ΧΑΡΑΚΙΩΤΙΚΑ ΠΕΝΘΗ

 

  

Στις 25 Μαρτίου απεβίωσε στον Πειραιά και κηδεύτηκε στ  η  Χρυσούλα Δημοπούλου
σε ηλικία 78  ετών.
Ήταν ένα από τα 7 παιδιά (2 αγόρια 5 κορίτσια) του μπαρμπα Κώστα του Φιφλή (Κωτσιφιφλή) .
Έφυγε και αυτή νέα για την πρωτεύουσα όπου αργότερα παντρεύτηκε το Μένιο Δημόπουλο με καταγωγή από Καλαμάτα .
Απέκτησαν δύο παιδιά τον Κώστα και τη Τζένη ,που ζουν στον Πειραιά .
Ήταν μια γυναίκα χαμηλών τόνων,με ήθος και ηθικές αρχές ,καλή νοικοκυρά και αφοσιωμένη στην οικογένειά της.    Αιωνία της η μνήμη.
.............................................................................................................................................................

Στις 26 Μαρτίου απεβίωσε στο Χάρακα και κηδεύτηκε την επομένη εκεί,εν μέσω συγγενών και φίλων ο Σταμάτης Σπ.Πετρολέκας ετών  87 .
    Ένα από τα έξι παιδιά (4 αγόρια και 2 κορίτσια) ,του μπαρμπα-Σπύρου του Τσιβίλη .
Επέρασε τα νεανικά του χρόνια στο χωριό κοντά στον πατέρα του με τη μεγάλη στάνη (ίσως και 1000 γίδια;)
 Κατόπιν έφυγε και αυτός ,όπως όλοι σχεδόν οι νέοι του χωριού για την πρωτεύουσα όπου εργάστηκε σκληρά σε διάφορες βαριές δουλειές.
Παντρεύτηκε την Καλλιρόη με την οποία απέκτησε δυο παιδιά τον Σπύρο και τη Μαρία που ζουν αποκατεστημένα ο γιος στον Πειραιά και η κόρη στον Καναδά.
    Ο Σταμάτης υπήρξε ένας ιδιαίτερος τύπος Χαρακιώτη ,με αγάπη στην παράδοση και ευαισθησία για τη φύση (φυσιολάτρης) με θάρρος της έκφρασης της γνώμης του με χιούμορ αλλά και με καυστικές παρατηρήσεις για τα κακώς κείμενα.
    Ας είναι ελαφρύ το χώμα του Χαρακα ,του χωριού που τόσο αγάπησε και έζησε εκεί εκτός από τα νεανικά και τα τελευταία χρόνια της ζωής του όπου άφησε την τελευταία του πνοή στο πατρικό σπίτι που γεννήθηκε.  Αιωνία του η μνήμη.

  

                     Ο ΄΄Κεφάλας΄΄ στον επίγειο ΄΄παράδεισο ΄΄, στην αυλή του σπιτιού του .........
                     η Περγουλιά – τα βλήτα – τα κολοκύθια – οι φασολιές – τα στερνοπαίδια του....
                     το χώμα …. το  φουσκί  ......η φύτρα του Σπυροτσιβίλη. 
                                           Αντίο μπαρμπα-Σταμάτη ….
                         Δε φοβάσαι τη μοναξιά του Γενάρη στον άδειο Χάρακα
                                                   τον ρωτούσα τις προάλλες … 
                          Αν είναι να φύγω –σε ένα νοσοκομείο στην Αθήνα με ορούς –
                          καλύτερα εδώ στο χωριό ....... 
                          να ‘χει μισό μέτρο χιόνι να βγω έξω –οι μυγδαλιές ανθισμένες
                          μια βόλτα μέχρι του ντούρου  - κι ύστερα γυρισμός ….
                          Η απόλυτη ομορφιά….
                          και στο δρόμο μόνο οι δικές μου πατημασιές…
                                Επιλογή-αξιοπρέπεια .......
                               μόνο  δυο  μήνες  έκλεψες  ... για  την  άνοιξη
                                Καλό ταξίδι ΄΄Κεφάλα΄΄   ..........ο ανηψιός σου