όι.. όι.. όι.. όι.. όι........

  

            Χειμώνας του 1965 .. Δεκέμβρης μήνας .
            Το καλύβι πέτρινο … 10 μέτρα γης.
            Το κρεβάτι από σκίντα ξεραμένα - ένα σάισμα – ένα χιράμι ....
            Το φαναράκι –ένα λυχνάρι και στη γωνιά μια πιροστιά...
            Για στέγη 2-3 φύλλα τσίγκος
            στο στανοτόπι του Μαστέχα –στις ΄΄σπηλίτσες΄΄ .     
            ………………………………………………………………
           Δυό αδέρφια αμίλητα ... όρθια  
           ο μικρότερος τ’αποφάσισε …… Μα η ξενιτειά – ζωντανός χωρισμός
           έξω η σπηλιά – το μαντρί – η στέρνα   και μια ΄΄παλιβίτσα΄΄ έτοιμη για γέννα...\
           …………………………………………………………..  
          Στον αποχωρισμό δεν αλλάζουν ματιές ……
          ο ένας αγναντεύει το ’’ σκαρδάκι’’……. ο άλλος τον ελαιώνα της θεια-Ρηνιώς…
          κι ύστερα μια δρασκελιά προς τη συρμή...
          Γύρω η απόλυτη σιωπή ... Ζωντανός χωρισμός
          οι άντρες δεν λυγίζουν ...το κλάμα βουβό
          στο βάθος η Παραπόλα –η Φαλκονέρα ... και ένα αγιάζι τρύπαγε κόκκαλα.
           ………………………………………………………..
           Ξάφνου απ’τα ΄΄ντουφεκάκια΄ ΄     όι όι όι όι όι........
           κραυγή – λυγμός ...... ένα τραγούδι
           η ξενιτειά – ο ζωντανός χωρισμός……. ένα σινιάλο λύτρωση ……ο αποχαιρετισμός
           κι ύστερα η απάντηση ......
          όι όι όι όι όι όι ... απ’ το στανοτόπι …..
            το κατευόδιο στο μικρότερο αδερφό.
         Τούτο συνεχίστηκε ώρα…….. σπηλιά Κοτρώνη – χούνη ...
          στις βόλτες του Σταυρού έγινε αντίλαλος στο φαράγγι…..
         όι όι όι όι……. όι όι όι όι….. όι όι όι όι……. όι όι όι όι
         σαν ουρλιαχτό λύκων –για τη ζωή –την τύχη-την Αυστραλία .
         Στην Αγία Παρασκευή ο ήχος χανόταν σιγά - σιγά ... ύστερα σιωπή ……. απόλυτη σιωπή……  
          ……………………………………………………………………………….
         στο στανοτόπι ο Κώστας χάιδεψε την παλιβίτσα ...
        έριξε στην κορύτα μπαμπακόσπορο – αγνάντεψε το Μυρτώο ...
        ΄΄Α! Ρε Νίκο ...θα ξαναβρεθούμε; ΄΄  

      ( Μετά από 4 χρόνια ο πατέρας μου πέθανε ... Ο μπαρμπα-Νίκος πέθανε προχθές στην
        Αυστραλία -...δεν ξαναβρέθηκαν.) σ.π

  

Στις 13 Οκτωβρίου τρέχοντος έτους απεβίωσε στη μακρινή Αυστραλία σε ηλικία 93 ετών ο αγαπητός μας συμπατριώτης ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΠ.ΠΕΤΡΟΛΕΚΑΣ.
Ο Νίκος ήταν ένα από τα έξι παιδιά (4 αγόρια και 2 κορίτσια) του μπαρμπα- Σπυροτσιβίλη.
Είχε παντρευτεί την Πετρούλα Μανίκη από το Λαμπόκαμπο και απέκτησαν τρεις κόρες αποκατεστημένες οι δυο στην Αυστραλία και η Τρίτη στην Αθήνα.

   Ο Νίκος υπήρξε ένας γνήσιος Χαρακιώτης με αφοσίωση στην οικογένειά του και την εργασία του. Κύριο χαρακτηριστικό του γνώρισμα η εργατικότητά του σε υπέρτατο βαθμό και η αντοχή του στη σκληραγωγία.
Είχε μεγάλο ενδιαφέρον για το χωριό και ως πρόεδρος της Κοινότητος προ ετών η φροντίδα του για θέματα του χωριού και κυρίως για την εμφάνιση και την καθαριότητα ήταν ξεχωριστή.
  Πριν από πολλά χρόνια μετανάστευσε στην Αυστραλία όπου με την εργατικότητά του και τη συνέπειά του δημιούργησε μια αξιόλογη οικονομική κατάσταση βοηθούμενος από την καλή σύζυγό του αφοσιωμένοι και οι δύο στα κορίτσια τους.
    Μετά την συνταξιοδότησή του εμοίραζε το χρόνο της ζωής του μεταξύ Αυστραλίας και Χάρακα ,ένα χρόνο στην ξενιτειά και τον άλλο στην αγαπημένη του ιδιαίτερη πατρίδα.
 Ο αιφνίδιος θάνατός του μέσα στην εκκλησία ενώ είχε πει το πάτερ ημών ,ελύπησε την οικογένειά του και τους γνωστούς του.
  Αιωνία η μνήμη αυτού.     Θεόδωρος Παπαγεωργίου