Αναφορικά με το αναπτυξιακό μοντέλο αυτής της περιοχής της Ελλάδος
– της ανατολικής Λακωνίας (της χερσονήσου του Μαλέα ειδικότερα),
αρθρογραφώ εμμονικά και μονότονα τα τελευταία 20 χρόνια.
Όλοι οι πάσης φύσεως μεγάλοι αναπτυξιακοί άξονες της χώρας (χερσαίοι,
θαλάσσιοι, εναέριοι, κλπ.) έχουν στρατηγικά επιλεγεί μακράν της περιοχής
αυτής.
Κραυγαλέα, ετεροβαρής εξαίρεση, η επιλογή της ως εθνικής
εμβέλειας ενεργειακός υποδοχέας εγκαταστάσεων ΑΠΕ και διελεύσεως
δικτύων μεταφοράς φυσικού αερίου ευρωπαϊκής σημασίας.
Πρέπει να το πάρουμε απόφαση στα μέρη μας ότι δεν θα αποκτήσουμε
ούτε μεγάλους οδικούς άξονες (π.χ. Εγνατία Οδός, Ιόνια Οδός), ούτε
ηλεκτροκίνητο σιδηροδρομικό δίκτυο, ούτε λιμάνι, ούτε αεροδρόμιο
διεθνούς εμβέλειας, ούτε εθνικό κέντρο εμπορευματικών μεταφορών
υποδομές που, καθεμία από αυτές, αλλά και όλες μαζί, θα μπορούσαν
να συμπαρασύρουν μια ανάπτυξη τόσο αναγκαία σήμερα.
Συνεπώς, τι θα περιμένουμε τα επόμενα χρόνια; Βελτιώσεις δρόμων
και δικτύων ύδρευσης, εγκαταστάσεις ΒΙΟΚΑ, διαμορφώσεις –
αναπλάσεις δημόσιων χώρων, αντιπλημμυρικά έργα κλπ. Όμως προσοχή:
Αυτά τα έργα υποδομών, ενώ είναι αναγκαία και απαραίτητα
για την ποιότητα της ζωής των κατοίκων και πρέπει να γίνουν,
εντούτοις λίγο συνεισφέρουν στη βιώσιμη ανάπτυξη μιας περιοχής,
η πρόοδος της οποίας θα πρέπει να είναι επιταχυνόμενη για να
καλύψει αδράνεια ετών. Κατά συνέπεια, θα πρέπει να αναζητήσουμε
τους αναπτυξιακούς άξονες που διαθέτει η χερσόνησος του Μαλέα
και να τους καταστήσουμε πυλώνες και μοχλούς, όχι για βήματα,
αλλά για άλματα προόδου. Είναι άμεση αναγκαιότητα – ίσως ητελευταία ευκαιρία…
Κατά την άποψή μου, τρεις είναι αυτοί οι άξονες, και δυστυχώς οι μοναδικοί:
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ – ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ – ΠΡΩΤΟΓΕΝΗΣ ΤΟΜΕΑΣ
Kαι οι τρεις διεθνούς εμβέλειας και αξίας, ωστόσο διαχρονικά απαξιωμένοι
και εγκαταλελειμμένοι.
Αφορμή αυτού του προλόγου αποτελεί μια πρόσφατη
πρωτοβουλία του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, και ειδικότερα
οι αποφάσεις του για προωθήσεις 2 συγκεκριμένων μελετών, που ελήφθησαν πρόσφατα:
