Εξακολουθούμε και σήμερα την δημοσίευση των εντυπώσεων από τον Ζάρακα,παρόλο που κάποιοι αμφισβήτησαν ότι η περιοδεία μας εκείνη δεν έγινε για λογαριασμό της εφημερίδας .
Τους ατιπαρερχόμεθα αυτούς γιατί δεν αξίζουν απαντήσεως αι κουταμάρες των.
Στην Ρηχιά εφθάσαμε Κυριακής απόγευμα.Άλλες φορές επικρατούσε ησυχία και όλη η συζήτησιν για την φτώχεια και τις οικογενειακές ανάγκες.
Αυτή τη φορά όμως παντού τραγούδια από γλέντια που εγίνοντο εις τα διάφορα μαγαζιά.
Σ’όποιο μαγαζί επήγε η παρέα μας ηύρε παρέες που ήταν στουπί στο μεθύσι και οι παρέες αυτές δεν αποτελούντο από νέους μονάχα,που μπορούσαν να δικαιολογηθούν λόγω της ζωηρότητος και της αφρονεσιάς ,της ηλικίας των αλλά αποτελούντο και από μεσόκοπους και γέρους.
Τα γλέντια αυτά κατά το βραδάκι συνοδεύοντο με χορούς και έτσι η διασκέδασις αυτές εγίνοντο ζωηρότατες.
Ιδίως στα μαγαζιά του Ιωάννου Παπαγεωργίου ,του Ελευθερίου Λαζαράκη ,του Ευάγγελου Δρίβα του Δημ.Παπαγεωργίου εγένοντο τα καλύτερα γλέντια.
Πώς μπορούν όμως τα γλέντια αυτά να συμβιβασθούν με την φτώχεια που επικρατεί στην Ρηχιά ,όπως μας παρέστησαν με απελπιστικά λόγια και όπως αντιληφθήκαμε και μόνοι μας .
Να πει κανείς ότι ήταν επίσημη μέρα η τοπική τους εορτή ,δεν ήταν ώστε δικαιολογημένα τα γλέντια.
Αλλά αποδεικνύεται ότι πίνουν για να ξεχνούν τον πόνο της δυστυχίας και της φτώχειας των.
Σε λίγο έφθασε ο ταχυδρόμος από τους Μολάους .Εστάθμευε στου Δημ.Παπαγεωργίου (Τζουμέλα) γιατί έχει το τηλέφωνο.Να βλέπατε πόσοι μαζευτήκανε στη στιγμή.
Κι όλοι με αγωνία περίμεναν να πάρουν γράμμα από την Αμερική.Κι όταν πάρουν (κείνη τη μέρα πήραν πάρα πολλά) αρχίζουν τα χιλιοχρονίσματα και «χίλια καλά να έχουν» προς εκείνους τους δικούς των που τους έστειλαν το σχετικό τσεκάκι με τα δολλάρια .
Πριν φύγουμε απαραιτήτως πήγαμε εις την Κοινοτική βιβλιοθήκη ,για να ιδούμε εάν της έστειλαν από πέρυσι κι άλλα βιβλία.
Και είδαμε πάμπολλα νέα.Πρέπει όμως κάθε ξενιτεμένος Ζααρακίτης ,προπάντων Ρηχιώτης,να στείλει ότι ποσόν δύναται ,για να αγορασθούν πολλά ακόμη βιβλία ,που με αυτά θα μπορέσει να μορφωθει η νεολαία.
Η βιβλιοθήκη είναι έργο από εκείνα που πρέπει να τύχουν της γενικής και γενναίας ενισχύσεως.
Για τον καλόν , ευγενικόν,και μορφωμένο παπά τους Αναστάσιο Δρίβα μας δόθηκε η ευκαιρία και μιλήσαμε άλλοτε ότι είναι πρότυπο κληρικού.
Από τη Ρηχιά ως αγωγιάτη πήραμε τον Παναγ.Κουλούρη - έχει μουλάρι γερό ,νέο σβέλτο και προπαντός προσεκτικό στους πανάθλιους δρόμους του Ζάρακος.
Τον συνιστούμε τον αγωγιάτη αυτόν. Περάσαμε από τον Αχλαδόκαμπο.Πέντε- έξι καλύβες σκόρπιες που ανήκουν σε κτηνοτρόφους.
Η μικρή εκκλησία τους μένει αγκαινίαστη χρόνια τώρα.Φέτος όμως θα πάει ο δεσπότης Σπάρτης να την εγκαινιάσει.
Στην είσοδο του χωριού Πιστάματα είδαμε το σχολικό κτίριο που κτίζεται και παραμένει ημιτελές.
Σαν νέοι Αβδηρίται που έφτιαξαν τις βρύσες χωρίς να βρουν νερό πρώτα ,χωρίς να έχουν αποκτήσει το σχολείο.
