ΑΠΟΚΡΗΕΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ

Τη Κρεατινή συγκεντρώνονταν στον ένα συγγενή για το κοινό γεύμα και στην Τυρινή τον άλλον.
Τα τραπέζια όμως δεν σταματούσαν.
Υπήρχαν οι μεζέδες ,το κρασί για τους μασκαράδες που έρχονταν.
Αφού δεν μπορούσαμε να τους αναγνωρίσουν ,αποκαλύπτονταν και αμέσως το κέρασμα.
    Μεγάλες επιτυχίες μασκαρέματος που θυμάμαι:
 Τον Γκιόζη με τις θαυμάσιες προβιές ,με τις οποίες τόσο ήταν εξοικειωμένος.
   Τον Μπάμπη ,ως μπαρμπα-Γιάννη κανατά να έχει φορτώσει στο γαιδουράκι τις στάμνες.
Ποιο το γαιδουράκι;
 Ο Λεωνίδας της Μάρκενας.Τι αντοχή! Να περπατάει με τα τέσσερα φορτωμένος επί ώρες στις πλατειούλες έξω από τα μαγαζιά.
Το ξεφάντωμα το μεγάλο γινόταν στη μεγάλη σάλα ενός σπιτιού ,που ήταν ελεύθερο ή δεν είχε κατοικηθεί ακόμη.
 Θυμάμαι μια χρονιά στου Κουτσογιώργη.Όλη τη νύχτα χορός με τραγούδι ,γλέντι σαν μια οικογένεια. Η Ευγενία και Θοδώρα του Κοτσοβάκη μπορούσαν να βγάλουν όλη τη βραδιά τραγουδώντας. Τι άθλος ! Σωστή ορχήστρα.Με τα τραγούδια τους τα ωραία και τόσο τέλεια τραγουδισμένα δεν έχανε ο χορός καθόλου το ρυθμό ,δεν σταματούσε το κέφι.
  Σώζονται άραγε όλα αυτά τα τραγούδια;Αν όχι,απώλεια.

                Τώρα που μπήκα μωρέ Ελενιώ στο χορό - να τραγουδήσω θέλω
                να πω τραγούδια του σεβντά -  και των παλικαριώνε.




                Της άσπρης άσπρα μοιάζουνε -  της γαλανής γαλάζια
                και της μελαχροινής χρυσά -  που ΄χει πολλά τα νάζια.

                Φώτα το φεγγαράκι μου -  να φτάσω την αγάπη μου.
                Φώτα ψηλά και χαμηλά -   Γιατί έχει λάσπες και νερά .

                Φώτα και χαμηλότερα -  να φτάσω γρηγορότερα.
                Εγώ φωτάω ως το πρωί -   και ο π’έχει αγάπη περπατεί.
               ‘Εβγα μ’ήλιε έβγα έβγα λιγουλάκι. …………………………