1453-1821

Πάντα υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις στο θέμα.

Η ιστορία που διδάσκεται σε έναν λαό πρέπει να είναι

  ένα αφήγημα με συναίσθημα  και εθνική έπαρση ή μια στιγνή 

παράθεση ιστορικών δεδομένων το μέγιστο δυνατόν αντικειμενική;
Απο τη μια η επαναστατική θέση του εθνικού μας ποιητή 
΄΄ εθνικό είναι ό,τι είναι αληθές''

απο την άλλη ο εθνικός μύθος ως αναγκαία ψευδαίσθηση ενός λαού.
Το τότε ''κρυφό σχολειό'' δεν πρέπει να γίνει ''φανερό'' σήμερα ; 

Αφορμή για όλα αυτά ένα βιβλίο που διάβασα  πρόσφατα  

1453-1821  οι άγνωστοι αιώνες  του DAVID BREWER. 

 Παραθέτω κάποια αποσπάσματα στην συνέχεια.

Το βιβλίο  με βοήθησε -δεν μου έδωσε  λύση. 

Στους Ελληνες επι τουρκοκρατίας είχε δοθεί θρησκευτική ελευθερία.

 Μαζι με την θρησκευτική πήγαινε και η ελευθερία της εκπαίδευσης ,

η οποία είχε αφεθεί στα χέρια της εκκλησίας. Ο ρόλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας

 ήταν κεντρικής σημασίας στη διάρκεια της τουρκικής εξουσίας. 

Όπως παρατήρησαν ξένοι περιηγητές στην Ελλάδα,παντού υπήρχαν 

εικονίσματα και οι θρησκευτικές τελετές πραγματοποιούνταν αυθόρμητα

 –ειδικά από ναυτικούς - ενώ οι ατυχίες αντιμετωπίζονταν με προσευχές

 για μεσολάβηση ειδικά προς την Παναγία.. 

 Σε άλλα ζητήματα η Εκκλησία θα μπορούσε να κάνει περισσότερα.

Η εκπαίδευση,για την οποία η Εκκλησία είχε την αποκλειστική ευθύνη,

παραμελήθηκε σοβαρά,και οι προσπάθειες να βελτιωθεί ανταποκρινόμενη
στις Ιδέες του Διαφωτισμού ακυρώνονταν συνεχώς
 από συντηρητικούς σκληροπυρηνικούς.

 Η στάση της Εκκλησίας για τον εκσυγχρονισμό της γλώσσας 

των Ευαγγελιων ήταν αδικαιολόγητα περιοριστική. 

Στην στάση αυτή πιστώθηκε η διατήρηση της ελληνικής γλώσσας.

 Δεν μπορούμε να μιλήσουμε για εναν ρόλο της Εκκλησίας στον αγώνα της ανεξαρτησίας,

επειδή τα δύο μέρη της έπαιξαν διαμετρικά αντίθετουε ρόλους.

Επίσκοποι είχαν εμπλακεί βαθιά στον σχεδιασμό της Επανάστασης ,

ενώ επίσκοποι καθώς και ο κατώτερος κλήρος πολέμησαν σε όλη 

την διάρκεια του πολέμου.Αντίθετα ,το Πατριαρχείο καταδίκαζε

 απαρέγκλιτα την Επανάσταση ,χρησιμοποιώντας συχνά πολύ σκληρή ορολογία.

Αυτό δεν θα έπρεπε όμως να εκληφθεί ως ποταπή έλλειψη πατριωτισμού

 οι πατριάρχες είχαν σεβαστούς λόγους για την γραμμή που ακολουθούσαν. 

 Η εκκλησία ,παρά τις ανεπάρκειές της,σαφώς έπαιξε σημαντικό ρόλο

 στην υποστήριξη του ελληνικού λαού κατά την διάρκεια όλων αυτών

 των αιώνων της ξένης κυριαρχίας και στην διατήρηση της αίσθησης 

που είχαν οι Ελληνες ότι ήταν ξεχωριστοί,με τους διακεκριμένους πρόγονους

 τους και – κάποια μέρα- με ενα λαμπρό μέλλον.

Η Εκκλησία ήταν ,υποστηρίζουν μερικοί ,ο φύλακας ης ελληνικής εθνικής ταυτότητας.