Τυχαία αλιεύτηκε στο διαδίκτυο
το ημερολόγιο του Μανώλη Παναρίτη από τα Κουπιά.
Παραθέτοντας δυο κείμενά του με μια παρατήρηση.
Γνωρίζοντας την ιστορία των απλών ανθρώπων
μαθαίνεις την πραγματική ιστορία του τόπου σου.
Τα ευρήματα που είχαν βρεθεί μαρτυρούν ότι είχεκατοικηθεί από την Μυκηναϊκή εποχή και την Ελληνιστική εποχή.Η τελευταία κατοίκιση έγινε πριν από την επανάσταση του 1821.
Ηοικογένεια που πρώτο κατοίκησε ήταν τον Σκαρμούτσου στηνσυνέχεια ήρθε ο Νικόλας Παναρίτης, ο οποίος είχε επτάμεγαλύτερα αδέλφια, τα οποία είχαν πάρει μέρος
στην επανάστασητου 1821.
Όταν ήρθε ο Ιμπραήμ να σβήσει την επανάσταση είχεμαζευτεί όλος ο κόσμος στην Κρεμαστή.
Όταν έμαθαν ότι ο Ιμπραήμ προχώρησε προς τα ορεινά χωριά, έφυγαν και πήγαν σ'
ένα σημείο που ονομάζεται Παλιά - χώρα, είναι ανάμεσα στηνΚρεμαστή και Κυπαρίσσι.
Όταν ο Ιμπραήμ πήγε στην Κρεμαστή δεν βρήκε ούτε ψυχή. Συνάντησε μόνον έναν γέρο από το Μαρίπου λεγόταν «Σκέβης», ο οποίος ερχόταν από το Κυπαρίσσι είχε δει τον κόσμο και για να γλιτώσει το κεφάλι του, πήγε με τονστρατό του Ιμπραήμ.
Εκεί όπου είχε μαζευτεί ο κόσμος εκεί έγινε ημεγάλη σφαγή. Ο Νικόλας που τότε ήταν μικρός είχε κρυφτεί μαζίμε την Μάνα του σε μια μικρή σπηλιά κι έλεγε στην μάνα του:«δώσε μου ψωμί, γιατί Θα φωνάξω τον Ιμπραήμ». Ο Ιμπραήμ εντω μεταξύ έσφαζε τον κόσμο μαζί και τα επτά αδέλφια του και ο Νικόλας συνέχιζε να ζητάει ψωμί και η μητέρα του, του έδινε απόμια μπουκιά για να μην φωνάξει τον Ιμπραήμ. Όταν έφυγε τελικά ο Ιμπραήμ σώθηκε και το ψωμί.
Άλλον ένα Παναρίτη Παναγιώτη μικρός κι αυτός τον πήραν και τον πήγαν στην Πύλο. Όταν
επενέβησαν οι μεγάλες δυνάμεις σταμάτησαν τις σφαγές και όσα
παιδιά δεν τα είχαν στείλει στην Αίγυπτο, πήγαν οι γονείς τους καιτα πήραν. Πήγε και ο πατέρας του Παναγιώτη να τον πάρει αλλά δεν το βρήκε. Όταν επέστρεψε πίσω του είπαν ότι το παιδί του το
είχε πάρει ένας Νιατιώτης και είναι στο χωριό Νιάτα. Πήγε λοιπόν οπατέρας να πάρει το παιδί του αλλά αυτός έλεγε ότι ήταν δικό του. Τότε ο πατέρας του λέει: «ξεβράκωσε τον κι αν δεν έχει σημάδι
στον πισινό του είναι δικό σου παιδί κι αν έχει είναι δικό μου» .
Όταν πραγματικά τον ξεβράκωσαν είχε το σημάδι στον πισινό του έτσι ο πατέρας πήρε πίσω τον γιο του. Είχαν πάρει και μια κοπέλα Παναρίτησα, πολύ όμορφη, η οποία ήρθε κι αυτή πίσω αλλά ήταν
έγκυος από τους Τούρκους. Όταν γέννησε το παιδί το έθαψε ζωντανό γιατί δεν ήθελε να μείνει Τούρκικος σπόρος στο Παναριτέϊκο σόι.
Μετά από τον Νικόλα Παναρίτη, ήρθαν στο χωριό και οι άλλοι Παναρίτες, το σόι το Πανέικο το Αντωνείκο και το σόι το Κοστείκο με το οποίο συγγενεύει το σόι το Κολέϊκο.
ΕΛΛΗΝΟ-ΙΤΑΛΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ
Ακούσαμε χτυπούσε η καμπάνα. Ήταν το προσκλητήριο να πάνε στο στρατό για το Μέτωπο. Μαζεύτηκαν όλοι και γύρισαν το χωριό γύρω και τραγούδαγαν περπατώντας και έλεγαν το τραγούδι:
Δώστε μας και μαξιλάρια - μ'έναν πέτρινο σταυρό
να πετάμε σαν λιοντάρια - εκεί ψηλά στον ουρανό…
Σταμάτησαν μπροστά στου Γιάννη Μανίκη ( ΜΑΤΣΟΛΑ)το σπίτι.είχε μαζευτεί όλο το χωριό.
Μας χαιρέτησαν όλους δια χειραψίαςκαι έφυγαν. Ήταν 28 πρώτη δόση. Μετά επήγαν άλλοι 2, έγιναν 30. Σκοτώθηκαν 2, τραυματίες 2, κρυοπαγήματα 2, τους έκοψαν ταδάχτυλα στα πόδια.,
Την ίδια ημέρα επήγαμε στο Παρασποράκι γιακαμάτι, σπείραμε κουκέρικα. Όσοι έμειναν είχαν αρκετή δουλειά να κάνουν. Να καματέψουν, να φυλάνε τα γιδοπρόβατα. Εμένα με
έστειλε ο πατέρας μου να φυλάω τα πρόβατα του Γιώργη τουΠαναρίτη (Καρκαλέτσι.)
Μετά έφερε τον εγγονό του τον Παναγιώτηαπό την Κρεμαστή. Εφύλαγε αυτός τα πρόβατα
και εγώ τα αρνιά. Όταν άρχισε ο πόλεμος έκαναν ταξινόμηση στα ζώα. Αυτά που ήταν καλά άλογα ή μουλάρια τα επιστράτεψαν για το μέτωπο.Μετάφερναν τα πολεμοφόδια. Ετότες έπαιρναν και εθελοντές. Από το χωριό μας επήγε ο αδελφός μου ο Δημήτρης. Υπηρέτησε στηνπολιτική αεράμυνα. Στο χωριό μαζευόντουσαν τρεις φορές την ημέρα να ακούσουν τα νέα από το Μέτωπο στου θείου μου του Παναγιώτη, το σπίτι που είχε το κοινοτικό τηλέφωνο. Ήταν μεγάλοςο ενθουσιασμός κάθε φορά που άκουγαν ότι οι Έλληνες έδιναν μάχες με τους Ιταλούς και τους νικούσαν. Είχαμε και τον
παπανικολή με το υποβρύχιο, που έκανε κι αυτός επιτυχίες στη θάλασσα. Έβγαλαν και τα τραγούδια του πολέμου. Έλεγαν
Κορόιδο Μουσολίνι, κανείς δεν θα σου μείνει - εσύ και η Ιταλία, η φίλη σου η Γερμανία.
Και το άλλο:
"Μια βραδιά με το φεγγάρι, - την Ελλάδα πάει να πάρει, ρε το μασκαρά,.............
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου