" Αυτό είναι βαρκούλα..... "

 



Κυριακή 29 του Ιούνη 7.00 το πρωί ,των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου σήμερα. 
Πρωϊνός περίπατος για να μην αραχνιάσουμε σε μια εργονομική Sato και σε ένα 
πληκτρολόγιο, μοιράζομαι μαζί σας στιγμές στην μεγαλούπολη. 
- Η ξανθιά ζωντοχήρα γειτονοπούλα στην αυλή … ένα σφύριγμα και συναγερμός
 στις γάτες για πρωϊνό ξηράς τροφής. 
- Δύο αγουροξυπνημένα νεαρά κορίτσια με σορτς και τιράντες αλλάζουν βάρδια
 σε περίπτερο 24ωρης λειτουργίας. 
- Από ανοικτό παράθυρο ισόγειας παλιάς μονοκατοικίας φαίνονται μόνο άσπρα 
μαλλιά και το αεράκι φέρνει μια έντονη μυρωδιά λιβανιού. 
- Σε ένα πάρκο σκύλων 10Χ10 ένα λυκόσκυλο σωματώδες σουλατσάρει σαν ένα θωρηκτό
 σε μια μικρή λιμνούλα. Το αφεντικό χασμουριέται σε ένα παγκάκι σερφάροντας..
 - Στα γύρω στενά ηλικιωμένες κυρίες καλοντυμένες με γρήγορα βήματα οδεύουν 
στην εκκλησιά. Σήμερα καμία βαρυγκώμια-τίποτα δεν τους πονά τους περιμένει
 η αγκαλιά του χριστού, το γιατρικό της πίστης.
 - Ένα νεαρό ζευγάρι Roma με θορυβώδες τρίκυκλο ψάχνουν σε ένα 
μπλε κάδο ανακυκλώσιμα υλικά . 
Επιστρέφοντας με περιμένει η εγγονή μου επιδεικνύοντας μια ζωγραφιά με 
νερομπογιές που έφτιαξαν το χθεσινό σαββατόβραδο με την γιαγιά-Αγγελική. 
« Αυτό είναι γλάρος αυτό είναι καραβάκι αυτό η σημαία ……Παππού άσε με, 
με περιμένει η κούκλα μου έχουμε πολλές δουλειές …»
 Η πόλη ξυπνά με πολλά μποφόρ, στα λιμάνια απαγορευτικό. 
Φίλοι μου ένα καλό δροσερό καλοκαίρι εύχομαι!!!!!


Το τραύμα του Πατέρα μου ....

 



Του Ιούνη 15 η γιορτή του Πατέρα σήμερα…. 
Δεκαετία του 60 γυμνασιόπαιδο η αφεντιά μου και ο αναλφάβητος πατέρας μου
 από τα βουνά του Ζάρακα στους Μολάους. Κατέβηκε να παραλάβει τον 
« Έλεγχο Επιμέλειας ,Φοιτήσεως και Αγωγής » του εργένη τότε γιού του. 
 Μέρες μετά σε ένα μαντρί κοντά στο μοναστήρι του Αγιαννιού οι δυό μας 
και το τραύμα που κουβαλούσε καιρό. « Ρε Μαστέχα δεν άξιζες να βγάλεις 
τέτοιο παιδί εσύ, μου είπαν 2-3 χωριανοί -δήθεν στα χωρατά.» Κοιταχτήκαμε 
στα μάτια, λέξη δεν είπαμε, δάκρυσε αντρίκια και εγώ έπεσα στην αγκαλιά του αμίλητος.
 Μια στιγμή σιωπής ήταν , και τίποτα άλλο.Εξάλλου μήνες μετά αιφνιδίως τον έχασα….. 
Δεκαετία του 70 Φοιτητής και ξεφυλλίζοντας τον Κίπλινγκ. «…..Αν μπορείς στην 
καταιγίδα να κρατιέσαι από την ελπίδα-κι αν μπορείς όταν σε ψέγουν να σιωπάς με
περηφάνεια. Κι αν μπορείς να μην προδώσεις όσα μυστικά σου πουν -
Τότε παιδί μου θα΄σαι Άντρας και άνθρωπος μαζί.» 
Ακαριαία στη σκέψη μου τα υγρά μάτια του πατέρα μου τότε στο μοναστήρι
 και στην ζωή μου αντάμα, μια ατέλειωτη δίψα και μια ρωγμή στα ονειρά μου. 
Πατεράδες όπου, επι της γης και εν τοις ουρανοίς  
Να'στε καλά - δεν σας ξεχνούμε !!! 

Για τους ... "Θωμάδες"

 

 - Στην εκκλησιά του χωριού μας, στο Μοναστήρι, μεγαλοπρεπής
 ο επιτάφιος. Προσφορά απλών ανθρώπων στον ζωοδότη!!!! 
- Στην Μονεμβασιά ,με μια υπερβατική ματιά, ένας σταυρός 
μαρτυρίου ριγμένος στην θάλασσα. Πάνω του άνθρωποι
 με ένα αναμμένο κεράκι θρηνούν ,δοξάζουν την άνοιξη
 και προσδοκούν την ανάσταση.
 - Σε μια τοιχογραφία του 1325 σε ένα μοναστήρι στην 
Σερβία ο λευκός άγγελος δείχνει στις Μυροφόρες 
τον άδειο τάφο του Χριστού. 

Πίστη και ορθολογισμός ένα βάσανο μέσα μας . 
Μεγάλο το φορτίο η ευθύνη της ζωής μας.
Κάπου-κάπου θέλεις κάπου ν΄ακουμπήσεις.

Και του Χρόνου !!!!!








Πασχαλιά 2025

 

Σκόρπιες εικόνες πανέμορφες, ένα παράθυρο απόδρασης τις πασχαλινές 
τούτες μέρες. Δεν αρκούν μόνο τα μάτια για να τις χαρείς… 
 - Ματιές αγαπητής φίλης από ένα οδοιπορικό της στα μοναστήρια 
του καβομαλιά ,μεγάλη Παρασκευή του 2016. 
- Πανέμορφες εικόνες από τους εραστές των (ο)ρέων του Ζάρακα.
Το Μοναστήρι του Αγιαννιού-το Χιονοβούνι – το φαράγγι του
 «σταυρού» - η Βλυχάδα και ο προφήτης Ηλίας στην κουλοχέρα 
πολιορκημένος από «like».Τέλος να επισημάνω ότι, επιτέλους 
υπεγράφη η υπουργική απόφαση (ΦΕΚ 186/Δ/2025) του 
αναθεωρημένου Χωροταξικού Πλαισίου της Πελοποννήσου. 
Σύμφωνα με αυτό τα τοπία του Ζάρακα και του Καβομαλιά 
θεσμοθετήθηκαν ως τοπία Εθνικής και Διεθνούς Εμβέλειας 
αντίστοιχα, υπενθυμίζοντας τον Ελύτη:«….ένα τοπίο δεν είναι, 
όπως το αντιλαμβάνονται μερικοί, κάποιο απλό σύνολο γής, φυτών
 και υδάτων. Είναι η προβολή της ψυχής ενός λαού επάνω στην ύλη.
 ΦΩΤΟ: Τσάκου Κατερίνα – Χελιώτης Χρήστος –
 Παναγιωτόπουλος Χρήστος – Κόκκορης Θεόδωρος. 

 Αγαπητοί φίλοι ,Πατριωτάκια ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!!!

 












ΧΑΡΑΚΙΩΤΙΚΑ διάσπαρτα...

 


Ειδικό αφιέρωμα στους Έλληνες της διασποράς σε πρόσφατη
 εκπομπή του τηλεοπτικού σταθμού ALPHA – «αυτοψία». 
Ειδική αναφορά στον Ευεργέτη ΓΕΩΡΓΙΟ ΠΕΤΡΟΛΕΚΑ.
15,40'min  έως 16,30'min (12/3/2025




Στις 12 Μάρτη έφυγε από κοντά μας ο καλός φίλος ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΑΡΓΚΑΝΗΣ.
Γαμπροχαρακιώτης από την ΣΥΚΙΑ, παντρεμένος με την Παναγιώτα Φιφλή. 
Απέκτησαν δύο κόρες την Ματούλα και την Γεωργία από τις οποίες ζήτησα 
για τον πατέρα τους μια φωτογραφία – έξι λέξεις που τον χαρακτήριζαν και
 ένα τραγούδι που στα γλέντια τον μεράκλωνε.

Μια από τις πολλές όμορφες στιγμές με την οικογένειά του, στο φιλόξενο 
σπίτι μας γύρω στο 1998.Στα γενέθλια της Ματούλας, πανευτυχής 
ανάμεσα στις γυναίκες της ζωής του, την γυναίκα του τις κόρες του ,
 και την αδελφή του. Πάντα ευδιάθετος, παρά τις δυσκολίες της ζωής, 
πρώτος στην παρέα και στα γλέντια.
 - Αγωνιστής, δίκαιος, δυνατός, ευαίσθητος, φιλόξενος, χαμογελαστός. 
- «Δραπετσώνα» του Μίκη Θεοδωράκη

Χειμωνιατικες στιγμες στον ΧΑΡΑΚΑ



 
      στον περιβάλλοντα χώρο των 3-Ιεραρχών -Πρωταγωνιστής 
ο ευεργέτης ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΕΤΡΟΛΕΚΑΣ.
ΦΩΤΟ:ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΕΤΡΟΛΕΚΑΣ


Χειμωνιάτικο τοπίο   στο χωριό μας  
στον καθρέπτη τ΄ ουρανού - το κεραμιδί των σκεπών
υγρασία παντού - μεχρι το κόκκαλο. ΦΩΤΟ:ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΕΤΡΟΛΕΚΑΣ




Η κεντρική πλατεία του χωριού μας. 
Χειμωνιάτικη ερημιά !!!!
ΦΩΤΟ:ΧΡΥΣΑΝΘΗ  ΡΟΒΑΤΣΟΥ



Κι' όταν σε πήρε το φιλί .. ΓΥΝΑΙΚΑ

 


Τα πολύ παλιά χρόνια στην Κρήτη σε ένα βραδινό γλέντι γάμου. 
Ο γαμπρός, η νύφη, κέφι, τραγούδι, χορός, μπαλωθιές, ρακί.
 Ξάφνου μια φωνή κόβει την ανάσα. «έρχονται πειρατές ……».
 Πανικός, αγωνία, τρομάρα «να κρυφτούν οι κοπέλες σε ασφαλές 
 μέρος μην μαγαριστούν ….» Σε μια γωνιά ένα ζευγάρι αρκετά 
μεγάλης ηλικίας αναστατωμένο. Ξάφνου γυρίζει ο άντρας και 
σοβαρά λέει στην κυρά του «και συ τι κάθεσαι φύγε…..» 
Και η σύζυγος απορημένη… 
- Τι να με κάνουν μένα άντρα μου ;; 87 χρόνων είμαι .
 - Κι΄ αν σε δουν με τα δικά μου μάτια ;




Οι ομορφιές οι γόησσες ... στο ΧΙΟΝΟΒΟΥΝΙ

 








20 του μηνός Φλεβάρη – Χιονοβούνι όνομα και πράμα. 
Καταφύγιο η Παναγιά η «Πηλιουριώτισα»,
 1000 μέτρα πιο κοντά στον Θεό. 
Στα κεραμίδια «καρούμπαλα» τα παγωτά της νιότης μας.
 Το ελατοδάσος στολισμένο, η τέχνη της φύσης παντού.
 Ομορφιές κλεμμένες από τον Γιάννη Πουλάκη,
 να τις χαρούμε και μείς.
 Χάθηκα μ’ αυτές, που μια ζωή με τυραννούν. 
Στην συνέχεια είδα όνειρο …και ύστερα ξύπνησα…..

ΚΑΙ Ο ΝΟΩΝ ΝΟΕΊΤΩ


κι΄αυτά έχουν ψυχή ...

 


Ο Δαμιανός Πετρολέκας (1892-1967) ήταν γιός του Παπά-Ηλία,
 αδελφός του γνωστού Jerome (1888-1953) και σύζυγος της Ρηνιώς 
Πριφτάκη.Για χρόνια είχε διατελέσει Πρόεδρος της κοινότητας
 ΧΑΡΑΚΑ, στο σπίτι του δε είχαν φιλοξενηθεί αρκετοί «επίσημοι»
 που επισκεπτόταν το χωριό εκείνα τα χρόνια. 
- Θύμησες της μάνας μου, στην αυλή του Δαμιανού δεκαετία του 40.
 Τρικούβερτο γλέντι με πρωταγωνιστές Κρεμαστιώτες στο καλαματιανό,
 με σουξέ αφιερωμένο στην νύφη «αυτό το κορδελάκι-που βάλεις στα
 μαλλιά, να μην το ξαναβάλεις-τρελαίνεις τα παιδιά». Ήταν ο Γάμος του
 «Κουρλογιάννη» και της Ελένης με καταγωγή από την Κρεμαστή.
 - Θυμάμαι εκεί στον προαύλιο χώρο του σπιτιού υπήρχε μια τεράστια 
μουριά. Εκεί την δεκαετία του πενήντα κατακαλόκαιρο τα μεσημέρια
 πιτσιρίκια σκαρφαλωμένοι στα κλαδιά, ψιθυριστά λέγαμε ιστορίες
 τρώγοντας άγουρα μούρα ,με τους ήχους συναυλίας τζιτζικιών.
 - Πρόσφατα το εγκαταλελειμμένο σπίτι του Δαμιανού, από τις αρμόδιες
 υπηρεσίες του Δήμου κρίθηκε κατεδαφιστέο. 

ΕΡΩΣ ....

