Τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και το Μοναστήρι του «Αγιαννιού».
Τόπος αναστοχασμού …… «πάσαν νυν βιοτική αποθώμεθα μέριμναν»
Μέλεο ανθισμένο κάπου στα «πήλιουρα».
Τα παλιά χρόνια από τα ίσια κλαδιά του φτιάχνανε τις μαγκούρες.
Από τα φύλλα του δε, Μπογιά σκούρα μπλε ,που δεν ξέβαφε με τίποτα.
Έβαφαν τα μαλλιά και στον αργαλειό υφαίναν κουβέρτες.
«Νερομπαμπάλα» - υλικά – δοσολογία – εκτέλεση (Παναγιώτα Πετρολέκα)
Παίρνουμε ένα βαθύ πιάτο , κόβουμε με το χέρι μπουκίτσες από καρβέλι
(κατά προτίμηση μαυραγάνι).Ρίχνουμε νερό ίσα να σκεπάσει τις μπουκιές.
Βάζουμε αλάτι και λαδάκι και προαιρετικά ξύδι.Ζαρακίτικο «δεκατιανό»
απλό,γρήγορο,νόστιμο έρχεται από παλιά όπως μου έλεγε η γιαγιά μου
η Ελένη -γυναίκα του Παναλέξη ...........
Όταν μου τόφτιαξε η μάνα μου της είπα «δεν τρώγεται ρε μάνα ….»
και μου απάντησε: « Η νερομπαμπάλα είναι ο Μέλανας ζωμός
των Ζαρακιτών.Πήγαινε να σκάψεις αμπέλι με την τσάπα
από χάραμα μέχρι Δύση σαν τον νονό σου τον «κορμαράκη» και θα
είναι πεντανόστιμο. Θα γλείφεις και τα δάκτυλά σου -στο εγγυώμαι».(σ.π)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου