ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ν. ΠΕΤΡΟΛΕΚΑΣ - ΓΕΩΡΓΙΟΣ Θ. ΔΡΙΒΑΣ

Σκληρά και αδυσώπητος μοίρα κατά της οποίας δεν ίσχυσαν ούτε των συγγενών η στοργική περιποίησις,ούτε της επιστήμης η σοφή και αφοσιωμένη προσπάθεια ,απέσπασεν από του μέσου απαρηγορήτων οικείων ,και εν διαστήματι δυο και μόλις μηνών ,δυο αδράς και ευγενείς φυσιογνωμίας του νεωτέρου ελληνικού μεγαλεμπορίου ,τους πρώτους εξάδελφους και συνεταίρους Γεώργιον Ν.Πετρολέκαν και Γεώργιον Θ.Δρίβαν.



Πρωιμότατα απελθόντες αμφότεροι εκ τας γενετείρας αυτών πατρίδος ,του Ζάρακος ,της αυχμηράς και αγόνου εκείνης γωνίας της ανατολικής Λακωνίας μειρακια έτι προς αναζήτησιν καλύτερης τύχης ,ηδυνήθησαν άποροι και απροστάτευτοι ,και όπερ σπουδαιότερον άμοροι και της ελαχίστης παιδείας , να εξελιχθώσιν εν βραχυτάτω χρονικώ διάστηματι
από ευτελείς υπηρέτας ταπεινού υφασμοτοπωλείου , εν Υδρα εις τους πρώτους και μεγίστους εισαγωγείς ελληνικών προιόντων εν Αμερική.
Ποια ήσαν τα προς τούτο εφόδιά των : Ελάχιστα ,αλλ’ ασφαλή.Ήσαν τα ίδια εκείνα εφόδια μετά των οποίων ερρίπτοντο ορμητικώς προς τα πρόσω,προς τας οδούς του αβεβαίου και του αγνώστου οι πολυπράγμονες εκείνοι έμποροι της Χίου και της Ηπείρου της προ και μετά την επανάστασιν εποχής . Δηλαδή άκρα ευθύτης και εντιμότης εν ταις συναλλαγαίς,ακάματος φιλεργία ,άγαστη σύμπνοια και αφοσίωσις.Πρόσθες εις ταύτα και σπανίαν διαύγειαν κρίσεως και ιδού το εμπορικόν αυτών άπαντον .Ουδέν περισσότερον ουδέν ολιγότερον η αποκρυσταλλωμένη σοφία του ευαγγελίου και της λαικής πείρας.
Και όμως! Δεν υπάρχει σήμερον Έλλην μετανάστης βιών ,είτε βιώσας προ τεσσαρακονταετίας εν Αμερική τη νεωτέρα εκείνη Μεγάλη Ελλάδι, όστις να μη ομιλή μετά σεβασμού και υπερηφανείας περί του μεγάλου ελληνικού εμπορικού οίκου «Λέκας και Δρίβας»Διότι από τας αποθήκας του οίκου τούτου εν Νέα Υόρκη ως από κεντρικής επιμελητείας διεκομίζο το εις τας τραπέζας των καθ’όλα τα πέρατα της αχανούς αμερικανικής ομοσπονδίας ,εγκατεσπαρμένων ελληνικών οικογενειών και αποίκων ,το έλαιον και ο οίνος ,το ελληνικόν κονιάκ και το μέλι , η πατροπαράδοτος ελληνική ελαία και ο τυρός , και προησπίζετο τοιουτοτρόπως , εν τινι μετρω υπό της εταιρείας ταύτης εν συνδυασμώ και προς την μετέπειτα δράσιν του Έλληνος διδασκάλου και του έλληνος ιερέως , ο ελληνικός χαρακτήρ των αποδήμων από της αναποφεύκτου επιδράσεως του ξενικού περιβάλλοντος.
Και δεν πρόκειται ενταύθα περί συνήθους εμπορίου. Οι τρέχοντες λογαριασμοί του,ως δύναται να γνωρίζει ο γράφων εμετρούντο με εκατομμύρια.
Και όμως οι φιλόπονοι και πολύχρυσοι αύτοι μέλισσσαι του Ζάρακος ,αίτινες και μόναι θα ηδύναντο να ιδρύσωσιν εν οιαδήποτε στιγμή πλειονας της μιας Τραπέζας του νεοφανούς τούτου τύπου του οποίου δείγματα βλέπομεν πολλαπλά κατά μήκος των αρτηριών της πρωτευούσης παρέμειναν άγνωστοι και αφανείς καθ’όλην των την ζωήν,των διαρκών πανηγύρεων και των επιδείξεων των διαφόρων τυχαρπάστων μικροοψιπλούτων της χθες ,περιορίζοντο εις το επί της οδού Φίλωνος ,εν Πειραιεί ,γραφείον της οπόθεν εξέπεμπον τας παραγγελίας των προς τους εν Ελλάδι και τους Βαλκανίοις πολυπληθείς ανταποκριτάς των , και κατά τα τελευταία έτη και προς τους εν Ευρώπη εγκατεστημένους τοιούτους.Κατά δε τας ώρας της ανάπαυλας τους ανέμενε πάντοτε ήρεμος και γαλήνιος ατμόσφαιρα της οικογενειακής στέγης ,ένθα εν τη διαρκή συναναστροφή των συγγενών των και των απλοικών χωρικών συμπολιτών εύρισκον ευχάριστον τέρψιν και ανακούφισιν.
Υπήρξαν ,άλλωστε και κατά τούτο ψυχηρότατοι , να τύχωσιν εναρέτων και αφοσιωμένων συζύγων , πεπροικισμένων υπό των καλών ελληνοχριστιανικών παραδόσεων και εμφορούμενων υπό των αυτών ως αυτοί ψυχικών διαθέσεων , και εις τας ψυχάς των οποίων ο θάνατος τοιούτων συζύγων θα καταλίπει λύπην άληστον .
Χριστιανοί εν τη κυριολεξία της λέξεως ουδένα εμίσησαν και παρ’ουδενός εμισήθησαν.Πολλούς ευηργέτησαν,πλείστους προσλειφομένους εις το εμπόριον γενναίως εστήριξαν ,νέους εσπούδασαν ,διά δε της υστάτης αυτών θελήσεως, πλείστα ευαγή ιδρύματα των πόλεων Αθηνών και Πειραιώς γενναίως επροικοδότησαν.
Εις τας ιδιαιτέρας αυτών πατρίδας,δια της ιδίας ταύτη ,υστάτης θελήσεως ,μετ’ου πολύ μεγαλοπρεπείς εκκλησίας και σχολεία θα ανεγερθώσιν δρόμοι θα χαραχθώσιν ,και μέγας αριθμός απόρων οικογενειών θα παύσωσιν να πεινώσιν.
Είθε το βάλσαμον της παρηγορίας το οποίον θα επιτυχώσιν αι υλικαί αύται συνδρομαί ,εις τας ψυχάς των ούτως παρ’αυτών ανακουφιζομένων να χρησιμεύσει ως διαρκές μνημόσυνον παρά τω Υψίστω υπέρ αναπάυσεως της αγίας ψυχής των.

Ιατρός Κ.Πετρολέκας



το κείμενο δημοσιεύτηκε παρασκευή 25 ΜΑΙΟΥ 1928
στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια: