Σήμερα μαύρος ουρανός ,σήμερα μαύρη μέρα
σήμερον όλοι θλίβονται και τα βουνά λυπούνται.
Σήμερα έβαλαν βουλή οι άνομοι Εβραίοι,
οι άνομοι και τα σκυλιά κι οι τρισκαταραμένοι
για να σταυρώσουν το Χριστό,των πάντων βασιλέα.
Ο Κύριος ηθέλησε να μπει σε περιβόλι
να λάβει δείπνον μυστικόν,για να τον λάβουν όλοι
κι η Παναγιά η Δέσποινα καθόταν μοναχή της
τις προσευχές της έκανε για το μονογενή της.
Φωνή της ήρθ’εξ ουρανού κι απ’αρχαγγέλου στόμα:
- Σώνουν κυρά μου οι προσευχές ,σώνουν και οι μετάνοιες.
το γιο σου τονε πιάσανε και στα χαλκά τον πάνε
σαν κλέφτη τον επιάσανε και σαν φονιά τον πάνε
και στου Πιλάτου την αυλή,εκεί τον τυραγνάνε.
-Χαλκά,χαλκά,φτιάξε τρία περόνια
κι εκείνος ο παράνομος ,βαρεί και φτιάχνει πέντε
-Συ Φαραέ που τα ‘φτιαξες πρέπει να μας διδάξεις.
-Βάλτε τα δυο στα χέρια του και τ’άλλα δυο στα πόδια,
το τρίτο το φαρμακερό,βάλτε το στην καρδιά του,
να στάξει αίμα και νερό,να λιγωθεί η καρδιά του.
Κι η Παναγιά σαν τ’άκουσε έπεσε και λιγώθη ,
σταμνί νερό της ρίξανε,τρία κανάτια μόσχο
και τρία με ροδόσταμα για να ΄ρθει ο λογισμός της.
Και σαν της ήρθε ο λογισμός και σαν της ήρθε ο νους της
με τι μαχαίρι να σφαγεί ,φωτιά να πάει να πέσει
σε τι γκρεμό να γκρεμιστεί ,για το μονογενή της;
Κι η Μάρθα κι η Μαγδαληνή και του Λαζάρου η μάνα
και του Ιακώβου η αδελφή κι οι τέσσερις αντάμα
επιάσαν το στρατί-στρατί,στρατί το μονοπάτι
και το στρατί τις έβγαλε μες στου ληστή την πόρτα.
- Ανοιξε πόρτα του ληστή και πόρτα του Πιλάτου.
Κι η πόρτα από το φόβο της ανοίγει μοναχή της.
Τηράει δεξιά,κοιτάει ζερβά.κανέναν δε νγωρίζει,
τηράει και δεξιότερα,βλέπει τον Αγιο –Γιάννη.
-Άγιε μου Γιάννη Πρόδρομε και βαπτιστή του γιου μου
μην είδες τον υιόκα μου και το διδάσκαλό σου;
-Τον βλέπεις κείνον τον γυμνό,τον παραπονεμένο ;
όπου φορεί πουκάμισο στο αίμα βουτηγμένο,
όπου φορεί στην κεφαλή αγκάθινο στεφάνι;
αυτός είναι ο υιόκας σου και με ο δάσκαλός μου.
Κι η Παναγιά πλησίασε ,γλυκά τονε ρωτούσε:
-Δε μου μιλάς παιδάκι μου ,δε μου μιλάς παιδί μου;
-Τι να σου ειπώ μανούλα μου ,που διάφορο δεν έχεις;
Μόνο το Μέγα Σάββατο ,κοντά το μεσονύχτι
που θα λαλήσει ο πετεινός,σημάνουν οι καμπάνες,
τότε και συ μανούλα μου ,θα ‘χεις χαρές μεγάλες.
Σημαίνει ο Θεός ,σημαίνει η γη ,σημαίνουν τα ουράνια
σημαίνει κι η Αγια Σοφιά ,με τρεις χρυσές καμπάνες .
Όποιος τ’ακούει σώζεται ,κι όποιος το λέει αγιάζει ,
κι όποιος το καλοαφουγκραστεί ,Παράδεισο θα λάβει .
Παράδεισο και λίβανο,από τον Άγιο Τάφο.
Και του χρόνου!..Έτη Πολλά!
τις πρωινές ώρες της ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ τα παιδιά γύριζαν ,
παρέες- παρέες, στα σπίτια του χωριού και έψελναν το μοιρολόι της παναγιάς
και οι νοικοκυρές τους φίλευαν με χρήματα,αυγά,κουλούρια της Λαμπρής κ.λ.π
απο το βιβλίο του Παναγιώτη Ρουμελιώτη ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ ΤΟΥ ΖΑΡΑΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου