οι ορίζοντες των παιδικών μας χρόνων ...............στο χωριό μας - στην ζωή μας
σ.π
εγώ η ίδια συνήθως δεν ζητώ - ούτε και παίρνω τίποτα
απ' όσα φορτικά επιμένει - να δίνει η ελπίδα
εκτός αν μου δώσει - κανένα κλειδί
τότε ναί , ταπεινώνομαι - χωρίς ντροπή το αρπάζω
ό,τι κλειδί και να ΄ναι αυτό - και άλλης πόρτας , ξένο
το αρπάζω -
παρά να μείνω έξω
ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ
1 σχόλιο:
Τα πρώτα μου χρόνια τ' αξέχαστα
τα 'ζησα κοντά στ' ακρογιάλι
στη θάλασσα εκεί τη ρηχή και την ήμερη, στη θάλασσα εκεί την πλατιά, τη μεγάλη.
Μια πίκρα είν' αμίλητη, μια πίκρα είν' αξήγητη, μια πίκρα μεγάλη,
η πίκρα που είν' άσβηστη και μες στον παράδεισο
τω(ν) πρώτω(ν) μας χρόνω(ν) κοντά στ' ακρογιάλι.
Κ.Παλαμας
Δημοσίευση σχολίου