14 Φλεβάρη 2009... Να γιορτάζετε όλο το χρόνο...



- Θάνατος είναι η μοναξιά των ανθρώπων που αγαπήθηκαν,
η καταχνιά που τους τυλίγει
και που καμιά τρυφερή λέξη δεν μπορεί να διαπεράσει

- Θάνατος είναι ο πόνος και η απόγνωση
μέσα στις ίδιες εκείνες λέξεις
που ήταν η μέθη της ευτυχίας

- Θάνατος είναι τα δάκρυα που αναβλύζουν
στο άκουσμα μιας λέξης που σήμαινε αγάπη

Joe Bousquet

Σκόρπια λόγια...

"...Στο Χάρακα φέτος μουγγάρα, υγρασία - μια μουχλάτσα. Οι μυγδαλιές κάργα αυτόν τον καιρό. Όταν φυσά ο καράγιαλης, τα πέταλα φτάνουν μέχρι τα κρεβάτια μας."

Φλεβάρη 15, 21.30, ο μπαρμπα-Σταμάτης στο τηλέφωνο


"...Τελικά έμαθα ότι είναι όμορφο να καθαρίζεις τον κόσμο."

Φλεβάρη 9, 00.30, καθαρίστρια στο μετρό - συνάδελφος Κούνεβα, σε εκπομπή του MEGA



Πού πήγαν πού χαθήκανε
σε ποιες φωλιές κρυφτήκανε
αυτοί που περπατούσανε
μονάχοι και μιλούσανε
του δρόμου οι φωνές.
Ποιοι κλείσανε με χώματα
τα άγια τα στόματα της βάτου τις φωτιές.
Φλέγονταν και δεν καίγονταν
τα λόγια που δεν λέγονταν
ποιοι και γιατί τους διώξανε
σαν κλέφτες τους στριμώξανε
σε βράχους κι ερημιές.
Ξέρω το πώς, ξέρω το ποιοι
μα πώς να βάλεις μουσική
στην άχαρη τη συλλαβή
τους έχουν διώξει όλοι αυτοί
που αντί γαρύφαλλο στ' αυτί
έχουν σφηνώσει ένα hands free.

Φλεβάρη 8, 23.30, Γιώτα Νέγκα (στίχοι: Θοδωρής Γκόνης, μουσική: Κώστας Λειβαδάς, πιάνο: Γιώργος Ανδρέου), στο πατάρι του ΙΑΝΟΥ

http://www.youtube.com/watch?v=pZh2CxiJzJU

Αν δεν μπορείς...

Αν δεν μπορείς να είσαι λεωφόρος, γίνε μονοπάτι...

Αν δεν μπορείς να είσαι ήλιος, γίνει αστέρι...

Από το μέγεθος ούτε κερδίζεις, ούτε χάνεις...

Να είσαι ο καλύτερος σ' αυτό που είσαι...



Δώρα Καρβούνη

Ρηχιά, 5-2-2009, 10.30 π.μ.

Ερωτοτροπώντας από το παράθυρο του Δήμου...

Δίχως τον ήλιο δεν ανθίζω
δίχως το φως δε χρωματίζω
και τ' όμορφο το καλοκαίρι
με βρήκε μόνο, δίχως ταίρι

Δίχως αγέρι δε χορεύω
δίχως βροχή δε ζωντανεύω
μες στο χειμώνα εγώ γεννιέμαι
και σαν τη μυγδαλιά γελιέμαι

Αντώνης Παπαγεωργίου

Κυπαρίσσι, 18-1-2009

Ανηφορίζοντας για τη "Μαδάρα"...
Υψόμετρο 1.200 m... Στη "γρούσπα του λύκου"...
Η φύση, ένας αργοπορημένος αγιοβασίλης...
Κι εγώ ένα μικρό παιδί, ονειρεύομαι...

Γιάννης Πουλάκης