Ουρανία......


Τον άντρα μου τον πήρα από προξενιό.Παντρεύονταν μια ξαδέλφη μου κι είχα πάει να τη βοηθήσω να σιδερώσει τα προικιά.Εκεί που ήμασταν με τη μικρότερη αδερφή της στην αυλή ,πέρασε αυτός.Γκιζερνούσε με τα’άλογο στα χωριά και πούλαγε κρασί.Τον φώναξε η θεια μου να σταθεί ,βγήκε ,πήρε μια οκά κρασί.Εγώ τον είδα που μας κοίταζε ,δεν του έδωσα όμως σημασία.Αυτός,ούτε το ίδιο βράδυ,πήγε και βρήκε το μπάρμπα μου.Ετσι κι έτσι του λέει.Είδα στην αυλή σου ένα κορίτσι και μ’άρεσε.Ποια από τις δυο; ρωτάει αυτός.Η μια ήταν πιο παχιά αλλά κάπως χλωμή ,μπούχαβο κορίτσι,η άλλη μου φάνηκε γερή.Αυτή θέλω.

Ψου ψου,τα κανόνισαν στην προίκα,σ’όλα.Εμένα δε μου είπαν τίποτα.
Δυο μέρες κοντύτερα,μου λέει η θεια μου : Δεν πας Ουρανία,αυτό το σινί στην Κώσταινα,μπας και το χρειάζεται.
Σηκώνομαι εγώ ,παίρνω το σινί και το πάω στη συννεφάδα της.Έμενε δίπλα.
Μόλις μπαίνω μέσα,νταπ,τον βλέπω.Καθόταν κι έπινε ούζο με τον μπάρμπα μου.Αμέσως κατάλαβα.Μμμ…λέω,αυτός γαμπρίζει .Δεν είπα όμως τιποτα σε κανέναν.Εγιναν τα στέφανα της ξαδέλφης μου κι εγώ σε μια βδομάδα γύρισα πίσω στο χωριό μου.
Την άλλη μέρα ,βγαίνει ο αδερφός μου στα καφενεία ,άντε να μας ζήσουν ,του λέει ο μπάρμπας μου.Ερχεται αυτός φορτσάτος στο σπίτι ,ψήσε μου έναν καφέ,μου λέει.
Μόλις εγώ έφυγα να ψήσω έναν καφέ,αυτό κι αυτό,λέει στη μάνα μου , αρραβωνιάσαμε την Ουρανία.Της μάνας μου της ήρθε παράξενο,δε με είχε ακόμα για παντρειά ,αλλά μιας και τα είχαν κανονίσει έτσι οι άντρες δεν είπε τίποτα .Ήρθε το βράδυ ,πέσαμε να κοιμηθούμε ,τότε οι γυναίκες έπεφταν για ύπνο νωρίς,οι άντρες έβγαιναν στα μαγαζιά, ε να μην ξοδεύουμε και το πετρέλαιο για τη λάμπα,έρχεται στο σπίτι ο μπάρμπας μου.
Σηκώνεται η μάνα μου,απόψε θα φέρω το γαμπρό,της λέει.Μα η Ουρανία κοιμάται.Να πας να την ξυπνήσεις.
Ερχεται η μάνα μου,σήκω αγλήγορα,γιατί θα ρθει ο γαμπρός.Τότε μου είπε πως με είχαν αρραβωνιάσει.
Σηκώνομαι εγώ,μάνι μάνι πλένομαι,σιάζομαι ,και πάω στη σάλα να τους κεράσω.Μπήκα στη σάλα και βγήκα.Ούτε που πρόλαβα να τον ιδώ.
Ύστερα από μια βδομάδα ,αφού ετοιμαστήκαμε ,έγιναν τα επίσημα.Τότε μίλησα για πρώτη φορά με τον άντρα μου.Σε ένα μήνα έγινε και ο γάμος ,γιατί βιάζονταν ο πεθερός μου,είχε πεθάνει η πεθερά μου και είχαν μείνει οι άντρες χωρίς γυναίκα στο σπίτι.
Μαρτύρησα εκείνο το Καλοκαίρι.Ο άντρας μου φευγάτος στα μαντριά κι εγώ,νιόνυμφη,να χω να φροντίζω πεθερό και δυο κουνάδια.
Ευτυχώς ,το Φθινόπωρο παντρέψαμε τον έναν κουνιάδο μου κι ήρθε ακόμα μια γυναίκα στο σπίτι. έτσι ξαλάφρωσα λιγάκι.
 
απο  το βιβλίο της  ΜΑΡΟΥΛΑΣ  ΚΛΙΑΦΑ   Γυναίκες  της γής   - φωτο ΛΕΤΣΙΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια: