Εκδήλωση για το Ζαρακίτη μετανάστη

"...θα ήθελα αγαπητοί μου συμπατριώτες να αφιερώσω λίγες λέξεις για τον πρώτο μετανάστη. Τον πρώτο πατριώτη που έφυγε από το χωριό του και έφτασε στην άλλη άκρη της γης. Του αξίζει μια δημόσια αναγνώριση και ευγνωμοσύνη. Είναι ο πρωτεργάτης του μεταναστευτικού κύματος, που άλλαξε, όχι μονάχα τη ζωή του, αλλά και τη δική μας, με την πολύτιμη βοήθειά του στις κρίσιμες στιγμές μας. Αυτός ο πρώτος μετανάστης - που είχα την ευτυχία να γνωρίσω πολλούς πρωτοπόρους συμπατριώτες μας που μετανάστευσαν στην Αμερική από το 1885 και μετά - τους ρωτούσα πώς αντιμετώπιζαν τα εμπόδια που συνάντησαν, δίχως γλώσσα, δίχως τέχνες, δίχως εμπειρία στη ζωή, ήταν μόλις 12-15 χρονών παλικαράκια... Δίχως γραμματικές γνώσεις, δίχως κανένα συγγενή, δίχως κανένα γνωστό, δίχως κανένα φίλο... Και μου έλεγαν:

έπρεπε να φύγω, είχε μαυρίσει το μάτι μου και η ψυχή μου από τη φτώχεια και τη στέρηση... Να βλέπεις τον πατέρα χρεωμένο, τον αδερφό σου ρογιασμένο για μια μπουκιά ψωμί και τις αδελφές σου υπηρέτριες και δούλες στα ξένα και κακόβουλα χέρια. Και η δόλια μάνα να μη βλέπει για μια στιγμή ανάπαυση..."


Προδημοσίευση κειμένου από την ομιλία του Γεωργίου Μπέλεση

που θα εκφωνήσει στην εκδήλωση για το Ζαρακίτη μετανάστη



εγώ το κείμενο απλώς παραθέτω...

όμως, έτσι όπως μου το διάβασε ο συντάκτης του, πιστέψτε με, είχε άλλο άρωμα

είχε κόμπο στο λαιμό και υγρά μάτια...

φίλε Γιώργο, τα ασημικά της καρδιάς σου στο σεντούκι του Ζάρακα

είναι ανεκτίμητης αξίας...

σπυρος


Δεν υπάρχουν σχόλια: