Πάντα πίστευα ότι η τέχνη είναι ένα αντίδωρο της ζωής
για να πορευτείς ανώδυνα μια πραγματικότητα που είναι
πολύ σκληρή.
Πάντα πίστευα ότι η τέχνη δεν είναι για λίγους
δεν είναι ταξική απλώς για λίγο ζείς μια υπέρβαση
έξω από κανόνες.
Είτε κοιτώντας ένα πίνακα ζωγραφικής
η μια κινηματογραφική ταινία ή διαβάζοντας
ένα βιβλίο ένα ποίημα ή ακούγοντας ένα τραγούδι.
Και βέβαια αυτό που νιώθεις δεν εκφράζεται με λόγια
είναι μια εσωτερική σιωπηρή συνομιλία ….
Παρασύρθηκα σε έναν φλύαρο πρόλογο γιατί
η αιτία είναι άλλη.
Ενας χαρακιώτης φέρελπις νέος εκθέτει
έργα του σε γκαλερί της Αθήνας και αυτό με
χαροποιεί αφάνταστα.
Βέβαια φίλε Δημήτρη δώσαμε
τα χέρια σου υπενθυμίζω για μια θεματική έκθεση
για το χωριό μας τον Χάρακα με την δική σου ματιά
και τις αναμνήσεις που γεννιούνται από μια καλοκαιρινή βόλτα
πριν από χρόνια με τον παππού στο υπέροχο τοπίο του σταυρού.
Δημήτρη καλή επιτυχία !!!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου