Μια φωτογραφία - μια ιστορία

Μια φωτογραφία σταματά τον χρόνο – αιχμαλωτίζει την στιγμή.

 Οι μνήμες που την συνοδεύουν πάντα έχουν  νοσταλγία και μια μελαγχολία.

 Δεκαετία του 60 και ο Θόδωρος Παπαγεωργίου στο κατάστρωμα του πλοίου

 της γραμμής για την ΥΔΡΑ με αγαπημένα του  πρόσωπα – την ξαδέλφη του 

Μαρία την αδελφή του Γεωργία τον ανεψιό του Πρόδρομο. 

Για ένα τάμα στην Αγια-Μαρίνα στην ¨επισκοπή ¨  σ.π

Καλοκαίρι της δεκαετίας του 1960, μήνας Ιούλιος,παραμονή της Αγίας Μαρίνας 

και η μικρή παρέα συγγενών ξεκινάει από τον Πειραιά για την Υδρα με το καράβι 

της γραμμής για να γιορτάσει το εκκλησάκι τους (τους ανήκει εκ κληρονομιάς)

που βρίσκεται σε ένα σημείο της «Επισκοπής» με καταπληκτική θέα ,

που μόνο μια «Παπαδιαμάντεια» περιγραφή θα μπορούσε να αποδώσει .

 Το ταξίδι χωρίζεται σε τρεις φάσεις α) Πειραιάς –Ύδρα με το καράβι της γραμμής

 β) Υδρα – Παλαμιδα με το θαλάσσιο ταξί . γ) Παλαμιδα-Αγία Μαρίνα,
πεζοπορία ή μουλαροκαβαλαρία. Το απόγευμα ο κατανυκτικός εσπερινός και στην
 συνέχεια οι άμεσοι συγγενείς και φίλοι που επιμελούνται την τέλεση της λειτουργίας

 συγκεντρώνονται στην αυλή της εκκλησίας και τιμούν ιδιαιτέρως

 το κρασάκι και την κουβέντα μέχρι σχεδόν τα ξημερώματα .

Το φως της ημέρας και ο γλυκός ήχος της μικρής καμπάνας μαζεύουν

 τους πιστούς μέσα και έξω από το εκκλησάκι και παρακολουθούν με ευλάβεια 

την θεία Λειτουργία στο τέλος της οποίας ακολουθεί το καφεδάκι. , το γλυκάκι,

η μαστίχα το λουκουμάκι και ο,τι άλλο σπιτικό υπάρχει. 

 Το μεσημέρι ακολουθεί γεύμα όπου οι καλές κυρίες έχουν ετοιμάσει ,

και εμείς ετοιμαζόμαστε για την επιστροφή με τον ίδιο τρόπο

                                       αφήγηση : θεόδωρος   παπαγεωργίου