Αλλά σε αυτό δεν φταίνε αυτοί ,γιατί κάνουν όπως τους υποσχέθηκαν να φτιάξουν το κτίριο και τότε να ιδρυθεί το σχολείο τους.
Στο χωριό μας περίμενε ο Διαμαντής Ν.Κόκκορης ,γιατί αυτός να πούμε είναι επί της υποδοχής.
Και του αξίζει,γιατί είναι άνθρωπος ευγενικός,καλόκαρδος,φιλόξενος και χιουμορίστας ακόμη.
Στον Χάρακα σταθμεύσαμε στου Δ.Ξαστερούλη ,στο Προξενείο να πούμε.Γιατί αδύνατο να πάς ή να έρχεσαι από το Κυπαρίσσι προς οιοδήποτε χωριό του Ζάρακος ,χωρίς να γνωρίσεις την διέλευσήν σου εις τον φιλόξενον και ανοιχτόκαρδον Δ.Ξαστερούλην.
Εν τω μεταξύ ήρθε και ο Πρόεδρος της Κοινότητος Δαμιανός Πετρολέκας.
Ένας μορφωμένος και κοινωνικά ανώτερος άνθρωπος.Μας μίλησε για τα κτήματα του χωριου του και μιλούσε με τέτοιο ενδιαφέρον σαν να μιλούσε για οικογενειακά του ζητήματα.
Εγκάρδια ειλικρινή συγχαρητήρια. (Για τα ζητήματα αυτά έγραψαν και θα γράψουν οι «Μολάοι».
Κατόπιν συναντήσαμε τον καλοκάγαθο ιεροδιδάσκαλο Δημήτρη Πέππα .Πρότυπον λευίτου ευτύχημα δια το χωριό.
Τους άλλους καλούς φίλους μας Δημήτρη Θ.Παπαγεωργίου Ελευθέριο Παπαγεωργίου κ.λ.π.δεν τους συναντήσαμε ,γιατί απουσίαζαν εις τας εργασίας.
Στο Κυπαρίσσι φτάσαμε μετά εξάωρο συνεχή πορεία ,κατάκοποι πια.Εκεί μείναμε 5 μέρες για να δούμε τους συγγενείς μας ,φίλουςκαι συγχωρίους μας.
Χαρήκαμε μαζί τους και αναπτυχθήκαμε ψυχικώς μες στην αγάπη ,εκτίμησιν και φιλοξενία τους.
Αυτά τα αισθήματα των Ζαρακιτών τα σπάνια σήμερα ,είναι που τον οδηγούν κανένα πολύ συχνά να πηγαίνει στα χωριά των.
Αθάνατε Ζαρακίτη ,φτωχός και δυστυχής πάντα ,καλή και ευγενική καρδιά.
Κατά την διαμονή μας εις Κυπαρίσσι μάθαμε όλα τα ζητήματά του.(Περί αυτών έγραψαν και γράφουν τακτικώς οι «Μολάοι».
Το Κυπαρίσσι το ηύραμε αυτή τη φορά να έχει πολλές αρρώστιες σοβαρές.
Η βενζίνα του Γκίκο εκτάκτως πήγε πολλές φορές στο Λενίδι κομίζοντας αρρώστους βαριά.
Ευτυχώς που δεν σημειούνται θάνατοι. Τις εξαιρετικές λιακάδες εκείνων των ημερών δεν τις ευχαριστηθήκαμε ,γιατί αλλού ο ήλιος μπορεί να ανατέλλει στις 7 1)2 στο Κυπαρίσσι όμως στις 1,00 και δύει στις 2 1)2 .
Μα χωριό που δεν το βλέπει ήλιος μπορεί να έχει υγεία; Εκείνο που κάμνει εντύπωση είναι ότι ο κόσμος πηγαίνει στην εκκλησία ,το αντίθετο απ’ότι γίνεται αλλού.Η εκκλησία γεμάτη.
Και αυτό οφείλεται στα φιλόθρησκα αισθήματα των κατοίκων και εις την καλήν και παραδειγματικήν συμπεριφορά του παπά των Γεωργίου Ν.Τσανδρίζου.
Το σχολείο επίσης περιποιημένο,καθαρό,στολισμένο,πολιτισμένο.
Και οι μαθητές επιμελείς ,ήσυχοι,ευγενείς.Χίλια μπράβο στουε διδασκάλους Ιωάννη Θ.Ζαραβίνο και Παρί Αντ.Τζώρτζη.
Αλλά και οι δρόμοι της Κοινότητος καθαροί ,καλοί και το ιδιόκτητο γραφειο της Κοινότητος τακτοποιημένο και όλα αυτά προς δίκαιον έπαινον του φιλοπρόοδου Πρόεδρου Ι. Πολυχρονίου.
Εις το επόμενον φύλλον εντυπώσεις από τα υπόλοιπα χωρία του Ζάρακος.
Α.Ζαρακίτης
απο εφημερίδα ΜΟΛΑΟΙ 15-04-1937
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου