους 2014 του Προκόπη Μανωλάκου με τίτλο: 

Λάκωνες ευεργέτες και δωρητές και η προσφορά τους στην εκπαίδευση

 και στον πολιτισμό.  Το χρονικό πλαίσιο της εργασίας προσδιορίζεται

 από την ελληνική επανάσταση του 1821 έως τις μέρες μας. 

Παραθέτουμε αποσπάσματα από την διατριβή με αναφορές

 στον χαρακιώτη ευεργέτη ΔΗΜΗΤΡΙΟ ΡΟΒΑΤΣΟ.

 2. Τον Αναγκαστικό Νόμο του 1938 από τον αντιβασιλέα Παύλο 

και τον πρόεδρο Μεταξά επι τη βάσει του οποίου τα ετήσια 

εσοδα δια της από 17 οκτωβρίου 1916 διαθήκης ….διατίθενται

 δια την μισθοδοσία κοινοτικού ιατρού εν τη κοινότητι Χάρακος… 

3. Δημοσίευμα της τοπικής εφημερίδος ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ ΛΙΜΗΡΑ 11 

οκτωβρίου 1931 όπου σύμφωνα με πρωτοβουλία της φιλοπροόδου 

ένώσεως χαρακιωτών συνεπικουρούντων εκκλησιαστικού

 και κοινοτικού συμβουλίου και επιτροπών κληροδοτήματος

 Πετρολέκα και σχολικής επιτροπής ετελέσθη μνημόσυνο 

υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του μεγάλου ευεργέτη 

ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΡΟΒΑΤΣΟΥ. 

Μετά την επιμνημόσυνον δέηση υπο του

 ιερέως Δημητρίου Πέππα , ο ιατρός κ.Πετρολέκας

 εξεφώνησε επιμνημόσυνο λόγο. (σ.π )

Στο χτίρι του ΄΄Σκούμπι''

 

Αρχές δεκαετίας 70 – καλοκαίρι.

 Στο χτίρι του σκούμπι –γειτονιά - κουτσομπολιό – γέλια . 

Πρωταγωνίστρια η λυγερόκορμη θια-Τασία νύφη νιατιώτισσα

παντρεμένη με τον Παναγιώτη τον Αμερικάνο.

 Δίπλα της με το παγούρι η κουμπάρα η θια-Θοδώρα νύφη

 γερακιώτισσα σύζυγος του κουμπάρου μπάρμπα-Γιωργάκη.

 Και οι δυό τους δεν ζουν πια –συγχωρεμένες νάναι …. 

Στην συνέχεια η Πετρούλα η συννυφάδα μου νύφη

 φεγκριώτισσα γυναίκα του Νίκου παιδιού του πεθερού μου

 του σπυροτσιβίλη, μόλις είχε έλθει από την Αυστραλία για διακοπές.

 Δίπλα η Ματαλιού γυναίκα του Μιχάλη του Μαλάτου.

 Παραδίπλα η αφεντιά μου χαμηλοβλεπούσα και μαυροφορούσα

 (πριν λίγα χρόνια είχα χάσει τον άντρα μου) 

κόντρα στα κλαρωτά των φιλενάδων μου. 

Σε πρώτο πλάνο η κόρη μου η Μαρία χαμογελαστή

 και η ανηψιά μου η Γιώτα της Πετρούλας (ίσα που φαίνεται)

 με το αλυσιδωτό βραχιολάκι και βέβαια ο παλιός φωνόγραφος

 της θια-Τασίας πάνω στο τραπέζι στο λιακό του σπιτιού μου.

και φωτογράφος ο γιος μου ο σπύρος -φοιτητής τότε.

 Εικόνες θύμησες παλιές που με κάνουν τα βράδια να μένω ξάγρυπνη.

γράφει η ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ  ΠΕΤΡΟΛΕΚΑ

σκορπια ... κι' ένα μάθημα ζωής

 

                     https://www.youtube.com/watch?list=RDXclEp9j0SAo&v=XclEp9j0SAo

Χιονισμένος ... ΧΑΡΑΚΑΣ

 

Το χωριό μας κάτασπρο πανέμορφο χιονισμένο !

 Ένα σκίρτημα …σινιάλο των παιδικών χρόνων. 

Μπλούζα πρόβεια πλεχτή – σκασμένα μάγουλα –

 ¨καρούμπαλα¨ παγωτά - ξέφρενες πιλάλες 

και γύρω οι τρελλιάρες αμυγδαλιές ανθισμένες 

 αντίσταση στους χειμώνες – σαν την νιότη μας .

 Και το βράδυ αν καιγόμαστε από πυρετό

 οι κοφτές βεντούζες εφιάλτης και γιατρικό.(σ.π)

Ευχές και εικόνες - χριστούγεννα 2020

 

                                                        Καλωσορίζουμε την νέα χρονιά με το 

χαμόγελο ενός παιδιού απο την Μοζαμβίκη

μετά το πρώτο του μπάνιο με καθαρό νερό. 

Ενα χαμόγελο με όλη την ομορφιά του κόσμου.(σ.π)

ένα πλοίον ταξιδεύον ....Μάνα μου ...ΕΛΛΑΣ
Εγκάρδιες ευχές σε όλα τα φιλαράκια του bloge !!!

Ευχες απο μια ροδιά ..κάπου στην Ρηχιά (Θεόδωρος Κόκκορης)

Ονειρεμένες  εικόνες απο το  χιονοβούνι (Χρήστος Παναγιωτόπουλος)

Χριστόψωμα απο το Κυπαρισσι ...τησ θια-Ματίνας (Ιωάννα Χελιώτη -Ροβάτσου)

Πανσέληνος στο .... χάβοζι

 

          Αυγουστιάτικη πανσέληνος  2015

 στην Ρειχιά πάνω απ' το Μπαλογκέρι στο  ''χάβοζι''

τσιπουράκια - τέλια - και στο βάθος  το μοναστήρι

όλα είναι μαγικά !!!! επίγεια  και επουράνια (σ.π)

ΥΓ: για την αντιγραφή Τάσος  Πετρουτσάς 

φιλαράκι απο τα παλιά (f/b Θεόδωρος Κόκκορης) 

Η Αγία-Βαρβάρα και ο μπάρμπα-Νικήτας

 

 Αυτή τη φορά δεν θα μιλήσω για το γνωστό Κυπαρίσσι

 με την γραφικότητά του - τις υπέροχες παραλίες του

 - τα πολυτελή κότερα με τα οποία επισκέπτονται

 το χωριό επώνυμοι - το στερνό ταξίδι της πριγκίπισσας ….. 

Θα μιλήσω για τα στολίδια που κρύβει ο ορεινός

 του όγκος που σαν μια τεράστια αγκαλιά 

προστατεύει τις τρεις κόρες του. 

Τα ξεχασμένα ‘πήλιουρα’ εκεί ψηλά -

 ‘η παλιοχώρα’ το Σούλι της Πελοποννήσου 

– οι απόκρημνοι βράχοι στην Βρυση 

γεωλογικά μνημεία – το μονοπάτι για το ιστορικό 

κεφαλοχώρι της Κρεμαστής και πολλά άλλα παραμυθένια ,

 πρόκληση για τολμηρούς εναλλακτικούς 

‘’εραστές’’ ,σαν τον μπάρμπα Νικήτα.

 Θα μιλήσω για το ξωκλήσι της Αγίας Βαρβάρας ,

ένας μονόχωρος ξυλόστεγος ναός κτισμένος το 1921

βόρεια της ‘παλιοχώρας’ στο μονοπάτι για την Κρεμαστή. 

Η παράδοση λέει ότι γύρω στο 1916. στην Ελένη 

 την δεκάχρονη κόρη του Λεωνίδα Ξεζωνατου

παρουσιάστηκε η Αγία Βαρβάρα και ζήτησε

να κτισθεί εκκλησία στη χάρη της. 

Όπερ και εγένετο στο συγκεκριμένο σημείο του οράματος……. 

Από τότε πέρασε ένας αιώνας !!! 

Σήμερα η εκκλησιά μένει καιρό αλειτούργητη…. 

Και όποιος πιστός ανηφορίσει προς τα κεί δεν 

θα βρεί ούτε ψάλτη ούτε παπά – 

όμως ίσως είναι τυχερός γιατί τέτοια ξωκλήσια 

επισκέπτεται πιο συχνά ο χριστός και

ίσως και να τον συναντήσει.

 Μέσα ... απόλυτη σιωπή –

τάματα προσευχές εξομολογήσεις -

 λινό κοφτό με δαντέλα για χάρη της 

και οι εικονίτσες στην ανήλιαγη πλευρά

 προστατευμένες με αλουμινόχαρτο,

ενώ απέξω ‘πιάτο’ το μυρτώο πέλαγος.

Στο μονοπάτι θα συναντήσετε κούμαρα γκόριτσα

 και πριν την εκκλησιά στις ‘πίκες’ τις τρεις γούρνες.

Αλλοτινές εποχές, μια ανάσα δροσιάς για ζώα και αγωγιάτες

 μια χαλαρωτική συναυλία υδάτων σήμερα.

                                                  https://www.youtube.com/watch?v=mrmPgMF1Uxo

“ NOVARTIS” εν έτει 1831

 

 Τρίτομο Εγκόλπιο των Ιατρών … του Αρχιμανδρίτη και ιατροφιλοσόφου ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΠΥΡΟΥ – σωτηρίου έτους 1831 …παρακαλώ. 

Τούτο σε πρωτότυπη μορφή φυλάσσεται στην βιβλιοθήκη της ιεράς μονής Ευαγγελίστριας στον Γέρακα. Χίλιες τόσες αρρώστειες !!!!! 

Για κάθε μια πλήρης περιγραφή και η προτεινόμενη φαρμακευτική αγωγή. Στην συνέχεια η αναλυτική περιγραφή παραγωγής του φαρμάκου τα χαρακτηριστικά του και η δοσολογία του. 

Παραθέτω απόσπασμα της Αυπνίας –παθήσεως των ελλήνων 10 χρόνια μετά την επανάσταση του 1821. συνιστώ μετά τα πρώτα μειδιάματα και μια δεύτερη ανάγνωση (σ.π)

το χωριό μας ...φθινόπωρο 2020

 

Φθινοπωρινές εικόνες του  2020 από το χωριό μας 

με απίστευτες  ομορφιές !!!  Τα σχόλια δικά  μου  (σ.π)

Το περιβάλλον και η μοναξιά … λίπασμα πίστης !!!! 

Τ’ αγιαννιού του νηστικού στο μοναστήρι μας 

και η μουγγάρα στα βράχια του ‘’σταυρού’’

                         ΦΩΤΟ –Χρυσάνθη Ροβάτσου

Καράβια βγήκαν στη στεριά και πιάσανε ‘’μπαμπάλα’’ 

Ποιος είδε βάρκα στο ‘’ζάστανο’’ στα ‘’πήλιουρα΄΄ κοράλια 

 ΦΩΤΟ – γιάννης πουλάκης

Στην ζαρακίτικη φύση κρύβεται … η τέχνη και η χαρά της ζωής .

 Μας την αποκαλύπτουν οι υπέροχες φωτογραφίες.

ΦΩΤΟ – χρήστος χελιώτης και χρυσάνθη ροβάτσου

ΔΗΜΟΣ ΖΑΡΑΚΑ ( 1835-1912 )

 

Μια ιστορική αναδρομή για τον  δήμο ΖΑΡΑΚΑ 
 απο τον αγαπητό συμπατριώτη ΚΩΣΤΑ ΜΠΑΤΣΑΚΗ .
Ενα  Βασιλικό  Διάταγμα  (Γεώργιος  Α') του 1869
 όπου στην αρχική σφραγίδα του δήμου  προστέθηκε
 το έμβλημα "εν τω μέσω μεν βράχον''   (σ.π)

 Η ιστορία της τοπικής αυτοδιοίκησης του νεοελληνικού κράτους αρχίζει το 1833. 

Τότε με το Β.Δ. της 3ης Απριλίου 1833 « Περί της διαιρέσεως του Βασιλείου και της διοικήσεώς του» το κράτος διαιρείται σε 10 νομούς, οι νομοί σε επαρχίες και οι επαρχίες σε δήμους. ( Οι κοινότητες που ίσχυαν επί Τουρκοκρατίας και στα πρώτα ελεύθερα χρόνια ως θεσμός τοπικής αυτοδιοίκησης, καταργήθηκαν).

Ο νομός Λακωνίας που τότε περιείχε όλη τη Μάνη και έφτανε έξω από την Καλαμάτα, χωρίστηκε σε τέσσερις επαρχίες, Λακεδαίμονος, Επιδαύρου Λιμηράς, Γυθείου και Οιτύλου.Οι δήμοι, ανάλογα με τον πληθυσμό τους, χωρίζοντας σε τρεις τάξεις.

 Η επαρχία Επιδαύρου Λιμηράς είχε έδρα τη Μονεμβασία και αποτελείτο από 9 δήμους.

 Δυο εξ αυτών ήταν ο δήμος Ζάρακος με έδρα τη Ρηχιά και ο δήμος Κυφάντων με έδρα την Κρεμαστή. Το 1840 οι 9 δήμοι συγχωνεύτηκαν σε 5. Οι δύο προαναφερόμενοι δήμοι Ζάρακος και Κυφάντων και τμήμα του δήμου Μαριού της επαρχίας Κυνουρίας( το Γκιότσαλι) αποτέλεσαν το δήμο Ζάρακος, με πληθυσμό 1.555 κατοίκους και με έδρα τη Ρηχιά. 

Τα χωριά και οι οικισμοί που αποτελούσαν το δήμο Ζάρακος ήταν: Γκιότσαλι – Άγιος Δημήτριος, Κρεμαστή, Φέγκρα (Λαμπόκαμπος), Πιστάματα, Χάρακας, Κυπαρίσσι, Ρηχιά, Γέρακας, Κουπιά. 

Το 1856 η έδρα του δήμου μεταφέρθηκε στην Κρεμαστή. Από το 1880 δύο ήταν οι έδρες, θερινή η Κρεμαστή και χειμερινή το Κυπαρίσσι. Οι δήμοι είχαν αρκετές αρμοδιότητες με κυριότερες τη στοιχειώδη εκπαίδευση ( εξ ου και « δημοτικά» σχολεία), την αστυνόμευση και τη στρατολόγηση.

Τα δημοτικά συμβούλια εκλέγονταν από τους δημότες, αλλά ο δήμαρχος επιλεγόταν, μεταξύ τριών υποψηφίων, από το βασιλιά για τις δύο πρώτες κατηγορίες δήμων και από το νομάρχη για την τρίτη κατηγορία. 

 Το 1912 ο δήμος Ζάρακος καταργήθηκε, όπως και όλοι οι δήμοι της χώρας ( δήμοι παρέμειναν οι πρωτεύουσες των νομών και οι πόλεις άνω των 10.000 κατοίκων). Αντί αυτών λειτούργησαν οι κοινότητες. Η μετάβαση από τους δήμους στις κοινότητες έγινε σταδιακά. Μέχρι το 1924 συνυπήρχαν κοινότητες και δήμοι. Σε αυτό το μεταβατικό διάστημα αυτοδιοικητικές εκλογές έγιναν το 1914 στην «Παλαιά Ελλάδα» και το 1925, όταν αναδείχτηκαν οι πρώτες αιρετές τοπικές αρχές και στις « Νέες χώρες». Αυτές δηλαδή που προστέθηκαν στο Νεοελληνικό κράτος μετά τους Βαλκανικούς πολέμους 1912-13. Διοίκηση των δήμων 

 Την αρχή του δήμου αποτελούσαν, εκτός από το δήμαρχο, οι πάρεδροι ( βοηθοί του δημάρχου), το δημοτικό συμβούλιο και ο εισπράκτορας, υπεύθυνος για τα έσοδα και τα έξοδα του δήμου. Είπαμε ήδη ότι οι πρώτοι δήμαρχοι δεν ήταν αιρετοί, αλλά επιλέγονταν από το βασιλιά και το νομάρχη. 

Δημοτικοί άρχοντες του δήμου Ζάρακος ( 1835-1912)

 - Το 1836 γραπτή πηγή καταγράφει όλους τους δημάρχους και τους εισπράκτορες κάθε δήμου της χώρας. Στο δήμο Ζάρακος δήμαρχος είναι ο Δ. Νικολάου και εισπράκτορας ο Δ. Π. Γεωργίου. Στο δήμο Κυφάντων δήμαρχος είναι ο Ι. Τρίβας (Δρίβας ;) και εισπράκτορας ο Ι. Σαρόπλος.

 - Στα χρόνια 1844 έως 1850 ( ίσως και περισσότερο) δήμαρχος Ζάρακος είναι ο Θεόδωρος Παπαγεωργίου. Αυτό προκύπτει από τα έγγραφα των βουλευτικών εκλογών 1844 και 1850 που υπογράφονται από το δήμαρχο. Αυτοδιοικητικές εκλογές έγιναν στα 1841 και 1847.

 - Το 1865 δήμαρχος Ζάρακος είναι ο Μιχαήλ Θεοδώρου Παπαμιχαλόπουλος ή Μιχαλαριάς ( 1821-1892), από την Κρεμαστή. Αυτό προκύπτει από τα έγγραφα των βουλευτικών εκλογών.

 - Το 1870 ως δήμαρχος αναφέρεται από τα έγγραφα ο Γεώργιος Παπαμιχαλόπουλος από την Κρεμαστή. Ήταν μάλλον αδελφός του προηγούμενου δημάρχου, του Μιχαλαριά.

 - Από το 1880 έως το 1903 έντονη και μακρόβια είναι η παρουσία στα δημαρχιακά του Ζάρακα του Γεωργάκη Ιω. Γραμματικάκη ( 1836-1908) από το Γκιότσαλι-Άγιο Δημήτριο. Λέγεται πως εκλέχτηκε τέσσερις ή πέντε τετραετίες. Αντίπαλοί του ήταν οι Παπαμιχαλόπουλοι από την Κρεμαστή και το Κυπαρίσσι. Υπάρχουν γραπτές μαρτυρίες αλλά και προφορικές για τις θητείες στο δήμο του Γεωργάκη Γραμματικάκη.

ο ποιητής ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΡΗΤΙΚΟΣ

 

   Πρόσφατα  στην εφημερίδα ΝΕΑ  σε αφιέρωμα πολιτικών που γράφουν ποίηση
 γίνεται αναφορά στον συμπατριώτη - Ζαρακίτη Παναγιώτη Κρητικό.
Ανατρέχοντας στα παλιά στο 3ο  τεύχος  του περιοδικού  ΛΥΧΝΑΡΙ 
 (οκτώβρης-δεκέμβρης 1987 ) αναδημοσιεύουμε  συνέντευξη 
που μας είχε παραχωρήσει.(σ.π)

Η Ζαρακίτισσα ΜΑΡΘΑ ΦΡΙΤΖΗΛΑ

 

                                

Η Μάρθα Φριτζήλα γεννήθηκε στην Ελευσίνα .

 Ο πατέρας της Δημήτρης Φριτζήλας έχει καταγωγή από την Ρειχιά 

εκεί όπου τα καλοκαίρια η Μάρθα παιδί έκανε τις διακοπές της. 

Έχει σπουδάσει μουσική και θέατρο ενώ σήμερα ζει και εργάζεται 

στην Αθήνα ως τραγουδίστρια – ηθοποιός και ως δασκάλα θεάτρου.

 Παραθέτω στην συνέχεια δημοσίευμα – αφήγηση της Μάρθας Φριτζήλα

 στο περιοδικό Parallaxi τον Δεκέμβρη του 2013.

Αγαπημένος τόπος: Η Ρηχειά, το χωριό του πατέρα μου, στον Ζάρακα Λακωνίας.

 Η Ρηχειά για μένα είναι η μεγάλη παιδική ηλικία. Τότε που όλα μοιάζαν πελώρια, που οι διακοπές διαρκούσαν τουλάχιστον δύο μήνες, που οι φίλοι ήταν “τα παιδιά” και δεν μετριούνταν στο ένα χέρι.

 Η παιδική ηλικία που ποτέ δεν τελειώνει, που πέφτει σε λήθαργο προσωρινά για να ξυπνήσει μόλις μυρίσει σπανακόπιτα. 

Θυμάμαι τις καρότσες Κάναμε ωτοστόπ στα αγροτικά, για να πάμε σκαστοί στα πανηγύρια στα γύρω χωριά. Συνήθως έβγαινε μπροστά ένας, ο κράχτης, κι έκανε σήμα στα διερχόμενα συτοκίνητα. Οι υπόλοιποι κρυβόμασταν στα ρουμάνια γύρω. Μόλις σταμάταγε το αγροτικό, ένα σφύριγμα και ορμούσαμε όλοι στην καρότσα. Στην καρότσα, λοιπόν, για να πάμε στα πανηγύρια, στην καρότσα καθοδόν για το εκκλησάκι του προφήτη Ηλία στην κορυφή της Κουλοχέρας, στην καρότσα για να πάμε για καφέ ή για μπάνιο στο Γέρακα ή στη Μονεμβάσια ή στο Κυπαρίσσι ή στην Πλύτρα.

 Ο προορισμός άγνωστος- όπου πάει το αγροτικό.

 Σήμα κατατεθέν: η τρύπια πέτρα, ένα πέτρινο κάδρο στα χίλια μέτρα ύψος με θέα το Μυρτώο πέλαγος. Το μεγαλύτερο ατού: Οι δυο της παραλίες: Βλυχάδα και Μπαλογκαίρι. 

 Να συναντήσεις οπωσδήποτε τον Νίκο που’ χει το καφενείο «οι Μουριές» στην πλατεία του χωριού. Εύθυμος πάντοτε και μοναδικά λακωνικός.

 Τοπίο μαγικό η Ράχη. Στο δρόμο προς τη Βλυχάδα. Είναι βίωμα, η μαγεία δεν παίρνει περιγραφή.

 Να ανακαλύψεις το Λαογραφικό Μουσείο. Να σκαρφαλώσεις στην Ράχη του Μίνι, στην Παλαιοχώρα και στον Άη- Δημήτρη. Να περιπλανηθείς στις δεκάδες γειτονιές: Καραγαννέικα, Κουλουρέικα, Μπελεσαίικα, Σπιθέικα, Λαγγέικα και τελειωμό δεν έχουν.

 Εκτός από τις παραλίες του χωριού αξίζει πραγματικά μια βουτιά στην παραλία Πίλιζα, κοντά στο Κυπαρίσσι: 2 ωρες περπάτημα, μέσα σε ένα υπέροχο φαράγγι, που καταλήγουν στην πλατωνική ιδέα της παραλίας.

 Να μην ξεχάσεις το λιμάνι του Γέρακα, το μοναδικό, όπως λένε, Ελληνικό φιορδ και ν’ ανεβείς στα ερείπια του Αρχαίου Ζάρακος. Και πριν από τον Γέρακα, μια παράκαμψη για να δεις το μοναστήρι της Ευαγγελίστριας με τη μοναδική θέα.

 Οπωσδήποτε να δοκιμάσεις αρμάθια, χόρτα του βουνού που τα αποξηραίνουν σε γιρλάντες. Και καλτσούνια, ατομικές χορτοπιτες. Α! Και μπρούστουλα, ένα είδος τραχανόπιτας. Και οπωσδήποτε γκόγκες, χειροποίητα ζυμαρικά. Στο δε Γέρακα να δοκιμάσεις γαριδοπέτουλες. Για γλυκό φυσικά σαμουσάδες, τοπικό παραδοσιακό γλυκό σαν μπακλαβάς, αλλά με αμύγδαλο ή πέτουλες, τηγανίτες με μέλι.

 Για όσους έχουν γερά πόδια: Μια εκδρομή στο Λογγάρι, ένα εγκατελειμμένο χωριό-φάντασμα, όπου ο χρόνος σταματά να κυλάει.

 Ρηχειά: το όνομά της προέρχεται μάλλον από το ράχη, λόγω της μορφολογίας του εδάφους, μιας και ολόγυρα υψώνονται βουνά. Κατ’ άλλους προέρχεται από το ρείκι, αλλά μου φαίνεται λιγότερο πιθανό. Ζωντανός θρύλος είναι τα Καρίκια: κάθε Ρηχειώτης που σέβεται τον εαυτό του έχει να σου διηγηθεί μια ιστορία απ’ τα Καρίκια. Τα γλέντια σε κάθε γειτονιά, με την παραμικρή αφορμή.

 Τραγούδι και χορός μέχρι τελικής πτώσεως ευκαίρως, ακαίρως! Άπειρες φράσεις και λέξεις: το βαγιούλι, η κορίτα, η γκουμουράδα. Ο επιτονισμός όμως είναι το παν. Π. χ.: Εκείνο για ε! Επιφώνημα έπληξης, σαρκασμού, θαυμασμού, απορίας. Και βέβαια, πασπαρτού: Μπα και … Έτσι ξεκινά κάθε ερώτηση.

 Το περπάτημα το σούρουπο, την ώρα των αγγέλων, όπως λένε. Το περπάτημα λυτρώνει. Και στη Ρηχειά θα βρεις ανθρώπους να περπατάνε κάθε στιγμή της μέρας και της νύχτας. Keep walking!

 Το στέκι μου: Εκτός από τις «Μουριές»; Όλα τα ξωκλήσια: κατά προτίμηση ο Άη- Δημήτρης το μεσημέρι κι ο Άη- Γιαννάκης το βράδυ. Να μαζέψεις θρούμπι, φασκόμηλο, θυμάρι που αφθονούν στην περιοχή. Να αγοράσεις Ρηχειώτικο μέλι. Και κρασί. Τοπικοί ήρωες; Να ρωτήσεις για τον μπάρμπα- Θοδωράκη, τον τυφλό ποιητή.

                                                 https://www.youtube.com/watch?v=ztQiqmtUxoQ     

Μιά χαραμάδα είναι αρκετή ......

 

Χαρακιώτικες   εικόνες με μιά ευαίσθητη  ματιά  για το χωριό μας

και με την άποψη  ότι  η Ζαρακίτικη ομορφιά

 είναι στην  "φύση" μας (σ.π)

όταν κοιτάς από ψηλά - ο ΧΑΡΑΚΑΣ  μιά ζωγραφιά   ( Παναγιώτης  Χατζηδάκης )

Ετούτο το τοπίο ειναι σκληρό σαν την σιωπή    ( Χρήστος Χελιώτης )

Εις  το βουνό ψηλά εκεί ... Αη-Λιάς   (Αντώνης  Παπαγεωργίου )

                                                    

ΧΑΡΑΚΑΣ - λάδι σε καμβά  ( Δημήτρης  Πετρολέκας )

                           

                         

Αγναντεύοντας  το Μυρτώο  (Τάσος Κόκκορης )

Καλοκαιρινός Χάρακας 2020

 

        Τα καλοκαιρινά  νέα του χωριού μας - υπό την σκιά  του covid-19 -

παραθέτει ο εκλεκτός συνεργάτης του Bloge Θεόδωρος Παπαγεωργίου.

Σημαντικώτερα , η επανίδρυσητης ιεράς μονής Αγίου  Ιωάννου

του θεολόγου και επαινετές οι πρωτοβουλίες του συλλόγου μας

για τηλεΐατρική -αιμοδοσία και  αποκατάσταση φθορών στο λαΐκό

 μνημείο του ¨σταυρού¨ -το πέτρινο  μονοπάτι.

οι φωτογραφίες ελήφθησαν απο τον ιστότοπο του συλλόγου (σ.π)

 Η φετεινή χρονιά σημαδεύτηκε έντονα και ανεπανόρθωτα από εκείνον τον αόρατο ιό που όλοι γνωρίζουμε τι προκάλεσε σε όλη την ανθρωπότητα.

 Στο χωριό μας αλλά και σε όλη την Λακωνία δεν έκανε "αυτοπρόσωπη" εμφάνιση, συμπαθώς φερόμενος προς τους νομοταγείς και υπάκουους κατοίκους, οι οποίοι ετήρησαν απαρεγκλίτως τα επιβληθέντα προφυλακτικά μέτρα. Ειδικώς, εμείς οι Χαρακιώτες μπορούμε να επικαλεστούμε και την προστασια του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, που κατά την περίοδο αυτή είχε αποφασιστεί από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη κκ. Ευστάθιο και είχε αρχίσει η διαδικασία της ιδρύσεως Ιεράς Μονής στον Αι Γιάννη. 

Αυτό το μεγάλο και απρόσμενο γεγονός ήταν εκείνο που κυριάρχησε στον Χάρακα την φετινή άνοιξη και συνεχίστηκε το καλοκαίρι. Προφανής είναι η σημασία πνευματική αλλά και οικονομική για το χωριό μας και όχι μόνο. Ετσι, αφού ευπρεπίστηκε ο Ναός καθώς και ο προαύλιος χώρος και τα προυπάρχοντα κελιά,

 Στις 12 Ιουλίου έγινε η κουρά και η χειροτονία σε Μοναχό και Διάκονο του νεαρού συμπατριώτη μας Βασιλείου Κόκκορη (ο πατέρας του από την Ρηχειά και η μητέρα του από τον Χάρακα), και ο οποίος ονομάστηκε ΠΑΤΗΡ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ. Ηταν μία ανεπανάληπτη ημέρα που όσοι παρευρέθηκαν δεν θα την ξεχάσουν, και ήταν πολλοί αυτοί (περίπου 500 -600 άτομα).

 Μετά από 1 μήνα έγινε στη Ρηχειά από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας η χειροτονία του πατρός Αμφιλόχιου σε Πρεσβύτερο, εν μέσω πολλών συμπατριωτών και φίλων και μεγάλης συγκινήσεως. Μετά την χειροτονία του σε Πρεσβύτερο, ετέλεσε καθημερινές λειτουργίες στο Μοναστήρι και στον Χάρακα, στον οποίο εχει ορισθεί ως εφημέριος.

 Στη συνέχεια, στις 31 Αυγούστου έγινε στο Μοναστήρι της Ευαγγελίστριας στον Γέρακα, η χειροθεσία του π. Αμφιλόχιου από Πρεσβύτερο σε Αρχιμανδρίτη. Ο κόσμος της περιοχής με ενθουσιασμό υποδέχθηκε το γεγονός και προβλέπεται η πρόθυμη βοήθεια όλων για την πρόοδο και μακροημέρευση και εμπλουτισμό σε αριθμό μοναχών.

 Από τους πρώτους που έδειξαν την έμπρακτη βοήθεια τους, ήταν ο Σύλλογος Χαρακατιωτών "Αγ.Ιωάννης ο Θεολόγος", που ανέλαβε και οργάνωσε το κέρασμα των παρευρισκομένων στη χειροτονία, καθώς και τη δωρεά διαφόρων ιερών σκευών. Ακολούθησαν και άλλοι με διάφορες προσφορές προς την Μονή.

 Αλλα νέα σοβαρά και αξιόλογα, δεν είχαμε πολλά. Το πιό σοβαρό και σπουδαίο για το οποίο αξίζει επαίνου, ήταν οι εξετάσεις υγείας (Τηλεΐατρική) που οργάνωσε ο Σύλλογος σε συνεργασία με το Νοσοκομείο Μολάων, όπου εκεί υπάρχουν τα λεπτομερή στοιχεία 65 Χαρακιωτών που εξετάστηκαν στον Χάρακα. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων επιδόθηκαν στον Χάρακα με τις απαραίτητες συμβουλές στον καθένα χωριστά, από γιατρους του Νοσοκομείου.

 Αντιθέτως, στην Αιμοδοσία για την Τράπεζα αίματος του Χάρακα προσήλθαν μόνο 3 άτομα !!.

 Τα "Πετρολέκεια" που εγίνονταν κάθε χρόνο με πρωτοβουλία του Συλλλογου, εφέτος δεν πραγματοποιήθηκαν λόγω της πανδημίας του κορωνοιού.

 - Εγινε το καθιερωμένο μνημόσυνο εις μνήμη του μεγάλου ευεργέτου Γ.Ν.Πετρολέκα από το Ιδρυμα.

 - Ευχάριστο γεγονός ήταν ότι η πλατεία η οποία μπορεί να μην είχε κόσμο όπως παλιότερα, όμως η ατμόσφαιρα ήταν ζωντανή και ευχάριστη.

 - Τα καθιερωμένα μπάνια των νέων και το ξενύχτι στην πλατεία μέχρι τα ξημετώματα, δεν σταμάτησαν.

 - Τα λιγοστά αμπέλια που απέμειναν, είχαν μέτρια καρποφορία. Πάντως, οι ιδιοκτήτες τους βάλανε τα μικρά βαρελάκια για δική τους χρήση.

 - Οι θρησκευτικές εκδηλώσεις : Αγία Παρασκευή και η Μεταμόρφωση του Σωτήρος, δεν συνοδεύτηκαν από πανηγύρια όπως άλλοτε.

 - Η εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων λειτουργήθηκε με την ιδιωτική πρωτοβουλία του Θεόδωρου Δ.Παπαγεωργίου. 

- Ακόμη, ένα ευχάριστο γεγονός ήταν ότι το φετεινό καλοκαίρι γεννήθηκαν πέντε (5)παιδιά από Χαρακιώτες γονείς : 

1. Η Βιβή κόρη του Δημήτρη και της Ντίνας Ξαστερούλη, έφερε στον κόσμο το τρίτο της παιδί (κοριτσι) στις 31.5.2020. 

2. Η Γιώτα Ανδρομιδά , εγγονή του Τάσου και της Καλλιόπης Μανίκη, έφερε στον κόσμο το πρώτο της παιδί (αγόρι).

 3. Η Κατερίνα Νικολοπούλου, κόρη τουΓιάννη και της Μάγδας Παπαγεωργίου, έφερε στον κόσμο το τρίτο της παιδί(κορίτσι). 

4. Η Λυγερή, κόρη του Νίκου και της Μαίρης Δούκα, έφερε στον κόσμο το πρώτο της παιδί (αγόρι).

 5. Η Ευφημία Λεμπούση, κόρη του παπαΤάσου Τραιφόρου και της Κατερίνας, έφερε στον κόσμο το δεύτερο παιδί(αγόρι).