 


“ Ο έρωτας είναι η προβολή των αναγκών μας σε άλλους ανθρώπους 
που ελπίζουμε ότι θα τις ικανοποιήσουν. Κι επειδή θέλουμε να τις 
ικανοποιήσουν, τον εξιδανικεύουμε τον άλλον και πιστεύουμε ότι είναι
 αυτός που θέλουμε. […] Ο έρωτας είναι η μόνη διέξοδος για να 
συμπληρώσουμε αυτά πού δεν πήραμε απ’ τη μάνα μας ή απ’ τον
 πατέρα μας”.  Ματθαίος Γιωσαφάτ


Ζαρακίτικη Παραδοσιακή Τυροκομία

 

Στις 8 Νοέμβρη στο συνεδριακό αμφιθέατρο Γεωπονικού 
ΠανεπιστημίουΑθηνών πραγματοποιήθηκε   ημερίδα με θέμα:
 Διατροφική πολιτιστική κληρονομιά – ένα ανοιχτό παράθυρο στο
 μέλλον Η ΤΥΡΟΚΟΜΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΥΡΙ. Ήταν μία εκδήλωση 
αφιερωμένη σε εκείνους και εκείνες που διαφυλάσσουν τον τυροκομικό
 πλούτο της πατρίδας μας και την διατροφική μας πολιτιστική 
κληρονομιά.Η μελέτη αυτή συντάσσεται στο πλαίσιο επιστημονικής 
συνεργασίας από την Διεύθυνση Νεότερης πολιτιστικής Κληρονομιάς –
 ερευνητές του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών – και του Κέντρου 
Έρευνας της Ελληνικής Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. 
Στα πλαίσια αυτής της εκδήλωσης έγινε η παρουσίαση του 2ου 
Τόμου της εκδοτικής σειράς διατροφικής πολιτιστικής
 κληρονομιάς της Ελλάδος αφιερωμένης στην Τυροκομία και 
στο τυρί. Παρουσιάζω στην συνέχεια α) ένα απόσπασμα προλόγου της 
υπουργού Λίνας Μενδώνης β) Ειδική παρουσίαση της τέχνης του 
παραδοσιακού Ζαρακίτικου τουλουμίσιου τυριού από την εκλεκτή 
συμπατριώτισσα ΙΩΑΝΝΑ-ΜΑΡΙΑ ΓΙΑΚΟΥΜΑΚΗ.

 



Το μεράκι του "Πασά"

 


Τάσος Κόκκορης  γνωστός με το παρατσούκλι «Πασάς».
 Γιός του Διαμαντή Κόκκορη και της μοναχοκόρης του Παναγιωκοσμά, 
της Ματίνας. Στα πανηγύρια του χωριού στις εκδηλώσεις του συλλόγου, 
τον θυμάμαι πανταχού παρόντα με μια κάμερα να αποθανατίζει στιγμές.
 Έχει στην κατοχή του ένα τεράστιο φωτογραφικό και βιντεοληπτικό υλικό, 
έναν θησαυρό για την ιστορία του χωριού μας που πρέπει πάση θυσία να 
ταξινομηθεί ψηφιοποιηθεί και να αναδειχθεί. Προ ημερών μίλησα μαζί του
 και να τι μου εξομολογήθηκε για το μεγάλο του μεράκι. 

- Χριστούγεννα θαρρώ του 1962 , παιδί εφτάχρονο στο πασαλιμάνι χάζεβα 
τους Αμερικάνους του 6ου Στόλου να τραβούν με φωτογραφική μηχανή 
αναμνηστικές φωτογραφίες.Ετσι μπήκε ο σπόρος μέσα μου…..Των Φώτων 
βγήκα σεργιάνι για τα κάλαντα και μάζεψα 42 δραχμές.Την επομένη σε ένα
 μαγαζί στον Πειραιά στην Γούναρη μια πλαστική φωτογραφική Μηχανή με
 φιλμ Agfa ήταν δική μου με 30 δραχμές. Την ίδια χρονιά με την πρώτη 
ευκαιρία που ήλθα στο χωριό , από τις πρώτες μου φωτογραφίες το σπίτι 
του παππού του Παναγιωκοσμά.


- To 1981 μία Βιντεοκάμερα μου κόστισε 351.000 δραχμές. Την κουβάλαγα 
πάντα μαζί μου σε κάθε εκδήλωση που αφορούσε τον ΧΑΡΑΚΑ που υπεραγαπώ. 
Διαθέτω 127 ταινίες των τριών ωρών, και πλούσιο φωτογραφικό υλικό. 
- Από το 2003 η έλευση του κινητού αντικατέστησε την κάμερα που αποσύρθηκε
 ως σουβενίρ των νεανικών μου χρόνων.