φθινοπωρινό οδοιπορικό στον ΧΑΡΑΚΑ



Προφήτης Ηλίας - ο ορίζοντας των παιδικών μου χρόνων.

                                      
             Κυριακή του Σεπτέμβρη 15 στο χωριό μετά του Σταυρού .
             Η Θεια-Φιλιά –παλεύει….
             Ένας αιώνας ζωής είναι βαρύς –για τούτο του Χειμώνα που έρχεται .
             Η Φανιώ δίπλα της ….

             Η θεια-Ματίνα πάντα μ’ένα χαμόγελο σε αποχαιρετά …στον κήπο της αυλής ….
             (λένε ότι χαμογελούν πάντα οι αυθεντικοί άνθρωποι) .

              Στο μνήμα η θεια – Μιχαλού ανάβει το καντηλάκι …  μονολογώντας.
  

 Στον Προφήτη Ηλία ο ΄΄Βουζέλας΄΄ μ’ένα κομμάτι γυαλί –τρίβει το μέλεο.
                      Λαική τέχνη η ξυλογλυπτική –για μια μαγγούρα .......
                      δίπλα πανδαισία ήχου –από το κοπάδι . Τροκάνια –τσοκανάκια ό,τι θες.
                      Ολοκαίνουρια από τα Γιάννενα .


               Στα πεζούλια σουλάτσο τα μπομπόλια –μετά τη βροχή .

               Στην κάμαρα ο μπαρμπα-Σταμάτης
               Διγενής στα μαρμαρένια αλώνια . Δεν το βάζει κάτω.

               Η Μαρία με θωριά Αρχόντισσας - η θεια -Βασιλική με την μαγγουρίτσα
               και το απίστευτο χιούμορ της .
               Η κυρα –Λένη μαυροφορούσα ..............αεικίνητη.

              Κι όταν σουρούπωσε για τα  καλά
              το καντηλάκι – εκεί στον τοίχο  δίπλα στο  εκκλησάκι του Σωτήρος ......
              μια σπίθα στην αιωνιότητα .
              Εκεί η γιαγιά Χρυσούλα γεννήθηκε εκεί  μεγάλωσε παιδιά .
              Εκεί ΄΄αποκοιμήθηκε΄΄ .


  τέλος το σπίτι – η ΄΄Εστία΄΄
  με το δυόσμο - την ροδάφνη – τα δειλινά και την γερασμένη  κληματαριά .
  Μα πάνω απ’όλα η μάνα ................

                                                    Αυτόν τον Χάρακα βρήκα –αυτόν αγαπώ.
             
                                                                                               Καλό Χειμώνα.

 με τις πρώτες σταγόνες της βροχής -  σκοτώθηκε το Καλοκαίρι
.............  αλλά εμφανίσθησαν τα κυκλάμινα





      ΄΄Κοτίτσες΄΄  ( για τους μυημένους ) στα αγκωνάρια του Κάστρου της Παλιοχώρας

 Στέρνα –γούρνα : μετά τη Φθινοπωρινή μπόρα

 ΄΄Γκόριτσα ΄΄  έθρεψαν μαζί με τα χαρούπια κόσμο στην Κατοχή .


 

1 σχόλιο:

Αντώνης Παπαγεωργίου είπε...

Νιώθω για σε, πατρίδα μου, στα σπλάχνα χαλασμό...