- Τί μποροῦμε νά ποῦμε σ΄αὐτούς πού ἐνδεχομένως μᾶς κατηγορήσουν ὡς τοπικιστές, γιατί προτιμᾶμε τήν ἐπιστροφή τῆς εἰκόνας-μνημεῖο τῆς θρησκευτικῆς καί καλλιτεχνικῆς μας κληρονομιᾶς, στόν τόπο της, ἀπό τήν ἀσφαλῆ φύλαξή της στό Βυζαντινό Μουσεῖο, ὅπου θά μποροῦν νά τήν θαυμάζουν καί χιλιάδες ἄνθρωποι;
Αὐτή τήν ἐρώτηση πού μοῦ κάνετε μοῦ τήν διετύπωσε καί ἕνας πολύ ἐπίσημος ἁρμόδιος τοῦ Ὑπουργείου σέ κάποια συνεργασία μαζί του. Μοῦ εἶπε: «Σεβασμιώτατε, ἐδῶ περνάει κόσμος πολύς χιλιάδες κάθε χρόνο καί τήν θαυμάζουν. Δέν εἶναι καλύτερα να΄μείνει ἐδῶ καί νά τήν βλέπουν περισσότεροι ἀπό ὅ,τι στήν Μονεμβάσια;».Τοῦ εἶπα α) Οἱ εἰκόνες δέν ἔγιναν γιά τά Μουσεῖα ἀλλά γιά τούς ἱερούς Ναούς. Αὐτή εἶναι ἡ φυσική τους θέση. β) Δέν ἁγιογραφήθηκαν, γιά νά θαυμάζει κάποιος τήν καλλιτεχνική τους ἀξία ἀλλά γιά νά προσεύχεται μπροστά τους. Ἀλήθεια πόσοι μπροστά στήν Εἰκόνα αὐτή δέν στάθηκαν εὐλαβικά καί δέν ἄνοιξαν τήν καρδιά τους γιά νά ποῦν εἴτε τήν χαρά τους γιά νά τήν κάνουν πιό μόνιμη καί πιό ἀληθινή ἤ τόν πόνο τους , γιά νά τόν κάνουν λιγότερο ἤ καί νά τόν ἐξαφανίσουν τελείως. Πόσα δάκρυα δέν χύθηκαν στό δάπεδο τοῦ Ἑλκομένου μπροστά στήν Εἰκόνα τοῦ Ἐσταυρωμένου καί πόσοι δέν θά ἔφυγαν γιά τό σπίτι τους ἀνακουφισμένοι ἤ καί μέ διάθεση αὐτοκριτικῆς, σιγοψιθυρίζοντας τό ἁγιογραφικό χωρίο: « Ἡμεῖς μέν δικαίως ἄξια γάρ ὧν ἐπράξαμεν ἀπολαμβάνομεν, Οὗτος δέ οὐδέν ἄτοπον ἔπραξε».
Αὐτή τήν ἐρώτηση πού μοῦ κάνετε μοῦ τήν διετύπωσε καί ἕνας πολύ ἐπίσημος ἁρμόδιος τοῦ Ὑπουργείου σέ κάποια συνεργασία μαζί του. Μοῦ εἶπε: «Σεβασμιώτατε, ἐδῶ περνάει κόσμος πολύς χιλιάδες κάθε χρόνο καί τήν θαυμάζουν. Δέν εἶναι καλύτερα να΄μείνει ἐδῶ καί νά τήν βλέπουν περισσότεροι ἀπό ὅ,τι στήν Μονεμβάσια;».Τοῦ εἶπα α) Οἱ εἰκόνες δέν ἔγιναν γιά τά Μουσεῖα ἀλλά γιά τούς ἱερούς Ναούς. Αὐτή εἶναι ἡ φυσική τους θέση. β) Δέν ἁγιογραφήθηκαν, γιά νά θαυμάζει κάποιος τήν καλλιτεχνική τους ἀξία ἀλλά γιά νά προσεύχεται μπροστά τους. Ἀλήθεια πόσοι μπροστά στήν Εἰκόνα αὐτή δέν στάθηκαν εὐλαβικά καί δέν ἄνοιξαν τήν καρδιά τους γιά νά ποῦν εἴτε τήν χαρά τους γιά νά τήν κάνουν πιό μόνιμη καί πιό ἀληθινή ἤ τόν πόνο τους , γιά νά τόν κάνουν λιγότερο ἤ καί νά τόν ἐξαφανίσουν τελείως. Πόσα δάκρυα δέν χύθηκαν στό δάπεδο τοῦ Ἑλκομένου μπροστά στήν Εἰκόνα τοῦ Ἐσταυρωμένου καί πόσοι δέν θά ἔφυγαν γιά τό σπίτι τους ἀνακουφισμένοι ἤ καί μέ διάθεση αὐτοκριτικῆς, σιγοψιθυρίζοντας τό ἁγιογραφικό χωρίο: « Ἡμεῖς μέν δικαίως ἄξια γάρ ὧν ἐπράξαμεν ἀπολαμβάνομεν, Οὗτος δέ οὐδέν ἄτοπον ἔπραξε».
Ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας, σε τοπική εφημερίδα, σχετικά με τη μεταφορά της εικόνας του Εσταυρωμένου από το Βυζαντινό Μουσείο Αθήνας, στον Ιερό Ναό Ελκομένου στη Μονεμβάσια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου