Πλαστικά Χριστούγεννα
Τούτες τις μέρες τις χριστουγεννιάτικες όλοι εμείς που ζούμε στη μεγαλούπολη αναπολούμε τα παιδικά χρόνια που ζήσαμε στο χωριό. Ξαναγυρνούμε πίσω για λίγο για να γευτούμε τους χυμούς της ρίζας μας.
Λένε πως το παρόν όταν το ζεις είναι πάντα σκληρό, μα όταν γίνεται παρελθόν το νοσταλγείς.
Κανένας όμως δεν αμφισβητεί πως εκείνα τα χρόνια ήταν διαφορετικά από τα σημερινά, κι από τότε άλλαξαν πολλά, αν όχι όλα.
Τότε, υπήρχαν μεγάλη φτώχεια, κόπος, αγωνία ζωής, στερηση, μιζέρια, όλα ανάκατα.
Τέτοιες μέρες γεννιόταν ο Χριστός και μαζί του μια ελπίδα, ένα όνειρο για πιο ευτυχισμένες μέρες!!!
Λένε πως το παρόν όταν το ζεις είναι πάντα σκληρό, μα όταν γίνεται παρελθόν το νοσταλγείς.
Κανένας όμως δεν αμφισβητεί πως εκείνα τα χρόνια ήταν διαφορετικά από τα σημερινά, κι από τότε άλλαξαν πολλά, αν όχι όλα.
Τότε, υπήρχαν μεγάλη φτώχεια, κόπος, αγωνία ζωής, στερηση, μιζέρια, όλα ανάκατα.
Τέτοιες μέρες γεννιόταν ο Χριστός και μαζί του μια ελπίδα, ένα όνειρο για πιο ευτυχισμένες μέρες!!!
Έτσι απλά περνούσαν τα Χριστούγεννα με "κάλαντα" - καμιά "καληχέρα" - ένα κλαδί έλατο από τη "Μεγαληαριά", στολισμένο με λίγο μπαμπάκι και καμπανίτσες από ασημόχαρτο – ένα πιάτο γλυκα τυλιγμένο με ολοκάθαρη πετσέτα και πιλάλα στη νονά για ασήμωμα. Έξω άγρια παγωνιά, μα μέσα μας μια ζεστασιά αλλόκοτη.
Ο πατέρας, η μάνα, τα παιδιά, λίγα κούτσουρα στο τζάκι και μια χαρά!!... γεννιόταν ο Χριστός!!.. ήταν κοντά μας, δίπλα μας, ίδιος με μας – ψυχούλα ανθρώπινη!!
Ο πατέρας, η μάνα, τα παιδιά, λίγα κούτσουρα στο τζάκι και μια χαρά!!... γεννιόταν ο Χριστός!!.. ήταν κοντά μας, δίπλα μας, ίδιος με μας – ψυχούλα ανθρώπινη!!
Τα χρόνια πέρασαν. Σκορπίσαμε άλλος εδώ, άλλος εκεί. Αθήνα - Αμερική - Αυστραλία - μεγαλούπολη – ξενητειά.
Άλλαξαν πολλά!! Ανέσεις - χρήματα – αυτοκίνητο – ανωνυμία, γίναμε πρωτευουσιάνοι χωρίς ταυτότητα.
Και τέτοιες χρονιάρες μέρες κάπου μας πιάνει το παράπονο γιατί:
- ο Χριστός γεννιέται στην οθόνη της τηλεόρασης με μουσικοχορευτικά προγράμματα.
- όνειρα δεν κάνουμε γιατί ο Αι –Βασίλης, περιπλανώμενος ψάχνει να βρει καμιά καμινάδα
Άλλαξαν πολλά!! Ανέσεις - χρήματα – αυτοκίνητο – ανωνυμία, γίναμε πρωτευουσιάνοι χωρίς ταυτότητα.
Και τέτοιες χρονιάρες μέρες κάπου μας πιάνει το παράπονο γιατί:
- ο Χριστός γεννιέται στην οθόνη της τηλεόρασης με μουσικοχορευτικά προγράμματα.
- όνειρα δεν κάνουμε γιατί ο Αι –Βασίλης, περιπλανώμενος ψάχνει να βρει καμιά καμινάδα
σ’αυτά τα μπετονένια κουτιά που ζούμε.
- ο ουρανός μας δεν έχει άστρα για να δούμε κατά πού πέφτει η Βηθλεέμ. Όλα έχουν γίνει
- ο ουρανός μας δεν έχει άστρα για να δούμε κατά πού πέφτει η Βηθλεέμ. Όλα έχουν γίνει
πλαστικά!
Πλαστικά δώρα - πλαστικές σακούλες με πολλά πολλά "αγαθά" - πλαστικά παιχνίδια –πλαστικές φάτνες – πλαστικά έλατα - πλαστικά όνειρα - πλαστικά τα σημερινά Χριστούγεννα!
Πλαστικά δώρα - πλαστικές σακούλες με πολλά πολλά "αγαθά" - πλαστικά παιχνίδια –πλαστικές φάτνες – πλαστικά έλατα - πλαστικά όνειρα - πλαστικά τα σημερινά Χριστούγεννα!
Μόνο ο Χριστούλης μας αντεχει ακόμα.
Τρομάζω με τη σκέψη πως θα θυμάται τα Χριστούγεννα ο γιος μου μετά από κάμποσα χρόνια όταν μεγαλώσει, τότε που "η γέννηση του Χριστού" θα νοικιάζεται από βιντεοκλάμπ με κασσέτα ή θα είναι κάποιο πρόγραμμα ηλεκτρονικού υπολογιστή.
Αλήθεια τι θα θυμάται από τα σημερινά Χριστούγεννα;
Δώρα! Δώρα! Μπούχτισμα δώρων! Αυτοκινητάκια - τρενάκια - γαριδάκια - σοκολατάκια και πάει λέγοντας, πολλά δώρα άδωρα.
Χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις της φαμίλιας;
Ο πατέρας - η μάνα - τα παιδιά - φαί, πολύ φαί (το στερηθήκαμε βρε αδερφέ) - τηλεόραση και η γιαγιά στη γωνιά χασμουριέται. Αυτά!!
Κι ο Χριστούλης απών! έξω από μας – μακριά μας, κάποιος ξένος!!!
Κάπου κάπου εμφανίζεται στην οθόνη της τηλεόρασης:
-σαν κάποιο παιδάκι ιδρύματος να δέχεται δώρα από μάγους με επίσημα χέρια
-σαν φαντάρος σκοπιά σε ακριτικό φυλάκιο
-σαν πεινασμένο παιδάκι από την Αιθιοπία
Και εμείς με την οδοντογλυφίδα κι ένα ποτήρι σόδα στο χέρι μακριά πολύ μακριά.
Γι' αυτό σας λέω απόψε πριν κοιμηθείτε ρίξτε το λιγο έξω. Γυρίστε μερικά χρόνια πίσω, τότε που ήσασταν παιδιά. Φάτε καμιά "καληχέρα", πείτε τα κάλαντα.
Και αν έξω ρίχνει χιόνι, ξαπλώστε δίπλα στο τζάκι και καλού κακού ρίξτε πάνω σας το "σαισμα"!
ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΟΝΕΙΡΑ ΘΑ ΚΑΝΕΤΕ....
Τρομάζω με τη σκέψη πως θα θυμάται τα Χριστούγεννα ο γιος μου μετά από κάμποσα χρόνια όταν μεγαλώσει, τότε που "η γέννηση του Χριστού" θα νοικιάζεται από βιντεοκλάμπ με κασσέτα ή θα είναι κάποιο πρόγραμμα ηλεκτρονικού υπολογιστή.
Αλήθεια τι θα θυμάται από τα σημερινά Χριστούγεννα;
Δώρα! Δώρα! Μπούχτισμα δώρων! Αυτοκινητάκια - τρενάκια - γαριδάκια - σοκολατάκια και πάει λέγοντας, πολλά δώρα άδωρα.
Χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις της φαμίλιας;
Ο πατέρας - η μάνα - τα παιδιά - φαί, πολύ φαί (το στερηθήκαμε βρε αδερφέ) - τηλεόραση και η γιαγιά στη γωνιά χασμουριέται. Αυτά!!
Κι ο Χριστούλης απών! έξω από μας – μακριά μας, κάποιος ξένος!!!
Κάπου κάπου εμφανίζεται στην οθόνη της τηλεόρασης:
-σαν κάποιο παιδάκι ιδρύματος να δέχεται δώρα από μάγους με επίσημα χέρια
-σαν φαντάρος σκοπιά σε ακριτικό φυλάκιο
-σαν πεινασμένο παιδάκι από την Αιθιοπία
Και εμείς με την οδοντογλυφίδα κι ένα ποτήρι σόδα στο χέρι μακριά πολύ μακριά.
Γι' αυτό σας λέω απόψε πριν κοιμηθείτε ρίξτε το λιγο έξω. Γυρίστε μερικά χρόνια πίσω, τότε που ήσασταν παιδιά. Φάτε καμιά "καληχέρα", πείτε τα κάλαντα.
Και αν έξω ρίχνει χιόνι, ξαπλώστε δίπλα στο τζάκι και καλού κακού ρίξτε πάνω σας το "σαισμα"!
ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΟΝΕΙΡΑ ΘΑ ΚΑΝΕΤΕ....
συμπατριώτες μου Καλά Χριστούγεννα
κι ευτυχισμένος ο Καινούριος Χρόνος
Αθήνα, Δεκέμβρης 1987
σπυρος πετρολεκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου