Ο μόνιμος συνεργάτης του ιστότοπου ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
ανά εποχικές περιόδους περιγράφει τα νέα του χωριού μας.
Φέτος βέβαια ο κορωνοιός επέβαλε οι δύο βασικές ανοιξιάτικες εκδηλώσεις
στο χωριό μας , το πάσχα και του θεολόγου , να γίνουν ’’κεκλεισμένων των θυρών’’.
Παραθέτω όμως στην συνέχεια μια φωτογραφία του 1950 από το χορό
στην πλατεία του χάρακα στο πανηγύρι του αγιαννιού, με ένα σχόλιο.
Οι καλοντυμένοι μπόμπιρες δίπλα στην ορχήστρα – δυό βιολιά και δυό
λαούτα παρακαλώ – ο ένας έχει καλλιτεχνική και ο άλλος εμπορική φλέβα.
Η φωτογραφία προέρχεται από το αρχείο της ΕΝΩΣΗΣ ΣΠΕΤΣΙΩΤΩΝ
και την οικογενειακή συλλογή της αειμνήστου Ελένης παν. Μοίρα. (σ.π)
Μετά την βαριά ατμόσφαιρα και την ερημιά από ανθρώπους ,
που παρατηρείται κατά τους χειμερινούς μήνες , γενικώς και κυρίως
στο χωριό μας ,όπου οι μόνιμοι κάτοικοι μετρώνται στα δάχτυλα των χεριών,
με δικαιολογημενη ψυχική διάθεση και ευφορία περίμεναν
την ανθοφόρο άνοιξη, αλλά αυτή δεν ήλθε, όπως πρώτα.
Αλλαξε τη "ρότα" και έφερε μαζί της και τον φονευτή ιό, που μας "άλλαξε τα φώτα".
Όλοι γνωρίζουμε και ζήσαμε την κατάσταση που δημιουργήθηκε
και έτσι δεν έχουμε κάτι το ιδιαίτερο να πούμε, αφού ο εγκλεισμός
και τα άλλα μέτρα ήσαν ίδια και στις πόλεις και στα χωριά.
Να πούμε μόνο ότι οι θρησκευτικές γιορτές , εγιναν σύμφωνα με τις οδηγίες ,
δηλ. και το Πάσχα και του Αγίου Ιωάννου, ο π. Γρηγόρης και οι ψάλτες
έκαναν τη λειτουργία "κεκλεισμένων των θυρών".
Μερικοί πιστοί έμειναν στον αύλιο χώρο της Εκκλησίας , στον Ναό των Τριών Ιεραρχών.
Ούτε το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννου μέσα στο πανέμορφο ανοιξιάτικο
περιβάλλον, λειτουργηθηκε. Πάντως την ημέρα του Πάσχα,
"τιμήθηκε" το αρνί στη σούβλα, από λίγους.
Και αφού δεν έχουμε άλλα νέα, εκτός από τα συνηθισμένα ότι αναμένονται
οι κτηνοτρόφοι από τα χειμαδιά, ας σχολιασουμε τοτε περιπαικτικά
τι λέγαμε τότε και τι θα λέγαμε τώρα για τον Μάρτη και Μάη :
Την 1η Μαρτίου τα παιδιά έβγαιναν στους δρόμους και κτυπώντας διάφορα
τενεκεδάκια ή διάφορα άλλα μεταλλικά αντικείμενα, τραγουδούσαν
"Μπήκε ο Μάρτης με χαρά, όξω ψύλλοι και ποντίκια",
τώρα θα λέγαμε" μπείτε όλοι μες στα σπίτια".
Για τον τελευταίο μήνα της άνοιξης,
τον Μάιο : λέγαμε το γνωστό "ο Μάιος μας έφτασε, εμπρός βήμα ταχύ,
να τον προϋπαντήσουμε παιδιά στην εξοχή", τώρα λέγαμε "....
εμπρός βήμα αργό, μη συναντήσουμε τον κορονοϊό".
Πάντως ο Μακαριστός παπα-Δημήτρης ακολουθούσε το τραγουδάκι,
και μας πήγαινε στους Άγιους Θεοδώρους ή στον Αη Γιάννη.
Ακόμη σκέφτομαι τα εξής : "οι πατριώτες μας οι Μανιάτες που αποκαλούν
χαϊδευτικά τα αγόρια τους" κορώνα μου", θα συνεχίσουν να το λένε;;"
Συν τοις άλλοις, είχαμε και ένα δυσάρεστο.
Στις 5 Απριλίου απεβίωσε στον Αγ. Νικόλαο Νεαπόλεως, όπου διέμενε
την τελευταία διετία η ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΡΟΒΑΤΣΟΥ, σε ηλικία 90 ετών,
χήρα του Σπύρου Ροβατσου, το γενος Ανδρομιδά απο τον Γέρακα.
Είχε παντρευτεί τον Σπύρο, ο οποίος δυστυχώς πέθανε νέος σε ηλικία 37 ετών,
και έτσι μόνη της μεγάλωσε τα τρία κορίτσια της : την Κατερίνα,
την Αναστασία και την Σπυριδουλα. Υπήρξε μία καλή, αγαθή και
αξιοπρεπής γυναίκα, καλη μητέρα και νοικοκυρά, μια ηρωίδα της ζωής.
Είχε τη θλιβερή ατυχία να χάσει τη μία κόρη της, την Αναστασία,
η οποία είχε γίνει μοναχή στην Ευαγγελιστρια του Γέρακα,
με το όνομα "Αγαθαγγελη", αλλά ο Θεός την πήρε νέα στους
ουρανούς στις 11.04.2011. Αιωνία η μνήμη αυτής!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου