ΤΟ ΧΩΡΙΟΝ ΧΑΡΑΞ

Η ονομασία ελήφθη από την παρακειμένην απόκρημνον και πολύ δύσβατον φάραγγα.
Εις την αρχήν εσήμαινε τον τόπον και κατόπιν το όνομα της πολίχνης.
Η κτίσις του πρέπει να αναχθεί εις τους βυζαντινούς χρόνους.
Με χρυσόβουλον λόγον του αυτοκράτορος του Βυζαντίου Βασιλείου του Α΄ το 881 μ.Χ. διετάσσετο η σύστασις ναυτικών σταθμών ,διά να επιτηρούν και και να κατοπτεύουν την κίνησιν των διερχομένων πλοίων ,ίδια των Σαρακηνών πειρατων της Κρήτης.
Μεταξύ των ιδρυθέντων σταθμών αναφέρεται και ο του Χάρακος.
Ως πλέον επιτηδεία διά τον σκοπόν αυτόν εθεωρήθη η θέσις εις την «Παλιόχωρα».Ο εν λόγω σταθμός εξειλίχθη εις σημαντικήν πολίχνην.
Εκεί παρατηρούνται ερείπια εκκλησιών και άλλων οικοδομημάτων.
Οι γνωστοί αρχαιολόγοι Vace και Hasluck γράφουν «το κοινώς λεγόμενον κάστρον του Χάρακος (Παλιοχώρα) επί της κορυφής ενός ρομαντικού αυχένος καθώς και το παρόμοιον της Ρηχέας δεν είναι άλλο παρά εν κατεστραμμένον μεσαιωνικόν χωρίον.»
Επίσης ο Philippson γράφει «όταν φθάνωμεν επάνω (Σημ.εις την κορυφήν του «Σταυρού») βλέπομεν να υψούνται επί της απέναντι κορυφογραμμής εις ερειπωμένος μεσαιωνικός συνοικισμός».
Το σημερινόν χωρίον ,εις ην θέσιν ευρίσκεται ,κατά πάσαν πιθανότητα εκτίσθη εις τους εσχάτους χρόνους της τουρκικής Κατοχής.
Προς Β.του χωρίου υπήρχε το μοναστήριον του Αγίου Ιωάννου Θεολόγου ονομαστόν εις ολόκληρον την περιοχήν του Ζάρακος.
Κατά τον εορτασμόν προσήρχετο πλήθος προσκυνητών από τις Σπέτσας ,το Κρανίδι,την Ερμιόνην κ.λ.π.


Από το βιβλίο του ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΤΣΩΡΗ
ΕΠΑΡΧΙΑ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ ΛΙΜΗΡΑΣ - 1972

1932 - στην εορτή του Αγίου Ιωάννου του θεολόγου