Δεκαετία του 1930.
Μάρτη μήνα πηγαίναμε στον Αη-γιάννη ανάβαμε τα καντήλια μαζεύαμε χόρτα με την συγχωρεμένη την γιαγιά την θια –Αναστάσαινα.
Μου διηγιόταν ότι τα παλιά χρόνια τέλη Μάρτη μια γυναίκα τσοπάνα έφυγε από τα χειμαδιά με το κοπάδι και εγκαταστάθηκε στα ορεινά χωριά του Ζάρακα ,ενώ η ίδια μονολογούσε αποβραδίς ΄΄Πριτς Μάρτη –τα ξεχείμασα τα αρνιά μου …
Το ίδιο βράδυ έριξε ένα μέτρο χιόνι ενώ το κρύο ήταν πολύ τσουχτερό .
Την άλλη μέρα το πρωί στην στάνη τα πρόβατα βρέθηκαν ακίνητα παγωμένα ενώ η τσοπάνα μέσα σε ένα αναποδογυρισμένο λεβέτι που είχε μπει για προφύλαξη για το κρύο και αυτή πεθαμένη.
Επίσης μου έλεγε ότι το μοναστήρι του Αη Γιάννη του Θεολόγου ήταν πολύ πλούσιο είχε μελίσσια –γίδια –αμπέλια-ελιές-πρόβατα είχε δε εκεί και μόνιμα καλόγριες.
Τις ρωτούσε λοιπόν ο κόσμος ΄΄δεν φοβάστε εδώ μοναχές –μακριά από τον κόσμο ΄΄και αυτές απαντούσαν ΄΄τίποτα δεν φοβηθηκαμε όσο το κρύο του Μάρτη..
παναγιώτα πετρολέκα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου