Αχ αυτός ο αργαλειός σου....

                        

 

το  κέντημα είναι  γλέντημα - κι η ρόκα  ειν'  σεργιάνι

μα  ο δύστυχος  ο  αργαλειός - είναι  σκλαβιά  μεγάλη

 

........Στην πιο φωτεινή γωνιά του κατωγιού μας , που από ένα διάπλατο παράθυρο οι απογευματινές ηλιαχτίδες ερωτοτροπούσαν με στημόνι και υφάδι ,δέσποζε καμαρωτός ο αργαλειός του πάντα νοσταλγικού πατρικού σπιτιού μου.
Μα για τα βράδια και τις νύχτες του Χειμώνα ,που φάνταζαν ατέλειωτες ,ένα λυχναράκι κρεμασμένο με μια πρόκα στο φαρδύ πετρόκτιστο τοίχο τρεμοφέγγοντας φώτιζε το έργο της προκομμένης υφάντρας...........

    της  Μαρίας  Παπαστρατάκου- Μυλωνάκου   ΛΑΚΩΝΙΚΑ  τ. 247 -2013