ΚΟΡΗ - ΜΑΝΑ - ΓΙΑΓΙΑ


ΧΑΡΑΚΑΣ !
Πριν 15-20 χρόνια θάτανε και γω μικρό παιδί-παλικαράκι.
Γάμος στο χωριό – στο σπίτι της νύφης γλέντι, χαρά!!
Έξω κει στο Λιακό φρεσκοξυρισμένοι άνδρες, κοστούμια μαύρα, γαμπριάτικα ένα ποτήρι κοκκινέλι και ψιλοκουβέντα .
Ο πατέρας. Μουσκεμένο πουκάμισο,ένα τσιγάρο,μαντίλι στην κολότσεπη κι ένα πεντογάλονο στο χέρι για κέρασμα.
Μέσα στο σπίτι η Μάννα! Γυρίζει σαν σβούρα παντού.
Μέρα γιορτινή–μέρα χαράς η σημερινή. Πρόσωπο ηλιοκαμένο –φόρεμα καινούριο-καλό, ειδικά για αυτή τη μέρα και μες στα μάτια λίγα δάκρυα. Βουβό κλάμα !!
Χαρά –πολλή χαρά ανείπωτη μα κι ένας κόμπος στο λαιμό, ένα βάρος, όμως δε βαριέσαι έτσι είναι η ζωή και τρέχει να τρατάρει μια τσίπα και μαστίχα τους καλεσμένους.
Κι η κόρη, μες στη σάλα στ άσπρα ντύνεται νυφούλα !!
Ματιά φοβισμένη–ύφος απροσδιόριστο χαρά και αγωνία όλα αυτά στο μελαχρινό μουτράκι αποτυπωμένα, είναι δεν είναι 18 χρονών και αύριο θα ‘ναι γυναίκα!!
Γύρω της κοπελιές απ’ το χωριό με σκασμένα ροδοκόκκινα μάγουλα λεν αστεία, κρυφογελάνε, ζηλεύουν, καμαρώνουν.
Η γιαγιά μορφή ξερακιανή κάθεται κει στο μπαούλο στην ακρούλα κάτω από τη νυφική της φωτογραφία που είναι ψηλά κρεμασμένη στην γωνία του τοίχου με ένα σπάγκο, κοιτά την εγγονούλα της –την καμαρώνει, κάνει ευχές πιάνοντας τα άσπρα μαλλιά της και σταυροκοπιέται.
Η μάνα κάθε τόσο στέκεται στην πόρτα, ρίχνει μια ματιά στην κόρη και…ο γάμος της–η γέννα, τα ξενύχτια-ένα πιάτο λιγότερο αύριο στο τραπέζι. εικόνες, όλες από μια τσιμπιά μέσα της.
Ατμόσφαιρα Μαγική ! Ονειρική! Αγαπιούνται ζωές παλιές και τωρινές !
Λίγο μυαλό -πολλή καρδιά ! Κι η γυναίκα ηρωίδα ανώνυμη –Κύκλος ζωής !
Κόρη-μάνα –γιαγιά!
Έξω φασαρία – κουτσομπολιό - ιστορίες. Το κρασί λύνει τη γλώσσα. Αφιλτρο τσιγάρο –πουκάμισα έξω από τα παντελόνια –λαδιές και ξάφνου …
-«Έρχονται! έρχονται!» φωνάζει κάποιος. Το βιολί του νιόνιου και το λαούτο ακούγονται τώρα καθαρά .Κουστωδία το συμπεθεριό.
ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΗ ΝΥΦΗ
Αθήνα. Μάρτιος 1988.Ανηφορίζω την Πανεπιστημίου. Ένα ζευγαράκι στο Πάρκο στόμα με στόμα. Ο εφημεριδοπώλης διαλαλεί : «Έκτακτο παράρτημα !!
- άγριο έγκλημα στον Πειραιά. Τη σκότωσε γιατί την αγαπούσε (τον απατούσε) δεν άκουσα καλά.
Στον τοίχο μιας τράπεζας γράφει «8 Μαρτίου Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ»
Στο ανθοπωλείο της γωνίας χρυσές δουλειές. Πλησιάζω.
Ξάφνου το μυαλό 20 χρόνια πίσω.
- Η Νυφούλα φοβισμένη λίγο πριν γίνει γυναίκα.
- Η μάνα ηρωίδα ζωής ανώνυμη, βουβό κλάμα ,η αυριανή απουσία μια χαρά ανείπωτη μα και ένας κόμπος στο λαιμό!
-Η γιαγιά στο μπαούλο πιάνει τα άσπρα μαλλιά.
ΜΠΑΙΝΩ ΜΕΣΑ.
«Τρεις ανθοδέσμες παρακαλώ».
Τρεις έχω στο σπίτι .Μάνα –γυναίκα και κόρη 3 χρονών
-Η μάνα με φίλησε –δάκρυσε.
-Η γυναίκα ζήτησε περισσότερη αγάπη.
-Και η κόρη πετώντας τα λουλούδια στο τραπέζι τσαχπίνικα μου είπε :
«Μπαμπά εγώ όταν μεγαλώσω θα γίνω νύφη και κομμώτρια».

Κύκλος ζωής
Κόρη –μάνα-γιαγιά
Γυναίκες όλου του κόσμου
Χρόνια σας πολλά.


σπυρος πετρολεκας
λυχνάρι τεύχος 4 (Μάρτιος 1988)

Δεν υπάρχουν σχόλια: