Γυναίκες του ΧΑΡΑΚΑ

ΧΑΡΑΚΑΣ 1 Σεπτεμβρη.

  Στο εμπα του Φθινοπώρου στην εκκλησία των Τριών Ιεραρχών.

 Ηταν όλες εκεί στο μνημόσυνο του Παναγιώτη. 

 Λένη (τζά) - Ματίνα(Λαζαρού) - Ματίνα(ματαλιού) 

- Βασιλική ( τσιρογιάννη) – Μπότα(μαστέχα..μάνα μου) 

– Γιώτα(κούλη) – Γιώτα(τασούλια) - Θοδώρα(σωτηρολιά) κ.α. 

– οι ρυτίδες στο πρόσωπο η διαδρομή της ζωής τους

 – το ήρεμο και καθαρό βλέμμα, απότοκο μιας βαθιάς πίστης. 

 – Κι η γλώσσα ροδάνι μαρτυρά την λευτεριά,

που ήλθε καθυστερημένα,από την φάμπρικα της νιότης 

μιας ανδροκρατούμενης και συντηρητικής κοινωνίας.

 Ένα μικρό κείμενο της Ελένης Σκαβδη (πατριώτισα της γυναίκας μου)

 αφιερωμένο εξαιρετικά σ’ αυτές τις ανώνυμες ηρωίδες της καθημερινότητας

 και 3 φωτογραφίες δημοσιευμένες στο ΄΄Λυχνάρι΄ παλιότερα.

 Βικτωρία (κωτσιφιφλη) - Φιλιά(νικοφιλιά) – Βγενή (ζάνου) …

καμμία εν ζωή ....  σ.π

Έχω την εντύπωση ότι οι γυναίκες της υπαίθρου,

 έχουν πάρει κάτι από τις ελιές. 

Αντοχή και υπομονή, στο κλάδεμα, στο ράβδισμα,

 στην προσφορά του καρπού τους. 

Κάπως έτσι και οι γυναίκες στα χωριά που απέμειναν

 με απερίγραπτες αντοχές σε ζέστη και κρύο,

 σε δουλειά και… απόδοση,

 σε μιαν αειφορία που δεν μπορώ να εξηγήσω… 

Βλέπω τις περισσότερες με το ρομπάκι και το μαντήλι,

 με την μπροστοποδιά και την κλειστή παντόφλα στα πόδια… 

Γυναίκες της γης, που κραυγάζουν… υπεραξία,

 από αυτήν που ουδείς περιέγραψε στη θεωρία του,

 και που στο παρόν ξεχάστηκαν ολοκληρωτικά,

 λες και Ελλάδα είναι μόνον οι γιάπι… 

Αυτές οι γυναίκες, ειδικά τα καλοκαίρια με συγκινούν,

 όταν τις συναντώ ιδρωμένες να καταγίνονται

 με τα της οικιακής οικονομίας…. 

Γυναίκες στη "δύση" τους, 

που έχουν γεννήσει παιδιά και τα έχουν μεγαλώσει,

 που έκαναν γέννες στο σπίτι με πρακτικές μαίες,

 που φρόντισαν γέροντες και γερόντισσες λόγω ρόλου,

 που ζύμωσαν ψωμί κι έσφαξαν πουλερικά,

 που άναψαν φούρνους και τάισαν μυριάδες επισκέπτες, 

που χόρεψαν ίσως μια δυο φορές στη ζωή τους, 

ένα συρτό στο τοπικό πανηγύρι του χωριού… 

Γυναίκες με άσπρα μαλλιά και μικρούς περίτεχνους κότσους,

με φλεβίτιδες στα πόδια, με κοντά κομμένα, αλιμάριστα νύχια,

 με χέρια αδρά και δουλεμένα, 

γυναίκες που επιμένουν ακόμα να κάνουν μπουγάδα στο χέρι,

 γυναίκες που πηγαίνουν στην εκκλησία κάθε Κυριακή…